"สวัสดีก้อย คิดถึงจังเลย" ฉันพูดขึ้นพร้อมกับรีบเข้าไปกอดก้อยเพื่อนรักของฉัน

"ฉันก็คิดถึงแกเหมือนกัน ปิดเทอมนี้ไม่ค่อยได้เจอกันเลยอ่ะ"

"ใช่ๆแก" ก้อยพูดขึ้น เราสองคนเลยกอดกันกลม

นี่เป็นวันเปิดเทอมวันแรกของชีวิตนักเรียนมัธยมปลายของเราค่ะ ก่อนสิ่งอื่นใดขอแนะนำตัวก่อนนะคะ ชื่อแนนค่ะ นางสาวประภาวดี มณีเมขลา

อายุ 15 ย่าง 16 ปีนี้เรียนอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 ค่ะ ส่วนเพื่อนชื่อก้อย กิ่งกมล เนตรฉวี เรียนอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 เหมือนกัน แนะนำตัวคร่าวๆไปก่อนนะคะ

"ไปหาไรกินกันก่อนเข้าแถวดีกว่าแก"

"ไปๆหิวจะแย่อยู่แล้ว" ฉันชวนก้อยไปหาข้าวกินที่โรงอาหารกัน

"คิดถึงรสชาติอาหารฝีมือป้าเดือนจะแย่อยู่แล้ว ฉันรู้ว่าแกก็คิดถึง" ก้อยหันมามองหน้าฉัน

"555 รู้ใจฉันจริงๆเลยนะแกนี่ ☺️☺️"

ฉันหยีผมก้อยแรงๆ "

"ผมฉันเสียทรงหมดแล้ว"ก้อยบ่นระหว่างทางไปโรงอาหาร "ไปๆไปเลือกเมนูอาหารกันดีกว่าจะกินอะไรหรือว่ากินทั้งหมดที่ป้าเขามีเลยเอาไหม"

"จอมตะกละเอ้ย" ก้อยหันมาว่าให้ฉัน "

อิอิ ก็มันจริงนี่ ฉันคิดถึงอาหารฝีมือของป้าเดือนเหมือนกันนี่" ฉันไม่ทันมองทางเลยเดินชนเข้ากับคนๆหนึ่ง "อุ้ย ขอโทษค่ะ พอดีไม่ทันเห็น" "แกเป็นไรไหมแนน" ก้อยถามฉัน

"เราไม่เป็นไร แต่คนนั้นน่าจะเจ็บ นี่ๆนายเจ็บมากไหมอ่ะ เราขอโทษนะ เด็กม.4 เหมือนกันใช่ไหม ถ้าไม่ใช่ก็ขอโทษด้วยอีกครั้งนะ"

"เราไม่เป็นไร เธอชื่อไรเหรอ เราชื่อต้นนะ ห้อง 3 " "เราชื่อแนน ห้อง 3 เหมือนกัน นี่ก้อยเพื่อนเราห้อง 3 ด้วย ดีจังเจอเพื่อนร่วมชั้นอีกคนแล้ว จริงไหมก้อย" เราหันไปทางก้อยเห็นนางกำลังยิ้มหน้าบาน เราเลยสะกิดนาง

"ก้อยแกเป็นไรอ่ะ ยิ้มอะไรของแก เรากลัวนะนี่"

"เราโอเคแก เราแค่เจอชายในฝันอ่ะ"

ก้อยกระซิบบอกช่วงท้ายๆ เราทำตาโต ยัยก้อยนะยัยก้อยชอบเป็นแบบนี้ประจำเลย

"งั้นเราขอนั่งกินข้าวกับพวกเธอด้วยได้ไหม

เพื่อนเรากำลังมาพอดีเลย นี่แนนกับก้อยนะ ห้อง 3 เหมือนกัน ส่วนนี่ขนุนเพื่อนเรา"

"หวัดดีแนน หวัดดีก้อย "

" หวัดดีขนุน ชื่อน่ารักจัง " เราพูดขึ้น

"จริงป่ะ มีแต่คนชอบบอกว่าชื่อเราแปลก"

"ไม่นี่น่ารักดีออกน้อก้อย"

"ใช่ๆ มากินข้าวกันดีกว่าพวกเรา ไปแนนไปซื้อข้าวกัน ต้นกับขนุนนั่งรอพวกเราที่นี่ก่อนนะ "

" โอเค" ต้นตอบรับ หลังจากกินข้าวเสร็จกริ่งก็ดังพอดี

"รีบไปเข้าแถวกันเถอะพวกเรา"

ฉันบอกเพื่อนๆให้รีบไปเข้าแถว

"ไปๆไปกันเลย" ก้อยพูดขึ้น

หลังจากเข้าแถวทำกิจกรรมหน้าเสาธงเสร็จ

คาบแรกและคาบต่อไป ครูให้แนะนำชื่อในแต่ละวิชาจนหมดวัน ก็เปิดเทอมใหม่นี่ บางคนมาจากที่อื่น บางคนก็เป็นนักเรียนเก่าของที่นี่ แล้วคิดดู ห้อง 3 มีนักเรียนทั้งหมด 35 คนรวมทั้งครูด้วย กว่าจะแนะนำตัวเสร็จก็หมดคาบพอดี 555

ข้ามไปตอนเลิกเรียนเลยดีกว่า 555

ลืมบอกไปนะคะ ว่าตรงข้ามโรงเรียนเราเป็นวิทยาลัย ตอนเรียนม.ต้น ยัยก้อยชอบพาไปส่องเด็กช่างประจำ 555 กลับมาเข้าเรื่องเลยนะคะ ออกทะเลไปไกลมากแล้ว 555

"แก จำเด็กช่างที่ฉันบอกแกก่อนปิดเทอมได้ป่าวอ่ะ " ก้อยสะกิดถามฉัน "จำได้สิ เด็กช่างหน้ามนของพี่ก้อยคนนั้น ใครมันจะไปจำไม่ได้กันล่ะ"

ก้อยตีที่แขนฉันดังเพี๊ยะ

"เจ็บนะยัยก้อย ตีเราทำไม"

"ก็แนนชอบแซวเราอ่ะ" ก้อยตอบ

ฉันสังเกตเห็นว่าก้อยแก้มแดง

"เขินล่ะสิ ใช่ไหม อิอิ" ฉันเลยถามก่อน

"เขินที่ไหนเล่า ใครเขิน ไม่มี" ก้อยตอบเสียงสูง

"พบคนหลายใจหนึ่งอัตราค่ะ เมื่อเช้าก็บอกว่าเจอชายในฝัน มาตอนนี้ก็มาเขินกับหนุ่มช่างแล้วครับท่านผู้โชมมมมมม" ฉันแซวก้อย แก้มนางเลยแดงเข้าไปใหญ่ "แก อย่าแกล้งเราดิ นั่นไงเขามาแล้ว"

ก้อยพูดขึ้นพร้อมกับทำหน้าทำตา

อยู่ๆก็ได้ยินเสียงคนมาเรียกเรา

"นี่ๆ นี่เธอ เพื่อนเธอชื่อไรอ่ะ เพื่อนเราชอบอ่ะ

เพื่อนเราอยู่ทางนู้นอ่ะ" นายนั่นชี้ไม้ชี้มือ

"อยากรู้ก็ถามเพื่อนเราเองดิ จะมาถามเราทำไม"

เราหันหน้ามาบอกนายคนนั้น

"เพื่อนเราอ่ะชอบเพื่อนเธอ แต่เราอ่ะชอบเธอ"

นายคนนั้นพูดเกือบกระซิบ แต่เรายังได้ยินอยู่

"ห้ะ ว่าไงนะ เราแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน"

"คือว่าเราชอบเธอ เราขอจีบเธอได้ไหมแนน"

"อ้าวแล้วรู้จักชื่อเราได้ไงอ่ะ"

"แค่ชื่อคนที่เราชอบ ทำไมเราจะไม่รู้ล่ะ ชื่อเฟสเธอเราก็รู้นะ รับแอดเราหน่อยนะแนน เราแอดแนนไปตั้งแต่ปีที่แล้วละ"

"จริงเหรอ นายแอดเรามาตั้งปีแล้วเหรอ แล้วทำไมพึ่งมาบอกตอนนี้ล่ะ เราขอตัวกลับก่อนนะ ว่าแต่นายชื่อไรอ่ะ " " เราชื่อเอก เอนก คงเดชา ชอบแนน ประภาวดี มณีเมขลา" " นายรู้จักชื่อจริงกับนามสกุลเราได้ไงอ่ะ"

"ก็บอกแล้วไง เเนนคือคนที่เราชอบ เรื่องแค่นี้เอง ทำไมเราจะไม่รู้ล่ะ"

"นายนี่มันน่ากลัวชะมัด เราจะกลับก่อนนะ ยัยก้อยไปไหนก็ไม่รู้เเล้ว"

"นู่นไง เพื่อนเธอกลับไปกับเพื่อนเราแล้ว งั้นเราไปส่งนะ รอเราก่อนเดี๋ยวเราไปเอารถมอเตอร์ไซค์มานะ อย่าไปไหนล่ะ" "นาย นาย เอก เรายังไม่ได้บอกเลยนะว่าจะกลับกับนาย" พูดยังไม่มันจบ นายนั่นก็ไปไกลแล้ว รอก็รอ คนเราน้อคนเรา