ชอบแมวตัวเองผิดมั้ยวะ ก็แมวกูดันเป็นคนที่กูชอบมาสิงอยู่
บทที่ 1 ช็อกมิ้ว
ช่างภาพ📷
น้องโฟ เดี๋ยวถ่ายเชตนี้
อีกเชตนะครับ
โฟกัส⏳
เฮ้อออ// เอนตัวพิงกับเก้าอี้นวม
ขอแจ้งนิดนุง;^;
' ' = คิดในใจ,พูดในใจ
( )= กระซิบ
// = การกระทำ
[ ] = การโทร
{ } = แชทต่างๆ
ต่อเลยเนาะ;^;
โฟกัส⏳
หืม// หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
ร่างบางของโฟกัสที่พึ่งเอนตัวกับเก้าอี้นวมตัวนุ่มเพราะความเหนื่อย เมื่อโฟกัสเห็นข้อความในโทรศัพท์ มันทำให้โฟกัสถึงกับยิ้มอ่อนๆออกมา
ทิวา☦
โฟ ทำไรอยู่ เลิกงานยัง
โฟกัส⏳
โฟเพิ่งถ่ายเสร็จค่ะ
ทิวา☦
อ๋อ พี่กวนเราหรือเปล่า
โฟกัส⏳
เปล่าค่ะ โฟว่างพอดีเลย😄
ทิวา☦
อ๋อ พักบ้างก็ดีนะ ทำงานหนักไปมันไม่ดีต่อสุขภาพ
โฟกัส⏳
คร้าาา เข้าใจแล้วคร้า
ทิวา☦
ดีมากไอ่ดื้อ อายุแค่18 ทำงานหนักมากพี่อีก
โฟกัส⏳
โห~ ใครจะเหมือนพี่เล่า
โฟกัส⏳
อายุ20 ได้ทำงานในบริษัทนั่งทำงานชิวๆอยู่ในห้องแอร์สบายจะตาย
ทิวา☦
เป็นดารา ยังมีเวลาว่างเยอะกว่าพี่อีก
ทิวา☦
พี่ต้องมาบริหารบริษัทแทนพ่อพี่อีก งานเยอะน่าดู
โฟกัส⏳
ก็จริง สู้ๆแล้วกันนะพี่
โฟกัส⏳
โฟไปถ่ายต่อก่อนนะพี่
โฟกัส⏳
หึ พี่วาเอ้ยพี่วา// ยิ้มมุมปากเล็กๆ+วางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะ
มะเหมี่ยว🍜
แหม~~ ยิ้มใหญ่เชียวนะ// เดินเข้ามา
มะเหมี่ยว🍜
คุยกับใครอยู่หรอคะ คุณโฟ~~😄// ยิ้มให้โฟกัส
โฟกัส⏳
เปล่าหรอก ไม่มีอะไร😊// ฝืนยิ้มให้มะเหมี่ยว
มะเหมี่ยว🍜
อีกแล้วนะมึงง่ะ// เข้ามากอดโฟกัสจากด้านหลัง
มะเหมี่ยว🍜
ทำไมยังไม่หายอีกล่ะ
โฟกัส⏳
กูไม่เป็นไรกูสบายดี😄// ฝืนยิ้มให้มะเหมี่ยวอีกครั้ง
มะเหมี่ยว🍜
เฮ้อออ พอเถอะโฟ มึงเลิกฝืนทำในสิ่งที่มึงไม่อยากทำได้แล้ว
โฟกัส⏳
กูไม่เป็นไรจริงๆ มึงง่ะคิดมาก
มะเหมี่ยว🍜
พอโฟพอ// ผละกอดออก
มะเหมี่ยว🍜
มึงกลับบ้านได้แล้วนะ ไม่มีถ่ายแล้ว
โฟกัส⏳
อ้าว กูมีถ่ายอีกเชตไม่ใช่หรอ
มะเหมี่ยว🍜
ไม่ต้องแล้ว กูฝากให้แม็คถ่ายแทน
มะเหมี่ยว🍜
วันนี้มึงถ่ายเยอะละ พรุ่งนี้มึงมีถ่ายซีรีย์อีก
มะเหมี่ยว🍜
กลับไปเตรียมตัวเถอะ
โฟกัส⏳
อืม ฝากด้วยนะ😄// ยิ้มอ่อนๆให้มะเหมี่ยว
มะเหมี่ยว🍜
จ้า😊// ยิ้มให้โฟกัส
โฟกัส⏳
เฮ้อออ// รอสัญญาณไฟ
ร่างบางของโฟกัสยืนเหม่อรอสัญญาณไฟอย่างกังวล มันเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับเธอไปแล้ว ที่เธอจะกังวลเรื่องไม่เป็นเรื่อง
เมื่อสัญญาณไฟออก โฟกัสเดินตามปกติ แต่เธอไม่ได้เดินเอง....
เสียงของใครบางคนเรียกโฟกัส แต่เธอกลับไม่ได้ยิน
เสียงนั้นทำให้เธอสะดุ้งอย่างแรง ก่อนที่เธอจะรีบเดินข้ามถนน แต่ใครจะไปคิด ว่าเสียงนั้นต้องการอะไรจากเธอ.....
มีรถกระบะคันหนึ่งเสียหลักฝ่าไฟแดงแล้วพุ่งตรงมาที่โฟกัส ซึ่งเธอเองก็ไม่ได้ดูจนเสียงนั้นเรียกเธออีกครั้ง
โฟกัส⏳
!!!// หันไปทางรถกระบะที่พุ่งมา
รถกระบะคันนั้นพุ่งชนโฟกัสอย่างจังร่างของโฟกัสนอนแน่นิ่งไปกับพื้น ส่วนรถกระบะคันนั้น เมื่อพุ่งชนโฟกัสแล้วก็ชนกับเสาไฟฟ้าไม่ไกลมาก
โฟกัส⏳
(อ...โอ้ย จ... เจ็บจัง)// เสียงเบา
โฟกัส⏳
(ไม่รู้สึก... อ... อะไร...
ล... เลยแฮะ)
ผู้คนที่อยู่แถวนั้นพากันรีบวิ่งมาดูโฟกัสที่นอนนิ่งอยู่บนพื้น
......
หนู ได้ยินลุงมั้ยหนู
......
อย่าเป็นอะไรไปนะหนู
......
โทรเรียกรถพยาบาลเร็ว!
......
หนู ได้ยินป้ามั้ยลูก
โฟกัส⏳
(อา... ไม่ได้ยินอะไร...
ล... เลย)
มะเหมี่ยว🍜
โฟ!! โฟมึงอย่าเป็นอะไรนะโฟ!!!// รีบวิ่งมา+พูดเสียงปนสะอื้น
มะเหมี่ยวเมื่อได้ยินเสียงโครมครามเธอจึงรีบออกมา เมื่อเธอมาถึง สิ่งที่เธอเห็นคือ... ร่างของโฟกัสนอนนิ่งอยู่กับพื้นแถมยังมีเลือดไหลออกมาเต็มไปหมด มันไม่มีค่าอะไรแล้ว.... โฟกัสไม่รู้สึกอะไรแล้ว
โฟกัส⏳
(อา... ง... ง่วงจัง)// ค่อยๆหลับตาลง
มะเหมี่ยว🍜
โฟ!!! ใครก็ได้!!! ช่วยด้วย!!!// เขย่าโฟกัส+สะอื้นนิดๆ
โฟกัส : นะตอนนั้น เราคิดว่า คงถึงคาดที่เราต้องตายแล้ว ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมาก
แถมเราไม่รู้สึกอะไรเลย มันชาไปหมด เราไม่ได้ยินเสียงของใครเลย ภาพทุกอย่างเบลอไปหมด เราไม่รู้ว่าเราหลับไปนานแค่ไหนแล้วอยู่ดีๆ
เสียงนั้น... มันดังขึ้นมาอีกแล้ว
โฟกัส⏳
ห... ห๊ะ ที่นี่ที่ไหน// มองรอบๆ
มันกว้างมาก เหมือนกาแล็กซี่เลย พอมองไปที่พื้นล่าง...
ก็เห็นเงาตัวเอง.... เหมือนเหยียบน้ำอยู่อย่างนั้นเลย
.....⚔
ที่นี่ที่ไหน เจ้าไม่ต้องรู้หรอก
เราได้ยินแค่เสียง แต่เราไม่เห็นตัวเขา.... เราไม่รู้ว่าใครเรียกเรา ไม่รู้ว่าใครคุยกับเรา
.....⚔
ไม่ต้องมองหาข้าหรอก ข้าไม่ได้ไปไหน
โฟกัส⏳
ค... คุณเป็นใคร แล้วพาเรามาที่นี่ทำไม// หันไปหันมา
.....⚔
ข้าพาเจ้ามาสลับวิญญาณ
โฟกัส⏳
ห๊ะ สลับวิญญาณ หมายความว่าไง
เราไม่เห็นว่าร่างของคนนั้นคืออะไร.... จนเราหันหลังมามอง....
โฟกัส⏳
ท... ท่าน...// อึ้ง
ร่างนั้นใส่เสื้อคลุมสีดำ แล้วถือดวงแก้วไว้ในมือ เราไม่รู้ว่าในดวงแก้วนั้นคืออะไร แต่มันมีร่างแมวตัวหนึ่งอยู่ในนั้น
โฟกัส⏳
นี่ท่านอย่าบอกนะว่า... ร่างที่เราต้องไปอยู่คือ....// ชี้ไปที่ดวงแก้วที่คนนั้นถืออยู่
.....⚔
ใช่ เจ้าต้องอยู่ในร่างแมวตัวนี้
เอาตรงๆนะ จริงๆเราก็ไม่ขัดอะไรหรอก แต่เรารู้สึกว่าเราคุ้นๆกับแมวตัวนี้มาก แต่ก็นึกไม่ออกว่า... เคยเจอที่ไหน
.....⚔
เจ้าจะต้องอยู่ในร่างนี้ จนกว่าเจ้าจะเข้าใจในสิ่งที่เจ้าตามหา
.....⚔
เมื่อเจ้าอยู่ในร่างนี้
.....⚔
เจ้าจะเหมือนแมวทุกอย่าง เมื่อถึงเวลา... ตัวตนของเจ้าจะเผยออกมาเอง
โฟกัส⏳
ห... ห๊ะ! ป... ไปไหน!!
.....⚔
// โยนดวงแก้วลงพื้น
โฟกัส⏳
ห... เห้ย!! เดี๋ยว!!!--// สลายไป
.....⚔
// มองควันของโฟกัสที่ค่อยๆสลายไป
.....⚔
อดทนอีกหน่อยนะ เราจะได้อยู่ด้วยกันแล้ว// ยิ้มอ่อนๆออกมา แล้วสลายหายไป
เราไม่รู้ว่าเราอยู่ที่ไหน เราลืมตาไม่ขึ้น รู้สึกเหมือนตัวเองอ้วนขึ้น และยังรู้สึกเหมือนมีขนนุ่มๆอยู่เต็มตัว
เราไม่รู้สึกอะไรเลย จนได้ยินเสียงเท้าที่เดินเข้ามาใกล้ๆ
......
มานอนอยู่นี่เอง ตามหาตั้งนาน// อุ้มแมวขึ้นมา
โฟกัส⏳
(ขยับตัวสิ ทำไมยังขยับตัวไม่ได้เนี่ย)
เรายังขยับตัวไม่ได้ ไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่เสียงนี้คุ้มมากๆ แต่เราก็ไม่แน่ใจ
จนคนนั้นได้วางเราลงไว้บนโต๊ะ เราถึงลืมตาและขยับตัวได้
โฟกัส⏳
// ค่อยๆลืมตาขึ้นมา
......
ตื่นแล้วหรออ้วน ตื่นแล้วก็มากินข้าวด้วย
เสียงนี้คุ้นมากๆ จนเจ้าของเสียงได้หันหน้ามาทำให้เราช็อคมากๆ
ทิวา🌟
เป็นอะไรมิ้ว ทำอย่างกับว่าไม่เคยเห็นกันนั้นน่ะ😆// พูดกลั้นขำ
ช็อกมิ้ว🐈
// เอียงคอมองทิวาอย่างน่าเอ็นดู
อย่าบอกนะว่า.... แมวที่ให้มาอยู่.... คือแมวพี่ทิวาอย่างนั้นหรอ?!!
ทิวา🌟
หึ อะไรเนี่ยมิ้ว จะเอาอะไร หืม😄// ยิ้มแล้วลูบหัวช็อกมิ้ว
ช็อกมิ้ว🐈
// เคลิ้มไปกับทิวา
เราลองมองตัวเอง ก็เห็นว่าเป็นแมวตัวนั้นที่คนๆนั้นโดนดวงแก้วลงพื้น เราเลยต้องตามน้ำไปก่อน ถ้าเป็นแมวของพี่วาคงเป็น.... ช็อกมิ้วสินะ
อา.... เข้าใจละ ที่แท้ก็เจ้าอ้วนช็อกมิ้วนี่เอง ค่อยดีหน่อย
ช็อกมิ้ว🐈
เหมี๊ยว~// อ้อนทิวา
ทิวา🌟
หึ หิวแล้วสินะ// เดินไปเปิดตู้เก็บของ
ร่างหนาของทิวาเดินไปเปิดตู้เก็บอาหารแมวของช็อกมิ้ว แมวของตัวเอง
แต่ทิวาไม่รู้ว่า แมวของเขา คือโฟกัส
ทิวา🌟
อ้ะ อาหารของเรา// วางชามข้างมิ้วไว้บนโต้ะอาหาร
ช็อกมิ้ว🐈
'จะว่าไปแล้ว... อาหารแมวก็หอมดีเหมือนกันเนาะ'// พูดในใจ
ทิวา🌟
มากินข้าวเป็นเพื่อน😄// ยิ้มแล้วลูบหัวช็อกมิ้ว
นี่ช็อกมิ้วกินข้าวกับพี่วาแบบนี้ทุกครั้งเลยหรอเนี่ย ดีจริงๆเลยนะแกเนี่ยมิ้ว
ช็อกมิ้ว🐈
เหมี๊ยว~// นั่งเลียขนตัวเอง
ช็อกมิ้ว🐈
' อิ่ม~~ สุดๆเลย'
ช็อกมิ้ว🐈
เหมี๊ยว~// เลียขนตัวเอง
ทิวา🌟
หึ ดีแล้ว// เกาคางช็อกมิ้ว+เก็บจานข้าวตัวเอง
แอดเอง♡~
งื้อ~ เพิ่งแต่งครั้งแรก อาจจะยาวไปหน่อย แต่ก็ตั้งใจมากๆ
แอดเอง♡~
วันนี้ถ้าทันกะว่าจะลง3ตอนประเดิมเรื่องแรก ถ้าทันนะคะแฮะๆ😅
แอดเอง♡~
และๆ ถ้าไม่ดียังไงฝากติชมด้วยนะคะ😊
บทที่ 2 กลับร่างเดิม
ในขณะที่โฟกัสในร่างของช็อกมิ้วนั่งเลียขนตัวเองอยู่นั้น ทิวาที่เก็บจานข้าวของ
ตัวเองอยู่
เขาได้พูดประโยคหนึ่งออกมา ทำให้โฟกัสชะงักไปครู่หนึ่ง
ทิวา🌟
เอ้ โฟเป็นอะไรหรือเปล่านะ
ทิวา🌟
เงียบไปตั้งแต่เช้าแล้ว// ก้มมองโทรศัพท์
ช็อกมิ้ว🐈
' นี่พี่วา... เป็นห่วงเราด้วยหรอ'
ช็อกมิ้ว🐈
เหมี๊ยว~// กระโดดลงโต๊ะ
โฟกัสกระโดดลงจากโต๊ะกินข้าวแล้วกระโดดขึ้นไปบนเคาเตอร์ที่ทิวาพิงอยู่แทน
ช็อกมิ้ว🐈
เหมี๊ยว~// ไถหัวกับแขนทิวา
ทิวา🌟
อะไรเรา หืม// ลูบหัวช็อกมิ้ว
ช็อกมิ้ว🐈
เหมี๊ยว~// ยกอุ้มมือขึ้นแล้ววางบนฝ่ามือของทิวา
โฟกัสพยายามปลอบทิวาด้วยวิธีนี้แทน เพราะเธอไม่รู้ว่าจะทำยังไงให้ทิวารู้ว่า โฟกัสที่ทิวาพูดถึง.... เธออยู่กับเขาตลอด
ทิวา🌟
หึ เราเนี่ยนะ// ยิ้มให้ช็อกมิ้ว
โฟกัสในร่างของช็อกมิ้วนั่งอยู่บนขอบระเบียบห้องของทิวา มั่วแต่คิดอะไรเรื่อยเปื่อยตามปกติ
ลมอ่อนๆบนชั้นสองของบ้านและต้นไม้พันธุ์ต่างๆ จากด้านล่าง ทำให้โฟกัสได้พักคิดเรื่องเรื่อยเปื่อยไป
โฟกัสเป็นคนที่คิดมากอยู่แล้ว แล้วยิ่งมาอยู่ในร่างของแมวทิวาอีก มันยิ่งทำให้เธอคิดมาก โฟกัสนั่งอยู่บนขอบระเบียบห้องของทิวาแล้วแกว่งหางไปมา
ช็อกมิ้ว🐈
เฮ้อออ 1 อาทิตย์แล้วสินะ
ช็อกมิ้ว🐈
ไม่คิดว่าเลยว่า... พี่วาจะห่วงเราขนาดนี้....
เรื่องที่เราคิดอยู่ตอนนี้.... ตลอด1อาทิตย์ที่ผ่านมา พี่วาเอาแต่บ่นเรื่องของตัวเราเองให้เราฟัง ซึ่งมันเป็นเรื่องที่น่าตลกมาก
ทิวา : ช่วงนี้โฟไม่ตอบแชทกันเลย ไม่รู้ว่าเป็นอะไร
ออนก็ไม่ออน ทักไปก็ไม่อ่านไม่ตอบด้วย ไม่รู้อยากแกล้งอะไรกันอีก
ทำให้เราอยากบอกพี่วามากว่า
โฟกัส : คนที่พี่บ่นน่ะ คือหนูนะ
ช็อกมิ้ว🐈
หึ// ยิ้มออกมานิดๆ
โฟกัส⏳
ไอ่คนบ้า// พูดแล้วกระตุกยิ้มออกมา
ตอนนี้โฟกัสสามารถกลับร่างมนุษย์เหมือนเดิมได้แล้ว ที่โฟกัสสามารถกลับร่างมนุษย์ได้เพราะ เมื่อเธอมีความสุขในสิ่งที่เธอเป็นอยู่ตอนนี้
และมองข้ามเรื่องเล็กน้อย เธอเลยสามารถกลับร่างได้
และยังสามารถเปลี่ยนร่างเป็นช็อกมิ้วได้อีกด้วย แต่ตอนนี้.... โฟกัสยังไม่รู้ตัวว่า
แต่ตอนนี้.... โฟกัสยังไม่รู้ตัวว่า ตัวเธอนั้นได้กลับร่างเดิมของเธอแล้ว
ตอนนี้ร่างของโฟกัสกำลังนั่งอยู่ที่ขอบระเบียบ ซึ่งมันมีโอกาสที่จะตกลงมาสูงมาก
แต่เพราะยังไม่อยู่ตัว เลยทรงตัวได้อยู่
ทิวา🌟
มิ้ว มีของที่ชอบเยอะเลยนะ// ชะงักเมื่อเห็นโฟกัส
โฟกัส⏳
กลับมาแล้วหรอ// ยังไม่รู้ตัว
ทิวา🌟
โฟ... โฟเข้ามาให้ห้องพี่ได้ไง
โฟกัส⏳
??// เอียงคอมองทิวา
โฟกัส⏳
' โฟงั้นหรอ'// มองตัวเอง
โฟกัส⏳
!! // ตกใจ+กำลังจะตกจากระเบียบ
ด้วยความตกใจโฟกัสเผลอลุกขึ้นแล้วลืมไปว่า... เธอนั้นนั่งอยู่ที่ขอบระเบียบ
ทำให้โฟกัสเหยียบพลาดแล้วกำลังจะตกลงไปจากชั้นสอง
ทิวา🌟
โฟ!!// รีบวิ่งไปหาโฟกัส
โฟกัส⏳
กรี๊ด! // หลับตาปี๋
โฟกัส⏳
' นี่กูจะตายอีกแล้วหรอ!!'
โฟกัสคิดว่าเธอต้องตายอีกครั้งแน่ๆ เธอจึงรีบหลับตาลงแล้วปล่อยตัวเองไปตามสิ่งที่มันกำลังจะเกิดขึ้น
โฟกัส⏳
😫// หลับตาปี๋+ทับร่างของทิวาอยู่
ทิวา🌟
หึ ไม่เป็นอะไรแล้วนะ... โฟ😊// ยิ้มออกมานิดๆ+ลูบหัวโฟกัส
เมื่อโฟกัสลืมตาขึ้น เธอได้เห็นว่าตัวเธอนั้นทับร่างของทิวาอยู่ ทำให้เธอรีบลุกขึ้นมาทันที
โฟกัส⏳
ฟ... โฟขอโทษ โฟไม่ได้ตั้งใจ
ทิวา🌟
อืม ไม่เป็นไรหรอก// ลุกขึ้นนั่ง
ทิวา🌟
แล้วเรามาที่บ้านพี่ได้ยังไง
โฟกัส⏳
โฟเล่าไป แล้วพี่จะเชื่อหรอ
ทิวา🌟
ถ้ามันมีเหตุมากพอ... พี่ก็จะเชื่อ
โฟกัส⏳
เชื่อเถอะ ร้อยทั้งร้อยพี่ไม่เชื่อโฟหรอก
เมื่อโฟกัสเล่าเรื่องทุกอย่างให้ทิวาฟัง เรื่องนี้มันเป็นเรื่องที่เชื่อได้ยากมาก ก็ไม่แปลกถ้าทิวาจะไม่เชื่อ
ทิวา🌟
สรุปคือ... เราก็ไม่รู้เหมือนว่าคนนั้นที่ส่งเรามาเป็นใคร
โฟกัส⏳
ใช่ รู้ว่ามันเชื่อยาก แต่ไม่รู้ว่าจะหาเหตุผลอะไรมาให้พี่เชื่อ
ทิวา🌟
แต่เราตายไปแล้วในร่างโฟกัสจริงๆ... หรอ?
โฟกัส⏳
ก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน
โฟกัส⏳
อยู่ร่างมิ้วนานจนไม่อยากกลับร่างนี้เลยแฮะ
ทิวา🌟
เอ้า ได้กลับร่างเดิมแล้วไม่ดีหรอ
โฟกัส⏳
ไม่ง่ะ รู้สึกไม่ชินยังไงไม่รู้
โฟกัส⏳
อยากกลับร่างมิ้วจัง🙂// มองออกไปนอกระเบียงแล้วยิ้มอ่อนๆ
เมื่อโฟกัสเอ่ยปากว่าอยากกลับร่างมิ้ว ทันทีที่โฟกัสพูด
ร่างของเธอก็กลายเป็นของช็อกมิ้วอีกครั้ง
ทำให้ทิวาได้เห็นจะๆตาเลยว่า.... ที่โฟกัสพูด... เป็นเรื่องจริง
ทิวา🌟
โฟ พี่เชื่อเราแล้วล่ะ
ช็อกมิ้ว🐈
คะ? // เอียงคอมองทิวา
ทิวา🌟
ก็เรากลับร่างมิ้วแล้วไง
ช็อกมิ้ว🐈
ห๊ะ// มองร่างตัวเอง
ช็อกมิ้ว🐈
ว้าว! โฟกลับร่างแล้วจริงๆด้วย! // กระโดดไปมา
ทิวา🌟
แล้วพี่ก็ฟังเรารู้เรื่องแล้วด้วย😄// ยิ้มให้ช็อกมิ้ว
ช็อกมิ้ว🐈
จริงด้วย😄// ยิ้มให้ทิวา
ทิวา🌟
แล้วแบบนี้พ่อแม่พี่จะฟังเรารู้เรื่องมั้ย
ช็อกมิ้ว🐈
อา... โฟว่าไม่ มั้งนะ
ภพภาค👔
วา แม่ให้พ่อมาตามลูกไปทานข้าว// เดินเข้ามาหาทิวา
ภพภาค👔
เอามิ้วไปกินข้าวด้วยนะ😄
ช็อกมิ้ว🐈
คุณลุงคะ// เรียกภพภาค
ภพภาค👔
อะไรเรา เรียกพ่อหรอ หืม// เกาคางช็อกมิ้ว
ภพภาค👔
หึ พ่อไม่รู้หรอกนะ ว่าเราต้องการอะไร ถ้าอยากได้อะไร
ภพภาค👔
ก็อ้อนเจ้าวาเอาแล้วกันนะ😄// ยิ้มให้ช็อกมิ้ว+ลูบหัวช็อกมิ้ว
ช็อกมิ้ว🐈
พ่อพี่คงไม่ได้ยินที่โฟพูด
ช็อกมิ้ว🐈
คงจะมีแค่พี่แหละ ที่
ได้ยินโฟ
ช็อกมิ้ว🐈
งั้นไปกินข้าวเถอะค่ะ
ทิวา🌟
อืม ป่ะ ไปกินข้าวกัน// ลุกขึ้น+อุ้มช็อกมิ้ว
ช็อกมิ้ว🐈
ไปกันค่ะ// กระโดดขึ้นไหล่ทิวา
โฟกัส⏳
// เอนหลังกับเก้าอี้มองดาวบนท้องฟ้า
โฟกัส⏳
' ท้องฟ้าตอนกลางเนี่ย....
โฟกัส⏳
ก็สวยเหมือนกันเนาะ// เงยหน้ามองดาวบนฟ้า
วันนี้มีดาวเต็มท้องฟ้าเป็นอีกสิ่งที่โฟกัสชอบทำเวลาเครียด
ดาวนับล้าน ที่นับเท่าไหร่ก็ไม่มีวันนับได้หมด แต่ถ้าลองมองดูดีๆ....
มันกลับทำให้เพลินตาจนแถบจะหลับคาตรงนั้นเลย
ทิวา🌟
// ยื่นแก้วน้ำให้โฟกัส
โฟกัส⏳
หืม? // เอียงคอมองทิวาก่อนจะรับแก้วน้ำมา
โฟกัส⏳
นมสดหรอคะ? // มองทิวา
ทิวา🌟
อืม หวังว่าคงจะชอบนะ// หันหน้าทางโฟกัสแล้วหลังพิงกับขอบระเบียง
ทิวา🌟
วันนี้ดาวสวยดีเนาะ// เงยหน้ามองดาว
ทิวา🌟
ว่ามั้ย// ก้มหน้ามามองโฟกัส
โฟกัส⏳
โฟกูว่างั้นค่ะ// เอนหลังพิงเก้าอี้แล้วเงยหน้ามองฟ้าอีกครั้ง
ทิวา🌟
กินเสร็จแล้ว ก็รีบเข้าห้อง
ทิวา🌟
น้ำค้างเริ่มตกแล้ว// เดินเข้าไปในห้อง
ช็อกมิ้ว🐈
' หลับแล้วสินะ'// ค่อยๆกระโดดขึ้นไปบนเตียง
โฟกัสที่พึ่งเข้ามาในห้องเพราะมั่วแต่ดูดาวเพลินจนลืมไปว่าทิวาบอกให้รีบเข้ามา
อุ้งเท้าของโฟกัสค่อยๆเดินย่องไปที่ผ้าห่มแล้วนอนขดตัวอยู่ที่ปลายเตียง
ทิวา🌟
หึื เรื่องดื้อเนี่ยขอให้บอกจริงๆเลย// ลูบหัวช็อกมิ้ว
ช็อกมิ้ว🐈
อื้อ...// ไถหัวกับมือทิวา
ทิวา🌟
หึ// ค่อยๆอุ้มช็อกมิ้ว
มือแกร่งของทิวาค่อยๆอุ้มร่างอ้วนกลมของช็อกมิ้วอย่างเบามือ
แล้ววางช็อกมิ้วไว้บนเตียงข้างๆที่ตัวเองนอน แล้วดึงผ้าห่มมาคลุมให้
ทิวา🌟
ฝันดีนะเด็กน้อย// ลูบหัวช็อกมิ้วแล้วหลับไป
แอดเอง♡~
เรื่องนี้ถ้าว่างจะอัพทุกวันจนจบนะคะ
บทที่ 3 มหา'ลัย
ทิวา🌟
อื้อ~// ค่อยๆลืมตาขึ้นมา
มือหนาของทิวาเอื้อมมือไปปิดเสียงนาฬิกาทางด้านที่เขานอนอยู่ แต่ด้วยความง่วง
เมื่อปิดเสียงนาฬิกาปลุกแล้ว เขาจึงหันไปอีกทางนึงเพื่อบิดขี้เกียจ แต่เมื่อเขาลืมตาขึ้นมา....
ทิวา🌟
.....😶// จ้องตาไม่กระพริบ
ทิวา🌟
' .... กลับร่างตอนไหนวะ'// พูดเบาๆ
เมื่อทิวาลืมตาขึ้น เขาเห็นร่างบางของโฟกัสที่นอนหลับสนิทใต้ผ้าห่มผืนเดียวกันกับเขา
ทิวา : ผมแทบไม่เคยสังเกตร่างบางที่นอนหลับสนิทตรงหน้าของผมจริงๆสักครั้ง
แต่พอเห็นแบบนี้แล้ว... จะว่าไป.... โฟก็สวยเหมือนกันนะเนี่ย ผิวที่ขาวเนียน ตัวเล็กนิดเดียว
อา... ผมว่า... ผมรีบลุกดีกว่า
ถ้าโฟตื่นแล้วเห็นผมจ้องเธออยู่แบบนี้ เดี๋ยวจะเขินจนไม่มองหน้าผมอีก
ทิวา🌟
// ค่อยๆลุกออกจากเตียง
โฟกัส⏳
อื้อ~~// บิดขี้เกียจไปมา
โฟกัส⏳
😪// ปิกปากหาว+ขยี้ตา
โฟกัส⏳
บนเตียงพี่วา// เสียงงัวเงีย
โฟกัส⏳
' จำได้ว่ากลับร่างแล้วไม่ใช่หรอวะ?'// เกาหัวนิดๆ
ด้วยความที่โฟกัสพึ่งตื่นเลยไม่รู้ว่าตัวเองกลับร่างได้ยังไง
ร่างบางค่อยๆลุกจากเตียงแล้วเดินเข้า ไปในห้องน้ำทันที
ช็อกมิ้ว🐈
// เดินลงมาจากชั้นสอง
ทิวา🌟
ลงมาได้แล้วหรอดื้อ// มองช็อกมิ้วแล้ววางชามข้าวไว้บนโต้ะกินข้าว
ช็อกมิ้ว🐈
เหมี๊ยว~😪// เสียงงัวเงีย
ทิวา🌟
นอนไม่พอหรือไงห๊ะ// เดินไปอุ้มช็อกมิ้ว
ทิวา🌟
ดูทำหน้าเข้า// เกาคางช็อกมิ้ว
ช็อกมิ้ว🐈
เปล่าหรอกค่ะ// เสียงยังงัวเงียอยู่+ปีนขึ้นบนไหล่ของทิวา
ช็อกมิ้ว🐈
รอนสบายมากจนไม่อยากยื่นเลยต่างหากล่ะคะ// งีบต่อ
ทิวา🌟
โห~ ให้นอนมาทั้งคืนแล้ว
ทิวา🌟
ยังจะมานอนบนไหล่พี่อีกหรอหืม// ลูบหัวช็อกมิ้ว
ช็อกมิ้ว🐈
ไม่พอง่ะ ง่วง// ลืมตาขึ้นมาเห็นชามอาหารบนโต๊ะกินข้าว
ช็อกมิ้ว🐈
แต่มีทาสเอาอาหารมาไว้ให้ขนาดนี้//พูดกลั้นขำ
ช็อกมิ้ว🐈
ก็ต้องกินให้ทาสชื่นใจสะหน่อย😆// กระโดดลงจากไหล่ทิวา
เมื่อโฟกัสได้กลิ่นอาหารที่ทิวาใส่ชามไว้ให้ จึงกระโดดไปที่โต๊ะกินข้าวทันที
ทิวา🌟
โห~ เดี๋ยวนี้เรียกพี่ว่าทาสแล้วหรอ// เดินมานั่งเก้าอี้ข้างๆมิ้ว
ช็อกมิ้ว🐈
แน่นอน// พูดแล้วก้มกินอาหารต่อ
ทิวา🌟
หึ// กระตุกยิ้มแล้วส่ายๆหน้าเบาๆ
1 เดือนที่ผ่านมาพี่ิวาต้องไปเรียน เพราะมหา'ลัยเปิดเทอมแล้ว ซึ่งเราไม่ได้ไปไหนเลยนอกจาก
อยู่แต่บ้าน และออกไปเที่ยวเล่นใกล้ๆบ้าน
และวันนี้คงเหมือนเดิม น่าเบื่อชะมัด
ทิวา🌟
ลงมาสักทีนะมิ้ว// ยืนพิงมอเตอร์ไซค์
ช็อกมิ้ว🐈
' อื้อหือ~ ดูแอ็คเข้า จะไปถ่ายแบบที่ไหนคะคุณพี่~'// พูดในใจ
ช็อกมิ้ว🐈
มีอะไรหรือเปล่า// หยุด อยู่ที่หน้าประตูห้องครัว
ทิวา🌟
ก็อยากไปมหา'ลัยกับพี่มั้ยล่ะ// นั่งยองๆ
ช็อกมิ้ว🐈
ไปได้หรอคะ?!// เอียงคอมองทิวา
ทิวา🌟
ไปได้ มหา'ลัยพี่เค้าเลี้ยงแมว
ทิวา🌟
ถ้าเราจะไปปนกับแมวที่นู่นก็ไม่แปลก
ช็อกมิ้ว🐈
หนูเบื่อบ้านม๊ากกก
ช็อกมิ้ว🐈
ก.ไก่ล้านตัวเลยล่ะค่ะกระโดดขึ้นไหล่ทิวาทันที
ทิวา🌟
5555 สงสัยจะเบื่อจริงๆ
ทิวา🌟
งั้นพี่ไปเอาปลอกคอก่อนนะ
ช็อกมิ้ว🐈
อ้าว แล้วที่หนูใส่นี่ไม่ใช่หรอคะ// เอียงคอมองทิวา
ทิวา🌟
เอาอันใหม่ไปสิ จะใส่อันเก่าไปได้ไง// เดินขึ้นไปบนชั้นสอง
ช็อกมิ้ว🐈
อ๋อ~ เค๊ เข้าใจแล้ว// นั่งเลียขนตัวเองอยู่บนโต๊ะกินข้าว
ช็อกมิ้ว🐈
พร้อมสุดๆเลยค่ะ// กระโดขึ้นไหล่ทิวาทันที
อาจารย์
อ้าว นายทิวากร มีอะไรให้จาร์ยช่วยหรอหืม😄
ทิวา🌟
อ๋อ พอดีจะเอาแมวมาฝากน่ะครับ
อาจารย์
ใช่ตัวที่อยู่บนไหล่เราใช่มั้ยจ้ะ
ทิวา🌟
ใช่ครับ😄// อุัมช็อกมิ้วลงมา
ทิวา🌟
ผมจะกลับมาเอาตอนเที่ยงนะครับ// ยื่นช็อกมิ้วให้อาจาร์ย
อาจารย์
ได้จ่ะ แล้วน้องชื่ออะไรจ้ะ
อาจารย์
อ๋อ~ ได้จ่ะ เดี๋ยวอาจาร์ยช่วยดูแล😊
ทิวา🌟
ครับ รบกวนอาจาร์ยด้วยนะครับ😄
ทิวา🌟
เดี๋ยวพี่กลับมานะ😊// เกาคางช็อกมิ้ว
ช็อกมิ้ว🐈
' หึ ปฏิบัติการ'
ช็อกมิ้ว🐈
เหมี๊ยว~// ไถหัวกับแขนอาจาร์ย
อาจารย์
หืม ตะเอาอะไรต้ะตัวเล็ก😄// อุ้มช็อกมิ้วขึ้นมาดู
ช็อกมิ้ว🐈
เหมี๊ยว~// ทำเสียงอ้อน
อาจารย์
สงสัยจะหิวข้าว// วางช็อกมิ้วลง
อาจารย์
ตามมา จะพาไปกินข้าว😄// หันมายิ้มให้ช็อกมิ้ว
ทิวา🌟
อาจารย์ครับ มิ้วล่ะครับ
อาจารย์
ชู่วววว// ทำมือให้เงียบๆ
ทิวา🌟
// มองตามมือของอาจาร์ย
ทิวา🌟
หึ ไอ่ดื้อเอ้ย// กระตุกยิ้ม+ส่ายหน้าเบาๆ
เมื่อผมมองตามมือของอาจารย์ที่ชี้ไปที่โฟซา
ผมเห็นร่างแมวอ้วนกลมนอนหงายหลังอยู่บนโซฟา
เล่นเอาผมกลั้นขำแทบไม่อยู่ โฟจะรู้บ้างมั้ยเนี่ย ว่าทำอะไรอยู่
ทำเอาอาจารย์ผมขอให้เอามิ้วมามหา'ลัยทุกวันเลยครับ
สงสัยจะไปอ้อนอาจารย์ผมมาแน่ๆ
ทิวา🌟
งั้นผมขอตัวก่อนระครับอาจาร์ย😄// ยิ้มกลั้นขำให้อาจาร์ย
ทิวา🌟
// ค่อยๆอุ้มช็อกมิ้วขึ้นมา
ทิวา🌟
ไปอ้อนอะไรอาจาร์ยพี่เนี่ยโฟ หืม// อุ้มช็อกมิ้วมาไว้บนไหล่
ทิวา🌟
ตื่นเลย จะกินข้าวมั้ย หืม// เอามือปัดจมูกมิ้ว
ช็อกมิ้ว🐈
งื้อ~ ขอนอนต่ออีก 5 นาที// เสียงงัวเงีย
ทิวา🌟
ไม่ได้ครับ ตื่นมากินข้าวเร็ว// ดีดจมูกช็อกมิ้วเบาๆ
ช็อกมิ้ว🐈
งั้นก็ได้... ตื่นก็ตื่นค้าบ// โดดจากไหล่ทิวา
โฟกัส⏳
กวนเวลาคนจะหลับจะนอนจริงๆเล้ย~// บิดขี้เกียจ
ทิวา🌟
5555 ค้าบบบ ไปกินข้าวกัน เร็ว// เดินนำหน้า
โฟกัส⏳
หนูไม่เคยมามหา'ลัยพี่นะพี่วา~// บ่นไปด้วยเดินไปด้วย
โฟกัส⏳
คนเยอะจังเลยแฮะ// ยืนเท้าเอวอยู่หน้าประตูโรงอาหาร
ทิวา🌟
ยืนทำอะไรอยู่ เดินเข้ามาสิ
ทิวา🌟
หีือตะให้พี่อุ้มเข้ามา ห๊ะ// หันหลังมาหาโฟกัส
โฟกัส⏳
ค้าบๆ ผมเดินแล้ว
ค้าบ~// เดินตามทิวา
นักศึกษาผญ.
(เห้ยมึง มึงเห็นเหมือนที่กูเห็นมั้ย)
นักศึกษาผญ.
(เห็นดิ ก็นั้นทิวากร ประธานสภาฯของมหา'ลัยนิ่)
นักศึกษาผญ.
(ใช่ แล้วเดินคู่มากับสาวที่ไหนล่ะนั่น)
นักศึกษาผญ.
(จริงด้วย ไม่ใช่ว่าเป็นแฟนกับพลอยหรอกหรอ)
นักศึกษาผญ.
(นั่นดิ ปกติเดินกับเพื่อนนิ่)
นักศึกษาผญ.
(ไหนวันนี้เดินกับสาวล่ะ)
นักศึกษาผญ.
(เอ้~ แต่กูว่าผู้หญิงคนนั้นหน้าคุ้นๆนะ)
นักศึกษาผญ.
(มึงเคยเจอหรอ)
นักศึกษาผญ.
(เหมือนจะเคย แต่ก็จำไม่ได้)
โฟกัส⏳
.... // เดินช้าลงเรื่อยๆ
โฟกัส⏳
' คนก็เยอะสะด้วยสิ'
โฟกัส⏳
' เมื่อกี้พี่เค้าพูดถึงเราหรอ'// พูดในใจ
โฟกัส⏳
' เราทำผิดอะไรเนี่ย'// เดินไปไม่ดูทาง
โฟกัส⏳
' ประธานสภาฯ หรอ'// เดินเอามือไขว้หลัง
โฟกัส⏳
' ถ้าเป็นแบบนี้จริงๆ... พี่วาคงดังน่าดู🤔
โฟกัส⏳
' ... จ... จริงสิ!' // หยุดเดินแล้วมองรอบๆ
โฟกัส⏳
พี่วาอยู่ไหนเนี่ย!! // เดินไป+มองรอบๆ
ทิวา🌟
โฟเดี๋ยวพี่ไปซื้อข้าวนะ เราจะเอาอะร---// หันหลังไปไม่เจอโฟกัส
ทิวา🌟
หายไปไหนเนี่ย!! // รีบวิ่งหาโฟกัส
นักศึกษา
เอ้ะ เมื่อกี้ยังเดินกับทิวาอยู่เลย
นักศึกษา
ทำไมตอนนี้ถึงได้กลายเป็นเดินคนเดียวล่ะนั่น หืม😏// เดินมาหาโฟกัส
นักศึกษา
นั่นสิ😏// เสยคางโฟกัสขึ้น
โฟกัส⏳
อึก// เงยหน้าขึ้นตามแรง
แอดเอง♡~
งื้อ~ จบตอนที่3แล้ว~
แอดเอง♡~
พรุ่งนี้มาต่อตอน4เลยเนาะ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
