... เชื่อว่าทุกคนต้องเคยมีคนที่เราแอบชอบ...
...แต่ถ้าคนที่แอบชอบของเรานั้น.......
...... เป็นรุ่นพี่ข้างบ้านล่ะ?......
...... ❣️......
... ความรักครั้งนี้จะจบลงเช่นไรกันนะ 🌈...
,_____________________________________,
... เขาเปรียบเหมือนแสงตะวันอบอุ่นของเธอ...
...ทุกช่วงเวลาที่พบเจอ...
...เธอก็ไม่เคยลืมเขาได้เลยสักวินาทีเดียว...
... แต่เขาล่ะมีสิทธิ์สัก1% ...
...ที่จะชอบเธอกลับบ้างหรือเปล่านะ?...
เฉิน : ลูกชายประธานบริษัท A กรุ๊ป อสังหาริมทรัพย์ นิสัยเย็นชา ไม่สนใจใคร นอกจาก เสี่ยวหมี่ที่เขาคุ้นเคย
เสี่ยวหมี่ : พนักงาน part time ร้านกาแฟช๊อตเต้วนิลา เอางานเอาการ เอาใจใส่ทุกคนอยู่เสมอ
เกมส์ : พี่ชายเสี่ยวหมี่ อุปนิสัยติดตลก เป็นฟรีแลนซ์แบบ production
เเจน : เพื่อนสนิทเสี่ยวหมี่ ตั้งแต่สมัยเรียน
10 ปีก่อน วันสอบเเรกเข้าของปี
ณ โรงเรียนไฮสคูล แห่งหนึ่ง เสี่ยวหมี่ใส่ชุดมัธยมต้นเดินเข้ามาในห้องสอบ เธอมองไปรอบๆพบว่ามีคนอยู่เป็นจำนวนมากเกินกว่า 50 คนที่กำลังนั่งสอบก่อนเธอ โรงเรียนไฮสคูลแห่งนี้เป็นโรงเรียนดังที่สุด ไม่ว่าจะด้วยค่าเทอมที่ไม่แพงมากและมาตรฐานการสอนที่ดีเยี่ยมทำให้มีนักเรียนติดท็อปทุกปีเกินกว่า 50 คน ถึงที่นี่จะไม่ได้สอบเข้าโดยตรงแต่เมื่อรับเข้ามาแล้ว จำเป็นต้องสอบคัดเกรดห้องวิชาภายในอยู่ดี อาจารย์สอนเด็กๆต่างๆอย่างเหมาะสมและพัฒนาศักยภาพอย่างเต็มที่...
"เหนื่อยจังเลยน้า" เสี่ยงหมี่นั่งลงที่โต๊ะว่างอยู่ด้านหน้าสุดของห้องสอบ "จะทำได้รึเปล่านะ"
เธอหันไปมองเด็กคนอื่น ทุกคนที่มาก่อนเธอนั้นกำลังนั่งสอบใน 5 นาทีสุดท้าย ของเธอกลับไปรอบที่ 2 ที่ต้องนั่งสอบภายห้องกระจก ที่มีคนผ่านไปมา ต้องสอบให้ทันในเวลา 2 ชั่วโมงต่อจากนี้
ครืน....
"ขอโทษนะครับอาจารย์ใหญ่ผมประธานนักเรียนมาช้า อันนี้ข้อสอบสำหรับรุ่นน้องที่จะเข้ามาเป็นปี 1 ของมอ.ปลายครับ"
ประตูที่เปิดออกมาพบกับ ชายหนุ่มใส่สูทผูกไทสีแดงที่ทางเดินเข้ามา ผมสีดำสนิทและแววตาอันสดใสของเขาทำให้เสี่ยวหมี่แทบหยุดหายใจ
ชายหนุ่มสบตากับเธอเว็บนึงก่อนที่จะเดินเข้าไปหาอาจารย์ใหญ่ที่อยู่ตรงมุมห้อง
"ว่าไงเฉิน ข้อสอบปีนี้มาช้าจังเลยนะ รุ่นน้องเซตที่ 2 อีก 50 คนกลางจะเริ่มสอบแล้ว ปีหน้าคนส่งข้อสอบจะมาส่งช้าแบบนี้ไม่ได้นะเกินเวลาอาจารย์"
อาจารย์ผู้หญิงที่ใส่แว่นมองเฉินเเล้วยิ้มขำแป๊ปนึงก่อนที่จะรับข้อสอบมา
"นักเรียนใหม่ทุกคนที่เพิ่งสอบเสร็จ ลูกออกจากห้องสอบได้เลยค่ะเซตใหม่ทั้งหมดที่รอสอบเข้ามาได้" อาจารย์หญิงคนนั้นเอ่ย
นักเรียนหญิงชายทุกคนที่สอบเสร็จจำนวนไม่มาก ก็ลุกออกไป เสี่ยวหมี่เดินไปรับข้อสอบมา เห็นว่าประธานนักเรียนที่ชื่อเฉิน กำลังเดินแทรกเธอ ด้วยความรีบทำให้เธอ เดินไปชนเขาขาเกี่ยวสะดุจล้มเข้าเต็มไป
โครม!!!
"ขอโทษน้อง เป็นอะไรมากไหมมาพี่ช่วย"
"ขะ...ขอบคุณค่ะ" เสี่ยวหมี่ที่เจ็บขาอยู่ขวามือของเขาขึ้นมา เฉินกลับรับข้อสอบแทนเธอก่อนที่จะยื่นให้เธอโดยตรง
"ชื่ออะไรอ่ะเรา" เสียงทุ่มต่ำดังขึ้นข้างหู
"เสี่ยวหมี่ค่ะ" เธอหลบตาเขา
"งั้นก็ตั้งใจสอบนะ น้องเสี่ยวหมี่" เฉินยิ้มเล็กน้อย ก่อนที่จะเดินออกจากห้องสอบของรุ่นน้องไป
"ว้ายยยย แกได้ยินไหมพี่ประธานแหละแก~"
"นั่นสิโคตรน่ารักเลยอ่ะ"
"อิจฉาชะมัด"
เสียงซุบซิบดังสนั่นห้อง เหล่าผู้หญิงหลายคนกำลังคุยกัน เสี่ยวหมี่ได้เเต่ก้มหน้าสอบต่อไปโดยไม่ได้สนใจอะไร เธอได้เเต่คอดในใจเงียบไป...
ใช่ พี่เขาน่ารักดีนะ
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
ตอนเย็นวันนั้น
วันนี้เธอนั่งรถเมล์กลับลงหน้าหมู่บ้าน เมื่อใกล้ถึงบ้านเธอกับเห็นคุณแม่ที่กำลังรดน้ำต้นไม้รอเธอกลับบ้านอยู่
"หนูกลับมาเเล้วค่ะ" เสี่ยงหมี่เดินไปหาแม่ของเธอ
"วันนี้สอบได้ห้องหนึ่งแหละค่ะ ผลประกาศเป็นแบบนั้น"
"ว้ายตายจริง ผลออกเร็วขนาดนั้นเลยเหรอลูก" คุณแม่เสี่ยวหมี่ยิ้ม "แล้วห้องหนึ่งมันดีหรือไม่ดีล่ะ"
"ดีสิแม่" เสี่ยงหมี่ยิ้ม
"คุณพ่อของลูกต้องภูมิใจแน่" แม่เสี่ยวหมี่ยิ้ม
เสี่ยวหมี่ก้มหน้ายิ้มแห้งกับตัวเอง
"นั่นสินะ" ตั้งแต่ 5 ปีก่อน คุณพ่อเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุรถชน ก็เป็นระยะเวลา 5 ปีแล้วที่เธอกับคุณแม่อยู่ด้วยกันตามลำพังสองคน ทุกอย่างต้องพึ่งพาตัวเองหมดไม่ว่าจะเรียนทำงานหรือการหาเงิน สิ่งเดียวที่เราทำในตอนนี้ได้คือการตั้งใจเรียนให้จบ ทำตัวให้แม่สบายใจ ไม่เป็นภาระของเขา
ทุกอย่างมันยากไปหมดเลยนะตั้งแต่ไม่มีพ่อ
"พ่อแม่มีเพื่อนบ้านจะแนะนำน่ะ ลูกชายของเขาอยู่โรงเรียนไฮสคูลเดียวกับลูกด้วยนะจ๊ะ"
"ใครเหรอแม่" เสี่ยงหมี่เดินไปเก็บกระเป๋าในบ้าน ก่อนที่จะหยิบยาคูลท์นมเปรี้ยวเดินออกมากิน
"นั่นไงพูดถึงก็มาพอดีเลย คุณน้าจิน บ้านข้างๆ เราก็มีลูกชายชื่อ เฉินอยู่ปี3แหน่ะ"
พรวด... นมเปรี้ยวที่เธอเพิ่งกินไปถูกบ้วนออกมา
"เฉินไหนแม่?"
โลกมันคงไม่กลมขนาดนั้นหรอกมั้ง
"คุณน้าสวัสดีครับ" เสียงทุ้มต่ำดังขึ้น พร้อมกับเสียงกริ๊งๆ ของกระดิ่งจักรยาน
"คุณแม่ผม ที่ต้นซอยให้เอาแกงเขียวหวานมาฝากคุณน้าน่ะครับ" เสียงทุ้มต่ำดังขึ้นอีกประโยค
"เข้ามาก่อนสิตอนนี้น้ายังรดน้ำต้นไม้ไม่เสร็จเลยอันนี้ลูกสาวนะอยู่หน้าบ้านเนี่ยมารู้จักกันไว้สิ"
"เอ๊ะ!?" เสี่ยวหมี่ ที่อยู่ในชุดมัธยมต้นยืนนิ่งทำอะไรไม่ถูก เหงาร่างสูงที่เข้าทางหน้าบ้านปรากฏขึ้น..
"น้องเสี่ยงหมี่!?" เฉินเผยน้ำเสียงประหลาดใจ
"บังเอิญจังเลยนะเธออยู่ในซอยนี้หรอ?"
"พี่....ประธาน" เสี่ยวหมี่ตาเบิกโพล่ง
พี่ประธานคนนั้นจริงๆด้วย!
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!