กาลครั้งหนึ่งนานมาเเล้ว มีชายตัดไม้ผู้หนึ่ง อาศัยอยู่ในป่ากับลูกสาว เค้ามีอาชีพเป็นคนตัดไม้ทุกๆวันเค้าจะออกไปตัดไม้ปล่อยให้ลูกสาวอยู่ในกระท่อมเก่าๆเพียงลำพัง อยู่มาวันหนึ่ง พระโอรสของเมืองหนึ่งจะต้องหาคู่ครองซึ่งพระราชได้จัดงานเต้นรำไว้ในอีกไม่กี่วันข้างหน้า พระราชาส่งบัตรเชิญให้ชาวเมืองที่มีลูกสาวทุกบ้านและอาณาจักรต่างเพื่อให้เจ้าหญิงของอาณาจักรต่างมารวมงาน เจ้าชายคิดแผนที่จะหนีไปเพราะตนไม่อยากจะแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รัก เจ้าชายจึงปลอมตัวเป็นคนขอทานไปตามบ้านต่างๆไปในเมือง ชาวเมืองนั้นใจดีกับเค้าทุกคน แต่ละบ้านนั้นดูหรูหรามีเงินมีทองใช้ เค้าเดินไปทั่วทั้งเมืองและได้ยินที่ชาวบ้านพูดคุยกันถึงครอบครัวของคนตัดไม้ เจ้าชายในชุดขอทานจึงเดินเข้าป่ามาตามหาบ้านของคนตัดไม้ เจ้าชายเดินจนเหนื่อยล้า เเละหิวมากต้องหาที่พักสักแห่งหนึ่งก่อนจะค่ำ ชายตัดไม้เดินมาเห็นเข้าจึงได้ช่วยเจ้าชายไว้และพามาที่บ้าน ลูกสาวเห็นคนเป็นพ่อพาผู้ชายคนหนึ่งมาก็รีบจัดแจงทุกอย่างที่มีต้อนรับเค้าทันที

เธอตระเตรียมอาหารบนโต๊ะอาหาร ทุกคนทานอาหารกันอย่างอร่อย ชายตัดไม้จึงถามขอทายว่า

ชายตัดไม้:ท่านจะเดินทางไปยัง ที่แห่งใดหรือ

ชายขอทาน:ข้าหลงทางมานะท่าน คืนนี้ข้าขอพักที่นี่ได้หรือไม่

ชายตัดไม้:ได้สิท่าน

เมื่อลูกสาวได้ยินดังนั้นจึงไปเตรียมห้องนอนให้ผู้ชายคนนั้นทันที ชายตัดไม้และลูกสาวไม่รู้ว่าเจ้าชายหน้าตาเป็นอย่างไรจึงไม่รู้เลยว่าเจ้าชายได้มาอาศัยกระท่อมเก่าๆของพวกเขา

เมื่อเจ้าชายอาบน้ำเสร็จก็นั่งลงบนเตียงที่ลูกสาวคนตัดไม้ได้เตรียมไว้ให้พลางคิดถึงใบหน้าอันงดงามของลูกสาวคนตัดไม้ วันต่อมาเจ้าชายและลูกสาวคนตัดไม้ได้ไปหาของป่ามาทำอาหารด้วยกันทั้งวันเจ้าชายและเธอได้ช่วยกันทำนั้นทำนี้มากมาย เธอไม่รังเกียจเขาเลยที่เขาเป็นขอทาน คนเป็นพ่อดีใจที่เห็นลูกมีความสุข คืนนั้นชายตัดไม้จึงเรียกเจ้าชายมาคุยกับเขา

ชายตัดไม้: ท่านชอบลูกสาวข้าหรือไม่

เจ้าชาย:ชอบครับ

ชายตัดไม้:ถ้าเช่นนั้นข้าจะยกลูกสาวให้ท่าน

เจ้าชาย:จริงหรือขอรับ ข้าจะดูแลนางเป็นอย่างดี

วันรุ่งขึ้นเจ้าชายพาลูกสาวคนตัดไม้เข้าเมืองไปและพาเข้าไปในวังทันที ลูกคนตัดไม้ตกใจมากที่เห็นว่าที่จริงแล้วคนขอทานที่เธอเห็นกลับเป็นเจ้าชาย เจ้าชายได้คุยกับพระราชาถึงงานแต่งงาน เจ้าชายขอให้ยกเลิกงานเต้นรำและให้จัดงานแต่งงานแทน เมื่อถึงวันทั้งคู่ก็แต่งงานกัน เขาได้ไปรับคนตัดไม้มาอยู่ในวัง จากนั้นมาทั้งคู่ก็อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีหมู่บ้านแห่งหนึ่งมีพี่น้องคู่หนึ่งที่แสนจะงดงามไม่แพ้กันอาศัยอยู่คนพี่มีชื่อว่าวินคนน้องมีชื่อว่าริน รินนั้นขี้เกี้ยจมากไม่เคยช่วยพี่สาวอย่างวินทำงานเลยสวนวินนั้นขยันนิสัยดีมีเมตตา เป็นแบบอย่างที่ดีให้แก่น้องสาวแต่น้องสาวเกลียดพี่สาวมากบ้างครั้งเธอคิดว่าหากมีเธอเเค่คนเดียวที่สวยเช่นนี้กึคงดี อยู่มาวันหนึ่งพี่สาวของเธอต้องเข้าป่าเธอขอให้พี่สาวเธอไม่กลับมาอีก

และคำขอของเธอก็เป็นจริงเธอดีใจมาก

ตอนนี้วินเธอหลงป่าหาทางออกไม่เจอ แต่แล้วก็มีชายคนหนึ่งมาช่วยเธอไว้เค้าแต่งตัวเป็นนายพราน เธอกินอยู่กับเขาในป่าสองวันถึงจะออกจากป่าได้ แต่เมืองนี้ดูเจริญรุ่งเรืองมากไม่เหมือนกับที่หมู่บ้าน เค้ามีชื่อว่าคลาย คลายให้ที่อยู่แก่ฉัน ผ่านมา4เดือนคลายเค้าก็ขเธอแต่งงาน เธออยู่กับคลายอย่างมีความสุขบ้านของคลายมีฐานะมาก ส่วนรินตอนนี้เงินเก็บที่เธอใช้มาตลอดกำลังจะหมดไปแต่เธอก็ยังไม่ทำอะไรตามเคยเธอเอาแต่นอนอยู่กับบ้านทุกๆวันผ่านไปอย่างไร้ค้า ตอนนี้เธอไม่มีเงินแล้วเธอหิวโหยแต่ชาวบ้านก็ไม่สนใจเพราะเธอปากร้ายเเละจิตใจหยาบคาย

ตอนนี้เธอสำนึกผิดแล้ว และทันใดนั้นเอง พี่สาวของเธอก็มาถึง เธอเห็นสภาพน้องสาวของเธอถึงกับพูดอะไรไม่ออกน้องของเธอเมื่อเห็นเธอก็ร่ำไห้เข้ามากอดพี่สาวพลางพูดขอโทษไม่ขาดปาก เธอบอกเธอสำนึกผิดแล้ว พี่สาวของเธอดูแลเธอเป็นอย่างดีจนตอนนี้เธอกลับมาเป็นน้องสาวที่สวยงามของเธอเหมือนเดิมเธอขอโทษชาวบ้่นที่เธอเคยทำไม่ดีด้วยและกล่าวลาพวกเขาเพื่แจะไปอยู่ไปพี่สาวของเธอ ตอนนี้เธอมีนิสัยที่ดีและน้อมนอมต่อผู้ที่อายุมากกว่าแล้ว เธอสดใสร่าเริง เป็นที่รักของชาวเมืองทั้งเมือง อยู่มาวันหนึ่งก็มีชาวนาดูสกปรกมอมแมมมาที่บ้านเธอต้อนรับเขาอย่างดี ที่แท้แล้วชาวนาคนนั้นคือเจ้าชายที่มาทดสอบเธอว่าเหมาะสมหรือเปล่า วันต่อมามีทหารมากมายและรถม้าคันหนึ่งแล่นมาและเจ้าชายก็ลงมาจากรถม้า เจ้าชายมาสู่ขอน้องสาวของเธอไปเป็นภรรยาหลังจากนั้นรินและเจ้าชายก็เเต่งงานกันและอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข

ณ หมู่บ้านแห่งหนึ่ง มีสามีภรรยาคู่หนึ่งอาศัยอยู่ในบ้านที่มี พ่อ แม่ และลูกสาวคนโต ลูกสาวคนนี้เป็นลูกติดท้องมา สามีภรรยาคู่นี้ไม่ได้อยู่กินกันเพราะความรักแต่เพียงเพราะหญิงสาวที่เป็นภรรยาโดนสามีเก่าทิ้งมาและของให้คนที่เป็นสามีเป็นพ่อให้ เวลาผ่านมา11ปีลูกสาวคนโต โตเป็นสาวแล้ว พวกเขาจึงปรึกษากันเรื่องลูกคนที่สอง ฝ่ายสามีนั้นตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาเพียงคิดว่าผู้หญิงคนนี้คงอยู่กับเราได้ไม่นานจึงไม่ได้มีลูกด้วยกัน แต่เขาคิดว่านี้ก็ผ่านมา11ปีแล้วเธอคงไม่ไปไหนเขาทั้งสองจึงมีลูกด้วยกันเป็นคนแรก

ฝ่ายภรรยานั้นชื่นชอบการพนันเป็นชีวิตจิตใจฝ่ายสามีนั้นเอาแต่ทำงานหาเงิน และเเล้ววันที่หนูน้อยลูกคนที่2จะลืมตาดูโลกก็ได้มาถึง เป็นเด็กผู้หญิงที่มีสีผิวเข้มคล้ำ ขนตายาวสวย แต่เพราะว่ามีสีผิวที่ราวกับใบไม้จึงเกือบจะถูกทอดทิ้ง เวลาผ่านมาเกือบ5ปี เด็กหญิงลูกคนที่สองก็ได้เติบโตขึ้นและสามารถรับรู้ทุกสิ่งอย่างได้แล้ว ฝ่ายภรรยาและสามีได้ปรึกษากันเรื่องลูกคนที่3อีก แต่หมอบอกไว้ว่ามีได้แค่2คนเท่านั้น คนเป็นภรรยาดึงดันและสุดท้าย พวกเขาก็มีเด็กน้อยคนที่3ขึ้นมา กิจกรรมของคนเป็นภรรยาไม่ได้ต่างจากเดิมออกไปเล่นพนันทุกวันเหมือนอย่างเคย ณ วันคลอดลูกคนที่3 ลูกคนที่สองตื่นเต้นมาก แต่แล้วเมื่อเสียงเด็กน้อยที่พึ่งคลอดร้องออกมาก็ทำให้ทุกคนหลั่งน้ำตาเว้นเสียแต่ลูกสาวคนที่2ที่ยังไม่รู้อะไรเลย เมื่อทุกคนบอกกับเธอว่าคนที่เธอรักที่สุดจากไปเธอร้องไห้สุดเสียง เธอยังเด็กเกินไปที่จะยอมรับความเสียงใจนี้ หลังจัดพิธีงานศพเสร็จ เธอก็ได้กลายเป็นเด็กที่เศร้าๆไป หลังจากนั้นไม่นาน พ่อของเธอก็อยู่กินกันกับพี่สาวของเธอ ช่วยกันเลี้ยงดูเด็กน้อยที่แม่ทิ้งไว้เขาตกลงกันว่าจะเป็นสามีภรรยากัน เมื่อยายรู้เข้าจึงต้องออกจากบ้านของยายมาและย้ายไปอยู่ที่อีกหมู่บ้านหนึ่ง ตอนนี้เด็กสาวผู้โศกเศร้าเพราะการจากไปของแม่ผู้เป็นที่รัก โดนพี่สาวที่ขึ้นชื่อว่าแม่เลี้ยงรังแก เงินที่มียี่สิบบาทเพื่อซื้อขนม พี่ก็ขอไปซื้อขนมด้วย ทั้งที่เงินก็ได้มาเหมือนกัน หากเธอไปซื้อขนมอะไรมาก็ตามพี่สาวเธอจะแย่งไปกินตลอด อยู่มาได้สัก8เดือนป้าก็มารับน้องคนที่สามไปอยู่ด้วย เมื่อเหลือกันอยู่3คน ผู้เป็นพ่อก็บ้าแต่งานส่วนพี่สาวคนนี้ก็จะหาข้ออ้างออกนอกบ้านไปนานๆตลอดจนเธอท้อง แต่เมื่อคลอดออกมาแล้วพี่สาวใจร้ายคนนี้เลี้ยงไม่นานก็พาเด็กน้อยไปทิ้ง และหาสามีใหม่ ทำให้พ่อเสียใจเป็นที่สุด และเงินที่เก็บสะสมเอาไว้ก็โดนเอาไปหมด ความหวังที่จะซื้อรถยนต์ได้พังทลายลง เมื่อลูกคนที่2ไปโรงเรียน เขาซื้อเหล้ามาหนึ่งลัง นั่งกินคนเดียวหมดทั้งลังและตัดสินใจผูกคอตาย ชาวบ้านที่อยู่ข้างๆเห็นว่าเงียบผิดปกติจึงเข้าไปดูพบว่าเขาแขวนคอกำลังจะตายรีบเอามีดพร้าที่พกมาด้วยตัดเชือดทันทีและพูดกับเขาเพียงประโยคเดียวแล้วก็จากไป ประโยคที่เขาพูดนั้นคือหากคุณตายแล้วลูกสาวคนที่2ของคุณจะอยู่อย่างไร