*ดีใจด้วยนะที่เรียนจบเเล้ว*55ดีใจด้วยน้า/

เฮ้อ...ดีใจจัง..(พูดด้วยน้ำเสียงที่เฉียๆ)

สวัสดีฉันชื่อ อันเล่อ เพิ่งอายุ18ปีเเละเพิ่งเรียนจบ

ครอบครัวมีฐานะที่ยากจนจึงต้องรีบหางานทำเเต่ก็นะฉันทำเพื่อครอบครัวได้อยู่เเล้ว....ฉันอาศัยอยู่กับยายซึ่งพ่อเเม่ของฉันมีฐานะระดับเศรษฐีโน้นเเนะเเต่กลับไม่สนใจอะไรฉันเลย หึๆคงคิดว่าฉันเป็นคนดีกตัญญูหรอหึๆไม่เลยฉันเปลี่ยนไปใช่นามกสุลยายเเทน นี้เเหละค่ะเเละไม่กี่วันก่อนก็เพิ่งต่อยกับนักเลงข้างซอยไปหยกๆ. ลักษณะนิสัยเป็นสุ่มส่ามก็จริงเเต่เป็นที่ห้าวพอสมควรเลยหละ55 ...เพิ่งจะเรียนจบยายเลยให้สร้อยคอกับฉันมันสวยมากเลยฉันจึงกับมันไว้เป็นอย่างดี. ยาย:อันเล่อเอ่ย กับบ้านได้เเล้วลูกยายจะทำกับข้าวอร่อยๆให้กิน

อั่นเล่อ:จ้าๆอยากรู้จังว่ายายจะทำอะไรให้กินน้า~♥~

เเละอีกอย่างเรื่องที่ฉันเป็นต่อยกับนักเลงยายไม่เคยรู้เลย...ถึงเเม้จะรู้สึกไม่ดีเเต่จะดีกว่าถ้าไม่บอกพรุ้งนี้ก็ต้องหางานเเล้วสู้ๆตัวเราΣ\=)

วันนี้เป็นที่ฉันรีบหางานเพราะยายไม่สบายก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเมื่อวานยังดีๆอยู่เลย ฉันส่งใบสมัคงานประมาณ7ที่ได้...มังนะลืมนับ อยู่ใบปลิวใบนึงก็มาหล่นอยู่ข้างหน้า เขียนไว้ว่า รับสมัคสาวใช้ อายุ18-40 ปี.....ตอนเเรกก็ไม่สนใจเเต่ก็เหล่ไปดูเงินเดือนที่ได้....ฉันตะลึงกับเงินเดือน เขาให้มากกว่างานออฟฟิตอีกตั้ง20000บาท รอไรหละขาชั้นติดปสีดเร็วยิ่งกว่าจรวจเสียอีก/ไปที่เขต**ซอย**บ้านเลขที่****/มาถึงเสียที่ เฮ้อกว่าจะถึงก็ค่ำเเล้วนะเนี้ย..เเต่ไม่เป็นไรเพื่อเงินเพื่อยาย///ณ บ้านที่รับสมัคสาวใช้//เดี่ยวนะนี้บ้านหรือวังค์ เนี้ย ฉันเดินเข้าไปในบ้านหลังนั้น //เคาะประตู//มีใครอยู่ใหมคะ/ก๊อกๆ←_←→_→(ตะโกน)

สวัสดีค่ามีใครอยู่วหมายยย!!!!!โถ่เอ่ยรับสมัคสาวใช้ไม่ใช่หรอทำไมไม่เปิดประตูให้วะ(＊￣︶￣＊)หงุดหงิดโว้ย/กำลังเดินกลับ/:สวัสดีครับ.../อันเล่อ:เอ่อ..สวัสดีค่ะ

:ขอโทษที่มาเปิดประตูช้านะครับ.

อันเล่อ:ไม่เป็นไรค่ะเอ่อรับสมัคสาวใช้ใช่ใหมคะ

:ใช่ครับ.คุณมาสมัคใช่ใหมครับ.(เย็นชา)

อันเล่อ:ใช่ค่ะ.

:เชิญข้างในครับ

อันเล่อ:ค่ะ(หูยยน่ากลัว‹•.•›)

:เดี่ยวผมเตรียมเอกสารให้นะครับ.

อันเล่อ:ค่ะ.....-_-||

ฉันเซ็นเอกสารเรียบร้อย

:ผมคือพ่อบ้านที่นี้ครับที่ไม่ค่อยมีสาวใช้สาวใช้เหลือเเค่คนเดียวนะครับเพราะข่าวลือเกี่ยวกับนายท่าน.

อันเล่อ:นายท่าน! ข่าวลือว่าอะไรคะ??

พ่อบ้าน :เขาว่านายท่านเป็นปีศาจเลยพากันหนีเเหละครับ

อันเล่อ:อ่อ...

พ่อบ้าน:งั่นเริ่มงานพรุ้งนี้เลยนะครับ.

อันเล่อ:ค่ะ

ณ ห้องพัก

โทรหายายดีกว่า~♥~ ยังไม่ทันโทรก็มีสายเข้ามา...หืมเบอร์ใครเนี้ย!!ฉันกดรับ(สวัสดีค่ะคุณคือญาติของคุณยายเจ้าของเบอร์นี้ใข้ใหมคะ) ใช่ๆๆค่ะ!(ตอนนี้คุณยายอาการหนักมากเนื้องจากเส้นเส้นเลือดในสมองตีบเเละอาจจะเสียชีวิตได้ต้องทำการรักษาโดยด่วนนะคะ) หะ!อาจตายเลยหรอ!!!ค่ารักษาเท่าไรคะ(ก็1500000 บาทค่ะเพราอาการโคม่ามากค่ะ.อ่ะ คุณยายอยากคุยด้วยนะค่ะ)ยาย!!ๆเป็นไงบ้างอะฮือๆๆๆ(อันเล่อเอ่ยต่อให้รักษายายยายก็ตายอยู่ดีเเหละลูกเอ่ย)ไม่ๆๆๆต่อให้ยายจะเป็นยังไงหนูก็จะหาเงินมารักษายายให้ได้.(อันเล่อจำสร้อยคอที่ยายให้อันเล่อได้ใหม.เก็บมันไว้ให้ดีๆสร้อยคอเส้นนั้นมีความลับซ้อนอยู่ลูกต้องหามันด้วยตัวเองลูกคงไปถึงคฤหาษเเล้วสินะ)คฤหาษ!!ยายรู้ได้ไงว่าหนูมาสมัคงานที่นี้!!(เอาเป็นว่ายายรู้ละกัน เเค้กๆ!! ดูเเลนายท่านให้ดีๆหละอันเล่อ)ยายๆๆๆ!!(ตี้ด~~/เสียงเครื่องวัดการเต้นของหัวใจ/)ฮึกๆฮือๆๆยาย~ยาย

หลังจากจัดงานศพยายเสร็จ

ยายหนูจะดูเเลนายท่านให้ดีๆนะคะเเล้วสร้อยคอยายหนูจะไม่มีทางให้ใครเด็ดขาดยายหลับให้สบายนะค่ะ....พรุ่งนี้หนูทำงานเเล้วยายอวยพรให้หนูด้วยนะคะ

ลันลันลา~ลั๊นลา~วันนี้มีความสุขเเน่นอน

เพราะวันนี้เป็นวันที่ฉันมาทำงานวันเเรกดีจังเลยในขณะที่กำลังเดินเข้าคฤหาษ อย่างมีความสุขนั้น ตึ๊ก!! โอ้ย(เสียอุทาน2เสียง)โอ้ย!!เห็บหัวชะมัดเลยโอ้ย

ชายเเปลกหน้า: นี้เธอ!!

อันเล่อ : หือ!!(สร้อยคอเรืองเเสงเเต่ไม่มีใครได้สังเกต)

ชายเเปลกหน้า : ลุกออกได้เเล้วมั้ง.

อันเล่อ : อะไร!!

ในขณะกำลัง งงนั้น ก็ได้สำรวจตัวเองปรากฎว่าฉับกำลังนั่งทับเขาอยู่!!!

อันเล่อ : เอ่อ>.< ...ขอโทษค่า!!!!

ฉันรีบลุกออกทันที....>_<( น่าอายมาก!!)

ชายเเปลกหน้า : เธอคือสาวรับใช่คนใหมของคฤหาษนั้นหรอ

อันเล่อ : อ่อ..ค่ะ ทำไมคะ??

ชายเเปลกหน้า : ไม่มีอะไรหรอกเเต่ว่าเธอคงได้ยินเกี่ยวกับนายท่านเจ้าของคฤหาษยังหละที่ว่าเขาเป็นปีศาจหนะ.

อันเล่อ : หืม??มันก็เเค่ข่าวลือนี้คะ.ทำไมต้องกลัวต้วยหละคะ....

ชายเเปลกหน้า : งั้นโชคดีหละ. ผู้ชายคนนั้นเดินหายไปเเบบไม่เเยะนำตัวเลยหละ

เมื่อดูเวลาก็ใกล้สายเเล้ว ตายเเล้ว!!!ตอนั้นขาชั้นติดปสีดทันที หลังจากที่เข้าคฤหาษฉันก็ทำงานทุกอย่างไม่ว่าจะซักผ้า,ล้างจาน,กวาดบ้าน,ทำกับข้าว,ล้างรถ,จัดที่นอน,ตากผ้า,กวาดลานใหญ่,ตัดหญ้า เเล้วพื้นที่บ้านก็ไม่ใช่น้อยเลย เดินหลงทางตั้งหลายคร้ังเเหนะ55เเต่ฉันก็จินตนาการว่ามันเป็นบ้านของฉันทำให้มีความสุขในการทำงานมากเลยเเต่มีอย่างนึงที่เเปลกมากคือฉันยังไม่เจอนายท่านเลย หรือออกไปทำงานเเต่ถ้าออกไปทำงานจะให้ฉันทำกับข้าวทำไม?....อ่อคงไม่เเน่

.อยู่ๆอันเล่อก็ลื้นล้มทำจานในมือที่ถือเเตก

พ่อบ้านวิ่งมาดู

พ่อบ้าน : อันเล่อเป็นอะไร .

อันเล่อ : เอ่อ เเค่ ลื้นล้มนะค่ะ.

พ่อบ้าน : ดีเเล้วที่ไม่เป็น..ฉันก็เเก่เเล้วนะถ้าเธอเป็นอะไรคงช่วยอะไรเธอไม่ได้หรอกนะ

อันเล่อ : อิๆขอโทษค่า

พ่อบ้าน : งั้นทำงานต่อเถอะอันเล่อ

อันเล่อ : ค่าๆ

เฮ้อนี้ไม่ใช่ครั้งเเรกที่ทำจานเเตกหรือทำอะไรหกหรือทำอะไรเเตกหรือทำอะๆรหล่น...อิๆฉันรู้ว่าฉันซุ้มซ้ามน่าเเต่เขาไม่ว่าอะไรนะ

ณ ตอนค่ำ

อาหารของนายท่านฉันทำเสร็จเเล้วงานทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยเเล้วกลับห้องดีกว่า.

จู่ๆฉันก็ได้ยินเสียงตะกุกตะกักมาจากห้องห้องหนึ่งพอมอไปที่หน้าประตูเเล้วปนะตูมันก็เเง้มออก...เพราะความอยากรู้อยากเห็นจึงไปชะง้อดู ฉันเห็นคนคนนึงกำลังทุรนทุรายบนพื้นอย่างทรมาร จึงรีบเข้าไปประคองอยู่ดีๆเขาก็กระจวนเข้ามาขึ้นทับฉัน...เเต่คิดว่าฉันเป็นางเอกที่อ่อนเเอรึไงฉันเเตะเขาจุดยุทศาสตร์ของผู้ชายอย่างจังเขาจึงล้มไปกองตรงพื้นเเล้วอยู่ดีสร้อยฉันก็ส่องเเสงจนคิดว่าฉันเอาดวงดาวมาไว้กับตัว เขาก็ตะลึง เเล้วมองหน้าฉันเเล้วยิ้มเเบบมีเลศไนย ฉันตอบ อะไรกันยะมองหน้าเเบบนี้มีปัญหารึไง!!!หรือว่านายตะลึงกับความสวยของฉันหะ.

ผู้ชาย : ใช่

อันเล่อ : ห๊าาาา

ผู้ชายคนนั้นเข้ามาอุ้มฉันเเล้วพูดว่ามาเป็เจ้าสาวของข้าเถอะ!ฉันสับสนมากเเล้วนายพ่อบ้านก็มาเเล้วพูดขึ้นมาว่านายท่าน!!ฉันตะลึงรอบที่99999999999999ล้าน นี้นายท่านหรอพอมองดีก็หล่อนะเเต่นิสัยโครตๆเเย่เลย

เรื่องราวยังเเค่น้ำจิ้มเเต่ของจริงคือต่อจากนี้ต่างหาก โปรดติดตามตอนต่อไป!