เช้าอันสดใส มีคนบางคนกำลังรีบวิ่งไปโรงเรียน เพราะตอนนี้ใกล้จะสายแล้ว
...
..
.
เขาคนนั้นมีผมสีดำสั้น ดวงตาสองสี ตาคมกริบ แต่หน้าตาช่างขัดกับรูปลักษณ์ซะจริง
เพราะชายคนนี้เป็นหนุ่มหน้าหวาน แต่นิสัยช่างเกเร
เขาชื่อว่า เค อายุ20ปี
....
...
..
.
โป๊ก!
..
.
โอ๊ยยย!
"แกเป็นใครวะ"เคพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงโมโห
คนที่เดินชนเค เป็นชายหนุ่มอายุพอๆกับเค แต่สูงกว่ามาก เขาเป็นคนผมขาว ตาสีแดงบางทีก็ออกสีเหลืองเหมือนเปลี่ยนสีได้ รูปร่างกำยำ แข็งแรง
"ขอโทษแล้วกัน"ชายคนนั้นพูดด้วยเสียงที่ราบเรียบ เหมือนไม่มีความรู้สึกสำนึกผิดอยู่เลยแม้แต้น้อย
....
...
..
.
"ฉันไม่สนแกแล้วจะสายแล้วไปดีกว่า"เคพูดขึ้นและเดินออกไป ในใจได้แต่คิดขึ้นว่า
[อารมณ์เสียตั้งแตตอนเช้าเลยเว้ย!]
....
....
...
..
..
.
ที่โรงเรียน
....
...
..
.
"เห้ย!ไอเคทำไมมาสายวะ"ชายคนหนึ่งพูดขึ้น ชายคนนั้นส่วนสูงเท่ากับเค หน้าก็หวานคล้ายๆกัน เขาชื่อว่า มิ๊ค เป็นเพื่อนสนิทของเค
...
..
.
"นักเรียนจ๊ะ วันนี้มีเด็กใหม่มานะจ๊ะ"คุณครูได้พูดขึ้น
"หญิงหรือชายคะ"นักเรียนหญิงถาม
"ต้องเป็นผู้หญิงสิ"นักเรียนชายเถียง
"เอาล่ะจ่ะไม่ต้องเถียงกันนะ"คุณครูยั้งไว้
"มาดูกันเองละกันนะจ๊ะ ว่าเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย"คุณครูพูดเชิงเชิญชวน ว่าอยากรู้ก็ดูเองสิ
.......
.....
....
...
..
.
"สวัสดี ฉันชื่อ ดาร์ค เป็นผู้ชาย เพศรองคือ อัลฟ่า"เด็กใหม่คนนั้นได้แนะนำตัว
"เห้ย!นั่นนายคนเมื่อเช้านี่"เคพูดขึ้น
"อ้าวรู้จักกันงั้นเหรอจ๊ะ? ดีเลย งั้นดาร์คไปนั่งข้างเคนะจ๊ะ"คุณครูพูดขึ้น
"ครับ"ดาร์คพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบและเย็นชา ทำเอาคนฟังรู้สึกขนลุกไปตามๆกัน
"ทำไมต้องให้มันมานั่งข้างผมครับ"เคถามด้วยความเซ็ง
"ก็ครูเห็นพวกเธอรู้จักกันมาก่อนนี่จ๊ะ นั่งข้างกันไม่เห็นจะเสียหายอะไรเลยนี่จ๊ะ"คุณครูพูด
"ครับ เข้าใจแล้วครับ"เคพูดด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหน่าย
..........
.........
........
.......
.....
....
...
..
.
ตอนพักเที่ยง
"เคไปกินข้าวกัน"มิ๊คชวนเคไปกินข้าว
"แป๊ปนึงนะใกล้เสร็จแล้ว"เคพูดขึ้น
....
...
..
.
"เอาล่ะเสร็จแล้วไปกินข้าวกัน"เคชวนเพื่อนสนิทมั่ง
"ไปกันเถอะ หิวแล้ว"มิ๊คตอบอย่างไม่รีรอ
...
..
.
ที่โรงอาหาร
..........
.........
........
.......
.....
....
...
..
.
...จบบบบบ....
ที่โรงอาหาร
...
..
.
ในขณะที่เคกำลังทานข้าวอยู่นั้น ก็มีชายสูงใหญ่คนหนึ่งเดินเข้ามาหา
"นี่สาวน้อย เธอสนใจมาเป็นแฟนฉันมั้ย---"ชายคนนั้นพูแต่โดนแทรกซะก่อน
"ฉัน(กู)ไม่ใช่ผู้หญิงเว้ยยย!"เคตอบและสวนหมัดเข้าที่หน้าชายคนนั้นอย่างจัง
"อ๊ากกกกก!"เขาร้องดังลั่นด้วยความเจ็บ
(ทำไมวันนี้มันมีแต่เรื่องน่าปวดหัววะเนี่ย)เคคิดในใจ
....
...
..
.
ขณะที่เคและมิ๊คกำลังกลับห้องอยู่
"ประกาศ! ประกาศ! นาย กฤตเมธ ชัยสน เชิญพบครูใหญ่ที่ห้องปกครองค่ะ"
"ขอย้ำอีกครั้ง นาย กฤตเมธ ชัยสน เชิญพบครูใหญ่ที่ห้องปกครองค่ะ"เสียงเสียงหนึ่งได้ประกาศขึ้นจากลำโพงที่ติดไว้บนฝาผนังที่อีกนิดหน่อยจะขึ้นไปที่เพดานของโรงเรียนแล้ว
.....
....
...
..
.
ที่ห้องที่ห้องปกครอง
"ครับ ผมมาแล้วครับมีอะไรเหรอครับครูใหญ่"เคถามขึ้น แต่ก็รู้คำตอบดีอยู่แล้ว ว่าทำไมถึงเรียกเขามาที่นี่
"แกทำอะไรอีกแล้วล่ะ คราวนี้แกเล่นอัดลูกของนายก อบจ.เลยนะ"ครูใหญ่พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เบื่อหน่ายกับการกระทำของเขามาก
"แล้วไงครับ"เคตอบโดยไม่ลังเลเลย ซึ่งนั่นทำให้ครูใหญ่โมโหขั้นสุดจึงตะโกนออกมาว่า
"แล้วไง แล้วไงงั้นเหรอ แกน่ะมันก็แค่เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม ใกล้ถึงวันฝึกงานแล้วถ้าแกหาที่ฝึกงานดีๆไม่ได้แกโดนไล่ออกแน่"ครูหญ่ตะโกนออกมา
"แต่---"เคจะพูดแต่โดนแทรกซะก่อน
"ไม่มีแต่ เด็ดขาด"ครูใหญ่พูดคำขาดก่อนที่จะเดินออกไป ปล่อยให้เคยืนอยู่ตรงนั้นคนเดียว พอครูใหญ่เดินพ้นสายตาแล้ว น้ำตาของหนุ่มที่มีนิสัยเกเรคนนี้ก็พรั่งพรูออกมาไม่หยุด
"จบแน่ ฮึก...จะทำงานที่ไหนดีล่ะฮืออออ...เงินแม่ก็ต้องจ่าย ไหนจะการเรียนอีกฮืออออออออออ...."เคได้ร้องไห้ออกมาไม่หยุดจนสลบไป
.........
........
.......
......
.....
....
...
..
.
ที่ห้องพยาบาล
"อืมมม...!"เคได้ตื่นขึ้นและตกใจที่ตัวเองมาอยู่ที่ห้องพยาบาล
"อ้าว อย่าเพิ่งลุกสิจ๊ะ เพิ่งตื่นเองนะ อีกอย่างความเครียดสะสมเยอะเกินไปนะจ๊ะ มีอะไรอยากระบายก็ระบายออกมาได้เลยนะจ๊ะ"ครูห้องพยาบาลปลอบและพูดให้เคใจเย็นลงเมื่อเห็นสีหน้าวิตกกังวลของเค
"ครูครับ ใครเป็นคนพาผมมาส่งงั้นเหรอครับ"เคถาม
"อ๋อดูเหมือนจะเป็นเด็กใหม่นะจ๊ะ" "ผมขาวตาแดงเหลืองสูงประมาณนั้นจ่ะ"ครูห้องพยาบาลเล่ารูปพรรณของชายคนนั้นให้เคฟัง
"งั้นเหรอครับถ้างั้นหมอนั่นคงเป็นดาร์คสินะหน้าอย่างกับคนไม่มีหัวใจแบบนั้นช่วยคนอื่นเป็นด้วยแฮะ"เคได้พูดและนินทาถึงคาร์ค พอพูดจบครูพยาบาลก็ถามว่า
"ทำไมถึงมาในสภาพที่มีน้ำตานองหน้าอย่างนั่นล่ะจ๊ะ"ครูห้องพยาบาลถามเคอย่างสงสัย
"เอ่ออออออออออ....."
"เอ่อออ...."เคลังเลที่จะตอบ
"ไม่เป็นไรนะถ้าไม่อยากพูดก็ไม่เป็นไร"ครูพยาบาลพูดปลอบใจเค
"ครับ"เคตอบ
.....
....
...
..
.
เย็นวันนั้น
"ไอเค แกไปไหนมาวะ เห็นผอ. เรียกแล้วหายไปเลย"มิ๊คถามอย่างสงสัย
"เปล่า.."เคตอบแบบบ่ายเบียง
"......."มิ๊คได้ยินเพื่อนสนิทพูดอย่างนั้นจึงเงียบแล้วพูดขึ้นว่า
"ไม่อบากบอกก็ไม่เป็นไร"มิ๊คพูด
.......
.....
....
...
..
.
ที่ทำงานพิเศษของเค
"เฮ้อออ.. จะทำไงดีล่ะทีนี้แม่ก็เข้าโรงพยาบาล เรียนก็ต้องเรียน แถมถ้ายังหาที่ฝึกงานไม่ได้โดนไล่ออกแน่ๆ"เคพูดเศร้าๆปนน้ำตาที่ไหลออกมาเล็กน้อย
(ไม่ได้ๆ เราจะต้องเข้มแข็ง จะร้องไห้ไม่ได้)เคคิดในใจและตบหน้าตัวเองเบาๆ พร้อมเช็ดน้ำตาของตัวเอง
"ยินดีต้องรับค่ะ"เสียงพนักงานคนหนึ่งพูดต้อนรับลูกค้าที่เดินเข้ามา
"รับอะไรดีครับ"เคพูดแต่ไม่ได้เงยขึ้นมามอง
"!! นาย....นายมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง"เคถามพร้อมหน้าที่ซีดมากๆ
"ก็มาซื้อของไง"ดาร์คตอบเสียงเรียบเช่นเคย หลังจากที่ดาร์คพูดจบ เคลากตัวดาร์คไปที่หลังร้านที่ตัวเองทำงานอยู่พร้อมเอ่ยปากฝากเคาน์เตอร์เพื่อนพนักงานคนอื่น
.....
....
...
..
.
ที่หลังร้าน
"ได้โปรดอย่าไปบอกใครเลยนะ ฉันขอล่ะ"เคอ้อนวอนดาร์คอย่าไปบอกใครเพราะเกรงว่าถ้าคนที่ตัวเองไปมีเรื่องด้วยรู้จะทำให้ตัวเองโดนไล่ออก
"แล้วถ้าไม่ล่ะ"ดาร์คพูดด้วยเสียงที่เรียบ
"ได้โปรดเถอะ ฉันมีคนที่ต้องดูแลอยู่ อย่าบอกคนอื่นเลยนะ"เคอ้อนวอน
ตื๊ดดดด... ตื๊ดดด.... เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
"ครับ ฮัลโหลครับ"เครับสาย
"เอ่อออ...คุณ กฤตเมธ ใช่มั้ยครับ"
"ครับ มีอะไรเหรอครับ"
"คือออ...แม่ของคุณช็อคอาการโคม่าครับ ต้องผ่าตัดโดยด่วน จะอนุญาตมั้ยครับ แต่การผ่าตัดครั้งนี้ก็มีโอกาศที่จะไม่รอดอยู่นะครับ จะเสี่ยงดูมั้ยครับ"หมอถาม
"!!! ครับเสี่ยงดูครับ ถ้ารอดแกก็ยังไม่ถึงฆาต แต่ถ้าไม่ ก็ถึงแล้วครับ ลองดูครับ เซ็นแทนผมได้เลยครับ"เคพูดกับน้ำตาที่ค่อยๆไหลรินลงมาจากดวงตาทั้งสองข้าง
"ช่วยไปส่งฉันที่โรงพยาบาลหน่อยได้มั้ย"เคถามดาร์ค
"ได้สิ"ดาร์คเห็นสภาพเคที่ดูน่าสงสารเลยเอ่ยตกลงไป
.
..
...
....
.....
.....
....
...
..
.
บนรถ
(ทำไมเห็นน้ำตาหมอนี่แล้วรู้สึกปวดใจแปลกๆกันนะ ไม่คิดเลยว่าคนที่ดูเข้มแข็งก้าวร้าวกลับร้องไห้ เพราะอะไรกันนะ เจ้าเด็กนี่ถึงร้องไห้ แต่......เวลาที่ร้องไห้ก็ดูน่ารักดีนะ...เชี่ย!..คิดไรของ_ูวะเนี่ย///•~•///)ดาร์คคิดในใจ
"ร้องไห้ทำไมเหรอ"ดาร์คถาม
"คุณแม่มีอาการโคม่า ต้องผ่าตัดโดยด่วน แต่ไม่มีเงินน่ะสิ อีกอย่างต้องรีบหาที่ฝึกงานด้วยไม่งั้นจะโดนไล่ออกจากโรงเรียน แม่ก็ต้องดูแลเรียนก็ต้องเรียนจะทำยังไงดี ฮึกก...ฮือออออ"เคได้ระบายออกมาพร้อมกับน้ำตาที่นองหน้าหลั่งไหลออกมาไม่หยุดดั่งสายฝนที่เราไม่อาจห้ามได้
"ไม่เป็นไรนะ ฉันแนะนำสถานที่เข้าฝึกงานให้มั้ยล่ะ"ดาร์คพยายามจะปลอบใจแต่ก็ไม่รู้จะปลอบยังไงเพราะแสดงออกไม่ค่อยเก่ง
"ขอบคุณมาก"เคพูดออกมาและร้องไห้อยู่อีกสักพักจากนั้นจึงหลับไป
.....
....
...
..
.
ที่โรงพยาบาล
"นี่เคถึงแล้วนะ"ดาร์คปลุกเคให้ตื่นเพราะถึงแล้ว
"อืมมม...ขอบคุณมาก"เคเอ่ยขอบคุณทั้งๆที่ยังสลึมสลืออยู่
...
..
.
ที่หน้าห้องผ่าตัด
ตึก!
"หมอครับแม่ผมเป็นยังไงบ้างครับ"เคเข้าไปถามด้วยความกระวนกระวายใจ
"พ้นขีดอันตรายแล้วครับ แต่อาจมีโอกาศสูงที่จะไม่ฟื้นครับ"หมอตอบ
"ครับ แล้วเอ่ออ.....ค่าผ่าตัดเท่าไหร่เหรอครับ"เคถาม
"เอ่อรวมที่ค้างด้วยคือ20,000,000บาทครับ ที่ติดไว้คือ6,000,000บาท แล้วก็ค่าผ่าตัดอีก14,000,000บาทครับ"หมอพูด
!!!!
เคแทบทรุดเมื่อได้ยินเงินรักษาพยาบาล
"ติดไว้ได้รึเปล่าครับ"เคถามกับสีหน้าที่ซีดเผือกเหมือนไม่มีเส้นเลือดที่หน้า
"เอ่ออ...จะติ-"
"งั้นผมจ่ายแทนแล้วกันค่ารักษาพยาบาลทั้งหมดผมขอออกทั้งหมดเลยครับ"ดาร์พูดแทรก
"แต่ว่านั่นมัน ค่ารักษาพยาบาลของแม่ฉัน ฉันก็ควรจ่ายเองสิ"เคพูด้วยสีหน้าไม่ค่อยพอใจแต่ก็ขอบคุณ
"ไม่มีแต่ล่ะ ฉันจ่ายให้ แต่ไม่ต้องห่วง นายได้ปลดหนี้แน่ นายต้องไปอยู่ที่บ้านฉันเพื่อทำงานบ้านและปลดหนี้ เข้าใจมั้ย!"ดาร์คพูดน้ำเสียงปรกติแต่ฟังดูเจ่าเล่ห์ไม่น่าไว้ใจ แต่ด้วยความซื่อและอยากรับผิดชอบเคจึงตอบตกลงไป
"ได้ตกลง"
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
