รสรินทร์พาร่างอันเหนื่อยล้าเข้าบ้าน หลังจากที่ตลอดทั้งวันเธอวุ่นอยู่กับการทำงาน เธอเป็นนักข่าวที่ทางช่องสถานีโทรทัศน์ช่องหนึ่ง แต่เธอไม่ใช่ผู้ประกาศข่าว เธอคือคนลงพื้นที่หาข่าวมากกว่า เธอวางกล้องราคาแพงลงบนโต๊ะอย่างเบามือ ตามด้วยกระเป๋าสะพาย

“เฮ้อ! เหนื่อย” เธอถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่ก่อนจะล้มตัวลงนอนบนโซฟา

“เป็นนักข่าวเหนื่อยกว่าที่คิดอีกแฮะ” เธอบ่นพึมพำก่อนจะหลับตาลงนอน วันนี้ทั้งวันเธอลงพื้นที่ตามติดคดีฆาตกรรมทั้งวันเลย กว่าจะเสร็จเล่นเอาเมื่อยไปทั้งตัว

“พี่ภาคินไปไหนนะ” เธอครุ่นคิดอยู่สักพัก​ ภายในบ้านตอนนี้​ กลับเงียบสนิทเธอเองก็เหนื่อยล้าจากการทำงาน​ เลยจะขอพักที่บ้านพี่ชายก่อนแล้วกัน

“ช่างเถอะขอรสนอนหน่อยแล้วกัน” รสรินทร์เอ่ยก่อนจะคิดอะไรไปเรื่อยตนเผลอหลับไป จนมารู้สึกตัวอีกทีตอนได้ยินเสียงทะเลาะกันเสียงดังอยู่บนชั้นสองของบ้าน ปกติเธอไม่ค่อยมาบ้านส่วนมากเธอจะนอนที่คอนโดมากกว่า​ แต่ด้วยบ้านของพี่ชายของเธอเป็นทางผ่านที่เธอไปหาข่าวพอดี​ วันนี้เธอจึงแวะมานอนที่นี่

“มีเรื่องอะไรกันเสียงดังเชียว” รสรินทร์เอ่ยออกมาก่อนจะเดินขึ้นหยุดอยู่ตรงบันได เพราะพี่ชายกับพี่สะใภ้ทะเลาะกันอยู่หน้าห้อง ถ้าขึ้นไปทั้งสองเห็นเธอแน่นอน

“จะว่าเสียมารยาทรสก็ขอโทษนะพี่คิน รสอยากรู้จริง ๆ” เธอมองพี่ชายกับพี่สะใภ้ที่ทะเลาะกันเสียงดัง

“ไอ้รอยตามตัวเนี่ยมันรอยอะไร” ภาคินใช้มือบีบไปที่ต้นแขนของดาวแรง ๆ เมื่อได้เห็นรอยตามตัวของดาวนภา

“แพ้ฝุ่น” ดาวนภาเอ่ยกับสามีเรียบ ๆ ต่อให้เขาจับได้ว่าเธอมีชู้แต่ใครจะสนล่ะ เธอไม่แคร์ภาคินอยู่แล้ว

“ฝุ่นอะไร นี่มันรอยดูดชัด ๆ คุณเล่นชู้ก็บอกมาเถอะ” ภาคินตวาดใส่ดาวนภาเสียงดัง แต่เธอไม่รู้สึกกลัวเลยสักนิด เธอแสยะยิ้มให้เขาทันที

“แล้วไงคะ มีชู้แล้วไง” ดาวนภาเอ่ยกับภาคินพร้อมกับมองหน้าอย่างท้าทาย ดาวนภายอมรับว่าภาคินเป็นผู้ชายที่ดีมาก เขาดีทุกเรื่องแต่เขาห่วยเรื่องบนเตียง

และดาวนภาเป็นคนชอบเรื่องอย่างว่าด้วยสิ ยิ่งอึด ๆ ทน ๆ ใหญ่ ๆ ยาว ๆ ดาวนภายิ่งชอบ หรือจะแซนด์วิชเธอก็ไม่ขัด ทั้งประตูหน้าประตูหลังเธอยิ่งชอบ ส่วนภาคินนะหรือวันละยกไม่ถึงใจจริง ๆ

“ยอมรับแล้วใช่ไหมว่ามีชู้จริง ๆ” ภาคินมองหน้าดาวนภาอย่างคาดคั้น

“ดาวมีได้คุณก็มีสิคะ ดาวใจกว้างค่ะดาวไม่ถือเรื่องแบบนี้” ภาคินมองหน้าดาวนภาด้วยความผิดหวัง เขาให้อภัยเธอมาตลอด แต่ดาวนภาไม่เคยสำนึก เขาไม่ได้โง่ขนาดที่ไม่รู้ว่าเมียกำลังนอกใจ

“เราหย่ากันเถอะ” ภาคินหมดความอดทนกับคนตรงหน้าแล้วเช่นกัน เพราะผู้หญิงแพศยาตรงหน้าเขานี้ มันร่านไม่มีสิ้นสุดจริง ๆ

“ไม่หย่าค่ะ” ดาวนภาเอ่ยกับภาคิน เรื่องอะไรเธอจะหย่าล่ะ ครอบครัวภาคินเป็นครอบครัวมีหน้ามีตา พ่อแม่ตายหมดแล้ว แต่ทิ้งสมบัติไว้ให้สามีกับน้องสามีของเธอตั้งมากมาย ภาคินมีบริษัทของตัวเอง แต่น้องสาวไม่สนใจงานบริษัท อยากไปเป็นนักข่าวต๊อกต๋อยเสียอย่างนั้น. งานบริษัทกิจการทุกอย่างสามีเธอเป็นคนคุมทั้งหมด แล้วใครจะเลิกให้โง่

“ไม่ได้รักผมก็หย่าแล้วไปอยู่กับชู้ซะ” ภาคินเอ่ยเสียงสั่นเครือเขาเสียใจเพราะผู้หญิงตรงหน้านี้มาตลอด เขาไม่อยากงมงายโง่งมอีกต่อไปแล้ว

“ไม่ค่ะ คุณอยากจะมีใครก็แล้วแต่ค่ะ แต่คนที่เป็นเมียถูกกฎหมายต้องเป็นดาว”

“ทำไม!!! ไม่รักก็หย่าต่างคนต่างไปสิ”

“ก็ไม่หย่าไงคะจะทำไม” ดาวนภาแสยะยิ้มร้าย เธอได้เงินใช้ไม่เคยขาดมือ จะให้ไปลำบากเป็นพนักงานเสิร์ฟที่ร้านเหล้า เธอไม่มีทางยอมแน่นอน

“กูอุตส่าห์เก็บมึงมาจากที่อโคจรและเลี้ยงมึงอย่างดี แต่สันดานมึงมันเลี้ยงไม่เชื่อง” ภาคินเอ่ยออกมาด้วยความเสียใจ เขารักผู้หญิงตรงหน้านี้มาก แต่เขาแบกรับความเจ็บปวดต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว

“ค่ะ จะทวงบุญคุณหรือคะ”

“นึกรังเกียจตัวเองบ้างไหม” ภาคินเอ่ยกับดาวนภา หัวใจของเขามันแบกรับความเสียใจไม่ไหวอีกแล้ว

“ก็ไม่นะ ยังปกติดีและรักร่างกายนี้มาก”

“แต่กูรังเกียจมึงดาว มึงเอาไปทั่ว ทั้งคนขับรถคนสวนคนใช้มึงเอาหมด”

“...” รสรินทร์ใช้มือปิดปากตัวเอง ไม่คิดว่าพี่สะใภ้ของเธอจะทำตัวน่ารังเกียจขนาดนี้ เธอได้ฟังมันรับไม่ได้จริง ๆ

“ก็นายมันไม่ได้เรื่อง หลบไปไม่นงไม่นอนมันแล้ว ไปนอนกับชู้ข้างนอกดีกว่า เอาใครดีน้าวันนี้” ดาวนภาผลักภาคินจากนั้นก็เดินมาที่บันได ดาวนภามองรสรินทร์ที่จ้องหน้าเธออย่างแค้นเคือง แต่ใครจะสนดาวนภาไม่สนอยู่แล้ว

“เลวยิ่งกว่าสัตว์” รสรินทร์เอ่ยคำหยาบคายด่าดาวนภา แต่ใครจะสนเธอไม่สนอยู่แล้ว

“แล้วไงคะน้องสามี”

“น่ารังเกียจ”

“ค่ะ แล้วไงคะ ต่อให้ด่ายังไงก็ไม่หย่าให้ค่ะ” ดาวนภาไหวไหล่จากนั้นก็เดินออกจากบ้าน ใครจะสนคนอย่างภาคินจะทำอะไรเธอได้

รสรินทร์รีบเดินไปหาพี่ชายที่ทรุดนั่งพิงผนังหน้าห้อง สงสารพี่ชายเหลือเกิน ไม่คิดว่าคนที่เธอคิดว่าเป็นคนดีมาตลอด จะทำร้ายหัวใจพี่ชายเธอเสียยับเยิน

“รสไม่รู้จะพูดยังไงดี พี่อย่าคิดมากนะพี่คิน” รสรินทร์เอ่ยกับพี่ชายอยากจะทำให้พี่ชายรู้สึกดีกว่านี้ แต่ไม่รู้จะช่วยอย่างไร

“พี่จะทำยังไงดีพี่อยากหย่า พี่ไม่ไหวแล้วพี่เห็นหน้าดาวทีไรพี่ทุกข์เหลือเกิน” ภาคินเอ่ยพร้อมกับใช้มือปิดหน้า

“ฟ้องหย่าเลยพี่” รสรินทร์เอ่ยกับพี่ชาย เธอเองก็ไม่อาจจะทนเห็นพี่ชายทุกข์ต่อไปได้อีกแล้ว เธออยากให้พี่ชายของเธอ หย่ากับผู้หญิงเลว ๆ อย่างดาวนภา มีคนบอกว่ามันจะเจ็บแค่ตอนแรก ๆ แต่ไม่นานมันจะดีขึ้นเอง เวลามันจะช่วยเยียวยาทุกอย่างเอง เธออยากให้พี่ชายของเธอหลุดพ้นจากอะไรแบบนี้สักที

“พี่ต้องมีหลักฐานใช่ไหม” ภาคินเอ่ยถามน้องสาว ยอมรับว่าเจ็บปวดกับสิ่งที่ดาวนภาทำ เธอสวมเขาให้เขามาตลอด แม้เขาจะพยายามทำดีกับเธอทุกอย่าง คนอย่างดาวนภาก็ไม่เคยสำนึก กลับทำตัวเลวร้ายมากกว่าเดิม

“รสจะช่วยพี่หาเอง พี่มั่นใจใช่ไหมว่าพี่จะเลิกกับพี่ดาวได้” รสรินทร์เอ่ยถามพี่ชายเพื่อความแน่ใจ ถ้าได้หลักฐานมาแล้ว​ เธอกลัวพี่ชายของเธอจะไม่ยอมทำ กลัวจะใจอ่อนให้ดาวนภา และกลับไปเจ็บปวดอีกครั้ง

“พี่เจ็บเพราะดาวมามากมายเหลือเกิน พี่ไม่ไหวอีกแล้วรส ที่ผ่านมาพี่พยายามปิดหูปิดตามาตลอด แต่ดาวยิ่งทำเรื่องเลวร้ายมากกว่าเดิม”

“รสจะช่วยพี่เอง รสจะหาข้อมูลภาพหรือเสียงก็ได้ รสจะเอามาเป็นหลักฐานให้พี่ฟ้องหย่าพี่ดาว”

“มันจะอันตรายไปไหม พี่ไม่ได้กลัวดาวนะ พี่กลัวชู้ของดาวจะทำร้ายรสมากกว่า” ภาคินถอนหายใจออกมาแรง ๆ นึกเป็นห่วงน้องสาวขึ้นมาทันที กลัวน้องสาวของเขาจะเป็นอันตราย ตลอดชีวิตที่ผ่านมาพ่อแม่ของเขา​ก็ตายหมดแล้ว เหลือเพียงน้องสาว เพียงคนเดียว

“พี่คินไม่ต้องเป็นห่วง อันตรายกว่านี้รสก็ทำมาแล้ว​ น้องของพี่คินเก่งจะตาย พี่ก็รู้ว่างานที่รสทำมันเสี่ยงแค่ไหน เรื่องหาข้อมูลชายชู้ของพี่ดาวนภา รสทำได้แน่นอน” รสรินทร์เอ่ยอย่างมาดมั่น เป็นนักข่าวไม่ใช่จะสบาย ยิ่งต้องเกาะติดเหตุการณ์สำคัญและมีความเสี่ยง เธอทำมาหมดแล้ว เรื่องแค่นี้ถือว่าเล็กน้อยมาก​ แค่หาข่าวชายชู้ของดาวนภาเอง

“เเต่พี่ก็เป็นห่วงอยู่ดี ไอ้งานที่ทำอยู่ก็เลิกทำซะ”

“เลิกได้ไง อาชีพที่รสฝันเลยนะ”

“แต่งานที่บริษัทเราก็มีนะรส ลาออกแล้วมาช่วยพี่บริหารงานดีกว่า”

“ไม่เอาหรอก พี่กินอะไรหรือยังรสจะทำให้กิน พี่อย่าคิดมากนะ”

“พี่มีรสเหลือเพียงคนเดียวในชีวิต พ่อแม่ตายหมดแล้วนะรส มาช่วยกันดูแลกิจการดีกว่า” อย่างไรภาคินก็อยากให้น้องสาวของเขา มาทำงานที่บริษัทอยู่ดี

“ไม่เอาค่ะ เดี๋ยวรสมาอยู่ที่บ้านสักสองอาทิตย์ เพื่อหาข้อมูลเรื่องนี้ ส่วนพี่ก็ทำตัวปกติ​ ไม่ต้องให้ดาวนภารู้​ ว่าเรากำลังหาข้อมูลเรื่องนี้อยู่”

“มันเสี่ยงไปไหมรส กับเรื่องที่จะทำกับงานที่ทำอยู่ตอนนี้​ แล้วเรื่องหาข้อมูล​ชู้ดาวนภาอีก งานนักข่าวพี่ว่าลาออกมาทำงานกับพี่ดีกว่านะ ถ้าพี่ฟ้องหย่าก็มาช่วยงานที่บริษัทดีกว่า รู้ไหมว่างานที่มันทำอยู่เนี่ยมันเสี่ยง”

“เสี่ยงรสก็ทำได้ค่ะ​”

“รส...”

“ช่างเถอะพี่​ ตอนนี้รสหิวในครัวมีไรกินบ้าง” รสรินทร์รีบเปลี่ยนเรื่องคุยทันที ที่เธอไม่อยากอยู่บ้านจนต้องไปนอนคอนโด เพราะพี่เธอขอร้องให้เลิกทำอาชีพนักข่าว ซึ่งเธอรักอาชีพนี้มาก ๆ

“ไม่รู้สิ พี่เองก็ยังไม่ได้กินเลย ไม่รู้ชมพู่ทำอะไรไว้ให้กิน”

“ไปกินดีกว่าพี่คินน้องหิวแล้ว พี่เลิกทำหน้าเศร้าได้แล้ว” รสรินทร์ลุกขึ้นพร้อมกับดึงแขนพี่ชายให้ลุกตาม

“อืม” ภาคินเอ่ยกับน้องสาว แล้วหยัดกายลุกเต็มความสูง จากนั้นก็จับมือน้องสาวเดินเข้าไปในห้องครัว

“ชมพู่มีอะไรให้กินบ้าง” รสรินทร์เอ่ยขณะที่เห็นชมพู่ยืนล้างชามอยู่ในครัว ชมพู่เป็นลูกป้าส้มเป็นแม่ครัวเก่าแก่ตั้งแต่สมัยพ่อแม่ของเธอแล้ว ชมพู่​เองก็อยู่ที่นี่มาตั้งแต่เด็ก

“มีเยอะเลยค่ะ นึกว่าพี่ภาคินจะไม่กินซะอีก” ชมพู่ส่งยิ้มให้ก่อนจะหันมาสนใจล้างจานต่อ

“รสถามค่ะ แต่ตอบพี่คินเฉยเลย คิดอะไรกับพี่ชายรสหรือเปล่าเนี่ย” รสเอ่ยแซวเล่นเอาชมพู่เขินหน้าแดง ชมพู่รีบเช็ดมือก่อนจะรีบมาจัดแจงอาหารลงบนโต๊ะ

“ไม่ได้คิดอะไรค่ะ” ชมพู่ส่งยิ้มให้ก่อนจะหันไปตักข้าวให้เจ้านายทั้งสอง

“ป้าส้มไปนอนแล้วเหรอ รสยังไม่เห็นป้าส้มเลย” รสรินทร์เอ่ยถามพร้อมกับกวาดสายตามองหาหญิงสูงวัย ป้าส้มเป็นคนเลี้ยงดูเธอกับพี่มาตั้งแต่เด็ก ๆ ส่วนพ่อกับแม่ของรสรินทร์เพิ่งเสียได้ห้าปี

“แม่ดูทีวีอยู่กับพ่อค่ะ ชมพู่ไปเรียกให้ไหมคะ”

“ไม่ต้องจ้ะ ให้ป้าส้มกับลุงทินพักเถอะ”

“ค่ะ” ชมพู่เอ่ยพร้อมกับสนใจล้างชามต่อ เธอเองพึ่งเรียนจบเพราะครอบครัวรสรินทร์ส่งเสียให้เรียน เธอรักครอบครัวนี้มาก ๆ เพราะให้เงินเดือนให้ที่อยู่ที่กินมาตลอด

“พี่คินไม่ต้องให้พี่ดาวเข้ามาอยู่ในบ้านเราอีกนะ”

“พี่ตั้งใจว่าจะหย่า พี่ไม่มีทางไปเอาคืนมาหรอก” คำพูดของภาคินทำเอาหัวใจของชมพู่เต้นรัวขึ้นมาทันที

“ขอให้มันจริงเถอะ อย่าเป็นควายให้พี่ดาวหลอกอีกนะ”

“ช่วงนี้เขากำลังอนุรักษ์ควายไทยอยู่ไม่ใช่เหรอคะ เห็นพี่คินเป็นมาตั้งนานแล้วนะคะ” ชมพู่เอ่ยขึ้นมาทันที

“ปากดีไปเถอะ เพราะปากอย่างนี้ไงถึงไม่มีแฟน”

“ไม่มีก็ไม่แปลกนี่คะ” ชมพู่พูดแต่ไม่หันมามอง มือจับผ้ามาเช็ดจานให้แห้ง พร้อมกับวางเอาไว้

“ขี้เหร่แบบนี้ใครจะเอา” ภาคินแซวชมพู่เบา ๆ เขาไม่เคยเห็ชมพู่มีแฟนเลย

“พี่ก็พูดไป อย่าไปสนใจพี่คินเลยนะชมพู่ พี่คินพูดเล่นไปงั้นแหละ”

“ชมพู่ไม่สนหรอกค่ะ ระวังนะคะไม่ชอบสิ่งไหนจะได้สิ่งนั้น” ชมพู่เอ่ยกับภาคินพร้อมส่งยิ้มให้ เธอแอบรักมาตั้งนานเขาก็ยังไม่รู้ตัวอีก

“ครับ น้องชมพู่คนสวย” ภาคินเอ่ย จากนั้นก็หันไปสนใจกินข้าวต่อ

“แกงมัสมั่นไก่อร่อยมากเลยพี่คิน”

“นั่นนะสิ”

“ฝีมือชมพู่เองค่ะ” ชมพู่เอ่ยพร้อมฉีกยิ้ม ดีใจที่เจ้านายชอบฝีมือของเธอ

“อร่อยทำให้กินทุกวันเลยนะ รสมือดีขนาดนี้” ภาคินเอ่ยชมเล่นเอาคนถูกชมเขินหน้าแดงเลยทีเดียว

“รสเปลี่ยนใจแล้วพี่คิน ถ้าพี่ดาวกลับมาบ้านพี่ก็ทำตัวปกตินะ ที่เหลือรสจัดการเอง รสขอเวลาสองอาทิตย์ ทุกอย่างจะเรียบร้อย”

“ได้ ๆ พี่จะพยายามทำตัวปกตินะ”

“พี่เสียใจมากไหมพี่” รสรินทร์เอ่ยถามพี่ชายอีกครั้ง อย่างไรเธอก็ยังห่วงพี่ชายเธออยู่ดี

“เสียใจพี่รักดาวมากนะรส แต่ทุกอย่างมันจะผ่านพ้นไปพี่เชื่อแบบนั้น”

@บนโต๊ะอาหาร

“ภาคินขา ดาวจะออกไปข้างนอกนะคะ” ดาวนภาส่งเสียงออดอ้อนภาคิน เธอรู้แล้วว่าต่อให้เธอนอกใจ เขาก็ทิ้งเธอไม่ได้อยู่ดี​ ภาคินก็เหมือนของตาย เพราะอย่างไรก็ทิ้งคนอย่างเธอไม่ได้อยู่ดี ภาคินหลงเธอมาก ถึงเขาบอกว่าอยากหย่ากับเธอ ก็แค่ความโกรธเท่านั้นแหละ แค่เธอตอแหลใส่เขาก็กลับมาหาเธอเหมือนเดิม เพราะคนอย่างภาคินมันโง่อย่างไรล่ะ

“แล้วแต่เลยครับ” ภาคินเอ่ยกับดาวนภาพร้อมกับพยายามฝืนยิ้มให้ ยอมรับว่ารักผู้หญิงที่ออดอ้อนเขาอยู่ตรงนี้ แต่ตอนนี้เขารังเกียจมากกว่า ผู้หญิงที่ไม่รู้จักพอมันน่ารังเกียจเสียจริง ๆ

“ขอบคุณค่ะ” ดาวนภาส่งยิ้มหวาน เธอกลับมาอยู่บ้านนี้อีกครั้ง ภาคินเองก็เหมือนของตาย ต่อให้เธอมีชู้ขนาดไหน เขาก็ยอมรับได้

“หึ” รสรินทร์หัวเราะผ่านลำคออย่างเย้ยหยัน ผู้หญิงตรงหน้าของเธอ ช่างเป็นผู้หญิงที่น่าขยะแขยง​เสียจริง ๆ ถ้าไม่ติดว่าทำตามแผนเธอคงจะสาดคำพูดแรง ๆ ใส่คนตรงหน้าแล้ว

“มีอะไรหรือเปล่าคะน้องสามี เห็นจ้องนานแล้วนะคะ” ดาวนภาเอ่ยออกมาเมื่อเห็นรสรินทร์​เอาแต่จ้องเธอ​ เธอรู้ว่าน้องสามีไม่พอใจ แต่ใครจะสนล่ะดาวนภาไม่สนอยู่แล้ว

“เปล่าค่ะ แค่มองก็ผิดหรือคะ”

“ก็ไม่ผิดหรอกค่ะ” ดาวนภาเบ้ปากใส่รสรินทร์ทันที ในใจนึกเกลียดน้องสามีที่สุด

“ขอตัวนะพี่คิน”

“อิ่มแล้วเหรอรส”

“อิ่มแล้วค่ะ ขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ” รสรินทร์หยิบกล้องราคาแพงคู่ใจและเดินออกมาจากบ้าน เธอนั่งบนรถสักพัก​ ก็ขับรถออกมาก่อนจะมาจอดข้าง ๆ ซอยถัดไป สักพักรถของดาวนภาก็ขับผ่านรถของเธอไป

“เสร็จแน่นางดาวเน่า” รสรินทร์รีบขับรถตามไปห่าง ๆ กลัวว่าดาวนภาจะรู้ตัว จนมาถึงบ้านหลังหนึ่ง ดาวนภาจอดรถพร้อมกับเดินเข้าไปข้างใน

“มาหาคุณนิโคลัสค่ะ” ดาวนภาฉีกยิ้มให้กับชายชุดดำทั้งสอง เธอส่งสายตายั่วยวนใส่ทันที

“เชิญ” อีวานผายมือเชิญผู้หญิงตรงหน้า ไม่ได้รู้สึกอะไรกับสายตาของผู้หญิงตรงหน้าเลยสักนิด

“ขอบคุณค่ะ” ดาวนภาเดินเข้าไปทันที ภายในบ้านหลังงามถูกจัดเอาไว้อย่างสวยงาม ของมีค่ามากมายนิโคลัสรวยมากกว่าภาคินเสียอีก เธอเดินนวยนาดไปที่หน้าห้องห้องหนึ่ง ก่อนเปิดประตูเข้าไป

รสรินทร์ลงจากรถแล้วมองซ้ายมองขวา ก่อนจะหยิบกล้องราคาแพงลงมาด้วย เธอรีบปีนรั้วขณะที่ชายชุดดำเผลอ จากนั้นก็ค่อยวิ่งหลบมาอีกทาง

“เฝ้าดีเหลือเกินนะ” เธอบ่นอุบอิบพร้อมกับนั่งหลบอยู่ข้างพุ่มไม้ ชายคนที่ยืนเฝ้าประตู ก็ไม่มีทีท่าจะเดินไปไหน ได้มาขนาดนี้แล้วเธอต้องอดทนรอ เธอต้องได้หลักฐาน และต้องได้วันนี้ด้วย

ผ่านไปอีกสามสิบนาที

“อีธานไปกินข้าวกันเถอะ” อีวานเอ่ยชวนอีธานแฝดผู้น้องไปกินข้าว เพราะตอนนี้มันถึงเวลาอาหารเย็นแล้ว

“อืม”

“ไปกันเถอะ” อีธานตบบ่าแฝดผู้น้อง พร้อมกับเดินเข้าไปในครัว บ้านสุดหรูของเจ้านายเขา รสรินทร์รีบออกมาจากที่ซ่อนทันที ก่อนจะค่อย ๆ ย่องเข้าไปในบ้าน​ มาขนาดนี้แล้วอย่างไรเธอก็ต้องได้ข้อมูลชายชู้ของดาวนภา ไม่ว่าจะได้น้อยหรือได้มากก็ขอให้ได้

“ห้องไหนอะ ห้องเยอะก็เยอะ” เธอเดินเปิดทีละห้องอย่างเงียบ ๆ แต่ไร้วี่แววของดาวนภา บ้านหลังนี้ก็หลังใหญ่มาก กว่าจะเปิดครบทุกห้องคงใช้เวลามากโขเลย

“อ๊า เบา ๆ หน่อย อูย...” รสรินทร์ชะงักเท้าทันที เมื่อได้ยินเสียงครวญครางดังมาจากห้องหนึ่ง เธอรีบเปิดประตูเข้าไปข้างในอย่างแผ่วเบา เธอเดินไปหลบหลังตู้​ พร้อมกับมองเจ้าของเสียงที่ร้องครวญครางดังระงมไปทั่วห้อง

“อ๊า... ซี้ด... สะ... เสียว” ดาวนภาครวญครางเสียงดังลั่น เมื่อผู้ชายที่อยู่บนร่างของเธอถาโถมแรงกายใส่เธอไม่หยุดหย่อน ชายชาวต่างชาติคนนี้ช่างถึงใจเธอเหลือเกิน

ปึก! ปึก! ปึก!

“อ๊ะ ๆ ...อ๊า... อีกนิด...ซี้ด” ดาวนภาครวญครางออกมาดัง ๆ เธอรู้สึกสะใจทุกครั้ง ที่เขากระแทกกระทั้นแก่นกายขนาดใหญ่เข้ามา

“...” รสรินทร์มองภาพการร่วมรักของทั้งสองอย่างตกตะลึง ก่อนจะรวบรวมสติหยิบกล้องถ่ายรูปขึ้นมาถ่ายอย่างเงียบที่สุด

ปึก! ปึก! ปึก! นิโคลัสถาโถมแก่นกายใส่รูสวาทของดาวนภาไม่หยุดหย่อน หลังจากร่วมรักกันนานร่วมชั่วโมง เขาก็เริ่มจะแตะขอบสวรรค์เพราะความเสียวซ่าน

“อ๊า... อีกนิด...ซี้ด” ดาวนภาครวญครางดังลั่น เธอเองก็ใกล้จะถึงฝั่งฝันแล้วเช่นกัน เธอใช้มือกำผ้าปูที่นอนเอาไว้แน่น​ เพื่อระบายความเสียวซ่านที่เกิดกับเธอตอนนี้​

ปึก! ปึก! ปึก!

“อ๊า/อร้าย!!!” นิโคลัสกระตุกสองสามครั้ง ก่อนจะถอดแก่นกายขนาดใหญ่ออกจากรูสวาทของดาวนภา เธอนอนหอบหายใจแรง ๆ อยู่บนเตียง นิโคลัสถอดถุงยางออกจากแก่นกายพร้อมกับโยนทิ้งไป

“นิโคลัสขา... เมื่อไหร่ดาวนภาจะได้มาอยู่กับคุณแบบเปิดเผยสักทีคะ” ดาวนภาลุกจากเตียง ก่อนจะเดินนวยนาดเข้าไปหานิโคลัส

“หึ” เขาหัวเราะผ่านลำคอเบา ๆ ออกมาอย่างเย้ยหยัน ก็แค่ของกินเล่นมีสิทธิ์อะไรมาเรียกร้อง คนอย่างดาวนภา​ ไม่ได้มีความสำคัญอะไรกับเขาขนาดนั้น

“ดาวอยากมาอยู่กับคุณจะแย่แล้ว” ดาวนภาลูบที่อกแกร่งของนิโคลัสเบา ๆ การกระทำทั้งหมดอยู่ในสายตาของรสรินทร์ตลอด รสรินทร์เม้มปากเป็นเส้นตรง เธอรู้สึกหายใจติดขัด และร้อนวูบวาบในท้องแปลก ๆ ตั้งแต่เจอเหตุการณ์ก่อนหน้านั้นแล้ว

“กลับไปได้แล้ว” นิโคลัสเอ่ยเสียงเรียบ ก่อนจะเดินไปยืนอยู่ข้าง ๆ ตู้​ ยิ่งนิโคลัสเดินเข้ามาใกล้ตู้มากเท่าไร​ รสรินทร์​ก็ยิ่งเกร็งอย่างหนัก​ กลัวเขาจับได้ ถ้าจับได้ความซวยต้องเกิดกับตัวเธอแน่นอน

“แต่”

“อย่าให้ต้องพูดซ้ำ” นิโคลัสเอ่ยออกมาพร้อมกับปรายตามองหน้า แววตาของเขาดุดันจนดาวนภานึกกลัว

“ได้ค่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ดาวมาหาใหม่”

ฟอด ฟอด ฟอด ดาวนภาหอมแก้มของนิโคลัสจากนั้นก็หยิบเสื้อผ้าตัวเอง แต่งตัวแล้วเดินออกจากห้องไป นิโคลัสทิ้งตัวลงเก้าอี้ก่อนจะหยิบบุหรี่ราคาแพงออกมาสูบอย่างใจเย็น

รสรินทร์มองชายที่นั่งหันหลังให้เธออยู่ จึงคิดจะใช้โอกาสนี้หนีออกไป​ เพราะรูปหลักฐานทั้งหมดอยู่ในกล้องของเธอแล้ว คราวนี้แหละคนอย่างดาวนภาดิ้นไม่หลุดแน่นอน เธอย่องออกมาจากข้างตู้เงียบ ๆ แล้วจะเดินไปที่ประตู

เพล้ง!

เสียงแจกันตกกระแทกพื้นแตกกระจาย เพราะความรีบร้อนจะรีบออกไปทำให้เธอไม่ทันได้มอง​

“หึ” นิโคลัสหันมามองที่รสรินทร์ทันทีก่อนจะหัวเราะผ่านลำคอเบา ๆ ช่างกล้ามาแอบถ่ายเขาถึงในห้อง เขามองกล้องที่มือของเธอก็รู้แล้ว สงสัยคงอยากจะลองดีกับเขา

“...” ไร้คำพูดใด ๆ ออกมาจากปากรสรินทร์ เธอมองชายตรงหน้าที่ย่างสามขุมเข้าหาเธอด้วยความหวาดกลัว พร้อมกับรีบวิ่งไปที่ประตู