"นี่คุณจะทำยังไงต่อไปดีล่ะพวกเราจะล้มละลายกันอยู่แล้วนะ!!"เพียงดาวเอ่ยถามสามีอย่างร้อนรนเพราะเรื่องบริษัทค้าไม้ที่ทำอยู่นานนับสิบๆปีเข้าขั้นวิกฤตถึงกับไล่คนงานออกเพื่อลดค่าใช้จ่าย

"คุณก็ไปหายืมเพื่อนมาก่อนสิดาว!!"ไอยเรศเขาเองก็คิดไม่ตกเหมือนกันจึงเอ่ยบอกกับภรรยาออกไป

"ให้ตายสิ!!..คุณฉันถามจนพวกมันตีตัวออกห่างกันหมดแล้วเนี่ย!!"ไม่ใช่ว่าเธอไม่ทำตามที่ไอยเรศบอกนะแต่เธอถามจนเพื่อนที่เห็นหน้าเธอไกลๆยังต้องวิ่งหนีเลยคิดดู

"จะทำยังไงดีว่ะ!!"ไอยเรศสถบกับตัวเองด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียดพร้อมกับยกมือขึ้นมาบีบขมับเพื่อคิดหาทางออก

"ไม่ใช่ว่าเราจะไม่มีทางเลือกนะ!!..แต่เราต้องยกลูกสาวเราคนใดคนหนึ่งให้หมั้นกับลูกชายเขาเขาถึงจะให้เรายืมเงินยี่สิบล้านโดยไม่คิดดอกเบี้ยแถมยังให้เงินมาตั้งตัวอีกด้วย!!"เพียงดาวเห็นท่าทางเครียดๆของสามีจึงเอ่ยถึงข้อเสนอของยัยอรอิงเพื่อนสาวคนสนิทที่ยื่นมันให้หลังจากที่เธอบากหน้าโทรไปขอยืมเงินด้วยน้ำเสียงที่หนักอกหนักใจเพราะมันเป็นข้อเสนอสุดท้ายที่เธอจะทำไม่มีใครจะขายลูกสาวของตัวเองเพื่อไปตกนรกหรอกกิตติศักดิ์ของลูกชายอรอิงดังไปไกลแค่ไหนเธอรู้ดี

"เราลองถามจินนี่กับเจนิสดูก่อน!!"ไอยเรศวางมือที่บีบขมับลงพูดกับเพียงดาวเสียงอ่อยเพราะยังไงเขาต้องถามความคิดเห็นของลูกสาวฝาแฝดทั้งสองคนดูก่อนว่าพวกเธอจะตกลงรับข้อเสนอพวกนี้ไหม แล้วที่สำคัญเขาเองก็ไม่อยากยกสูกสาวฝาแฝดที่เป็นเหมือนแก้วตาดวงใจให้ใครก็ไม่รู้หรอกนะไม่ทันที่ทั้งคู่จะได้คุยอะไรกันต่อเสียงหวานใสก็ดังมาจากทางด้านหลังเรียกความสนใจให้สองสามีภรรยาหันไปมอง

"มีอะไรกันหรือเปล่าค่ะ?..นั่งหน้าเครียดกันเชียว!!"จินนี่เอ่ยถามพ่อแม่ของเธอที่มัวแต่ทำหน้าตาเคร่งเครียดจนไม่ทันสังเกตุเห็นว่าเธอเดินเข้ามาในห้องรับแขกตอนไหน

"ละเลิกเรียนแล้วหรอลูก?"เพียงดาวเอ่ยถามลูกสาวด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักเพราะกลัวว่าลูกสาวจะได้ยินเรื่องที่เธอคุยกับสามีเมื่อก่อนหน้านี้

"ค่ะ..ว่าแต่พ่อกับแม่มีเรื่องอะไรกันหรือเปล่าค่ะ?"จินนี่เอ่ยตอบรับผู้เป็นแม่ก่อนที่ประโยคถัดมาจะเอ่ยถามท่านสั้งสองโดยจ้องมองไปยังผู้เป็นพ่อชะส่วนใหญ่เพื่อเค้นหาคำตอบก่อนจะหย่อนก้นนั่งลงโซฟาเพื่อรอฟังสองสามีภรรยามองหน้ากันเลิ่กลั่กจนไอยเรศต้องตัดสินใจพูดกับลูกเองถึงเรื่องทั้งหมด

"เรื่องมันมีอยู่ว่า.. ....."เรื่องที่เกิดขึ้นต่างๆทั้งเรื่องที่บริษัทกำลังจะล้มละลายรวมถึงข้อเสนอที่ภรรยาบอกถูกถ่ายทอดจากริมฝีปากของไอยเรศโดยใช้เวลาไม่นานในการเล่าจนจบเรื่อง

"หนูจะหมั้นค่ะ!!"เมื่อฟังพ่อพูดจนจบจินนี่จึงเอ่ยบอกทั้งสองท่านออกมาเพราะเธอตัดสินใจดีแล้วที่จะหมั้นกับลูกชายของคุณป้าอรอิงเพื่อช่วยครอบครัวทำให้เพียงดาวกับไอยเรศมีสีหน้าตกใจกับคำตอบของจินนี่เป็นอย่างมาก

"ลูกแน่ใจหรอ?..จินนี่!!"เพียงดาวเอ่ยถามลูกสาวอีกครั้งเพื่อให้เธอลองคิดทบทวนให้ดีๆก่อนตัดสินใจ

"นั่นนะสิ!!..ลูกคิดให้ดีนะมันชีวิตทั้งชีวิตของลูกเลยนะ!!"ไอยเรศเองก็พูดสมทบเพียงดาวเพื่อให้จินนี่ตัดสินใจใหม่อีกครั้ง

"พ่อค่ะแม่ค่ะจินนี่คิดดีแล้วค่ะ!!"จินนี่เอ่ยบอกท่านทั้งสองด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่าเธอจะไม่เปลี่ยนใจแน่นอนทำเพื่อพ่อแม่และน้องสาวแค่นี้ทำไมเธอจะทำไม่ได้ล่ะมันก็ไม่ได้ยากอะไรนิก็แค่หมั้น

"งะงั้นแม่ไปโทรบอกอรอิงก่อนนะว่าลูกตกลง!!"เพียงดาวพูดด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักพร้อมกับคว้ามือถือออกไปคุยด้านนอกทิ้งสองพ่อลูกคุยกันไปก่อนพรางๆ

"จินนี่พ่อไม่ได้ว่าอะไรนะถ้าพวกเราจะ..."ไอยเรศพยายามพูดเปลี่ยนความคิดลูกสาวแต่ไม่ทันจบประโยคก็โดนจินนี่พูดแทรกมาชะก่อน

"หนูตัดสินใจดีแล้วค่ะพ่อ!!"จินนี่เอ่ยแทรกผู้เป็นพ่อที่พยายามจะพูดให้เธอเปลี่ยนใจอีกครั้งด้วยน้ำเสียงหนักแน่นกว่าเดิมจนผู้เป็นพ่อถึงกับยกมือยอมแพ้ไป

"ได้กำหนดการมาแล้วนะ..วันศุกร์ที่จะถึงนี้เราจะไปกินข้าวและดูชุดที่จะหมั้นในวันเสาร์นี้ด้วยกัน!"เพียงดาวหลังจากคุยโทรศัพท์อรอิงเสร็จจึงเดินเข้ามาหาสองพ่อลูกที่นั่งคุยกันอยู่ในห้องรับแขกพร้อมเอ่ยถึงกำหนดการหมั้นขึ้นมาคุยกับลูก

"ห๊ะ!!..มันต้องเร็วขนาดนั้นเลยหรอคุณ!!"ไอยเรศที่ได้ยินกำหนดการก็ทำตาโตเอ่ยถามภรรยาออกมา

"ฉันก็ไม่รู้แต่อรอิงบอกว่าเราต้องรีบดำเนินการไม่งั้นคุณโดนฟ้องล้มละลายหมดตัวแน่!!..แต่ว่าจินนี่ล่ะว่าไงลูก?"เพียงดาวเอ่ยไปตอบคำถามไอยเรศก่อนที่ประโยคถัดมาจะหันไปถามความเห็นจากจินนี่

"ไม่มีปัญหาค่ะ"จินนี่เอ่ยตอบผู้เป็นแม่ไปอย่างไม่ต้องคิดส่วนคนที่ถูกว่าอย่างพ่อก็เอาแต่กัดฟันกรอดๆนั่งโมโหเงียบๆอยู่คนเดียวแบบทำอะไรไม่ได้

[Loki talk]

ครืน ครืน ครืน

~แม่~

"ฮัลโหล..มีอะไรหรือเปล่าครับแม่?"ผมรีบกดรับกรอกเสียงใส่โทรศัพท์อย่างไวทันทีที่รู้ว่าใครโทรมา

(ไม่มีอะไรหรอกจ๊ะ!!..แม่แค่คิดถึง)ผมกรอกตาไปมาอย่างเอือมระอากับคำพูดที่ไม่มีอะไรของแม่ถ้าให้ผมเดานะที่ท่านคิดถึงผมก็คงเพราะจะให้ไปดูตัวกับลูกสาวเพื่อนแม่เพื่อจับคู่ให้ผมนั่นแหละ

"ไม่เนียนครับ!!..พูดธุระของแม่มาเลยดีกว่า!!"ผมเอ่ยดักทางคนปลายสายอย่างรู้ทันเพื่อให้ท่านพูดเข้าเรื่องจริงๆจังๆซักที

(โฮะๆๆๆฉลาดสมกับเป็นลูกแม่จริงๆเลย..เอาล่ะแม่จะไม่อ้อมค้อมนะวันศุกนี้มีนัดทานข้าวกับเพียงดาวเพื่อนแม่และลูกสาว..)แม่เปล่งเสียงหัวเราะเหมือนนางร้ายในละครหลังข่าวเอ่ยพูดธุระออกมาเห็นไหมว่าผมเดาไม่เคยผิดแต่มีหรือที่ผมจะทำตามที่ท่านบอกเพราะผมเบื่อที่จะต้องไปนั่งทำหน้าโง่ๆรักษามารยาทและภาพพจน์คนดีอยู่นั่นแหละเอาจริงๆผมก็ไม่ได้เกลียดการพบปะดูตัวอะไรมากขนาดนั้นหรอกนะแค่ไม่ชอบมันเหมือนจับสัตว์ใส่กรง

"ผมไม่ไป!!"ผมเอ่ยปฏิเสธด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่าผมจะไม่ไปทานข้าวกับเพื่อนแม่และลูกสาวแน่นอน

(ลูกไม่มีสิทธิ์ที่จะปฏิเสธนะโลกิยังไงลูกต้องไปทานข้าวเป็นเพื่อนแม่และพาหนูจินนี่ไปลองชุดที่จะหมั้นกันในวันเสาร์นี้ด้วย!!)น้ำเสียงเอาแต่ใจของแม่ยังคงพูดสั่งผมไม่หยุดก่อนที่ผมจะสะดุดกับคำว่าลองชุดที่จะหมั้นกันในวันเสาร์นี้ด้วย

"แม่หมายความว่ายังไงครับ!!"ผมเอ่ยถามอีกครั้งเพราะคิดว่าตัวเองฟังผิดเท่าที่ผ่านมาแค่ไปเจอกินข้าวแล้วก็จบนี่ไปเจอแล้วหมั้นมันยังไงกันแน่

(ก็ตามที่แม่พูดนั่นแหละจ๊ะว่าลูกต้องหมั้นกับหนูจินนี่เขาวันเสาร์ที่จะถึงนี้!!..ทำตามด้วยนะไม่งั้นแม่จะยึดทุกอย่างที่เป็นของลูกทั้งหมดจำไว้!!)แม่พูดย้ำแกมบังคับว่าผมไม่ได้ฟังอะไรผิดไปแถมยังชิงตัดสายไปก่อนเพื่อกันผมโต้แย้ง

"มึงจะทำยังไงต่อไปดีว่ะไอ่โลกิ!!!"ผมสถบกับตัวเองพร้อมกับเขวี้ยงโทรศัพท์ทิ้งลงบนเตียงอย่างไม่ใยดี(ไรท์:ทำไมโลกิไม่ทิ้งลงพื้นล่ะ?)หู้วว มันแพง!!

ครืน ครืน ครืน

~Gun~

ผมเขวี้ยงโทรศัพท์ลงบนเตียงยังไม่ถึงสองนาทีด้วยซ้ำก็มีคนโทรเข้ามาเป็นไอ่กันเพื่อนสนิทผมนั่นเองแต่ใครจะสนล่ะถ้าโทรมาตอนที่ผมกำลังหงุดหงิดผมก็เหวี่ยงอารมณ์ใส่ทุกคนได้หมดแหละ

"มีอะไร?!!"ผมกดรับและเอ่ยกับคนปลายสายด้วยน้ำเสียงห้วนปนหงุดหงิด

(มึงเป็นอะไรของมึงว่ะ!!..ไอ่โลกิ?!!)กันเอ่ยถามผมออกมาอย่างสงสัยเพราะมันรู้นิสัยของผมดีว่าเวลาที่ผมหงุดหงิดหรือไม่สบอารมณ์ผมจะเหวี้ยงใส่ทุกคนที่โทรมาหรือเจอหน้าเหี้ยใช่ไหมล่ะผมไม่เถียงเพราะมันคือเรื่องจริง

"ก็แม่กูอะดิให้กูไปดูตัวอีกแล้ว.."ผมเอ่ยบอกกับมันไปบางทีเล่าไปมันก็อาจจะทำให้อารมณ์ผมเย็นลงก็ได้นะหรือไม่พวกมันก็หาทางออกให้ผมเอาตัวรอดได้

(มันก็เรื่องปกติป่ะว่ะ!!..มึงจะเครียดทำไม?)กันเอ่ยบอกผมราวกับมันเป็นเรื่องปกติเหมือนครั้งก่อนๆที่ผ่านมาถ้าเป็นก่อนหน้านั้นผมก็คิดว่ามันเป็นเรื่องปกติจนเคยชินไปแล้วด้วยซ้ำแต่นี่มันไม่ใช่โว้ย!!

"ก็มันไม่ใช่เรื่องปกติเหมือนครั้งก่อนๆไงมึง!!..คือแม่กูจะให้กูไปกินข้าวแล้วก็หมั้นเลย!!!"ผมเอ่ยบอกมันไปตามความเป็นจริงใช่ผมซีเรียสมากหาทางออกไม่เจอแล้วเนี่ย!!วุ้ยเครียด!!

(มึงจะเครียดทำไมก็แค่หมั้นป่ะว่ะ!!..ไม่ได้แต่งหู้ว!!..กลัวอะไร?อิสระมึงยังไม่หมดชะหน่อย..ระหว่างนี้ก็ทำให้ยัยนั่นถอนหมั้นไปสิว่ะ!!)มันก็จริงอย่างที่ไอ่กันพูดอิสระผมยังไม่หมดสักหน่อยหมั้นไปก่อนค่อยหาทางให้ยัยนั่นถอนหมั้นก็ได้นี่หว่า

"เอ่อจริงว่ะทำไมกูคิดไม่ได้ว่ะ!!"ผมเอ่ยบอกคนปลายสายไปอย่างอารมณ์ดี

(ก็มึงมันโง่ไงไอ่โลกิ!!)หึไอ่นี่ได้ทีแล้วข่มใหญ่เลยนะ

"ครับพ่อคนหล่อสมองอันชาญฉลาดอัจฉริยะขนาดไอสไตน์ยังต้องอึ้ง"

(พอๆไม่ต้องมาประชดกูเลยมึง!!คืนนี้อย่าลืมนะที่เดิม!!กูวางล่ะ!!)ไอ่กันพูดว่าผมจบมันก็รีบชิงตัดสายผมทิ้งทันทีโดยไม่เปิดโอกาสให้ผมได้โต้แย้งใดๆทั้งสิ้นทั้งแม่ทั้งเพื่อนต่างก็เอาแต่ใจเหมือนกันหมดให้ตายเถอะ

~ครืน~

เสียงโทรศัพท์ที่สั่นอยู่ข้างๆทำให้ผมต้องคว้ามากดรับสายอย่างช่วยไม่ได้

"ฮาโหล?!!"ผมกรอกเสียงครางยานลงไปอย่างงัวเงียพรางคิดในใจใครมันกล้าโทรมารบกวนเวลานอนอันแสนมีค่าของผมกัน

(ไอ่โลตอนนี้มึงอยู่ไหนแล้วว่ะ!!)ทำให้ผมถึงกับเอาต้องเอาโทรศัพท์ออกห่างจากหูเพื่อความปลอดภัยไอ่ที่งัวเงียอยู่เมื่อครู่หายเป็นปลิดทิ้งเพราะฟังเสียงตะโกนไอ่บ้านี่

"มึงหยุดตะโกนก่อนหูกูจะแตกแล้วเนี่ย!!"ผมเอ่ยออกไปอย่างไม่จริงจังนัก

(ห๊ะ!!..มึงว่าไงนะ!!..กูไม่ได้ยิน!!..อย่ามัวแต่นอนรีบมาได้แล้วพวกกูรออยู่!!)ไอ่เท็ดดี้เอ่ยบอกออกมาเสียงดังแข่งกับเสียงเพลงที่เปิดมอมเมาผู้คนในผับแต่ผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมมันไม่ออกไปคุยกับผมข้างนอกเหมือนเมื่อตอนที่มันโทรหาผมกัน

"เอ่อๆเดี๋ยวกูไป!!"ผมเอ่ยบอกพร้อมกับกดวางสายและรีบวิ่งเข้าไปอาบน้ำแต่งตัวอย่างรวดเร็วภายในเวลาไม่ถึงสิบนาทีก่อนจะคว้ากุญแจรถและกระเป๋าสตางค์ออกจากห้องด้วยความเร่งรีบเพราะไม่รู้ว่าเพื่อนบ้าๆของผมมันจะคิดแผนลงโทษอะไรผมอีก

ตึง

ประตูลิฟต์เปิดออกมาพร้อมกับร่างสูงใหญ่ที่แสนคุ้นตาซึ่งจะเป็นใครไปไม่ได้เลยนอกจากไอ่กริซลีย์น้องชายฝาแฝดผู้สุดแสนจะเย็นชาของไอ่เท็ดดี้

"ไง!!..นึกว่าจะให้กูตามไปลากคอมึงถึงห้องชะแล้ว!!"ไอ่กริซลีย์เอ่ยว่าผมออกมาทันทีที่มันเห็นผมอยู่หน้าลิฟต์

"มีไร?!!..ปกติมึงไม่ใช่คนที่จะมาตามใครง่ายๆแบบนี้นี่หว่า!!"ผมเอ่ยว่ามันออกมาบ้างเพราะรู้จักนิสัยของมันดีถ้าไม่ใช่ว่าเล่นเกมส์แพ้แล้วโดนลงโทษให้มาตามผมถึงที่นี่มันคงไม่มาหรอกเชื่อสิ

"เออๆ!!..อย่าถามมาก!!..ก่อนที่มึงจะโดนไอ่กันลงโทษเพราะทำเหยื่อที่มันเลือกหนี!!"ไอ่กริซลีย์เอ่ยบอกเหตุผลที่มันต้องมาตามผมออกมา

"งั้นหรอ?!!..สวยหรือ.."ผมทำท่าจะเอ่ยรัวคำถามใส่มันจึงรีบเบรคด้วยการพูดห้ามออกมาชะก่อน

"หยุดไม่ต้องถาม!!..มึงไปดูเอาเองดีกว่า!!..แล้วก็รีบเข้ามาชะทีกูเมื่อย!!"ไอ่กริซลีย์เอ่ยบอกผมออกมาพร้อมย้ายนิ้วออกจากปุ่มที่กดลิฟต์ค้างไว้เป็นปุ่มกดปิดแทน การกระทำของมันนั้นทำผมต้องหยุดพูดและรีบแทรกตัวเข้าในลิฟต์ก่อนที่จะประตูมันจะปิดลงเพราะถ้าช้ากว่านี้ผมคงโดนมันทิ้งให้วิ่งลงบันไดแทน

ตึ๋ง

เสียงประตูลิฟต์เปิดออกทันทีที่ถึงชั้นหนึ่งพร้อมกับร่างของเดรคที่เดินนำออกไปก่อนจะหันมาถามผมเมื่อผมไม่เดินตามมันออกมา

"มึงจะไปไหนอีกว่ะไอ่โล?!!"

"กูก็ไปเอารถนะสิว่ะถามมาได้ถ้ากูไม่เอารถไปใครจะมาส่งกูกันล่ะ!!"ผมเอ่ยบอกมันออกไปเพราะผมต้องลงไปเอารถที่ลานจอดรถชั้นใต้ดินของคอนโด

"ไม่ต้องไปแล้วเสียเวลามากับกูนี่แหละ!!"ไอ่กริซลีย์เอ่ยบอกพร้อมกับลากผมไปยังรถแมคคัลแลนสีดำที่จอดกีดขวางทางเข้าคอนโดทำให้รถติดและเสียงก่นด่าที่ตามมากันเป็นพรวน

"ไอ่บ้า!!พวกมึงจอดรถภาษาอะไรของมึงว่ะ!!"พี่ผู้ชายคนนึงเดินเข้ามาต่อว่าพวกเราทันทีที่เดินมาถึงรถ แต่แทนที่มันจะหันกลับไปเอ่ยขอโทษพี่เขาแต่มันกลับทำเมินเฉยราวกับพี่คนนั้นไร้ตัวตนในสายตาและหันไปกดปลดล็อกรถและเปิดประตูดันผมเข้าไปนั่งราวกับไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นจนพี่คนที่โดนเมินถึงกับเลือดขึ้นหน้าเอ่ยหาเรื่องแบบไม่ยอมแพ้เช่นกัน

"นี่พวกมึงกล้าเมินกูหรอ?!!..เห็นว่าขับรถแพงแล้วจะทำอะไรก็ได้นะโว้ย!!"

"แล้วพี่จะเอาเท่าไหร่?!!"ไอ่กริซลีย์มันหันไปเอ่ยถามพี่คนนั้นออกมาจนผมแทบอยากจะเอาหน้าเขลกคอนโทรลรถตายชะให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยเสียด้วยซ้ำกับการแก้ปัญหาของมัน

"ห๊ะ!!.ไอ่น้องมึงว่าไงนะ!!"ไม่ใช่แค่ผมคนเดียวที่อึ้งพี่แกก็อึ้งเหมือนกันเลยถามไอ่เดรคออกมาอีกครั้ง

"ผมถามว่าพี่จะเอาเท่าไหร่?!!..เห็นมาโวยวายไม่ใช่ว่าอยากได้เงินหรอกหรอ?"เอ่ยถามพี่แกขึ้นมาอีกครั้งด้วยน้ำเสียงและสายตาที่ส่งไปให้อย่างเหยียดๆ

"กูเนี่ยนะอยากได้เงินมึง!!..บ้าป่ะมึงทำให้คนอื่นเขาเดือดร้อนแล้วคิดว่าแค่จ่ายเงินแล้วเรื่องทุกอย่างมันจะจบลงหรอ?!!..มึงคิดผิด!!"พี่เขาเอ่ยว่าไอ่กริซลีย์ออกมาด้วยน้ำเสียงโกรธแบบสุดๆเพราะถ้าเป็นผมก็คงจะโกรธเหมือนกันแหละที่โดนถามแบบนี้

"ถ้าไม่ได้เอาเงินจะเอาอันนี้ใช่ไหม?!!"ไอ่กริซลีย์ยังคงเอ่ยบอกพี่เขาเหมือนเดิมพร้อมกับทำท่าล้วงเข้าไปในชายเสื้อแจ็ตเก็ตข้างเอวจนผมถึงกับต้องรีบเปิดประตูออกไปห้ามกลัวมันจะยิงใครตายส่วนพี่ที่เข้ามาหาเรื่องอาศัยจังหวะที่ผมห้ามรีบวิ่งหนีเอาตัวรอดไป

"มึงจะห้ามกูเพื่อ?!!"ไอ่กริซลีย์เอ่ยถามผมพร้อมทำท่าทางหงุดหงิดใส่

"ถ้ากูไม่ห้ามมึงก็ยิงพี่เขานะสิ!!"ผมตอบคำถามมันออกมาพร้อมกับเช็ดเหงื่อที่ไหลข้างแก้มออกอย่างโล่งอกที่ไม่มีใครตาย

"ยิงเยิงอะไรมึง!!..กูก็แค่จะเอาไอ่นี่ให้พี่เขากินเฉยๆ!!"ไอ่กริซลีย์เอ่ยบอกพร้อมกับหยิบสิ่งที่มันพูดออกมาจากกระเป๋าที่ซ่อนเอาไว้ในชายเสื้อแจ็คเก็ตออกมาจนผมถึงกับอึ้งไม่ใช่ว่าเพราะหน้าแตกแต่เป็นความคิดของคนที่สร้างเสื้อแจ็คเก็ตที่มันซื้อมานี่มากกว่าว่าทำไมต้องทำกระเป๋าไว้ด้านในแทนที่จะเป็นด้านนอกเหมือนคนปกติใช้กันทำให้คนอื่นเขาเข้าใจผิดหมด

"ป่ะมึงไปได้ล่ะ!!..เดี๋ยวไอ่พวกนั้นมันจะว่าเอา!!..กูมานานแล้วเนี่ย!!"ไอ่เดรคเอ่ยบอกพร้อมกับเดินไปเปิดประตูรถเข้าไปนั่งประจำที่คนขับและผมก็เดินไปนั่งข้างๆมันก็ขับพุ่งทะยานไปบนท้องถนนทันที

"ไอ่โลกิมึงอยากเข้าด้านหน้าหรือว่าด้านหลังว่ะ!!"ไอ่กริซลีย์เอ่ยถามผมขึ้นมาเมื่อเรามาถึงทางเข้าผับคุณหมี

"ด้านหลังดีกว่าว่ะ!!.ขี้เกียจเดิน!!"ผมบอกมันออกไปเพราะถ้าเข้าทางด้านหน้าต้องเดินผ่าวงล้อมกว่าจะไปถึงโต๊ะก็คงต้องใช้เวลานานเข้าทางด้านหลังขับรถเข้าไปจอดยังที่จอดรถของผู้บริหารและขึ้นลิฟต์ไปก็ถึงโต๊ะแล้วมีเพื่อนเป็นเจ้าของผับมันก็สบายแบบนี้แหละ

"กูก็ว่างั้น!!"ไอ่กริซลีย์เอ่ยบอกพร้อมกับขับรถไปจอดยังลานจอดระด้านหลังของผับและพวกเราก็พากันขึ้นลิฟต์ไปยังโต๊ะประจำที่นัดกันไว้

ตึง

ประตูลิฟต์เปิดออกพร้อมกับสายตาสองคู่มองมาที่ผมกับไอ่กริซลีย์อย่างเอาเรื่อง

"มาช้าว่ะ!!"เสียงไอ่กันเอ่ยว่าพวกผมออกมาเสียงดังตามมาด้วยเสียงไอ่เท็ดดี้แฝดผู้พี่ที่พูดว่าน้องชายตัวเองออกมา

"ไอ่กริซลีย์กูให้มึงไปตามไอ่โลกิ!!..ทำไมมึงใช้เวลานานจังว่ะ!!"

"แล้วทำไมมึงไม่ไปเองล่ะ!!"กริซลี่ย์เอ่ยเถียงพี่ชายฝาแฝดด้วยความไม่พอใจก่อนจะเดินหนีลงไปด้านล่าง

"เห้ย!!.นั่นมึงจะไปไหน?!!"ไอ่เท็ดดี้ที่เห็นน้องชายเดินหนีจึงเอ่ยเรียกออกมาแต่แทนที่กริซลีย์จะหยุดตามคำเรียกของพี่ชายกับทำเป็นไม่สนใจและเดินต่อไป

"พอเถอะ!!..มึงจะไปว่าไอ่กริซลีย์ทำไมกูก็มาแล้วป่ะ!!..แล้วไอ่กันไหนเหยื่อที่มึงเลือก!!"ผมหันไปว่าไอ่เท็ดดี้ก่อนจะหันไปถามไอ่กันด้วยความอยากรู้เพราะเหยื่อที่มันเลือกเอามาเล่นเกมส์มีแต่คนสวยๆเอ็กๆเด็ดๆทั้งนั้น

"หึ!!..คนนั้นไง!!"ไอ่กันแค่นยิ้มเอ่ยบอกผมออกมาพร้อมกับชี้ไปยังผู้หญิงคนนึงที่อยู่ท่ามกลางผู้ชายนับสิบ

"ยัยห้าวนมแบนนั้นอ่ะนะ!!"ผมเอ่ยพูดกับมันพร้อมชี้ไปยังยัยผู้หญิงที่ไอ่กันชี้ไปเมื่อกี้เพื่อเช็คความแน่ใจว่ามันจะให้พวกเราทั้งสี่ไปจีบยัยนั่นจริงหรอคนบ้าอะไรมาเที่ยวผับทั้งทีแต่งตัวสีดำทั้งชุดอย่างกะคนจะไปงานศพ

"อืมนั่นแหละ!!"ไอ่กันพยักหน้าเอ่ยบอกผมออกมาว่านั่นแหละเป้าหมาย

"ทำไมมึงเขาก็น่ารักดีนิ!!"ไอ่เท็ดดี้ที่นั่งจิบน้ำสีอำพันในมือเอ่ยบอกผมออกมา

"น่ารักกับผีนะสินมก็แบนแถมยังมีผัวนับสิบ!!.มึงจะเลือกเหยื่อแบบไม่หาตีนไม่ได้หรือไงว่ะ!!"ผมเอ่ยเถียงไอ่เท็ดดี้ออกมามันเอาตาส่วนไหนมองว่ายัยนั่นน่ารัก

"มึงก็นะไปว่าเขา!!..เอาแต่ขาวๆสวยๆหมวยๆเอ็กซ์ๆมันก็น่าเบื่อนะสิ!!..เปลี่ยนแนวบ้างยิ่งยากเกมส์มันก็จะยิ่งสนุกไง!!"ไอ่กันเอ่ยว่าผมออกมาพร้อมกับจ้องมองผู้หญิงคนนั้นด้วยสายตาเจ้าเล่ห์

"ก็.."ผมทำท่าจะพูดเถียงอีกแต่ก็โดนไอ่เท็ดดี้พูดขัดออกมาชะก่อน

"มึงจะคิดอะไรมากว่ะไอ่โลกิ!!..อย่างน้อยยัยนั่นมันก็แค่เหยื่อหน้าโง่พอจบเกมส์ก็ไร้ค่าแล้ว!!"

"นั่นสิยังไงก็เป็นแค่เหยื่อส่วนเราเป็นผู้ล่า!!"ไอ่กริซลีย์ที่ไม่รู้ว่ามาตั้งแต่เมื่อไหร่เอ่ยสมทบคำพูดของพี่ชายพร้อมกับส่งสายตามองไปยังผู้หญิงคนนั้นอย่างนึกสนุก

"นั่นสินะ!!"ผมยกยิ้มร้ายๆเอ่ยออกมาอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของพวกมันไม่ว่ายังไงผู้หญิงคนนั้นก็เป็นแค่เหยื่อหน้าโง่ให้พวกเราล่า คงมีคนสงสัยสินะว่าเหยื่อคืออะไรก็คือผู้หญิงที่พวกผมเลือกไว้ใช้เล่นในเกมสฺกันหงล่ะกติกาก็ง่ายๆคือแข่งกันทำคะแนนหมายถึงแข่งการจีบผู้หญิงนั่นแหละถ้าใครได้รับความสนใจจากเหยื่อมากกว่าคนนั้นก็ชนะและมีสิทธิ์จะลงโทษคนที่แพ้แบบไหนก็ได้โดยคนที่แพ้ไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธพอเกมส์จบผู้หญิงคนนั้นก็จะถูกทิ้งไว้โดยไม่ได้รับความสนใจจากพวกเราอีกหรือกลายเป็นตัวตลกของผับก็ว่าได้เลวใช่ไหมล่ะผมไม่เถียงหรอกไม่งั้นคงไม่มีคนเรียกพวกผมว่าแก็งค์หล่อเลวหรอกนะผมจะบอกแค่นี้ก่อนล่ะกันเอาไว้ไปดูตอนเริ่มเกมส์แล้วกันนะ

"พวกมึงพร้อมกันหรือยังว่ะ!!"ไอ่กันเอ่ยถามพวกผมสามคนขึ้นมาทันทีที่มากันพร้อมหน้าแล้ว

"กูรอจนลากจะงอกล่ะ!!"ไอ่เท็ดดี้เอ่ยว่าไอ่กันออกมาตามมาด้วยน้องชายฝาแฝดของมันไอ่กริซลีย์

"เร็วสิว่ะลีลา!!"

"มาๆกูพร้อมล่ะ!!"ผมก็เอ่ยบอกออกมาเพราะอยากเห็นหน้าเหวอของยัยนั่นแล้วไอ่กันยกยิ้มออกมาอย่างพึ่งพอใจกับท่าทีของพวกผมจึงเอ่ยเปิดการเล่นเกมส์ขึ้นมา

"งั้นเริ่มเกมส์ได้!!"