เรื่องมันเกิดขึ้นจากหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ที่แสนจะเงียบเหงา แต่ได้หญิงสาวในหมู่บ้านที่เพิ่งมาอยู่ใหม่มาเปลี่ยนแปลงคนในหมู่บ้านที่ไม่พูดคุยกัน จนกลายเป็นมิตรโดยไม่รู้ตัว เธอคนคนนั้นก็คือ

" สวัสดี หนูเพิ่งย้ายมาใหม่ค่ะ หนูชื่อ ยูริ ค่ะ นิสัยของหนู ร่าเริง ติ๊งต๊อง ปัญญาอ่อน ไม่ถึงขั้นบ้าค่ะ เป็นมิตรมากค่ะ เชื่อคนง่ายค่ะ แต่ที่รอดมาจนมาถึงทุกวันนี้ก็เพราะว่า หนูมีพี่ชายคนหนึ่งที่มาจากไหนก็ไม่รู้มาเล่นด้วย แต่พี่คนนี้ขี้บน พูดมาก เดี๋ยวร้ายเดี๋ยวดี แต่แม่บอกให้ดูเล่นกับพี่เขา แต่พี่เขาสนใจแต่หนังสือการ์ตูน หนูไม่รู้จะทํายังไงกับพี่เขาจริง ๆ ค่ะ "

สวัสดีครับ ผมถูกบังคับให้มาดูแลน้องที่ห่างกับผมแค่ 1 ปี เหตุผลที่แม่ผมบอกให้มาดูแลคือ น้องเขาคิดในแง่ดีมากเกินไป ( เกี่ยวอะไรกับผม ) น้องเขาเชื่อคนง่ายเกินไป ( เกี่ยวอะไรกับผม ) น้องเขาตามคนง่ายเกินไป ( เกี่ยวอะไรกับผม ) นี่แหละคือเหตุผลที่ผมต้องมาดูแลเธอ ผมลืมบอกไป ผมชื่อ เทนชิ ครับ ผมมาจากต่างจังหวัด นิสัยผมคือ ตรงต่อเวลา เป็นนิ่ง ๆ ครับ ต่างจากน้องเขาอย่างสิ้นเชิงเลยครับ

เมื่อกี้ที่พูดมาทั้งหมดก็คืออดีตที่เคยผ่านมา เรามาพูดถึงปัจจุบันกันดีกว่า ตอนนี้ฉัน อายุ 17 ปีแล้ว อยู่ ม.5 ค่ะ เรียนสายวิทย์ คณิต ฉันโตขึ้นแล้ว ตัวโตแต่สมองไม่โต 555 ตอนนี้ฉันกําลังรอพี่เทนชิอยู่ค่ะ ตอนจะได้ไปไหนก็ต้องรอแต่พี่โทนชิคนเดียว พี่เทนชิ ขับรถเป็น เรียนเก่ง ตรงต่อเวลา ฉันตรงข้ามกับพี่เทนชิทุกอย่าง

ตือ~ ตือ~ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น รับสาย

นี่ ยูริ เธออยู่ไหนเนี่ย!

" หน้าบ้านไงค่ะ "

พี่บอกมาให้รอต้องไหน จําได้ไหม

" คิด? อือ..... จําไม่ได้ค่ะ "

นั่นไง นั้นรออยู่ตรงนั้นนั่นแหละ เดี๋ยวพี่ไปรับ

" ค่ะ "

จนขับรถมอเตอร์ไซค์ มารับแล้วไปโรงเรียน เมื่อถึงโรงเรียน ก็ลงจากรถมอเตอร์ไซค์ ขณะที่ยูริกําลังจะเข้าโรงเรียน

ยูริ มาเจอกันที่นี่ตอนเย็น 5 โมงนะ ห้ามมาสายด้วย

" ค่าาา พี่เทนชิ หนูไปละค่ะ "

เมื่อเข้าโรงเรียนก็พูดคุยกับเพื่อน แล้วเรียนหลากหลายวิชา แล้วการบ้านตามมาก็ไม่ใช่น้อย จนถึงเวลากลับบ้าน ยูริมายืนรอพี่เทนชิมารับ จนถึง 5โมง พี่เทนชิก็มาตรงเวลาเป๊ะ

" พี่เทนชิเนี่ย ตรงเวลาจังเลยนะคะ "

นี่มันก็นิสัยพี่อยู่แล้วนิ ไม่เห็นแปลก อย่ามัวแต่ยืนขึ้นรถได้แล้ว จะกลับบ้านไหมเนี่ย

" กลับค่ะ กลับ "

จนพี่เทนชิ พากลับไปส่งที่บ้าน

* ถึงบ้าน *

ยูริลงจากรถมอเตอร์ไซค์ถอดหมวกกันน็อค กําลังจะเข้าบ้าน พี่เทนชิก็เรียก

ยูริ เดี๋ยวมานะวันนี้พี่ต้องไปทําธุระ

" ค่ะ กลับกี่โมงคะ "

ประมาณ 1ทุ่ม

" โอเคค่าาา "

( เสร็จฉันละ )

เมื่อเข้าบ้าน ยูรินั่งดูโทรทัศน์ไม่ยอมทําการบ้าน นั่งคุยโทรศัพท์กับเพื่อนแล้วไม่ยอมทํางานบ้านอะไรสักอย่าง จนพี่เทนชิกลับมาแล้วมาหายูริ

กริ่ง กริ่ง พี่เทนกดกริ่งหน้าบ้าน

" แย่แล้วพี่เทนชิกลับมาแล้ว ทําไงดี "

ยูริรีบเก็บของในบ้านให้สะอาดให้หมดแล้วรีบไปเปิดประตูบ้าน

ยูริทําอะไรอยู่ทําไมนานจัง พี่ยืนจนเมื่อยแล้วเนี่ย

" ป่าวค่ะ ป่าวค่ะ "

ทําไมท่าทางดูเหนื่อยจัง

เอ่อ... ช่างเถอะค่ะ รีบเข้าบ้านเถอะค่ะ

ทําตัวแปลก ๆ นะเนี่ย

เมื่อเข้าบ้านเทนชิก็รู้ทันทีว่าน้องทําอะไรบ้าง แล้วหันไปมองที่ยูริ แล้วพูดว่า

ตอนอยู่บ้านทําอะไรบ้าง

" เอ่อ... กวาดบ้าน ถูบ้าน ล้างจาน เก็บผ้า จัดกระเป๋า เยอะเลยค่ะ "

หรอ ภายใน 2 ชั่วโมง ทํางานบ้านเยอะจังเนาะ โทรทัศน์เครื่องร้อนจัง แน่ใจนะว่าทํางานบ้าน พี่จําได้ว่าเมื่อวานไม่มีจานให้ล้าง เก็บผ้าได้ไงต่อเมื่อยังไม่ได้ซักผ้า ถูบ้านแต่ไม้ถูไม่เปียก เป็นไปได้ยังกันนะ มีอะไรจะสภาพไหม

" หนูขอโทษค่ะ เดี๋ยวหนูจะรีบไปจัดการเดี๋ยวนี้เลยค่ะ "

( รีบวิ่งไปทําทันที )

ปล่อยให้อยู่บ้านคนเดียวไม่ได้เลย

จนยูริทํางานบ้านแล้วไปอาบนํ้าแต่งตัวเสร็จ พี่เทนชินั่งรออยู่ตรงที่โต๊ะเรียนของฉัน แล้วพูดกับฉันว่า

วันนี้มีการบ้านรึป่าว กระเป๋าดูหนัก ๆ

( แย่แล้ว ! ฉันต้องโดนทําการบ้านอีกแล้วหรอเนี่ย ทําไมพี่เทนชิต้องจับได้ทุกรอบ )

" มีค่ะ แต่ทําไม่เป็น "

นั้นเดี๋ยวพี่สอน มานั่งทําการบ้านได้แล้ว

" ค่ะ ค่ะ พี่แทนชิ "

จนพี่เทนชิสอนยูริทําการบ้านจนเสร็จทุกอย่าง แล้วพูดออกมาว่า

ยูริรู้ไหมการทําการบ้านทําให้เรียนเก่งขึ้น

" จริงหรอค่ะ ! แต่ทําไมคนเรียนเก่งห้องหนูก็ไม่เห็นทําการบ้าน แต่ทําไมเก่งละค่ะ "

เพราะทุกคนมีความสามารถแตกต่างกันไง ถึงแม้เขาจะไม่ทําการบ้าน แต่เขาอาจจะอ่านหนังสือก็ได้ ถูกไหม

" ถูกค่ะ นั้นหนูตั้งใจทําการบ้านและอ่านหนังสือโดยไม่ลอกเพื่อนเด็ดขาด แต่ ! "

แต่อะไร

" แต่พี่เทนชิต้องสอนการบ้านหนูนะคะ หนูทําไม่เป็น "

ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นพี่ช่วยอยู่แล้ว

" สัญญานะคะ "

สัญญา นั้นพี่ไปอ่านหนังสือก่อนนะ

" หนังสือ กับ หนังสือการ์ตูน มันแตกต่างกันนะคะ พูดเหมือนจะไปอ่านหนังสือเรียนอ่ะ "

แฮะ แฮะ ไปละ นอนไว ๆ ด้วยละ แล้วพรุ่งนี้เจอกันหน้าบ้าน 7 โมง ห้ามลา ห้ามสาย เด็ดขาด เข้าใจไหม

" ค่า รับทราบค่ะ นิสัยพี่เนี่ยนะ เหมือนเดิมทุกอย่างไม่เคยเปลี่ยนเลย "

รู้ก็ดีละ ไปละ

จนยูริเก็บกระเป๋าจัดตารางเรียนแล้วเข้านอน

* เช้าวันต่อมา *

ยูริมายืนรอตั้งแต่เช้า จนพี่เทนชิมายูริยกมือข้างขวาขึ้นสูง ๆ แล้วสะบัดไปมา เพื่อทักทายเทนชิจอดรถแล้วยื่นหมวดกันน็อคให้ ยูริสวมแต่สวมแล้วติดตรงหมวกกันน็อคไม่ได้

"พี่เทนชิ ทําไมมันติดอ่ะ ใส่ให้หน่อยสิ"

( ยูริพูด)

ใส่เองสิ รีบ ๆ ใส่จะไปโรงเรียนสายละ

( เทนชิพูด แล้วไม่ใส่หมวกกันน็อคให้ด้วย)

"ค่ะ ใส่เองก็ได้"

(ยูริพูดประชด)

จนขับรถจักรยานยนต์ไปโรงเรียน เมื่อถึงยูริถอดหมวกด้วยความโมโหที่พี่เทนชิไม่ยอมใส่หมวกกันน็อคให้ ทําให้เธอต้องจับหมวกกันน็อคตั้งแต่ที่บ้านจนถึงโรงเรียน ขณะที่ยูริลงจากรถมอเตอร์ไซค์ มีคนต่างมองดูเธอ ทําให้ยูริสงสัยเป็นอย่างมากว่าพวกเขามองอะไรกัน แล้วยูริก็เดินเข้าโรงเรียนโดยทิ้งให้พี่เทนชิไว้คนเดียวแล้วไม่บอกกล่าวกับพี่เทนชิ เลยสักคํา

แล้วพี่เทนชิก็วิ่งตามมา

ยูริ! ทําไมไม่รอกันเลย

(เทนชิพูดแล้วกอดคอยูริ)

ต่างมีคนมองแล้วส่งสายตาแปลก ๆ ให้กับยูริแล้วทําให้เธอรู้สึกแปลก ๆ

"พี่เทนชิเอามือออกไปเลยนะคะ คนมองหมดแล้วที่นี่้โรงเรียนนะไม่ใช่ที่บ้าน เอามือออกไปเลย"

(ยูริพูดแล้วสะบัดมือพี่เทนชิออก)

ก็ได้วันนี้มารอให้ตรงเวลาละ อย่าหลงเชื่อใครแล้วตามไปง่าย ๆ ละ

"ค่ะ รู้แล้วค่ะ พี่เทนชิบอกหนูตั้งแต่เด็กจนตอนนี้แล้วค่าา หนูไปก่อนนะเพื่อนรอแล้วค่ะ"

โอเค

ยูริเดินไปหาเพื่อน แต่เพื่อนของเธอมองเธอด้วยสายตาแปลก ๆ แล้วพูดกับยููริว่า

ดูสิ ยูริมาโรงเรียนไม่กี่วันก็มีคนมารับมาส่งละ พวกเราไปกันเถอะ พวกเราไม่อยากเล่นด้วยกับคนตามผู้ชาย

( เพื่อนของยูริพูดเสร็จแล้วเดินไปเลย)

∆ห้องเรียน

ยูริเดินเข้าห้องมีคนทั้งห้องต่างมองเธอ แล้วซุบซิบกัน ยูริเข้าไปทักทายเพื่อนแต่ก็ไม่มีใครทักทายเธอกลับเลยสักคน ทําให้เธอรู้สึกเหมือนตัวประหลาด จนเธอนั่งเรียนจนถึงกลางวัน ยูริลงไปกินข้าวคนเดียว ทําให้เศร้า แล้วงงว่าตัวเองทําอะไรผิด ขณะที่เธอกําลังรับประทานอาหารอยู่นั้นก็มีพี่กลุ่มผู้หญิงมานั่งกับเธอ

พี่นั่งด้วยนะพอดีมีอะไรจะถาม

"เอ่อ ถามอะไรหรอค่ะ"

น้องรู้รึป่าวว่าคนที่มาส่งน้องเขาเป็นถึงอะไรคือใคร

"เขาเป็นถึงอะไรหรอค่ะ"

นี่น้อง ไม่รู้จริง ๆ หรอ เห้ย ซื่อซะจริง นั้นพี่จะบอกบอกแค่ว่าออกห่างเขาซะ! ถ้าเธอไม่อยากเจ็บตัว

ป่ะ พวกเราไปกันเถอะ

แล้วทิ้งความงงให้กับยูริ จนกลับขึ้นห้องต่อ

∆ ม.6/1

เห้ย~~ ใครอ่ะตอนเช้ามาด้วยกันด้วย แฟนหรอ

' ไม่ใช่สักหน่อย นั่นนะ รุ่นน้องที่รู้จักตั้งแต่เด็ก ๆ ละ '

อ้าวหรอนึกว่าแฟนซะอีก นี่นายรู้รึป่าวว่านายนะเป็นหนุ่มฮอตของโรงเรียนเลยนะ

' ห๊ะ !!!!!!! ฉันเป็นได้ยังไง '

ครูเลือกนายนะ ทั้งหล่อ ทั้งเก่ง ทั้งมีความสามารถ ไม่มีใครนอกจากนายแล้ว

' ถึงว่าละ เมื่อเช้ามีคนมองด้วยสายตาแปลก ๆ กันหมดเลย '

* เลิกเรียน *

เมื่อไรเธอจะมานะยูริ ทําไมมานานจัง นั่นไงยูริ

' ยูริ ทําไมมานานอย่างนี้เธอก็รู้นิว่าฉันไม่ชอบการรอ '

นั้นพี่ก็ไม่ต้องรอแล้วค่ะ จากนี้ไปพี่ไม่ต้องมารับมาส่งหนูแล้วนะคะ

( ยูริพูดแล้วขึ้นรถโดยสารกลับบ้าน)

ยูริเธอเป็นอะไรไป ทําไมถึงเศร้าอย่างนั้นนะ