กึกๆๆๆ

ณ ถ้ำแห่งหนึ่ง มีมังกรหนึ่งกลุ่ม กำลังมองดูไข่สีดำฟองหนึ่งอย่างตั้งใจ

โพละ!

ไข่ฟองนั้นได้แตกออกมา ปรากฎมังกรตัวน้อย ที่มีเกล็ดสีดำทมิฬ ราวกับนิล*สะท้อนแสงสวยงาม

[*นิลเป็นแร่รัตนชาติชนิดหนึ่ง มีสีดำสนิทและมีความเป็นเงางาม]

"ออกมาแล้ว! เด็กคนนี้! ออกมาแล้ว!"มังกรตัวหนึ่ง ที่มีเกล็ดสีน้ำเงิน ราวกับน้ำทะเลลึก ดวงตาสีฟ้าเป็นประกายเหมือนลูกแก้ว ปากที่มีฟันแหลมคมกล่าวขึ้นอย่างยินดี

"ฮะ ฮะ ฮ่า ยินดีด้วยนะโฮลี่ ที่เด็กคนนี้ออกมาอย่างปลอดภัย"มังกรอาวุโสพูดขึ้น

"ขอบคุณคะ ท่านมังกรอาวุโส"มังกรที่เหมือนมังกรสีฟ้าตนแรก แต่ตัวใหญ่กว่า แน่นอนว่าเธอคือแม่ของมังกรน้อยนั้นเอง

"ท่านมังกรอาวุโสคะ โปรดให้เกียรติตั้งชื่อให้เด็กคนนี้หน่อยคะ"โฮลี่(แม่มังกร)รีบขอมังกรอาวุโสให้ตั้งชื่อให้ทันที เพื่อไม่ให้เสียเวลา

"ไม่ได้ ไม่ได้ ลูกของเธอ เธอก็ต้องตั้งชื่อเองสิ"มังกรอาวุโสปฎิเสธไวพอๆกับที่โฮลี่ขอร้องเขา

"ก็ได้คะ อืม..."แม่มังกรยอมแต่โดยดี และเริ่มคิดชื่อออกมา ทันใดนั้น แม่มังกรก็หันไปเห็นดอก**********เดลฟิเนียม****** (ที่เห็นว่าสวยดี เลยไปเอามาปลูก)

[เรียกง่ายๆก็ขโมยนั้นเอง~/sunny]

"อา...นั้นชื่อดอกอะไรนะ อืม..อ๋อ!เดลฟิเนียม! เดลฟิเนียมยังไงล่ะ! แล้วก็เป็นมังกรดำงั้นชื่อเบลฟิเนียมล่ะกัน ชอบไหม?เบลฟิเนียม"แม่มังกรพูดขึ้นอย่างยินดี(ที่คิดชื่อออก) พร้อมตะโกนเสียงดัง(ที่มนุษย์ฟังไม่ออกและอาจหูแตกถ้าฟัง)และจบด้วยการยัดเยียดชื่อให้มังกรน้อย

"กี๊ดๆๆๆ(ชอบๆชอบมากๆ)"ถือเป็นโชคดีที่มังกรน้อยชอบ(เพราะแม่มังกรจะไม่ต้องตั้งชื่อใหม่)

"อืม...เป็นชื่อที่ งั้นข้าไปจำศีลต่อแล้วล่ะกัน"มังกรอาวุโส(ที่โดนปลุกตั้งแต่ยังไม่เช้า)ขอตัวกลับไปนอนทันที ที่ตั้งชื่อเสร็จ แถมว่าจบก็บินหายไป ไม่ทิ้งโอกาศ ให้ปฎิเสธแม้แต่น้อย

ตึกๆๆ

เหล่าพี่ๆมังกรทั้งหลาย(ในร่างมนุษย์)เริ่มเดินมาหา เบลฟิเนียม

"ว้าว!ๆๆ ดูสิๆ ตอนเด็กเราก็เป็นอย่างงี้ใช่ไหม"เด็กหญิงคนหนึ่งผู้ขึ้น เธอมีผมสีน้ำทะเลลึก มีดวงตาสีอความารีน และเธอเป็นคนคนเดียวกับมังกรที่พูดขึ้นในตอนแรก

"เอ...เธอคิดว่าน้องจะชอบที่นอนแบบไหนหรอเรอา? ควรมีกลิ่นสมุนไพรหรือกลื่นดอกไม้อ่อนๆดี"เด็กชายที่อายุประมาณ12ปี เขามีเส้นผมสีเขียวอ่อนๆและมีดวงตาสีเขียวมะนาวดูมีความอบอุ่น ปากกำลังเอ่ยถามเด็กสาวข้างๆ

"ฉันว่—"เด็กสาวที่เป็นเจ้าของชื่อเรอา เธอกำลังจะเอ่ยคำตอบที่ได้คิดมา กลับถูกพูดตัดเธออย่างไม่ใยดีโดยคนที่เดินมาคนสุดท้ายเส้นผมสีคาราเมลสะบัดอย่างแรงไปตามแรงที่เธอหันหน้า ใบหน้าสวยบิดเบี่ยวตามอารมโกรธ ดวงตาสีเปลือกไม้อัดแน่นไปด้วยประกายความโกรธ

"ถ้าเลือกยากก็รวมทั้งสองอย่างไปเลยสิ"ชายคนที่ดูแล้วน่าจะอายุมากที่สุดในกลุ่มคน กลุ่มนี้ เขาเป็นคนที่พูดตัดเรอาอย่างไม่ใยดีนั้นเอง

"ไม่งั้—"

"อีเคีย!!!! พูดตัดฉันอย่างนี้ได้ยังไง!!!"เรอาตะโกนดังลั่น

"เรอาอย่าพูดตัดพี่สิ เดี๋ยวน้องก็ทำตามหรอก!"อีเคียตอบกลับทันที

"ตอบมาเดี๋ยวนี้นะอีเคีย พูดตัดฉันได้ยังไง! •\>~&`©|•€β`..._~&•β&•_•£...~&}®_><<_®&`£...~<_®_™%€`\•&®`^&•®¥...®~&^_`®_`_...®`&^`_©%...®&®_`®...•_<~...•%...•`_•%...•_...•`^_...!!!!!!!!!!"

เรอาตะโกนอย่างบ้าคลั่ง เพราะเธอต้องการคำตอบสำรับคำถามของเธอ

ปึด!

เสียงอะไรบ้างอย่างขาด

"ก็บอกแล้วไงว่าห้าทำน่ะ ถ้าน้องทำตามขึ้นมาจะเป็นยังไง •&<~>•β...{€£•<[<\α...~<&~{^`_•£<®`&•^>>}€β&`®..._®}&^&`®_...•_...®&`~&`~`•_`®_`&}^...¥~}&~<_~¥...&}®&`^&}^&•~}&•^&^&}~®¥`!!!!!!!"

อีเคียที่เป็นพี่ใหญ่ก็ไม่ยอมแพ้เขาเริ่มบ้าคลั่ง คาดเดาได้ไม่ยากว่าอีกไม่นานคงเกิดการต่อสู้กัน

ตูม

เป็นอย่างไรคาดเดาการต่อสู้ได้เกิดขึ้นแล้ว

เปรี้ยง! ตูม! ปัง!

การต่อสู้ดำเนินไปอย่างดุเดือด แต่แล้ว...

จ็อก~

กลับมีเสียงหนึ่งดังขึ้นนั้นคือเสียงท้องร้องของน้องเล็กของกลุ่มนั่นเอง

"กี๊ดๆๆๆๆๆ"เบลฟิเนียมร้องอย่างบ้าคลั่งยิ่งกว่าพี่ๆของตน และยังดิ้นไปดิ้นมา จนตกลงจากรัง

"เฮ้ย! เบลฟิเนียม"เสียงตะโกนจากพี่ๆมังกร(แม่ไปนอนแล้ว)ดังขึ้น

ฟิ้ว~

เนื่องจากเบลฟิน่าเป็นเพียงมังกรแรกเกิด ปีกยังไม่แข็งพอที่จะบินได้ เธอจึงตกลงไปเรื่อยๆ

และเป็นความโชคดีของเธอเพราะพี่ชายคนโตของเธอเป็นมังกรลมจึงบินมาเร็วกว่าใครเพื่อนและแน่นอนเมื่อถึงรังพี่ๆ รีบนำอาหารมาให้ทันที(เพราะถ้าฟังต่อไป ต่อให้เป็นมังกรหูก็อาจแตกได้)

และเรื่องราวก็ดำเนินยาวนานต่อมาถึง10ปี

.......

.......

.......

.......

.......

...----------------------------------------------------------------...

และดำเนินมาถึง3284คำเลยที่เดียว

อะแฮ่ม อะแฮ่ม

นิยายเรื่องนี้เกิดจากความคิดที่เข้ามาในหัวฉับพลันค่าาาา ไม่มีเนื้อเรื่องใดๆมีเพียงไอเดียล้วนๆ

เพราะเหตุนั้นนิยายนี้มีแต่การใช้ด้นสดในการเขียนล้วนๆ ไร้ส่วนผสมอื่นๆ

วันนี้ขอจบเพียงเท่านี้นะคะ บายยยย≧∇≦

......-sunny≧ω≦-......

10 ปีต่อมา[มุมมองของเบลฟิเนียม]

10ปีที่ผ่านมา ข้าสามารถพูด บินและใช้เวทมนต์ระดับกลางส่วนใหญ่ได้แล้ว ท่านพี่บอกว่าข้าเป็นอัจริย เพราะมังกรส่วนใหญ่ที่มีอายุ10ปี สามารถใช้ได้เพียงเวทย์มนระดับเริ่มต้น กับเวทย์มนตามสายพันธุ์ของมังกรเท่านั้น

อา..ข้าเคยบอกรึยัง เผ่าพันธุ์ของข้าคือเผ่ามังกรดำที่เขาว่าหายากมากๆ เวทย์มนตามเผ่ามังกรดำคือการควบคุมไฟสีดำทมิฬ กับน้ำแข็งและความเร็วในการบินที่เทียบได้กับเผ่ามังกรลมนั้นเอง

"เบล ได้เวลากินอาหารแล้วนะ!"เบลเป็นชื่อเล่นที่ครอบครัวของข้าเรียกเอง

"ทราบแล้วค่า พี่เคลวิน"ข้าชอบความรู้สึกยามที่โบยบินบนท้องฟ้ามากเลย เพราะงั้นขอบินกลับล่ะกันนะ ถึงจะใกล้นิดเดียวก็เถอะ

ตุบ

"เบลกลับมาแล้วหรอ กำลังเริ่มกินพอดีเลย"พี่เรอาพูดขึ้น ขณะที่กำลังจะกัดเนื้อก้อนโต

"เอ๋...ข้ามาช้าไปหรอ"ข้าถามพี่ไซลาสทันที

"ไม่หรอกเบล เรากำลังจะเริ่มกินพอดีเลยล่ะ"พี่ไซลาสตอบกลับ ในขณะที่แจกชิ้นเนื้ออยู่

"เอ๋~...พี่ไซลาสขอเนื้อเพิ่มอีกหน่อยสิ"ในขณะที่ข้ากำลังจะไปนั่งที่ประจำ พี่เจย์วินก็กำลังต่อรองขอเนื้อเพิ่มจากพี่ไซลาสอยู่

"ไม่ได้หรอกนะ เพราะนี้เป็นส่วนของทุกคน"พี่ไซลาสปฎิเสธและแน่นอนพี่เจย์วินได้แต่โวยวายไปตามระเบียบ เพราะไม่สามารถทำอะไรได้

.......

.......

.......

หลังกินอาหารเสร็จ

"เบล เดี๋ยวก่อนสิ"ท่านแม่เรียกข้าไว้เพื่อไม่ให้กลับไปก่อน

"มีอะไรหรอคะท่านแม่"ข้าถามท่านแม่ไป

"แม่ต้องการให้ลูกไปงานรวมตัวกับแม่ ในวันนี้น่ะ"งานรวมตัวคืองานที่เหล่าแม่มังกรจะมารวมตัวกันนั้นเอง

"เข้าใจแล้วคะ"ข้าเจ้าใจจุดประสงค์ของท่านแม่แล้วล่ะ ให้หาเพื่อนสินะ

.......

.......

.......

ณ งานรวมตัว

งานนี้จัดขึ้นที่เกาะแห่งหนึ่ง มันสวยงามและกว้างพอที่จะให้มังกรหลายสิบตัว มายืนอยู่ได้

"เบลนี้เพื่อนของแม่คายะ ไดอิกิและลูกชายของเธอคิคารุ ไดอิกิ"ทุกคนอาจจะไม่รู้แต่มังกรอย่างเราก็มีนามสกุลนะเออ

"สวัสดีค่ะ ข้ามีนามว่าเบลฟิเนียม แอมเซอร์คะ ยินดีที่ได้รู้จักท่านคายะคะ"และแน่นอนนามสกุลของข้าคือแอมเซอร์นั้นเอง

"คิกๆงั้นให้เด็กๆไปเล่นด้วยกันเถอะ เราไปคุยตรงนั้นกัน"อ้าวท่านแม่!!! อย่างงี้ในภาษามนุษย์เรียกตัดหางปล่อยวัดค่า!!!!

"งั้นแม่ไปแล้วน้า เบล"ท่านแม่!!!!!

ตึกๆๆๆ

มังกรเด็กกลุ่มหนึ่งวิ่งมา

"ฮ่าๆๆ เจ้าเด็กใหม่สินะ จงยอมเป็นลูกน้องท่านเจอร์รอนผู้นี้สะ"มังกรเด็กที่น่าจะเป็นหัวหน้ากลุ่มพูดขึ้น

"ทั้งๆที่โตแล้วแท้ๆ เล่นเป็นเด็กๆไปได้ น่ารำคานเสียจริง"ข้ากล่าวขึ้นอย่างหยิ่งพยอง น่ารำคานจริงๆ มังกรเด็กกลุ่มนี้

"จะ—เจ้าพูดว่าอะไรนะ"เจอร์รอนล่ะมั้ง? พูดขึ้นอย่างตกใจ คงไม่เคยมีใครพูดอย่างนี้ด้วยล่ะมั้ง

...------------------------------------------------...

เมื่อเจอเพื่อน(?) ที่น่ารำคาน จงพูดอย่างหยิ่งพยอง อย่าให้ใครมาอยู่เหนือเรา เมื่อเราเก่งกว่าเขา

วันนี้มาสั้นๆคะ เราตัดจบตอนโหดร้ายไปรึเปล่าเนี่ย

...—sunny—...