หลังจากการสอบ o-nen ที่ยากเข็นเมื่อ 2วันก่อน มีคนหลับในห้องสอบหลังจากการสอบหลายคน อันที่จริงเกือบทั้งห้อง ใหนยังต้องมาป้องกันโควิดอีกเฮ้อลำบากชมัดแต่ก็ผ่านมาแล้วหละ ชื่อตอนก็บอกมาว่าเมื่อเราขึ้นป.6แต่ตอนนี้จะจบแล้วหละก็เหลืออีกแค่............

1เดือนกว่าเอง แต่ไอที่ยากสุดก็คือ วันปัจฉิม

คือฉันต้องจากกับเพื่อรรักของฉันทั้ง 5 คนคือ

ชื่อของแต่ละคนก็มี ... ข้าว..มุก...หม่อง...ฟ้าสง

เอ้ย!!!ฟ้าใส และแต่ละคนไปเรียนที่แตกต่างกันเลย คนนึงไปฉะเฉิงเทราคนนึงไปกรุงเทพ

คนนึงไปอุดรอีกคนก็ไปเชียงใหม่เพราะเป็นคนเหนือแตกต่างไปเลยเนอะ นี่กูคบเพื่อนทั่วไทยหรือไงวะ!!!!เออ แต่ยังไงก็ชั่งเจ้าพวกนั้นก็เป็นเพื่อนที่ดีตอนที่ใครสักคนลำบากใจก็ปรึงษากันได้อะไรประมาณนี้

เราเล่นกันเป็นกลุ่มนะมีอีกกลุ่มนึงที่เป็นกลุ่มเพื่อนรักต้นๆเลยกลุ่มชื่อว่าไรไม่รู้แต่ทุกคนเรียนที่เดียวกันหมดไม่ต้องบอกลาอะไรมากมายเหมือนกลุ่มฉัน เออะ!!!อีกอย่างกลุ่มเพื่อนรักของฉันชื่อกลุ่มต้นไม้แห่งความทรงจำเป็นชื่อที่แปลกแต่มันมีความหมายนะขอ

บอก วันนี้ฉันจะเล่าเกี่ยวกับเพื่อนของฉันที่ทั้ง 5 คน เริ่มจากคนแรก มะหม่อง มะหม่องเป็นคนนิสัยดีชอบช่วยเหลือไม่ค่อยพูดคำหยาบมีพูดบ้างแต่พูดน้อย ชอบสิฟ้า มีจิตใจเอื้ออารี หรือเรียกง่ายๆว่านิสัยดีสุดในกลุ่ม คนที่ 2 ชื่อมุกเป็นคนตรงๆนิสัยขี้งกนิดหน่อยเก่งภาษา

อังฤษทชอบเรียนภาษาญี่ปุ่น แถมเป็นสาววายyyyyyyyyyyy เลเวล10 เอาหละ

คนที่ 3 รสดีเป็นเด็กกำพูชาแต่เกิดที่ไทยพูดอีสานพูดกำพูชาไม่เป็น เซียนในการเต้นติ๊กต๊อกดูตลกโกรธบ้างหายเร็ว คนที่ 4 ต้นข้าว

เป็นสาววายนิสัยแบบขี้โม้ชอบบอกว่าเป็นอากาศแต่ที่จริงแล้วแชเกือบทุกบทครั้งล่าสุดมันส่งจดหมายลูกโซ่มาอี................สสสสสสส

ไส้กรอกอีสาน ช่างเหอะ คนที่ 5 ฟ้าใสเป็นคนตรงๆนิสัยคล้ายผู้ชายไล่ต่อยผู้ชายตลอด

แถมเป็นสาววายเป็นแฟนกับต้นข้าวอันนี้พูดจริงหญิงๆหน่ะ

คนสุดท้ายคนที่ 6 ฉันเองฉันชื่อเกดทำตัวนิ่งๆไม่ค่อยพูดพูดภาษาเกาหลีได้แต่ได้นิดหน่อยชอบเรียนวิทวาดรูปสวยสุดในห้อง นี้พูดจริงนะไม่ได้โม้

...รออ่าตอนต่อไป...

เริ่มต้นวันมาด้วยการ หวัดดี หวัดดี และก็ไปทำงานตามกลุ่มสีเหมือนๆ เดิม วันนี้จะมีมีคณะกรรมการมาตรวจโรงเรียน ก็ทำความสอาดโรงเรียนกันให้ว่อนเลย และมันดันมาตรงกับวันที่สอบร้องเพลงอีกโอ้ยตาย!!!! ข้อเน้นก็คือ

คณะกรรมการจะมาตรวจห้องฉันเป็นหลัก

ก็ฉันอยู่ป.6นี่เนอะ ครูได้ซ้อมการเรียนการสอนไว้ก่อนแต่ก็ดูคึกคนองนิดนึง แต่พอกรรมการมาเท่านั้นแหละ ระเบียบยิ่งกว่ามนุษย์ต่างดาวที่ดาวอังคารอีก แต่ก็ดีกว่าการประเมินเมื่อคราวก่อนที่มีเพื่อนคนเดียวตอบสิ่งที่ครูถามอยู่คนเดียวชื่อขวัญแม่งเงียบยิ่งกว่าป่าช้าอีกเกร็งไปหมดก็นะ การประเมินครั้งนั้นก็..........ดูหดหู่จริง สายตาที่จ้องจากด้านหลังยังกะรังสีอำมหิตกำลังติดตามเราอยู่ อันที่จริงก็ไม่ขนาดนั้นหรอกผู้ประเมินก็ใจดีอยู่นะ

แต่ข้อเสียในวันนี้คือ.......มะม่อง ไม่คุยกับฉันเลยและก็ต้นข้าวกับฟ้าใสด้วยคุยแต่กับมุกกับรสดี ดูเหมือนว่าจะโกรธอยู่แต่ก็ไม่รู้ว่าโกธรเรื่องอะไรทำไมถึงโกธรจนตอนท้ายๆไอมุกยอมบอกบอกว่าเพราะต้นข้าวส่งจดหมายลูกโซ่ไปให้ม่อง แต่เดียวนะ !!!!ไอข้าวก็ส่วนของไอข้าวดิ !!!!! -ู !!!! ไม่ได้ส่งแต่ไม่คุยกับ

-ู !!! แถมเมินอีกแต่เก้าก็พยามจะกอโตดแล้วน่าแต่เหมือนกับว่าเป็นอากาศของสังคมไงไม่รู้

เหมือนเราไม่ได้อยู่ตรงนั้นนั้นด้วยอะ😭คือแม่งเสียใจมากโดนโกธรโดยไม่บอกสาเหตุ

!!!!!อีหยังว่ะ!!!! ก็มาถึงช่วงบ่ายนะ ครูให้มาตรวจข้อสอบ o-nen วิชาภาษาอังกฤษ มะไม่ใช่ในกระดาษคำตอบนะในข้อสอบขอย้ำในข้อสอบ!!!! ที่ครูให้ติกในข้อสอบเอาไว้ตอนสอบ พอตรวจเสร็จ โคตรภูมิใจเลย ป.6ปีที่แล้วได้แม่งโคตรน้อยปีนี้ก็เพิ่มขึ้นมาเลยทำได้หลายคนมีอยู่4-5คนที่ได50-5.7อะอีก2-3คนที่ได้กว่า60.7หนะก็คนมันเก่งอะล้อเล่นหยอกๆแต่ก็ได้กันจริงๆนะหลังจากนั้นไม่มีไรทำก็เลยเล่าเรื่องเกี่ยวกับประสบการของตัวเองแบบพลางๆแต่ก็เอาสะขนลุกเพราะคนที่เล่าส่วนใหญ่จะเป็นคุณครู แต่ขนลุกจริงๆนะเป็นเรื่องที่แบบเหนือธรรมชาติแล้วก็...........................

ตีระฆังกลับบ้านก็...เหมือนมาฟังคนบ่นเลยแฮะเอ่อ....ช่างเธอบาย....

...ตอนต่อไป.....