.

.

.

.

...ณ คณะวิศวะกรรมศาสตร์...

.

.

"ทุกคนรวมตัว!!! " เสียงพี่คณะตะโกนเรียก

.

.

เมื่อเสียงตะโกนในคณะจบลง พี่ปี4ทุกคนจึงต้องทำตัวให้สมเกียรติ เพื่อทำให้รุ่นน้องเชื่อฟัง อย่างเช่น 'พี่ว้าก' หรือ 'พี่โหด' สิ่งที่ทุกคนไม่อยากเจอมากที่สุด แต่ก็ต้องเจอมันอยู่ดี

.

.

"เห้ย!! พวกคุณอ่ะ! ทำไมมาช้ากันจังวะ!! " เห้ย .. คือแบบ .. เอางี้เลยหรอวะ ? มาถึงก็ดุรุ่นน้องเลย ?

.

.

"พี่มึงครับ.. " ใครพูดวะ?

.

.

"ครับ? มีปัญหาหรอ? " ถ้าไม่ตะโกนก็ไม่ใช่พี่ว้าก อีพวกเวร เมื่อวานยังนั่งดูสารคดีสัตว์โลกน่ารักกับกูอยู่เลย

.

.

"ใช่ครับ กูมี.. แต่ก็ไม่ใช่ปัญหาที่หนักหนาหรอก " เอาว่ะ กูรับรู้ได้ว่ามันต้องเผากันชัวร์

.

.

"คุณชื่ออะไร!! " เชี่ยยยย มันเอาเวลาจำมาจากไหนวะ?

.

.

" พวกมึงจำไว้นะ กูชื่อคิรัว เฟรชชี่ปี1 " เอ้า.. ปี1เนี่ยพวกกูก็รู้มึงไม่ต้องบอกก็ได้

.

.

"เอิ่ม.. น้องครับ น้องจำพี่ได้มั้ย? "ได้เวลากูออกโรงบ้างละ

.

.

" จำได้ดิ จำได้ดีเลย มึงคือผัวคณะ พี่กู้ภัย " ในที่สุด!! อีเด็กคนนี้ก็จำกูได้

.

.

" กูมีความสุขจังเลยนะที่มึงจำกูได้อ่ะ.. "

.

.

ในขณะที่ผมคุยกับคิรัวตัวน้อยน่ารักของผมอยู่ ก็มีเพื่อนของผม. 'ไอ่เชรน์' มาจับไหล่ผมไว้ แล้วก็กระซิบบางอย่างให้ผมฟัง.. เชี่ยยยย คิรัวที่กูตามจีบอยู่คือลูกของ 'เจ้าของบริษัทด้านอสังหา' ที่จะมาเซ็นต์สัญญากับบริษัทของพ่อผม เพื่อเชื่อมโยงความสัมพันธ์กันและกัย

.

.

"ไอ่เหี้ยกู้ภัย!!!!!!"

.

.

"ไอ่เหี้ยกู้ภัย!!!"

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

" เป็นอะไรมั้ย.. พี่.. มึง.. " เอ๊ะ? นี่กูคุยกับไอ่เชรน์จนลืมระวังตัว ว่าแต่.. คราบแดงๆนี่อะไรวะ?

.

.

"ไอ่เหี้ยภัย!! เลือด!!" เสียงเพื่อนกูพูด

.

.

"เหี้ยเลือด!!!!"

.

.

หลังจากที่ผมกับคนอื่น ๆ รีบพาตัวคิรัวส่งตัวไปโรงพยาบาล เนื่องจากแผ่นเหล็กจะตกใส่หัวผมแต่เจ้าคิรัวกับมารับแทนผมและคนอื่น ๆ ทำไมมันใจสะอาดได้ขนาดนี้กันนะ . . .

.

.

...ผ่านไป30นาที...

.

.

" พ.. พี่มึง " เสียงคิรัวพูดด้วยน้ำเสียงเบา และ แหง

.

.

"ทุกคนมันฟื้นแล้ว!!! " พี่ว้สกในขณะทุกคนรีบมาดูอาการมันทันที

.

.

กลังจากมันฟื้นแล้วทุกคนก็ดูแลเทคแคร์มันอย่างดี เหมือนว่ากูโดนเมินซะอย่างนั้นอ่ะ กูก็เลยไล่ให้พวกมันกลับไปแล้วให้ผมอยู่กับเมียสองต่อสอง แต่พวกนั้นก็ไม่ได้ว่าอะไร ผมนี่ลั้ลลาเลย

.

.

"เป็นอะไรมั้ยครับ~~คุณเมีย" มันเขินแน่เลย

.

.

"ใครเมียมึงครับ พี่ภัย"

.

.

อุ๊ยตายยยย เมียผมขนาดโกรธยังน่ารักเลยอ่ะ ทำไมถึงน่าเอ็นดูได้ขนาดนี้~ ไอ้ต้าวความรักเอ๊ย!! กูหลงแล้วมั้ยเนี่ย

.

.

"ว่าแต่.. คุณมีพ่อเป็นคนใหญ่คนโตอ๋อ? "

.

.

" เออ.. แล้วทำไมวะ? "

.

.

"คือพี่อยากถามว่า.. ถ้าพี่อยากพาน้องคอรัวไปเดต.. จะเป็นอะไรมั้ย? "

.

.

"ไม่เว่ย.. นี่พึ่งวันแรกเองนะ จะอะไรนักหนา "

.

.

" ก็.. กูอยากให้มึงลองเปิดใจดูงายยยย "

.

.

"งั้นกูว่าเจอกันพรุ่งนี้.. ลาก่อย " จากนั้นผมก็โดนบอดี้การ์ดของคิรัวลากตัวไป

.

.

.

.

.

.

.

...3วันต่อมา...

.

.

" พี่ภัย!!!! มึงหาเรื่องให้กูทกอีกแล้วนะ!!!!"

.

.

"อะไรวะะะ? "

.

.

.

.

"ไอ่เหี้ยภัยหาเรื่องให้กูอีกแล้ว!!! "เอ้า ทำไมเสียงเมียกูเป็นงั้น

.

.

"อะไรวะ??"

.

.

"มึงจะมาตีหน้าเซ่อหาอะไร ! ! ! มึงดูจดหมายหน้าคณะนี่!!! " อ๋อ กุว่าละมันต้องเป็นแบบนี้

.

.

" ก็.. พอพี่บอกว่าน้องเข้าไปในโรงบาล พวกแฟนคลับของน้องของแห่ตั้งถังไว้แล้วค่อยสงการ์ดและก็ของขวัญอ่ะ.. แหะๆ. . . . " กูควรรู้สึกผิดป่าววะ

.

.

" โห่.. ไอ่เวร!! นี่พี่มึงโง่หรือแกล้งโง่วะ!! ก็เห็นเมื่อก่อนยัง— " ทำไมเมียกูต้องรีบปิดปากด้วยวะ?

.

.

" น..น้องคิรัว.. เป็นไรป่ะครับ "

.

.

แล้วเหตุไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น น่าจะเป็นที่โรคประจำของเจ้าคิรัวเองด้วยที่กูไม่รู้ กูไม่คิดว่ามันจะเป็น.. โรคกลัวสังคม .. หรืออะไรไม่รู้อ่ะ เวลามันโดนสนใจเข้ามาก ๆ มันจะไอเป็นเลือดตลอด โอเคผมเก็ทละ

.

.

" พี่ไม่ต้องมายุ่ง!! พอกูมีพี่อยู่รอบ ๆ อาการก็กำเริบตลอด แม่ง.. เลิกตามจีบกูเหอะ " เอ่า...

.

.

" เดี๋ยวดิเดี๋ยว!!! " กูควรไปขอโทษดีมั้ยวะ

.

.

โอเค... ผมขอโทษ . . . ผมขอโทษจบมะ แต่ว่านะ.. แค่ได้นั่งมองมันจากมุมต้นไม้ไกล ๆ กูก็มีความสุขละ

.

.

" เห้ยมึงได้ข่าวเรื่องนี้ป้ะ? "

"เออเห็นกูเห็น"

"โคตรแปลกเลยเนาะว่าป้ะ?"

"โดนโกงได้ไงวะ"

"เฮ่ย นี่จริงอ่อ ไหนกูดูหน่อย "

.

.

...กระซิบอะไรกันเยอะแยะวะ รำคาญ...

วุ้ย!!!! เอ๊ะ.. ว่าแต่ทำไมน้องคิรัวถึงโดนแก๊งของคณะวิทยาศาสตร์รุมวะ กูขอไปฟังบ้างดีกว่า

.

.

" เห็นว่าธุรกิจที่บ้านโดนโกงส์ไม่ใช่อ่อ? ถ้าไม่เกรงใจอ่ะ.. ไปนอนกับกูที่บ้านก็ได้ "

.

.