ในคลับแห่งหนึ่งมีหญิงสาวคนนึงชื่อว่า "ดาริน" ส่วนเพื่อนของเธอชื่อ "เหมย" เธอทั้ง2คนเป็นเพื่อนสนิทกันตั้งแต่ประถม เหมยนั้นเป็นคนที่สวย มีเสน่ห์ ส่วนดาริน เป็นคนที่คิ้วบางๆ ร่างเล็กๆ สวยดั่งนางฟ้า แต่เธอไม่เคยมีแฟนเลย เธอนัดมาเจอกันในรอบ1ปีที่ไม่ได้เจอกัน

"รินดา แกผอมลงป้ะเนี่ย แกทำงานหนักไปใช่มั้ย". เหมยพูดกับเธอแบบนี้ แต่ รินดาตอบไปว่า

"ฉันก็ทำงานปกติอะ กินแต่มันไม่อ้วนสักทีใง

" จู่ๆเสียงโทรศัพท์ของเหมยก็ดังขึ้น "ฮัลโหลที่รัก จ๋า ต้องไปเดี๋ยวนี้เลยหรอ เครๆได้ๆ เค้าจะรีบไป" พอวางสายเสร็จเหมยก็พูดกับรินดาว่า

"แก แฟนฉันเกิดอุบัติเหตุฉันต้องรีบไป แกอยู่คนเดียวได้มั้ย" รินดาตอบกลับไปว่า "ได้ๆ งั้นแกไปเลย ไม่ต้องเป็นห่วงฉัน"

แล้วพอนั่งไปสักพัก รินดาก็เหลือบไปเห็นพี่เขยตัวเองเมา แต่ดันมีผู้หญิงเกาะติดด้วย เธอจึงเป็นห่วงความปลอดภัยของเขา เธอจึงเดินไปหาแล้วพูดไปว่า " พี่เขยคะ พี่เมาแล้วให้ฉันส่งกลับนะคะ"

จากนั้นเธอก็เดินพยุงเขากลับรถ พี่เขาเธอมีชื่อว่า เจมส์ พอถึงคอนโดของเจมส์ รินดาก็ขึ้นลิฟไปส่งเพื่อให้ถึงห้อง แต่ทันใดทั้น เจมส์กลับดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอด พร้อมกระชากเสื้อของเธอจนขาด

เธอจึงพูดว่า "พี่เขย จะทำอะไร ปล่อยฉันนะ"

แต่แรงของเธอที่ต่อต้านก็ไม่มีผลอะไรเลย เขานอนกดทับเธอลงบนเตียง และใช้ปลายลิ้นเลียที่คอของเธอ "พี่เขย อย่าทำแบบนี้ ปล่อย"

แต่เจมส์ก็ยิ่งทำขึ้นแรงๆ จับแขนเธอใว้แน่น เธอส่งเสียงครางออกมา "อ๊าส์ อย่า" แล้วเธอก็ร้องให้ออกมาจนสุดเสียง จากนั้นเธอก็สลบไป

เช้าวันต่อมา เจมส์ก็ตื่นขึ้นและตกใจเขาคิดว่าคนที่นอนข้างๆเป็น ดารัน พี่สาวต่างแม่ของเธอ แต่กลับเป็นดารินที่นอนอยู่ข้างๆเขา เมื่อคืนเขาจำอะไรไม่ได้เลย ดารินตื่นขึ้นพร้อมร้องให้

เขาจึงพูดขึ้นว่า " นี่เธอพยายามขนาดนี้เลยหรอ เพื่อที่จะเป็นภรรยาของฉัน เธอไม่นึกถึงพี่สาวของเธอเลยรึใง" ดารินพูดขึ้นว่า "เมื่อคืนพี่เมา พี่ก็เลย...." เจมส์พูดตัดขึ้นว่า "เธอยังจะใส่ร้ายฉันอีกหรอ เธออยากได้ฉันขนาดนั้นเลยรึใง" อยู่ๆเสียงประตูก็เปิดขึ้นมา นั่นคือดารัน ดารันมา

ดารันเมื่อเห็นภาพบาดตา จึงกรี๊ดขึ้นมาพร้อมพูดว่า " นังริน นังสารเลว แกอยากได้คู่หมั้นฉันขนาดนี้เลยหรอ นังชั่ว เพี๊ย" ดารันตบดารินไปหลายครั้ง แต่เจมส์กลับไม่ห้าม และดารันก็วิ่งหนีออกมา เจมส์พูดกับดารินว่า "ถ้างานหมั้นฉันต้องยกเลิก เป็นเพราะเธอ เธอต้องรับผิดชอบ"

ดารันวิ่งออกมาอย่างรวดเร็ว พร้อมน้ำตา ตามด้วยเจมส์ที่วิ่งตามเธอและเขาดึงเธอมากอดใว้ แล้วพูดว่า "ดารัน ผมขอโทษ ผมจะหมั้นกับคุณนะ"

ดารันทั้งเสียใจและดีใจ เธอตอบกลับไปว่า

"แล้วรินละคะ เจมส์ คุณต้องทิ้งรินนะ ลืมเรื่องวันนี้ไปให้หมด นะคะเจมส์" ดาริน ร้องให้ต่อเพื่อให้เจมส์ปลอบใจเธอ ที่ผ่านมาเธอคอยอิจฉาดารินมาโดยตลอด ที่เธอมีคนชอบมากมาย ในตามีน้ำตาและก็ความร้ายกาจแฝงอยู่ เจมส์จึงส่งเธอกลับบ้าน แล้วพูดกับพ่อแม่ของดารันว่า

" คุณน้าครับ ผมจะเลื่อนงานหมั้นให้เร็วที่สุดนะครับ" พิภพ เป็นพ่อของดารินและดารัน เกิดสงสัยว่าทำใมถึงเลื่อนเร็วไปขนาดนั้น จึงถามกลับไปว่า

"ทำใมถึงเลื่อนเวลาให้เร็วขึ้น น้ายังไม่ได้เตรียมตัวเลย ดารัตน์ แม่ของดารันกลับพูดแทรกว่า

" นี่คุณ เลื่อนงานหมั้นเร็วขึ้นก็ดีนะสิคะ ลูกเราจะได้เป็นว่าที่คู่หมั้นของเจมส์ มีเกียรติ มีศักดิ์ศรีมากขึ้นนะคะคุณ" พอพูดจบ พิภพก็หันหน้ามาคัยกับเจมส์ว่า " งั้นก็ได้ เลื่แนมาเป็นวันไหนดีละ"

เจมส์ตอบขึ้นว่า "คุณพ่อของผมท่านให้จัดต้นเดือนหน้าเลยครับ" พิภพ " โอเคร ตามนั้น"

ณ วิลล่าแห่งหนึ่ง ซึ่งเงียบสงัด มีกลิ่นบุหรี่อ่อนๆของเจมส์ลอยมาแต่ไกล เขานั่งนึกถึงเรื่องคืนก่อนว่าเป็นเพราะอะไร เกิดอะไรขึ้น