ก่อนหนังสือเล่มนี้จะจบลง
บทนำ
ธาม
ทุกๆครั้งที่ได้เจอเธอแล้ว ตัวหนังสือถึงหายไปที่ละหน้า
ธาม
ทำไมถึงกลายเป็นเพียงหน้ากระดาษเปล่าๆ!!
ธาม
หนังสือนี้มีไม่ถึง60หน้าด้วยซ้ำ!!
ธาม
แล้ว..แล้วถ้าวันนึงหนังสือเล่มนี้กลายเป็นกระดาษเปล่าล่ะ ถ้าหนังสือเล่มนี้จบลงล่ะ
ธาม
เรา..เราจะยังได้เจอกันอีกมั้ย
ห่าวหราน
(ก็คือธามนั่นแหละ แต่คนละยุคกันเลยไม่มีเหมือนกันคับ)
ชื่อเต้ เป็นเพื่อนของนายธาม
เฟยหลง
(ก็คือเต้ เเต่คนละยุคกันคับ)
แอดยังไงล่า
เนื้อเรื่องก็อาจจะงงๆหน่อยนะคะ แต่ยังไงก็ฝากเรื่องนี้ด้วยน้า
แอดยังไงล่า
เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกก็จะเงอะๆงะๆหน่อย😅
แอดยังไงล่า
ถ้าพิมพ์อะไรผิดก็ต้องขอโทษด้วยนะคะ😅
ร้านขายของแปลก
เต้
ที่นี่ไงร้านขายของแปลกๆที่เขาว่า
คือมันแปลกตรงที่ว่าเจ้าของร้านจะเป็นคนเลือกของให้เราเอง
แต่ที่แปลกกว่านั้นก็คือเจ้าของร้านนี่แหละ
เสียงกระดิ่งที่ห้อยอยู่เหนือประตูดังขึ้นเมื่อผมดันประตูเข้าไป
เจ้าของร้าน
ยินดีต้อนรับครับ
เขามองผมและไอ้เต้อยู่พักนึง ก่อนจะพูดว่า
เจ้าของร้าน
ผมขอเวลาไปเอาของสักครู่นะครับ
เจ้าของร้าน
ขอโทษที่ให้รอนานนะครับ
เจ้าของร้าน
อันนี้ของคุณครับ
เขาพูดพร้อมกับยื่นของให้ไอ้เต้
เขาหันมาจ้องหน้าผมอยู่พักนึงก่อนจะพูดว่า
เจ้าของร้าน
ส่วนนี่ของคุณครับ
เจ้าของร้าน
ต่อจากนี้ขอให้คุณใช้เวลานี้อย่างมีความสุขนะครับ
อยู่ๆผมก็ขนลุกซู่ขึ้นมาทันทีเมื่อเขามองหน้าผม
แต่เมื่อผมได้จับหนังสือเล่มนี้ผมก็รู้สึกคุ้นเคยอย่างบอกไม่ถูก
เจ้าของร้าน
ราคาxxxครับ..ส่วนคุณ
เจ้าของร้าน
คุณไม่ต้องจ่ายครับ
เจ้าของร้าน
ขอบคุณที่ให้บริการครับ
เต้
อะไรวะทำไมมึงไม่เสียซักบาท
ธาม
แต่เมื่อกี้ขนลุกเฉยเลยว่ะ
ธาม
เจ้าของร้านน่ากลัวชอบกล
แล้วผมกับไอ้เต้ก็เดินทางกลับบ้าน
เจ้าของร้าน
ทีนี้มันก็ได้กลับไปหาเจ้าของของมันซักที
เจ้าของร้าน
ขอให้มีความสุขนะครับ
จุดเริ่มต้น
หลังจากผมอาบน้ำเสร็จแล้วผมก็มาดูที่หนังสือ
ผมลองเปิดหนังสือเล่มนี้ดู
ข้างในนั้นมีตัวอักษรจีนอยู่
ดูเเล้วเหมือนกับการจดบันทึกอะไรซักอย่าง
ทั้งๆที่เป็นหนังสือบันทึกสมัยก่อน แต่หนังสือกับยังดูใหม่เอี่ยม
ราวกับว่าหนังสือเล่มนี้เพิ่งบันทึกเสร็จมาไม่นาน
ผมไปนอนที่เตียงเพราะตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว
ผมหลับไปแล้วผมก็ได้ยินเสียง..
เข่อซิง
อะไรของเจ้ากันล่ะเนี่ย
เข่อซิง
ที่นี่คือจวนของข้า
เข่อซิง
เจ้ามาพักรักษาตัวที่นี่ชั่วคราว
เข่อซิง
แล้วห่าวหรานก็คือเจ้าเอง
ห่าวหราน
ผมชื่อธามไม่ได้ชื่อ
ห่าวหรานอะไรนั่น
เข่อซิง
หรือเป็นเพระพิษที่ติดมากับธนูกัน เจ้าถึงได้เป็นแบบนี้
เข่อซิง
แต่พิษก็ไม่น่าที่จะทำให้เจ้าความจำเสื่อมได้นี่นา
เข่อซิง
แล้วเจ้าก็ยังใช้ศัพท์แปลกๆอีก
ห่าวหราน
ถ้าคุณจะมาเล่นอะไรแบบนี้
ห่าวหราน
สรุปแล้วที่นี่ที่ไหน ผมจะกลับบ้าน
เข่อซิง
ก็ข้าบอกแล้วไงว่าที่นี่คือจวนของข้า
เข่อซิง
ข้าก็บอกอย่าเพิ่งลุก เจ้าถูกธนูยิงนะ
จะฝันก็คงไม่ใช่เพราะเมื่อกี้รู้สึกเจ็บจริงๆ
หรือข้ามยุคข้ามชาติเหมือนนิยายที่เขาเเต่งกัน
สงสัยไปฟังคนอื่นพูดเยอะซะเเล้วสิ
ห่าวหราน
ก่อนหน้านี้เจ้าเรียกข้าว่าอะไรนะ
เข่อซิง
ห่าวหราน องค์ชายห่าวหราน
ห่าวหราน
ข้าเป็นองค์ชายงั้นหรอ
แอดยังไงล่า
แอดขอดำเนินเรื่องไว้แค่นี้นะ
แอดยังไงล่า
พักหลังๆมาแอดไม่ค่อยมีเวลาเลย;-;
แอดยังไงล่า
ต้องขอโทษด้วยนะคะ
แอดยังไงล่า
ยังไงก็ขอเลิกแต่งต่อน้า
แอดยังไงล่า
ถ้าว่างแล้วจริงๆก็อาจจะมาแต่งต่อน้าา
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
