.
.
.
..." เฮ้ย! วันนี้ไปไหนดีวะ? " เสียงดังลั่นมาจากในโรงเรียน...
.
.
..."ไม่เอาอ่ะ กูต้องรีบไปโรงพยาบาล " เสียงเล็กกล่าวน้อย ๆ...
.
.
..." ทำไมวะ ? พี่สาวเอ็งเป็นไร ? "...
.
.
..." อืม . . . น่าจะเพราะอะไรซักอย่าง.. ไปกับกูนะ ! " เสียงเล็กกล่าว...
.
.
..."เออ ๆ กูไปด้วยก็ได้ " เสียงใหญ่ตอบ...
.
.
' ณ โรงพยบาลแห่งหนึ่ง '
.
.
..." พี่ครับ !!! " เสียงเล็กรีบวิ่งเข้าไปในห้องของพี่สาวตนที่ล้มป่วยอยู่ทันที...
.
.
..." เสี่ยวเซีย. . " ทันใดนั้นกำไลข้อมือของพี่สาว ก็ส่งเสียงออกมา...
.
.
..."มึงได้ยินอะไรป้ะ ? " เสียงเล็กถาม...
.
.
..." ได้ยินนะ เสียงใครเรียกมึงอ่ะ? " เสียงใหญ่มองไปที่เสียงเล็กแบบสงสัย...
.
.
..."เสี่ยวเซี่ย. . เฉิงฮว่า.. เจ้าพร้อมมั้ย" เสียงดังมาจากกำไล...
.
.
..." พร้อมป้ะมึง? " เสียงเล็กและเสียงใหญ่พูดออกไปพร้อมกัน...
.
.
...ทั้งสองคนพยักหน้าพร้อมกัน ก่อนจะมองไปที่แสงสีเหลืองแสบตาข้างหน้าของทั้งสองฝ่าย. . . นี่มันอะไรเนี่ย !...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
...ขอโทษที่แนะนำตัวช้าไปหน่อยผมชื่อ " เซี่ยเฉิง " เฉิง เสี่ยวเซี่ย" " ตอนนี้เหมือนผมวาร์ปมาที่โลกในเกมส์พร้อมกับเพื่อนของผมซะแล้ว เพื่อนคนนี้ของผมชื่อ " ฮว่า" เสี่ยว เฉิงฮว่า"...
.
.
..." เฮ้ย... แล้วนี่.. กุวาร์ปมาที่ไหนเนี่ย " ผมมองไปรอบ ๆ ก็ไม่เจออะไรเลยยกเว้นคนข้าง ๆ ผม...
.
.
..." ขอโทษนะ. . พี่มึงใครเนี่ย " เสียงชายข้าง ๆ ผมถามผมแบบ... หื้มม อีฮว่าชัวรฺ์...
.
.
..."กูเองครับเพื่อน " ผมตอบกลัวไป...
.
.
..." เอ้า ! พวกเจ้ามาพอดีเลย ! " เสียงกรมทหารเรียกทั้งสองคนมาหาตน...
.
.
..." สวัสดี ! " เสียงกำไลโผล่ในคลื่นสมองของทั้งสองคน...
.
.
..."ที่นี่คือโลกของการฆาตกรรม พวกคุณทั้งสองคือผู้ร่วมชะตากรรมกัน ตายได้เพียง 10 ครั้งเท่านั้น " เสียงกำไลหยุดพูดซักพัก...
.
.
..." คดีของวันนี้คือ หญิงสาวในหอนางโลมที่ใหญ่ที่สุดในเมืองหลวง หายไปตัวอย่างลึกลับทีละคน เหล่าทหารหาเบาะแสไม่ได้ จึงขอให้ท่านทั้งสองช่วย "...
.
.
.
..."ขอให้มีความสุขกับการเล่นเกม ลาก่อน" เสียงกำไลพูดก็จางหายไปปล่อยให้ผมกับฮว่างงเป็นไก่ตาแตกอยู่อย่างนั้น...
.
.
..." เอ้า ! พวกเจ้ามาพอดีเลย ! " เสียงกรมทหารเรียกทั้งสองคนมาหาตน...
.
.
..." เอิ่ม... มีอันใดงั้นหรือ ? " ผมรีบปรับตัวกับสถานการณ์แล้วถามออกไป...
.
.
..."พวกท่านคือบุคคลลึกลับที่ไขปริศนาได้อย่างชาญฉลาดสินะ ! "...
.......
.......
.......
..."ถูกต้องแล้วขอรับ ! พวกข้าเอง " ฮว่าก็มาสวมบทบาทพร้อมกับผมด้วย...
.
.
..." คดีของวันนี้คือ หญิงสาวในหอนางโลมที่ใหญ่ที่สุดในเมืองหลวง หายไปตัวอย่างลึกลับทีละคน เหล่าทหารหาเบาะแสไม่ได้ จึงขอให้ท่านทั้งสองช่วย " เสียงกรมทหารพูดออกมาอย่างเห็นได้ชัด...
.............
.......
.......
.......
.......
.......
...ณ หอนางโลมที่เมืองหลวง...
..."ท่านนักไขปริศนามาแล้วหรือ " เสียงใหญ่ของชายผู้เป็นเจ้าของหอนางโลมเดินมาหาผมหน้าหอ...
.......
.......
..." (หน้าเหมือนพี่เสว่เลย)"...
.......
.......
.......
.......
.......
.......
.......
.......
.......
.......
...[ เกร็ดความรู้นิดนึง ]...
...[ "เสว่" คือลูกพี่ลูกน้องของฮว่า ชื่อ"เสี่ยว เฉิงเสว่ " เป็นคนที่คาสโนว่ามาก ถือว่าวัน ๆ อุ้มหรือพา ผู้หญิงเข้าห้องอย่างเดียวนะ ให้ตายสิ ]...
.............
.
.......
.
.......
.
..." ช่วงนี้หญิงสาวในหอของข้าหายไป ข้าควรทำเช่นไรดี !! " ต่อจากนี้ผมของเรียกคนคนนี้ว่าพี่เยว่ละกันนะ...
.
.
..." ข้าจะช่วยพวกท่านเอง ว่าแต่.. ผู้หญิงทีาเหลืออยู่มีใครต่อสู้ได้หรือไม่ ?" เหมือนกับว่าพี่เยว่จะดูลน ๆ...
.
.
..." ไม่มีอ่า . . . . " พี่เยว่ตอบเสียงห้อย...
.
.
..."เจ้าหาคนแต่งหญิงสิ ! " เสียงนางฮว่าพูดต่อหน้าทุกคน...
.
.
..."ใช่ ๆๆๆ ว่าแต่จะหาใครละ ? "...
.
.
..."ท่านไง! " ผมชี้ไปทางพี่เยว่...
.
.
..."ข้าทำไม่ได้!? ข้าสูงเกินไป " ก็ใช่อ่ะนะ สูงจริง...
.
.
..."งั้น.. เจ้าล่ะ ! " ผมชี้ไปทางไอ่พัธณ์...
.
.
..." ข้าทำไม่ได้หรอก ข้าขี้ร้อนน่ะ "...
.
.
..." งั้นจะเหลือใครอีกล่ะ? "...
.
.
...ทุกคนต่างจ้องมองมาที่สายตาเดียวกัน . . . ผมเอง!!!!...
.
.
..."มองอะไรกันอ่ะ? "...
.
.
..."ข้าเจอแล้ว... " พี่เยว่เดินเข้ามาหาผมแล้วรีบตีคอผมจนผมสลบไป...
.......
.......
.......
.......
.......
.......
.......
.......
.......
.......
.......
.......
.......
.......
.......
.......
..." ข้าว่าสวยดีนะ "...
..."ข้าก็เหมือนกัน"...
..."สวยดีอ๊อก!"...
.
.
.
..." อืม... พวกท่านมีอะไรกัน? " ผมหันไปดูที่กระจกก่อนจะพูดว่า...
.
.
..."ใครกันเนี่ย ทำไมถึงงามเลิดเช่นนี้ "...
.
.
..." เจ้านั่นแหละ " ฮว่านั่งหัวเราะอยู่...
.
.
..."เจ้าดูสารรูปตนเองก่อน" ยื่นกระจกให้...
.
.
.
.
..."ใครกันเนี่ยนี่หน้าของข้าหรือ?" ผมตกใจใหญ่...
.
.
..."แต่เจ้าก็สวยเหมือนกันน้า~`"พี่เยว่เดินเข้ามาใกล้ๆ "เส้นผม" ของผม ก่อนจะใช้มือลูบมัน...
.
.
...'ณ งานขายผู้หญิง'...
.
.
..."ข้าเลือกคนนี้"ผมหรอ?...
..."แต่ข้าก็เลือกคนผู้นี้เหมือนกัน"ผม?...
.
.
..."พอได้แล้วเจ้าค่ะ" ดัดเสียง...
.
..." ข้าว่า.. ข้าเลือกชายผู้นี้" หน้าเหมือนพี่เยว่เลยวุ้ย!...
.
.
..."เจ้าจะให้ข้าเริ่มที่ใดก่อนดีล่ะ หื้ม?" สายตาแบบนั้นหมายความว่าอะไร?...
.
.
..."รินเหล้าก่อนเถิดท่าน"ดัดเสียง+อดกลั้น"...
.
.
..."แต่ข้าอยากทำตอนนี้"มือใหญ่ของใครไม่รู้ก็จับไปที่สะโพกของผม...
.
.
..."เรามาเริ่มกันเถอะ!" เสียงใหญ่เริ่มจับมีดขึ้นมาจากข้างหลัง...
.
.
..."ใช่เจ้าจริง ๆ "ผมถีบหน้าไอ่นี่ไปทีนึง แล้วมัน..... มันแปลกมาก ๆ...
.
.
.
...เมื่อก่อนผมที่เป็นคนระแวงหนักมาก ๆ ก็ค่อนข้างจะเหมือนเป็นกระต่ายตื่นตูมในเวลาแต่ละครั้ง ถามว่ามันทรมานหรือไม่ ? ก็ไม่ แต่หากข้าลองสังเกตุดูดี ๆ มือของชายที่จะลวนลามข้าไม่ได้ถือมีด... แต่มันเป็นแค่ก้อนหินสกปรกก้อนหนึ่งเพียงเท่านั้น...
.
.
..."เจ้าเป็นอะหรือไม่" พี่เยว่รีบวิ่งมาหาข้า พร้อมกับฮว่าและนางโลมคนอื่น ๆ...
.
.
..." ดีใจจังเมื่อก่อนผมที่เป็นคนระแวงหนักมาก ๆ" ค่อยๆอธิบาย...
.......
.......
..." ก็ค่อนข้างจะเหมือนเป็นกระต่ายตื่นตูมในเวลาแต่ละครั้ง " พูดช้า ๆ...
.......
.......
..."ถามว่ามันทรมานหรือไม่ ? ก็ไม่ แต่หากข้าลองสังเกตุดูดี ๆ มือของชายที่จะลวนลามข้าไม่ได้ถือมีด... แต่มันเป็นแค่ก้อนหินสกปรกก้อนหนึ่งเพียงเท่านั้น " กำลังคิดวิเคราะห์...
.
.
..."อ๋อ! ข้าคิดออกแล้ว ! "นางโลมผู้หนึ่งตอบ...
.
.
..."เนื่องที่ ที่นี่เป็นหอนางโลม ทำให้มีคนมาแอบดูกันบ่อย ๆ " งั้นหรอ?...
.
.
..."โดยส่วนใหญ่แล้วเมื่อก่อนจะมีแต่พวกที่ลอบจอบดูอย่างเดียว" นั้นสินะ...
.
.
..." ก๊อก ก๊อก ก๊อก !!! " เสียงอันใดน่ะ!...
.
.
..." ฝ่าบาทเรียกพบ!! ด่วน! "...
.
.
...'ณ วังศ์'...
.
.
..."มีอะไรงั้นหรือฝ่าบาท?"...
.
.
..."เจ้าเป็นผู้หญิงรึ?" ห้ะ?? ไม่รู้จริงดิ...
.
.
..."เจ้าค่ะ กระหม่อมคือหญิงนางโลม จากหอเทียวเจียวหยาง"...
.
.
..." อื้อ งามนั— " นั่นมัน.. กระสุนปืน!...
.
.
...โปรดติดตามชม ตอนต่อไป...
.
.
.
.
.
.
..." งามนั— "กระสุนปืน!!...
.
.
..."ฝ่าบาท!! ท่านเป็นอันใดหรือไม่?" ผมซักถามท่านด้วยความเป็นห่วง...
.
.
..."เจ้าล่ะเป็นอันใดหรือไม่? "เสียงอ้อยอิ่งซักถามสาวงามตรงหน้า...
.
.
.
..."ท่านหมอหลวง!! ท่านหมอหลวง!"...
.
.......
......ทันใดนั้นหมอหลวงทั้ง32คนก็เข้ามาพร้อมกันในห้องบรรทมของพระราชา......
.
.
..."(เป็นอย่างที่พี่เยว่บอกเสียจริง ๆ ด้วยสินะ!)"...
.
.
...ก่อนหน้านี้สองชั่วยาม...
.
.
..."ข้าเชื่อว่านี่ต้องเป็นฝีมือของพระราชาแห่งเมืองเฉียงซี" ทุกคนหันมาหานางโลมคนเดิมที่บอกไปเมื่อต้นเรื่องตอนที่แล้ว...
.
.
..."อีกซักสองชั่วยามข้าเชื่อว่าต้องมีคนมาหาเจ้าที่นี่ ท่านนักสืบ" นางรู้ได้อย่างไรกันนะ?...
.
.
..."ว่าแต่.. ทำไมท่านถึงรู้ล่ะ? " ข้าซักถามพระนางผู้นี้อย่างตั้งหน้า...
.
.
..." เพราะท่านพ่อของข้าเคยเป็นอดีตหัวกะทิในวังหลวง "...
.
.
..."ไหนเจ้าเล่าวิธีการมาซิ"...
.
.
..."ในอีกสองชั่วยามท่านจะถูกเรียกไปพบฝ่าบาท เมื่อไปถึง ฝ่าบาทจะแกล้งทำเป็นบาดเจ็บเพื่อเรียกหมอหลวงทั้งหมด " 32 " รายมาที่ห้องบรรทม เพื่อทำการเล่นละครให้นางผู้หญิงคนนั้นเป็นห่วง จึงค้อยจับตัวไปเพคะ "...
.
.
..." ละเอียดยิบเลย "...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
...' ตัดมาที่ปัจจุบัน'...
.
.
..."โอ๊ย! ข้าปวดหัวจังเลย"...
.
.
..."แล้วเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจให้แกล้งป่วย" เสียงนางโลมบอกแผน...
.
.
..."ใครก็ได้.. ช่วยข้าที.. " การดัดเสียงอ้อยอิ่งของผมทำให้เค้าดูลังเลใจ...
.
.
..." เจ้าไปช่วยแม่สาวผู้นั้นก่อน " เสียงหัวหน้าหมอหลวงบอก...
.
.
..." ข้าชอสองคนได้หรือไม่ . . " หมอหลวงมองข้าด้วยความตายด้าน ก่อนจะส่งหมอหลวงอีกนานไปให้...
.
.
..." พานางไปห้องบรรลุติฐาน " ห้ะ??? ห้อง.. ห้องอะไรนะ...
.
.
...หมอหลวงคนนี้หน้าตาก็ดี ส่วนสูงก็เยี่ยมแต่เหตุใดถึงทำกิริยาเช่นกันนี้ ข้ารับไม่ดั้ยยย...
.
.
..." เร็ว ๆ หน่อย— " ข้าแกล้งล้มลงไปนอนกับพื้น แต่ก็มีหัวหน้าหมอหลวงมาช่วยข้าไว้...
.
.
...แต่หากรู้หรือไม่ ตอนนั้นฝ่าบาททรงละเมอออกมาดังลั่น ทำให้หมอหลวงผู้หนึ่งตกใจ จึงฟลงใช้มือผลักหัวหน้าหมอหลวง ไปหาข้า ที่แปลงเป็นหญิงงาม ในตอนที่ตั้งตัวไม่ทัน.....
.
.
...ก็ยังมีโชคดี ที่ข้างหลังของข้าเป็นประตู ก็ไม่ได้จูบกันหรอกนะ แค่ท่าล้มน่ะ ลองหันเป็นแนวนอนมันจะดูเหมือนท่างูเลื้อยมากเลย.....
.
.
..." จ.. เจ้าไม่เป็นอะไรใช่หรือไม่? " เสียงหัวหน้าหมอหลวงถามด้วยความเป็นห่วง...
.
.
..." ข้าปวดหัวเพคะ รบกวนท่านช่วยข้าที " ข้าใช่เล่ห์เหลี่ยมแกล้งจับไปที่หน้าอกของหัวหน้าหมอหลวง แล้วทำเสียงอ่อย...
.
.
..."น้า~ เพคะ~ " ข้ายังขำตนเอง อ่อยได้แบบ... หยังบุ...
.
.
..." ได้.. เดี๋ยวข้าไปเอง.. ." เสียงหัวหน้าหมอหลวงตอบรับ ก่อนจะหันไปหาหมอหลวงอีกสามสิบเอ็ดคน ด้วยสายตาอาฆาต...
.
.
..." ไปขอรับ " หัวหน้าบาทหลวงอุ้มข้าไปที่ห้องบรรลุติฐาน...
.
.
..." เตียงอาจจะไม่สบาย แต่ก็อยู่ได้ " ข้าเห็นหัวหน้าบาลหลวงหูแดงมาก ๆ ก็เลยคิดว่าเขิน คริคริ...
.
.
..." ท่านเขินข้าหรือ ท่านบาทหลวง? " เสียงดัดของผมมันทำให้หัวหน้าหมอหลวงแดงหนักกว่าเดิม...
.
.
..." เจ้าชื่ออะไร " เสียงหัวหน้าบาทหลวงเอ่ยถาม...
.
.
..." อืมมมม ข้าชื่อ เฉิง เสี่ยวเซี่ย ท่านล่ะ? " บอกชื่อตรง ๆ นี่แหละ ดีแล้ว...
.
.
..." ข้าชื่อ.. ฝาน เสี่ยวฟาน " ชื่อน่ารักวุ้ย!!...
.
.
..." ชื่อน่ารักจัง " ข้าส่งยิ้มจริงใจให้หัวหน้าหมอหลวง...
.
.
..." ข้าไปก่อนนะ มีคนมาเรียกแล้ว " หน้าหัวหน้าหมอหลวงดูงง ๆ ก่อนที่ข้าจะชี้ไปริมหน้าต่าง แล้วจากไป...
.
.
..." นี่หรือ คือคำว่ารัก " ตายแล้ววว ท่านฝานผู้ยิ่งใหญ่ตดกลุมรักหญิงไม่แท้ เข้าเสียแล้วว...
.
.
...ณ หอเทียนเจียวหยาง...
.
.
..." มีอะไรคืบหน้าหรือไม่? เผื่อเสียของหมด "...
.
.
..." ข้าติดออกแล้ว ว่าจะไขคดีเช่นใด "...
.
.
..." อย่างไรหรือ " ทุกคนหันมาทางข้า...
.
.
..." ข้าจะเริ่มอธิบายอย่างละเอียดเลยนะ "...
.
.
..." สาเหตุที่หนึ่ง มีข่าวว่าพระราชาเมืองถูกลอบสังหาร แต่หากรู้ไม่ว่า พระราชานั้นเพียงแค่เล่นตบตาหญิงสาวที่ท่านเชิญมาและประชาชนเพียงเท่านั้น แต่หากใครรู้ว่าพระราชาแค่เล่นตบตา จะถูกสังหารทันที...
.... . . ... . จากนั้น เพื่อสนองความต้องการของตน ผู้หญิงคือสิ่งที่ดีที่สุด หากถามว่า ทำไมต้องใช้คำว่า ' ตอบสนองความต้องการ ' จะให้เรียกว่า ' โรคจิต ' ก็อาจจะเข้าใจง่ายกว่า...
. . ... ในทางกลับกัน หมอหลวงทั้งสามสิบสองคนที่ถูกพระราชาขู่ อาจต้องทำเหมือนว่ามันไม่มีอะไรเกิดขึ้นเพื่อชื่อเสียงของตนเอง และหนึ่งในนั้น ได้บอกข้าหมดทุกอย่างเรียบร้อย "
.
.
..." ใครหรือ?" เสียงพี่เยว่เอ่ยถามออกไป...
.
.
..." ท่านองค์รัชทายาท หมอหลวงคนที่สามสิบสอง หรือ หัวหน้าบาทหลวง นั่นเอง"...
.
.
...ทุกคนงงเป็นอะไรซักอย่าง...
.
.
..." เดี๋ยวไปเล่าให้กรมตำรวจในวังศ์ฟังก่อน "...
.
.
.
.
ผ่านไปประมาณสิบสองชั่วยาม
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
..
.
.
.
.
.
..." คือมันเป็นแบบนี้เพคะ "...
.
.
..." งั้นไปดูในวังศ์กัน "...
.
.
...เวลาผ่านไปพระราชาก็ถูกตับในข้อหา เป็นกบฎ และ หลอกลวงประชาชน ทำให้ องค์รัชทายาท ฝาน เสี่ยวฟาน ได้ขึ้นครองบัลลังค์เป็นอันที่สุด...
.
.
..." นี่.. เธอน่ะ " เสียงท่านฝานเรียก...
.
.
..." พ่ะย่ะค่ะ ? " ข้าในร่างหญิงหันไปหาท่านฝานด้วยรอยยิ้ม...
.
.
..." ในเมื่อข้าเป็นพระราชาแล้ว... ข้าขอเลือกเจ้าเป็นพระชายาได้หรือไม่!! "...
.
.
..." ห้ะ???? " ทุกคนและผมร้องลั่น นี่ท่ายฝานผู้น่าเกรงขามถูกข้าคนนี้ทำให้หลงเสน่ห์ได้ขนาดนี้เลยหรอกเนี่ย......
.
.
..." แต่ข้าเป็นผู้ชายนะท่าน " ข้ากลับไปใช้เสียงเดิมทันที...
.
.
..." ห้ะ? ผู้ชาย? เจ้าไม่ได้พูดผิดใช่หรือไม่ " สีหน้าท่านฝานดูแตกตื่น และซีดเซียวมาก...
.
.
..." ใช่แล้วพ่ะย่ะค่ะ ท่านจะจับดูก็ได้นะ ของของข้าน่ะ(: "...
.
.
..." เจ้าไม่อยากเป็นก็บอ— " ข้าควักมือของท่านฝานมาจับน้องชายของข้า...
.
.
..." เชื่อหรือยังพ่ะย่ะค่ะ "...
.
.
..."เชื่อก็ได้.. แต่ข้าก็จะตามจีบเจ้าต่อไป! เผื่อซักวันเจ้าจะรับรักข้า ! ! ! "...
.
.
..." ครับ ๆ ไปก่อนเด้อ ! "...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
..." ในที่สุดพวกท่านก็ทำสำเร็จ ไปด่านต่อไปกันเถอะ เสี่ยวเซี่ย เฉิงฮว่า .. " เสียงกำไลพูด...
.
.
..." และผู้เล่นใหม่ ฝาน เสี่ยวฟาน จะไปกับท่านด้วย "...
.
.
..." ห้ะ??? " สายตาของผมและฮว่ามองไปที่ร่างสูงที่ส่งยิ้มเล็ก ๆ มาให้ผมอยู่...
.
.
..." ด่านต่อไปมีชื่อว่า ' ฝันร้ายของเชอร์ล็อคโฮส์ม ' "...
.
.
..." เป็นเรื่องที่ทั้งสามคน จำเป็นต้องเป็นพวกเดียวกันกับ ' เจมส์ มอริอาตี้ย์ ' "...
.
.
..." " นี่คือชื่อของพวกท่าน "...
.......
.......
..." ฝาน รับบทเป็น พี่คนโต ชื่อ ฟาเดล วิลเลี่ยม จอร์น ความสามารถ ' กายภาพยอดเยี่ยม' "...
.......
.......
..." ฮว่า รับบทเป็น พี่คนกลาง ไอเฟลส์ วิลเลี่ยม จอร์น ความสามารถ ' เสแสร้งเก่ง ' "...
.
.
..." เซี่ย รับบทเป็น น้องเล็ก ฟิวเจอร์ วิลเลี่ยม จอร์น ความสามารถ ' ดัดเสียงได้ '...
.......
.......
..." เดี๋ยวสิ.. อ๊ากกกกก " เสียงทั้งสามคนร้องดังพร้อมกัน...
.......
.......
.......
.......
.......
.......
.
.
..." เดี๋ยวสิ.. อ๊ากกกกก " เสียงทั้งสามคนร้องดังพร้อมกัน...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
...ณ เมืองลอนดอนอันกว้างใหญ่...
.
.
.
.
.
...ติดตามชมตอนต่อไป...
.
.
.
.
.
.
...ณ เมืองลอนดอน...
.
.
..." ชุด ก็เปลี่ยนไปตามยุคสมัยสินะ " ท่านฝานเอ่ย...
.
.
..." อืม ว่าแต่ทำไมท่านฝานถึงดูไม่ตกใจเลยล่ะ? " ฮว่าสงสัย...
.
.
..." อืมม พวกคุณจำผมได้รึเปล่าล่ะ? "...
.
.
..." ก็องค์รัชทายาทไง "...
.
.
..." no no ' ผมไม่ชอบที่คุณเป็นแบบนี้หรอกนะ BABI ' "...
.
.
..."อาจารย์ไป๋ !? " ผมและฮว่าตกใจมาก ไม่คิดว่าอาจารย์ที่เคร่งครัดขนาดนี้จะเล่นเกมด้วย...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
...[ เกร็ดความรู้นิดนึง ]...
...[ อาจารย์ใหญ่ของมหาวิทยาลัยที่ผม และ ฮว่าอยู่ อาจารย์ " ไป๋ เสี่ยวฝาน " ]...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
..." อ้าวพวกเธอทำอะไรกันอยู่น่ะ ? " เสียงนุ่มฟังง่ายดังมาจากในคฤหาสน์...
.
.
..." ท่าน เจมส์ มอริอาตี้ย์ ! ! " ทุกคนรีบคำนับทันที...
.
.
..." กระหม่อมชื่อ ฟาเดล วิลเลี่ยม จอร์น จากเมืองชนบทขอรับ .. ส่วนสองท่านที่อยู่ข้างหลังกระหม่อมนั้นคือ... " คุณครูไป๋พูดได้คล่องแคล่วมาก ชื่อปลอมมาก เก่งอ่ะ._....
.
.
..." กระหม่อมน้องคนกลาง ไอเฟลส์ วิลเลี่ยม จอร์น " ฮว่าแนะนำตัวด้วยชื่อปลอม...
.
.
..." ส่วนกระหม่อม น้องคนเล็ก ฟิวเจอร์ วิลเลี่ยม จอร์น ของฝากเนื้อฝากตัวด้วย " ผมก็แนะนำตัวด้วยชื่อปลอม...
.
.
...งั้นต่อจากนี้ผมก็จะขอเรียกครูไป๋ และ นายฮว่า ว่า ' พี่เดล' กับ ' พี่เฟลส์ ' ละกันนะ...
.
.
..." พวกท่านมาพอดีเลย เข้ามาก่อนสิ(: "*เสียงน่ารักมาก!!'เหมือนผู้หญิงเลย...
.
.
..." ขอรับ " ทั้งสามเสียงเอ่ยพร้อมกันก่อนจะคำนับแล้วเดินเข้าไป...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
...[เข้าสู่ช่วง คุยกับคนเขียนแปปนึง ทุกคนอาจจะสงสัยว่าทำไมถึงคิดว่า ' เจมส์ มอริอาตี้ย์ ' น่ารักมาก ๆ 555 เนื่องจากอนิเมะเรื่อง ' yuukoku no moriarty ' คือ.. พอดีเป็นคนที่ เห็นผู้ชายมีจงอยผมก็แบบ.. กุตาย เพราะงั้น ขออนุญาตินะครับ🙏🙏]...
.
.
.
.
.
..." ผมก็พอได้ยินมาว่าพวกคุณอยากจะมาทำงานที่คฤหาสน์ของผม พวกคุณรู้อะไรมารึเปล่า? " ฉลาดมาก ฉลาดจริง ๆ...
.
.
..." คือ.. ถ้าผมทายนะ คุณคือฆาตกร สินะ(: "...
.
.
..." ผมรู้นะ ยินดีด้วย ! ต่อจากนี้คุณคือ ' คนรับจ้าง ' ของคฤหาสน์นี้ ยินดีด้วยนะครับ(: " น่ารักวุ้ยยย...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
...[คดีนี้นักเขียนขอใช้พี่ไป๋เป็นตัวหลักแทนนะ ]...
.
.
.
..." งั้น.. เดี๋ยวเราลงไปที่ชั้นใต้ดินกันก่อนดีกว่า " ผมกับฟิวส์ และ เฟลส์ แอบขนลุกในความลึกลับของคนผู้นี้...
.
.
..." นี่คือแผนในการฆ่าคุณนายซิลเวอร์ เนื่องจากมีผู้หญิงคนหนึ่งมาขอให้ช่วย "...
.
.
..." คุณนายผู้นี้มักจะทรมานสาวรับใช้ที่บริสุทธิ์อย่างไม่เหตุผล ผมและอัลเบิร์ต ตัดสินใจว่าจะทำตามคำพูดนั้น มีใครแย้งมั้ย? "...
.
.
..." อืม.. ดูเหมือนจะไม่มี งั้นผมขอเริ่มซักถามสามคนที่พึ่งเข้ามาละกันนะครับ " อืม... คุณกำไลครับ ไม่ต้องปรับให้เสียงน่ารักขนาดนี้ก็ได้ ผมใจอ่อนเลย......
.
.
..." พวกคุณมีความสามารถอะไรบ้างล่ะ? คุณ ฟาเดลเริ่มก่อนก็ได้ครับ " ยิ้มแบบนั้นมันไม่ปลอดภัยยย...
.
.
..." ผม พี่คนโต มีความสามารถทางกายครับ ! ผมสามารถทำอะไรก็ได้ที่ต้องใช้กำลัง ท่านมอริอาตี้ย์ผมขออภัยนะขอรับ " ทำไมตัวเบาแบบนี้ล่ะ! นี่มันอะไรกันเนี่ย...
.
.
..." ผมสามารถยกคนด้วยแขนเดียวได้ ขอบคุณขอรับ " ผมค่อยๆวางท่านมอริอาตี้ย์ลง...
.
.
..."ส่วนผมพี่คนกลาง มีความสามารถพูดจาเสแสร้งได้น่าเชื่อถือขอรับ ถือว่าใช้ในการหลอกล่อเหยื่อได้ " เฟลส์ดูยิ่มเยาะเย้ยผมหนักเลยนะ ดูจากการอวดดี...
.
.
..." ส่วนผมน้องคนเล็ก มีความสามารถลอกเลียนแบบเสียงได้ขอรับ หากไม่รบกวนท่านอัลเบิร์ตช่วยดัดเสียงเป็นอะไรก็ได้ให้หน่อยสิขอรับ "...
.
.
.
..." อืม... งั้นก็ได้ขอรับ เอาเป็น ' ข้ารักในสันติ! ไม่ใช่การหลอกหลวง! ' แบบนี้น่าจะพอได้ " ท่านอัลเบิร์ตดูท่าจะสนุกกับการละเล่นของท่านมอริอาตี้ย์แบบแปลก ๆ...
.
.
..." ' ข้ารักในสันติ ! ! ไม่ใช่การหลอกลวง ! . . . ' เหมือนหรือไม่ขอรับ? " น้องคนเล็กของผมดูท่าจะอวดตัวเองมากไปหน่อย ดัดทั้งเสียงของผู้หญิง และท่านอัลเบิร์ตได้อีกต่างหาก...
.
.
..." เราจะเริ่มปฎิบัติการคืนนี้ ช่วย .. อย่า-ขัด-ขวาง-การ-ทำงาน-ของ-คน-อื่น ด้วยนะครับ (: " อุ่ย— เหมือนอ่านใจได้เลย...
.
.
.
.
...ณ ตอนเที่ยงคืน...
.
.
..." ทุกคนแยกกันไปที่ที่วางไว้นะ " เสียงท่านมอริอาตี้ย์กล่าว...
.
.
...ทุกคนต่างแยกย้ายไปคนละที่ คนที่เหมาะกับที่ไหนก็ไปที่นั่น...
.
.
...'ไอเฟลส์ 'ไปที่ที่เดียวกับ ' มือปืนส่วนตัว ' ของท่านมอริอาตี้ย์...
.......
.......
...ส่วน' ฟิวส์ ' ไปที่ที่เดียวกับ' ทหารส่วนตัว'ของท่านมอริอาตี้ย์...
.
.
...' ผม ' และ ' ท่านมอริอาตี้ย์' ไปที่เดียวกัน...
.
.
...ส่วนท่าน'อัลเบิร์ติ'ไปที่ที่เดียวกับ'น้องชาย'ของท่านมอริอาตี้ย์...
.
.
..." ทุกคนครับ คฤหาสน์ของคุณนายซิลเวอร์ไม่ค่อยมีทหาร เนื่องจากนางชอบหญิงสาวมาก ๆ " มอริอาตี้ย์เริ่มอธิบายทุกคนให้ฟัง...
.
.
..." แต่หากประมาทเกินไปก็ไม่ดี แยกย้ายกันไปตามที่บอกไว้นะ จำไว้ว่า ' ฆ่าเสร็จแล้ว อย่าลืมวางของที่ฆ่าไว้ข้างๆ พร้อมกับใส่ถุงมือด้วย ' " ช่างกล้าหาญจริง ๆ...
.
.
..." คุณฟาเดล ส่งสัญญาณให้ทุกคนออกมาจากคฤหาสน์เร็ว " ผมปล่อยไฟส่งสัญญาณออกทันที...
.
.
..." ทุกคนครบแล้วจุดไฟเลย " ผมรีบจุดไฟโดยไม่ได้ลังเลอะไร เพราะยังไงมันก็แค่เกมสฺ์...
.
.
...ณ คฤหาสน์ตระกูลมอริอาตี้ย์...
.
.
..." ขอบคุณทุกคนที่ช่วยเหลือกันนะครับ ! ! "...
.
.
..." วิลเลี่ยม.. " เสียงท่านอัลเบิร์ตพูด...
.
.
..." อะไรหรือขอรับท่านพี่ ? "...
.
.
..." นายไม่ได้ยิ้มแบบนี้นานแล้วนะ(: ยิ้มแบบไม่รู้ตัวน่ะ ! มันน่ารักมากเลย " เสียงท่านอัลเบิร์ตพูดออกไปพร้อมรอยยิ้ม...
...ส่วนท่านมอริอาตี้ย์ ก็ยิ้มเขินหน้าแดงหนักมาก ๆ...
.
.
..." ท่านพี่ขอรับ พูดแบบนี้มันอายคนอื่นนะ . . . " ทุกคนต่างหัวเราะร่าเริง...
.
.
..." พี่อัลเบิร์ตครับ " เสียงมอริอาตี้ย์พูด...
.
.
..." หืม? " อัลเบิร์ตตอบ...
.
.
..." ถ้าตื่นมาแล้วผมทำอะไรแปลก ๆ พี่จะรับได้มั้ย? " เสียงมอริอาตี้ย์พูดแบบสั่นๆ...
.
.
..." ถ้าเป็นนาย ฉันรับได้ทุกอย่างอยู่แล้วล่ะ ขอแค่นายไม่หายไปก็พอ (: "...
.
.
...ตัดมาที่ตอนเช้า...
.
.
..." พี่ครับ~~` สวัสดีตอนเช้าน้า~ " ทุกคนมาปลุกท่านอัลเบิร์ตที่สวนดอกไม้...
.
.
..."อะไรกันเนี่ย? " ท่านอัลเบิร์ตตื่นขึ้นมาพร้อมรอยยิ้ม...
.
.
..." สุขสันต์วันเกิดนะครับ~~` เห็นว่าพี่ชอบดอกไม้มากไม่ใช่หรอ? " มอริอาตี้ย์ส่งลักยิ้มให้แล้วพาลุกขึ้นมาจากเตียง...
.
.
..." ทุกคนจำมันได้ มีความสุขจริง ๆ "...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
...เอ๊ะ? ว่าแต่ทำไมพวกผมถึงยังไม่ไปโลกอื่นล่ะ? เพราะเรื่องราวยังไม่จบยังไงล่ะ ! ! (:...
.
.
...โปรดติดตามชมตอนต่อไป...
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
