ในวันนี้ฝนมาที่บ้านของฟ้า เพื่อจะทำงานคู่กับฟ้า

ฝนพูดกับฟ้าว่า “เห้ยยย....วันนี้เหนื่อยจังเลยนะฟ้า"

ฟ้าตอบกลับฝนด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่ายว่า “ก็เหนื่อยจริงๆแหละฝนทนอีกหน่อละกัน" ทั้งสองคนช่วยกันทำงานจนเสร็จ ในขณะนี้ก็เป็นเวลา 20:00 แล้วฝนบอกฟ้าว่า “ฉันกลับก่อนนะฟ้า" หลังจากที่ฝนพูดจบฝนก็ได้ตกลงมาอย่างหนัก ฝนบอกกับฟ้าวัน “ฉันไม่ได้เอาร่มมาหนะทำยังไงดีนะ" ฟ้าบอกฝนว่า “เอาร่มฉันไปใช่ก่อนไหมหละ" ฝนตอบตกลงไป แล้วเดินกลับบ้านเพียงลำพัง พร้อมกับสายฝนที่โหมกระหน่ำ

ฝนคิดในใจว่า ในเวลาแบบนี้ถ้ามีใครสักคนมาอยู่ข้างๆกันมันคงจะดีไม่น้อยเลย........ด้วยความเดียวดายของฝน ที่กำลังเดินท้ามกลางสายฝนอย่างโดดเดี่ยว ทำให้เธอรู้สึกน้อยใจและเศร้าใจเป็นอย่างมากเลย.....วันต่อมาที่โรงเรียน ฝนบอกกับฟ้าว่า “ฉันรู้สึกว่าฉันเหงามากไม่มีใครเข้าใจฉันเลยหนะ” ฟ้าตอบกลับฝนด้วยความตกใจ “ฝนเธอมีเรื่องอะไรหรือเปล่าเล่าให้ฉันฟังได้นะ ฝนตอบว่า“ไม่มีอะไรหรอกจ๊ะ" ฝนคิดในใจว่า “อยากลองมีแฟนนน จังนะ"

ฝนถอนหายใจ “เห้ยฝนเป็นอะไรวะ ถอนหายใจเป็นตายเชียว" เสียงเรียกของเมฆ ที่เห็นฝนถอนหายใจอย่างแรง “555+ ฝนถอนหายใจแรงจังนะไปโกรธใครมาเหรอ" เสียงเรียกของเจ้าหมอก ดังขึ้นจากด้านหลังของห้อง “ฉะ...ฉันไม่เป็นไรสักหน่อยหยะ” ฝนตอบกลับเมฆกับหมอก ด้วยความตกใจไม่น้อย

ฝนหันหน้าไปหาฟ้นแล้วบอกกับฟ้าว่า “ไปจากที่นี้กันเถอะฉันไม่อยากพูดกับไอพวกตัวยุ่ง” หมอกได้ยินจึงพูดขึ้นว่า “ว้ายยยยเมฆเขาเห็นนายเป็นเจ้าตัวยุ่ง” ฝนพูดขึ้นว่า “ก็พวกนายทั้งสองคนนั้นแหละจำตัวยุ่ง” ฟ้าหันหน้าไปหาฝน แล้ว หัวเราะ “555+พวกนายรู้ตัวช้าจังนะพวกตัวหน้ารำคาญ”

ทั้งฝนและฟ้าต่างพากันหัวเราะ แล้ว เดินออกจากห้องไปเงียบๆ เมฆคิดในใจ “นี้ฝนเห็นฉันเป็นตัวยุ่งหรอกเหรอทีหลังเราก็ไม่ต้องไปรบกวนทำให้เขาลำบากใจละกัน” ในตอนต่อไป มีเด็กสาวที่ชื่อว่า ดาว เขามาเรียนที่โรงเรียนนี้ เธอเป็นคนที่หน้ากลัวมาก เธอชอบทำตัวน่ารักต่อหน้าผู้ชาย ทำให้มีแต่คนชอบเธอ แถมเธอยังชอบเข้ามาแกล้งฝนอีกด้วย!!

ในวันนี้มีเด็กนักเรียนเข้ามาใหม่เธอชื่อว่า ดาว เธอเป็นพวกหน้าไหว้หลังหลอก ชอบทำตัวดีต่อหน้าผู้ชายเธอจึงมีคนชอบมาก แถมเธอยังชอบแกล้งฝนอีกด้วย ในวันนี้ฟ้าและฝนไปกินข้าวเที่ยงที่โรงอาหาร ฝนถามฟ้าว่า “วันนี้....กินอะไรดีนะ" ฟ้าตอบกับในว่า “กินข้าวแกงร้านป้าพวงกัน” ฝนตอบฟ้าว่า “ok..ไปซื้อข้าวกัน” หลังจากฝนและฟ้าซื้อข้าวเสร็จ พวกเขาก็กำลังเดินไปที่โต๊ะ ระหว่างเดินไปที่โต๊ะ ดาวก็สกัดขอฝน ทำให่กับข้าวของฝนหกอีกทั้งยังเลอะไปทั้งตัว ฟ้าถามฝนว่า “ฝนเป็นอะไรไหม” ฝนบอกฟ้าว่า “ฉันไม่เป็นไรแต่...ดาวเป็นคนที่สกัดขาฉัน” ฟ้าถามฝนว่า “จริงเหรอฝน” ฝนตอบฟ้าว่า

“จริงสิฟ้า” ดาวก็เริ่มทำตาวแผนโดยการเล่นละคร “ไม่นะ. . . ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยจะมาใส่ร้ายป้ายสีฉันได้อย่างไรกัน” ฝนพูดขึ้นว่า “ฉันยังไม่ได้พูดว่าเธอทำเลยนะร้อนตัวทำไมเหรอ” ที่ฝนพูดแบบนี้เพราะฝนรู้ทันแผนของดาวแล้ว “แต่ดาวฉันเห็นเธอขัดขาของฝนจริงๆนะ” เสียงของเมฆดังขึ้น “ใช่ฉันก็เห็น”หลังจากเมฆพูดจบเสียงของหมอกก็ดังขึ้นมาตามลำดับ ดาวพูดขึ้นว่า “ทุกคนดูสิพวกเขาใส่ร้ายฉัน ฮื้อ~” คำพูดนี้ทำให้คนที่ชอบดาวทุกคนยืนขึ้นพร้อมพูดขึ้นว่า “อย่าไปใส่ร้ายดาวนะ” “เดินไม่ระวังยังจะมาโถษคนอื่นอีก” “นี้มันกล่าวหากันชัดๆแย่มาก” เหตถการนี้ทำให้ฝนโมโหมากแล้ววิ่งออกจากโรงอาหารไป ส่วนคนที่เห็นเหตุการณ์จริงๆที่เกิดขึ้นก็วิ่งตามฝนออกไป ต่างคนต่างปลอบใจฝนข้างๆไม่ไปไหน ฝนพูดว่า “ฉันผิดเอง..ฉันผิดเสมอโอเคไหมทุกอย่างฉันผิดเอง” เมื่อเพื่อนๆได้ยินแบบนั้นก็ต่างพูดว่า “เธอไม่ผิดนะแค่เพรระดาวเข้ามีเพื่อนๆคอยหนุนก็เท่านั้นเองหละ” “เธอไม่ได้ทำอะไรผิดนะ” เมฆพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล ในตอนต่อไปทุกคนต่างเข้าใจในตัวของฝนผิดทุกคนต่างคิดว่าฝนอิจฉาดาว จึงได้ใส่ร้ายดาวเมื่อวานนี้ ดาวได้สร้างเรื่องที่ทำให้ทุกคนเข้าใจผิดในตัวของฝน ซึ่งตอนนี้ฝนน่าสงสารมากจริงๆ และดูเหมือนว่าฝนจะเปลี่ยนไปเธอเริ่มไม่พูดคุยกับใคร ชอบเหม่อลอย ...