สี่ชาติภพ ฉันรักเธอ
คู่กิ่งทองใบหยก
ใต้หุบเขาชางอวิ๋น ยังมีชนเผ่าเหมียวจึอาศัยอยู่
วิถีชีวิตเรียบง่าย ลูกพืชผัก ล่าสัตว์ หาของป่าตามหุบเขายอดเขา
ไก่ขันยามตะวันโผล่ขอบฟ้า เสียงร้องร่ำยามตะวันตกดิน เสียงหวานไพเราะเสนาะหูของชาวบ้านในเผ่า
ผู้นำเผ่าในตอนนั้นคือหยางหย่งเล่อ
หยางหย่งเล่อแต่งงานกับจางยู๋หลิน มีลูกสาวคนเดียวที่รักและตามใจมาตลอด
หยางฮุ่ยย่วน นางทั้งดื้นด้าง ร่าเริง แข็งกร้าว แต่นางมีจิตใจที่บริสุทธิ์ ซื่อสัตย์ เมตตา
หญิงสาววัย19ปี กำลังฝึกซ้อมร่ายรำดาบกับหนุ่มในวัย20ปี
หยางฮุ่ยย่วน
อยู่ร์หาน ครั้งนี้ข้าไม่แพ้เจ้าแน่
เหออยู่ร์หาน
ชนะข้าให้ได้ก่อน
หยางฮุ่ยย่วน
เดี๋ยวเจ้าก็รู้
หลังจากนั้นไม่นานชายหนุ่มเริ่มรู้สึกได้ถึงอาการบางอย่างเกิดขึ้นในท้อง
เหออยู่ร์หาน
เจ้า เจ้าขี้โกง
เหออยู่ร์หาน
เจ้าเอาอะไรให้ข้ากิน
หยางฮุ่ยย่วน
ก็แค่ยาช่วยให้เจ้าขับถ่ายดีขึ้นเท่านั้นเอง
ชายหนุ่มรีบวิ่งออกจากลานประลอง อย่างรีบเร่ง
หยางฮุ่ยย่วน
(ยิ้มขำอย่างพอใจ)
หยางฮุ่ยย่วน
เจ้าแพ้ข้าแล้ว
เหออยู่ร์หาน
ฝากไว้ก่อนเถอะ
ถึงชายหนุ่มวิ่งจากไปด้วยความรีบเร่งแต่ยังไม่ยั้งที่จะตะโกนโต้ตอบ
หยางฮุ่ยย่วนและเหออยู่ร์หาน ทั้งสองเติบโตมาด้วยกันในหุบเขาชางอวิ๋นนี้
สนิทสนมกันตั้งแต่เด็กจนโต บางครั้งก็ถูกจัดคู่ว่าโตไปทั้งสองต้องได้ตบแต่งกัน
บางครั้งก็ว่าทั้งสองคือคู่ที่สวรรค์ประทาน เป็นดั่งกิ่งทองใบหยก
หยางฮุ่ยย่วน
ท่านพ่อ ทำอะไรอยู่เจ้าคะ
หยางหย่งเล่อ(พ่อนางเอก)
กำลังวางแผนการขุดคลองน้ำ
หยางฮุ่ยย่วน
ทำไมต้องขุดคลองน้ำเจ้าคะ
หยางฮุ่ยย่วน
เราก็มีน้ำใช้มาตลอดไม่ใช่เหรอเจ้าคะ
หยางหย่งเล่อ(พ่อนางเอก)
เด็กโง่
หยางหย่งเล่อ(พ่อนางเอก)
ป้องกันไว้ได้ใช้ในยามจำเป็น
จางยู๋หลิน(แม่นางเอก)
ฮุ่ยย่วน
หยางฮุ่ยย่วน
ท่านแม่ มีอะไรเจ้าคะ
จางยู๋หลิน(แม่นางเอก)
เจ้ากับอยู่ร์หาน ขึ้นเขาไปเก็บสมุนไพรมาให้แม่ที
หยางฮุ่ยย่วน
ทำไมต้องเป็นข้ากับเขาด้วย
จางยู๋หลิน(แม่นางเอก)
หรือเจ้าจะไปคนเดียวล่ะ
หยางฮุ่ยย่วน
(สีหน้าไม่ชักจะพอใจ)
หยางฮุ่ยย่วน
เจ้าอยู่ข้างในมั้ย
เสียงแหลมร้องตะโกนเรียกเสียงดัง
เหออยู่ร์หาน
ร้องโวยวายอะไรของเจ้า
หยางฮุ่ยย่วน
เจ้ายังไม่ตายอีกเหรอ
เหออยู่ร์หาน
ทำไม เจ้าผิดหวังเหรอ
เหออยู่ร์หาน
มาหาข้ามีอะไร
เหออยู่ร์หาน
ทำหน้าแบบนี้ ไม่ได้มาดีแน่
หยางฮุ่ยย่วน
ท่านแม่ให้ข้าขึ้นไปเก็บสมุนไพรบนเขา เจ้าไปเป็นเพื่อนข้าหน่อย
เหออยู่ร์หาน
ข้ายังไม่ได้คิดบัญชีกับเจ้าเลย
หยางฮุ่ยย่วน
อยู่ร์หาน อยู่ร์หาน (เสียงเรียกอ้อน)
ฮุ่ยย่วนค่อยๆก้าวเข้ามาใกล้ๆชายหนุ่ม
หยางฮุ่ยย่วน
นะ อยู่ร์หานนะ ไปเป็นเพื่อนข้าหน่อย
หยางฮุ่ยย่วน
หึ งั้งข้าไปเองก็ได้
ฮุ่ยย่วน หันหลังเดินไปได้ก้าวหนึ่ง
รักษา
เมื่ออยู่ร์หานเห็นฮุ่ยย่วนเหมือนก้าวจากไปก็ไม่ทันได้ตั้งตัว
ฮุ่ยย่วนฉวยโอกาสพุ่งเข้าจู่โจม
เหออยู่ร์หาน
อย่า อย่า 55 อย่า 555
ชายหนุ่ม ร้องห้ามไปพลันหัวเราะไป
เหออยู่ร์หาน
ข้ายอมแล้ว ข้ายอมแล้ว
เหออยู่ร์หาน
ข้ายอมไปกับเจ้าแล้ว
หยางฮุ่ยย่วน
แค่นี้ก็จบเรื่อง
ฮุ่ยย่วนโยนตะกล้าแบกหลังให้อยู่ร์หาน
จากนั้นก็เดินนำหน้าไปให้อีกฝ่ายแบกตะกล้าตามหลัง
ทั้งสองหนุ่มสาว กำลังหาสมุนไพร
เหออยู่ร์หาน
ได้ครบแล้ว กลับกัน
ทั้งสองเดินลงจากเขามาถึงด้านล่างหน้าผาสูง
หยางฮุ่ยย่วน
อยู่รหาน เจ้าดูนั่น
หยางฮุ่ยย่วน
เหมือนจะเป็นคนนะ
เหออยู่ร์หาน
ไปดูกัน เจ้าระวังหน่อยนะ
ทั้งสองค่อยๆเดินเข้าใกล้ร่างที่นอนกองบนพื้น
เป็นอยู่ร์หานที่พลิกร่างนั้นมาสำรวจดู
หยางฮุ่ยย่วน
ทำไมถึงมานอนตรงนี้
เหออยู่ร์หาน
น่าจะตกจากบนโน้น
หยางฮุ่ยย่วน
หา!!!ยังไม่ตาย
หยางฮุ่ยย่วน
วิเศษเกินไปแล้ว
เหออยู่ร์หาน
เจ้ายังไม่รู้ว่าเขาดีหรือร้ายก็พากลับ
เหออยู่ร์หาน
ถ้าหัวหน้าเผ่ารู้เข้า มีหวังถูกลงโทษแน่
หยางฮุ่ยย่วน
ท่านพ่อไม่ลงโทษข้าหรอก
หยางฮุ่ยย่วน
พาเขากลับด้วย
ฮุ่ยย่วนรับหน้าที่แบกสมุนไพรกับให้อยู่รหานแบกร่างชายไร้นามที่ไม่เคยพบเจอมาก่อนกลับเข้าในเผ่า
เหออยู่ร์หาน
ข้ายอมเจ้าจริงๆ
เหออยู่ร์หาน
ไปถึงในเผ่าเจ้าจะอธิบายเรื่องนี้ยังไง
หยางฮุ่ยย่วน
ข้ามีวิธีรับมืออยู่แล้ว
เหออยู่ร์หาน
แต่เจ้าหนุ่มนี่ก็หนักจริงๆ
จางยู๋หลิน(แม่นางเอก)
ฮุ่ยย่วน พวกเจ้ากลับมาแล้วเหรอ
จางยู๋หลิน(แม่นางเอก)
แล้วนี่ อยู่รหานเจ้าแบกตัวอะไรมาเนี่ย
จางยู๋หลิน(แม่นางเอก)
คน พวกเจ้าพามาทำไม
หยางฮุ่ยย่วน
ท่านแม่ อย่าพึ่งถามอะไรตอนนี้เลยรักษาเขาก่อน
จางยู๋หลิน(แม่นางเอก)
อ๋อ ได้ๆ
จางยู๋หลิน(แม่นางเอก)
เข้ามาๆ
จางยู๋หลิน(แม่นางเอก)
วางไว้ตรงนี้ก่อน
อยู่ร์หานวางร่างชายหนุ่มนิรนามไว้บนตั่งเตียง
จากนั้นจางยู๋หลินก็ทำการรักษาอาการบาดเจ็บของชายหนุ่ม
หยางฮุ่ยย่วน
มาเดี๋ยวข้านวดให้
ชาวบ้าน
สองคนนี้ ยังไงนะ เมื่อไหร่จะมีข่าวดีสักที
ทั้งสองร่างหยุดมือถอยห่างจากกัน
หยางฮุ่ยย่วน
ไม่ใช่อย่างนั้นนะคะท่านป้า
หยางฮุ่ยย่วน
เจ้าพูดหน่อยสิ(สกิด)
เหออยู่ร์หาน
ท่านป้าเข้าใจผิดแล้วข้าปวดบ่า ฮุ่ยย่วนเลยนวดให้ข้า
หยางฮุ่ยย่วน
ยิ้มอะไรของเจ้า
พูดจบฮุ่ยย่วนก๋เดินเข้าบ้านไปดูยู๋หลินทำการรักษา
หยางฮุ่ยย่วน
เขาเป็นอย่างไรบ้าง
จางยู๋หลิน(แม่นางเอก)
ถือว่ายังดี
จางยู๋หลิน(แม่นางเอก)
พวกเจ้าเจอเขาที่ไหน
หยางฮุ่ยย่วน
น่าจะตกมาจากยอดเขา
จางยู๋หลิน(แม่นางเอก)
หน้าผา
จางยู๋หลิน(แม่นางเอก)
ตกหน้าผาสูงขนาดนั้นยังไม่เป็นอะไร
จางยู๋หลิน(แม่นางเอก)
คงเป็นคนที่มีวรยุทธสูงส่ง
หยางฮุ่ยย่วน
แขนขาไม่หัก เลยเหรอ
จางยู๋หลิน(แม่นางเอก)
อื่ม
หยางฮุ่ยย่วน
วิเศษเกินไปแล้ว
จางยู๋หลิน(แม่นางเอก)
เจ้าอยากให้เป็นแบบนั้นเหรอ
ชื่อใหม่
หยางฮุ่ยย่วน
ท่านพ่อตามหาข้ามีเรื่องอะไรเหรอเจ้าคะ
หยางหย่งเล่อ(พ่อนางเอก)
ชาวบ้านลือกันว่าเจ้าพาคนนอกเข้ามาในเผ่า
หยางหย่งเล่อ(พ่อนางเอก)
เจ้ายังไม่รู้จักเขาก็พาเข้ามาในเผ่า
หยางฮุ่ยย่วน
เขาได้รับบาดเจ็บอยู่
หยางฮุ่ยย่วน
ท่านสอนข้ามาตลอดไม่ใช่หรือเจ้าคะว่าให้ช่วยเหลือคนที่ตกอยู่ในอันตรายหรือต้องการความช่วยเหลือ
หยางหย่งเล่อ(พ่อนางเอก)
เดี๋ยวนี้กล้ามาย้อนข้าแล้วเหรอ
หยางหย่งเล่อ(พ่อนางเอก)
ช่างเถอะ
หยางหย่งเล่อ(พ่อนางเอก)
เจ้าไปได้ละ
ชายหนุ่มค่อยๆลืมตาขยับตัวลุกจากเตียง
หลิวมู่เหยียน
ที่นี่คือที่ไหน
หลิวมู่เหยียนเดินออกมาสำรวจรอบๆห้องที่ตนเพิ่งลุก
หยางฮุ่ยย่วน
ผู้มีพระคุณของเจ้า
หยางฮุ่ยย่วน
ที่นี่คือหมู่บ้านของข้า ชางอวิ๋น
หยางฮุ่ยย่วน
หลายวันก่อนข้ากับอยู่ร์หานเห็นเจ้าตกจากหน้าผา เลยพาเข้ามาด้วย
หลิวมู่เหยียน
ขอบคุณที่ช่วยเหลือ
หยางฮุ่ยย่วน
เจ้าชื่ออะไร แล้วทำไมถึงตกจากหน้าผา
หลิวมู่เหยียน
ข้า...(ยกมือกุมขมับ)
หลิวมู่เหยียน
ปวดหัว.....ข้าจำอะไรไม่ได้เลย
หยางฮุ่ยย่วน
เดี๋ยวข้าจะพาเจ้าไปดูรอบๆเผ่าข้าเอง
ทั้งสองหนุ่มสาวเดินไปสำรวจดูรอบๆเผ่า
เมื่อชาวบ้านเห็นฮุ่ยย่วนพาคนแปลกหน้าเดินเที่ยวในเผ่า ต่างก็พากันพูดต่างๆนาๆ
หยางฮุ่ยย่วน
อยู่ร์เหอ เจ้าอยู่ที่นี่เองเหรอ
เหออยู่ร์หาน
เจ้ามาหาข้าเหรอ
หยางฮุ่ยย่วน
ไม่ใช่ ข้าพาเขามาเดินเล่น มาเจอเจ้าพอดี
หยางฮุ่ยย่วน
นี่เหออยู่ร์หาน เพื่อนเล่นตั้งแต่เด็กของข้า
เหออยู่ร์หาน
คนนี้คือ..คนที่เราช่วยไว้ใช่มั้ย
เหออยู่ร์หาน
ข้าชื่อเหออยู่ร์หาน เรียกอยู่ร์หานก็ได้
หลิวมู่เหยียน
ข้า...ข้าชื่ออะไร
เหออยู่ร์หาน
หา!!? จำชื่อไม่ได้เหรอ
หยางฮุ่ยย่วน
งั้งข้าตั้งชื่อให้เจ้าดีมั้ย
หยางฮุ่ยย่วน
ชื่อ.....หยุนเต๋อ
หลิวมู่เหยียน
ชื่อเพราะดี ข้าชอบ
เหออยู่ร์หาน
ฮุ่ยย่วน เจ้าบ้าไปแล้ว
อยู่ร์หานดึงตัวฮุ่ยย่วนออกมาคัยส่วนตัว
เหออยู่ร์หาน
หยุนเต๋อเป็นชื่อ หมานะ
หยางฮุ่ยย่วน
แต่ข้าชอบชื่อนี้นี่
หยางฮุ่ยย่วน
หยุนเต๋อ เราไปกันเถอะ
หยางฮุ่ยย่วน
ที่นี่เป็นอย่างไรบ้าง
หลิวมู่เหยียน
ทิวทัศน์งดงาม สงบเงียบดี
หยางฮุ่ยย่วน
เจ้าจำอะไรไม่ได้เลยเหรอ
หยางฮุ่ยย่วน
งั้งก็อยู่ที่นี่ไปก่อน รอเจ้าจำได้แล้วข้าจะส่งเจ้ากลับบ้านเอง
หลิวมู่เหยียน
เห็นเจ้าถือขลุ่ยตลอด เจ้าเป่าเป็นเหรอ
หยางฮุ่ยย่วน
ใช่ ข้าเป่าให้ฟังดีมั้ย
จากนั้นเสียงขลุ่ยค่อยๆดังด้วยเสียงอันไพเราะ
เสียงขลุ่ยดังได้เพียงสักพัก ชายหนุ่มก็รู้สึกปวดหัวมากขึ้น เริ่มมีภาพรางๆเกิดขึ้นในหัว
หลิวมู่เหยียน
ไม่รู้ จู่ๆก็รู้สึกปวดหัวมาก
หยางฮุ่ยย่วน
งั้งเรากลับบ้านกัน
หยางฮุ่ยย่วน
ที่นี่คือที่นอนของเจ้า เจ้าพักที่นี่นะ
หลิวมู่เหยียน
อื่ม ขอบใจเจ้ามาก
หยางฮุ่ยย่วน
ไม่ต้องเกรงใจ
หยางฮุ่ยย่วน
ขาดเหลืออะไรบอกข้าได้นะ
หยางฮุ่ยย่วน
อีกสักพักเจ้าลงไปอาบน้ำข้างล่างเสร็จแล้วมากินข้าวด้วยกัน
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
