ณ ดินเเดนสวรรค์

"เสวี่ยอิงเอ่ย เจ้าจงลงไปจุติยังดินเเดนมนุษย์ เถิด" : พระเจ้า

"ท่านปู่ ทำไมข้าต้องจุติไปยังดินเเดนมนุษย์ด้วยล่ะ" : เสวี่ยอิง

"เจ้านั้นอยู่มาเป็น หมื่นปี เเล้ว เป็นหลานที่ข้าภูมิใจมาก กอบกู้อาณาจักรดินเเดนสวรรค์ที่หายสาบสูญกลับคืนมาได้ ข้าก็ไม่ได้อยากเสียเจ้าไปหรอกน่ะ เสวี่ยอิง" : พระเจ้า

"ข้าเข้าใจเเล้ว ที่เหลือ หลานชายผู้นี้ ขอฝากด้วย" : เสวี่ยอิง

"ลาก่อนหลานรัก.....ของข้า....." : พระเจ้า

[ อ่านเเบบช้าๆ ]

พระเจ้า ได้ท่องคาถา ต้องห้ามทั้งน้ำตา ส่งหลานที่ตนรัก ไปยังดินเเดนมนุษย์

[ คาถาต้องห้าม ]

"คืนชีพไร้จุติ จุติไร้คืนชีพ ส่งพลังทั้งหมด ลงไปจุติ ที่ดินเเดน มนุษย์ ..." : พระเจ้า

หลังจากนั้น ร่างของเสวี่ยอิง ถูกเเพลกเผา ไม่เหลือเเม้เเต่เศษซาก ธุลี ทันใดนั้น เสวี่ยอิงถูกจุติ มายังดินเเดนมนุษย์ เเละอยู่ใน ตระกูล

เสวี่ย เสวี่ยอิง มีนามในร่างมนุษย์ว่า เสวี่ยอิง...

เสวี่ยอิง อายุ 11 ปี เป็นถึงอัจฉริยะ ในรอบ 500 ปี เพียงเเค่ อายุ11 ก็สามารถสร้างเส้นลมปราณ ได้มากถึง 11 เส้น มีพลังวิญญาณมากกว่าคนปกติถึง 2 เท่า เเต่ว่า เขานั้น มีจุดอ่อนคือ ในเวลา ทุกๆ เที่ยงคืน เขาจะปวดศีรษะอย่างมาก เหมือนเข็ม นับ หมื่นที่ถิ่มเเทงเข้ามาที่ศีรษะ ของเขา ทั้งหมด หมื่นเข็ม เเละมันมีข้อดีเเละข้อเสียคือ พลังของเขาจะก้าวหน้าขึ้นอย่างมากเเต่สิ่งที่จะต้องเเลกเปลี่ยนคือ ความ เจ็บ ปวด ที่หลีกเลี่ยงไม่ได้

ณ โรง ฝึกฝน ทักษะ หมัด

"นี่ เสวี่ยอิง เจ้าเเข็งเเกร่งดี ข้าชอบไปหาอะไรกินดีมัย " : เสียงเด็กผู้หญิง

"งั้นหรอ.... ขอโทษ ข้าจะต้องไปฝึกเเล้ว"

: เสวี่ยอิง

"หึ อะไรๆก็มีเเต่การฝึก ฝึกๆๆๆ ฝึกอยู่นั้น

เเหละไม่สนใจข้าเลย" : เสียงเด็กผู้หญิง

"นี้! อาหลัน มานี้เร็ว"

: เสียงเด็กผู้หญิงอีกคน

!!!! "อ่ะ!!! ท่านพี่ " :อาหลัน

เเหะ เเหะ เสียงเหนื่อยจากการที่วิ่งมาไกล

"ทำไมท่านพี่อาหนาน ถึงมาที่นี้หละ" : อาหลัน

"ท่านพ่อบอกให้มาตาม เเล้วก็น่ะ ท่านพ่อจะพูดเรื่องเเต่งาน ของเจ้าด้วย อ่า.... เด็กนั้นชื่ออะไรน่าาา... เสวี เสวี อะไรสักอย่าง" :อาหนาน

"เสวี่ยอิง !!" : อาหลัน

"อ่า ใช่ๆ เสวี่ยอิง เด็กหนุ่มที่ชื่อ เสวี่ยอิงจะ

เเต่งงานกับเจ้า น่ะ" : อาหนาน

" ~ ///// " อาหลัน

[ อ่านเเบบปลานกลาง ]

ในขณะที่ อาหลันเขิล ก็มี เด็กหนุ่มคนหนึ่ง ที่สภาพซีดมาก เป็นขอทาน เขานั้น ต้องการเงินไปรักษาเเม่ของเขา เเต่ไม่มีใคร ให้เงินกับเขาเลย เเม้เเต่ บาทเดียว

"ขอเงิน...หน่อย... ข้าจะเอาไปรักษาท่านเเม่ ท่านเเม่ข้าปวด ช่วยข้าด้วย ท่านเเม่ข้าป่วย ต้องการเงิน ไปรักษา ท่านเเม่" : ขอทาน

ทันใดนั้นก็มีเเต่คนมองขอทาน เต็มไปหมด ทำหน้า ตารังเกียจบ้าง เเต่ ทันใดนั้น ก็มีเด็กหนุ่มคนหนึ่ง ยื่นเงิน ห้าหมื่น เหรียญ เงิน ให้เก็บเด็กขอทานคนนั้น

"เจ้าหนู เอาเงินนี้ไปซะ ถึงจะไม่เยอะเเต่มันก็จะมีประโยชน์ ที่พอ จะช่วยเหลือเเม่ของเจ้าได้" : เด็กหนุ่ม

"เอ๊ะ นั้น.... เสวี่ยอิงหรอ" :อาหลัน

"ทำไมใจบุญจังน่ะ ห้าหมื่น เหรียญเงิน มันไม่ใช่น้อยๆ น่ะ " : อาหนาน

"ข้าอยากทราบนามของท่าน" : ขอทาน

"ข้าชื่อ เสวี่ยอิง เจ้าล่ะ" : เสวี่ยอิง

"ข้าชื่อ....โมฟาน : โมฟาน

"งั้นหรอ อืม ข้าจะจำไว้น่ะ" : เสวี่ยอิง

"สักวัน ข้าจะทดเเทนบุญคุณของท่านให้ได้เลย"

: โมฟาน

———————————

เสริมก่อนจากน่ะครับ

เหรียญในเรื่องนี้ จะเเบ่งออก 4 เเบบ

1 เหรียญทองเเดง

2 เหรียญเงิน

3 เหรียญทอง

4 เหรียญเพรช

——————————

ตีค่า ได้ดังนี้ [ 1 เหรียญ ]

1 ทองเเดง 100 บาท

2 เงิน 1000 บาท

3 ทอง 10000 บาท

4 เพรช 100000 บาท

[ ความเดิมจากตอนที่เเล้ว ]

"สักวัน ข้าจะต้องทดเเทนบุญคุณของท่านให้ได้เลย"

:โมฟาน

[ เนื้อเรื่อง ]

[ เหตุการณ์ ในอดีต ]

หลังจากที่ เสวี่ยอิง มอบเงิน ให้กับโมฟาน เขาก็ไปที่ลานประลอง เพื่อ หาเงิน เลี้ยงชีพ ตน เพราะ เสวี่ยอิงเป็นลูกคนใช้ของ จักรพรรดิ

เสวี่ยฟง ทุกๆเดือน จักรพรรดิเสวี่ยฟง จะส่งเงินมา ทุกเดือนให้กับ เสวี่ยอิง เเละ ไป๋หนาน

เงินที่ จักรพรรดิเสวี่ยฟง ส่งให้ คือ หนึ่งเเสนเหรียญเงิน เเต่มีข้อเเม้ ว่า เสวี่ยอิง จะต้อง ออกไป ให้ห่าง จาก วัง ตระกูลเสวี่ย เเม่ของเสวี่ยอิง นั้น ตายอย่างไร้สาเหตุ เลยทำให้

เสวี่ยอิง ใช้ สกุล เสวี่ย ทั้งที่ จะได้ สกุล ไป๋ ถึงเเม้ว่า ในตระกูล เสวี่ย มีบางคนที่ไม่ยอมรับ เเต่ ว่า จักรพรรดิ เสวี่ยฟง ออกคำสั่งเด็ดขาดว่า "ให้ ใช้ สกุล เสวี่ย ได้ เเต่ เจ้าก็ไม่ใช่คนในตระกูล เสวี่ย" จักรพรรดิ เสวี่ยฟง พูด อ้อมค้อม ไม่ละเอียด คิดว่า เสวี่ยอิง ไม่รู้ความหมายนั้น เพราะเสวี่ยอิงในตอนนั้น ยังคง เเค่ 7 ขวบ คงไม่รู้อะไรมาก เเต่ว่า เสวี่ยอิง เข้าใจในความหมายนั้น เพราะ ตอนที่ตนอยู่บน สวรรค์เสวี่ยอิง ได้ถูกยกย่องให้เป็น เทพเเห่ง ปัญญาในความหมายของจักรพรรดิ เสวี่ยฟง คือ

"ให้ เสวี่ยอิง ใช้สกุล เสวี่ยได้ เเต่ถึงกระนั้น

เสวี่ยอิง ก็ไม่ใช่คนในตระกูล เสวี่ย " หรือในความหมาย คือ " เสวี่ย อิง คือ คน นอก " เเต่ถึงกระนั้น เสวี่ยอิง ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะในหัวของเขานั้น มีเเต่ คำ ถาม ที่เกี่ยวกับเเม่ ว่าเเม่เขาตายได้อย่างไร คำพูดของ จักรพรรดิ เสวี่ยฟง ไม่ได้ มีความหมายอะไรเลย สำหรับเขา เขาอยู่กับ ไป๋หนาน

พี่ที่เเสนงดงาม เป็นที่หมายปองของ หนุ่มๆ เเต่ว่า เสวี่ยอิง ไม่เคยมอบให้กับใครเลย คนที่อยากได้ ไป๋หนาน ก็ต้องผ่าน เสวี่ยอิงไปก่อน มีการต่อสู้กันบาง เเต่ว่า เสวี่ยอิง ยังไม่เคยเเพ้ใครเลย เลย ถูกยกย่องว่า "เทพ ไร้ พ่าย" ถึงเเม้ เสวี่ยอิงจะยังไม่ปลุกสายเลือดในตัวเขา เเต่ว่า เขา ก็ล้ม คนที่มีสายเลือดได้อย่างง่ายดาย เเละก็มีองค์ชายจากตระกูล อื่นมา ขอไป๋หนาน เเต่งงาน เเต่ก็ไม่เคยได้ เพราะมี เสวี่ยอิงอยู่ ถึงจะยกทัพมาสักร้อย คน ก็ไม่สามารถ ที่จะทำให้ เสวี่ยอิง มีบาลเเผลได้ ตั้งเเต่ที่ ไป๋หนาน ได้เสวี่ยอิงมาอยู่ด้วย ก็ไม่มีใคร กล้า มารังเเกไป๋หนาน เพราะว่า เสวี่ยอิง คอยปกป้องอยู่เสมอ เเละ คนที่มาขอเเต่งงาน

ก็ขอเเต่งงานไม่ได้ เลย ถามเหตุผลของ

เสวี่ยอิง เสวี่ยอิงก็ตอบไปว่า

"ถ้าท่านพี่ของข้าไป เเล้ว ใครจะทำอาหารให้ข้ากินกันเหล่า" : เสวี่ยอิง

พอพูดจบ ก็ สวนคนที่ถามเหตุผลของเสวี่ยอิงทันที

"คนที่จะเเต่งงานกับท่านพี่ของข้าน่ะ ต้องเเข็งเเกร่งกว่าข้าขึ้นไป ถ้าได้คนอ่อนเเอ มาเป็น สามี ของท่านพี่ เเล้วใครจะปกป้องท่านพี่ของข้าล่ะ" : เสวี่ยอิง

หลังจากนั้น ก็ไม่มีใครกล้ามาขอไป๋หนาน

เเต่งงานเลย เพราะคนที่มาขอเเต่งงาน ส่วนใหญ่จะถูก เสวี่ยอิง หัก กระดูก เเขนเเละขา ไป หนึ่ง สวน เลยทำให้ ผู้ชายส่วนใหญ่ทำได้เเค่ มอง ไป๋หนาน เพราะคำพูดของ เสวี่ยอิง ไม่ได้พูดเล่น

"ใครที่ทำร้ายท่านพี่ของข้า ข้าจะหักกระดูกมัน ทุกส่วน !!!" : เสวี่ยอิง

มีองค์ชายจากตระกูลหนึ่ง มาทำร้ายไป๋หนานเพราะความอยากได้ เเต่ไป๋หนานวิ่งหนีออกมาได้ เสียก่อน เเล้ว วิ่งมา หา เสวี่ยอิงที่ลาน ฝึกฝน หมัด

"เเหะ เเหะ เสวี่ยอิง... มีคนมาทำร้ายข้า ได้โปรดช่วยพี่สาวด้วย" : ไป๋หนาน

หลักจากสิ้นสุดประโยคของ ไป๋หนาน เสวี่ยอิงนั้น ได้ พูดขึ้นว่า

"ใครกล้ามาทำร้าย พี่สาวของข้า ถ้าพี่สาวข้า ท่านเป็นอะไรไป เเล้วใคร จะทำอาหารให้ข้ากิน!!" : เสวี่ยอิง

เสวี่ยอิงนั้นได้เข้าไป ต่อย ทหารของ องค์ชายจนกระเเหลกเป็นจุณทั้งหมด เหลือเพียงเเค่องค์ชาย

"ดะ...ได้โปรดปล่อยข้าไปเถอะ..." : องค์ชาย

"ไม่" :เสวี่ยอิง

ทันใดนั้น เสวี่ยอิงก็พุ่งหมัดไปที่องค์ชาย

————————————

เสริมก่อนจาก

เสวี่ยอิงนั้น ไม่เคยทำอาหาร อาหารที่เขาทำส่วนใหญ่จะไม่ถูกปากเขา เเม้ว่าจะเป็นร้านอื่นๆก็ตาม เเต่คนที่ทำอาหารอร่อยถูกปากเสวี่ยอิงนั้น มีเเค่ ไป๋หนาน เท่านั้น นั้นคือ เหตุผลที่เสวี่ยอิง ไม่เคยมอบ ไป๋หนานให้กับใครเพราะ ว่าตนนั้น ทำอาหาร ไม่เป็นเเละไม่ อร่อย

———————————

[ ความเดิมจากตอนที่เเล้ว ]

เสวี่ยอิง ได้พุ่งหมัด ไปหาองค์ชาย

[ เนื้อเรื่อง ]

[ เหตุการณ์ในอดีต ]

เสวี่ยอิง ได้พุ่งหมัด ไปหาองค์ชาย ทันที เเล้ว หักกระดูกขององค์ชายเสีย ทำให้องค์ชายนั้น เจ็บปวด ครวญคราง ร้องขอให้ ช่วย ก็ไม่มีใคร กล้า เพราะกลัวว่าจะโดนพลอยไปด้วย

ณ ตอนกลาง คืน

เหตุการณ์ในตอนกลางวันนั้น ได้เข้าหูของ จักรพรรดิ เสวี่ยฟง จักรพรรดิ เสวี่ยฟงนั้น ไม่รอ ช้า เรียก เสวี่ยอิง มาพบ ทันที เเต่ว่า เสวี่ยอิงนั้น ไม่ยอมเข้าพบ เพราะว่า จักรพรรดิ

เสวี่ยฟง เคยสั่งว่า "ห้ามเข้าวัง ตระกูล

เสวี่ย" ตั้งเเต่ นั้นมา เสวี่ยอิง ไม่เคย เข้าไป ใกล้ วัง ตระกูล เสวี่ยเลย ในเมื่อ จักรพรรดิ

เสวี่ยฟง รู้ว่า เสวี่ยอิงนั้นไม่ยอมมาเข้าเฝ้า ก็เลย สั่งทหาร ไป ฆ่า ไป๋หนาน พี่สาว ของ

เสวี่ยอิง ทันที ทหารได้มาที่บ้านของ เสวี่ยอิง เเต่ ไม่พบว่า เสวี่ยอิงนั้นอยู่บ้าน เห็นเเต่ ไป๋หนาน ทหารนั้น ไม่รอช้า รีบวิ่งเข้าไปฆ่า เเต่ว่า ใบหน้า อันงดงามของ ไป๋หนาน ทำให้ทหารนั้น มีอารมณ์ ขึ้น ทหารนั้น จับ ไป๋หนาน ขึ้นเตียง ทันที

[ อ่านเเบบคนโกรธ ]

" นี่ พวกเจ้าจะทำอะไรน่ะ" : ไป๋หนาน

" ทำอะไรน่ะหรอ ก็จะข่มขืนไงละ สาวงาม

เเบบนี้ จะอดทนได้ไง ฮ่าๆๆ " : ทหาร

" ข้าจะทำให้เจ้ามัความสุขเอง" : ทหาร

" หยุดน่ะ อ้า " : ไป๋หนาน

" เจ้าน่ะ อยู่นิ่งๆ ไป ข้าจะทำให้มีความสุขเดี่ยวนี้ล่ะ ฮ่าๆ " : ทหาร

" ไอ้สารเลว หยุดน่ะ อ้า อ๊า " : ไป๋หนาน

" ฮ่าๆ รู้สึก ดีมัย ดีใช่มัยล่ะ โดน 5 คนพร้อมกันน่ะ " : ทหาร

" อ๊าาาาา หยุดน่ะ! อ้า อ้าๆๆ " : ไป๋หนาน

" อ่า ข้าไม่เคยรู้สึกดีขนาดนี้มาก่อนเลย "

: ทหาร

"ไอ้พวกสารเลว อ้าๆๆๆๆๆๆ " ไป๋หนาน

"ครางเเบบนี้ ได้อารมณ์มากเลย ฮ่าๆ " : ทหาร

"อ๊าาาาา " : ไป๋หนาน

"ถ้าจะโทษ ก็ไปโทษน้อยชายเจ้าสิ " : ทหาร

"เเย่เเล้ว ข้าไม่ไหวเเล้ว" : ทหาร

"อย่าน่ะ อ๊า " : ไป๋หนาน

" อ้ากกกกก อ้าาาา " ทหารเเละไป๋หนานตะโกนพร้อมกัน

หลังจากที่ ทหาร ขมขื่น ไป๋หนาน ทหารนั้น ก็ไม่รอช้า จับไป๋หนาน มาขย่ม ต่อ เเต่ว่า...

เสวี่ยอิง มาเห็นพอดี สายตาที่ชิงชัง

ของเสวี่ยอิง นั้น จ้องมาที่ทหาร ทหารนั้นรู้ว่า เสวี่ยอิงมา เเล้ว เเต่ก็ไม่ได้สนใจ สนเเต่ ขย่ม ไป๋หนาน อย่างเดียว เสวี่ยอิงนั้น โกรธมาก โกรธจน ตาสีเเดง เปลี่ยนเป็นตาสีเลือดมรกต เสวี่ยอิงที่ยังไม่ปลุก สายเลือด กลับ ได้ สายเลือดมา เเบบ ชิงชัง สายเลือด นี้ มีชื่อว่า

สาย เลือด เเห่ง ความ โกรธ ของ มัง กร

[ สายเลือดเเห่งความโกรธ ]

[ อ่านเเบบ คนโกรธ ]

"นี่ พวกเจ้า ทำอะไรพี่ข้า!!!! " : เสวี่ยอิง

"เสียงใครฟ่ะ ชั่งมันเถอะ เอ้ยพวกเรา ขย่มเเรงๆ " : ทหาร

..."ข้า จะ ฆ่า พวกเจ้า ทุก คน ให้ หมด ซะ!!"...

: เสวี่ย อิง

[ อ่านเเบบ โกรธผสมเศร้า ]

หลังจากเสวี่ยอิง พูด จบ ก็พุ่งเข้า หาทหาร ทั้ง 5 คนทันที ทหาร ทั้ง 5 ตาย คา มือ เสวี่ย อิง ทั้งหมด เเต่ว่า ไป๋หนาน ก็ตาย เช่นกัน เนื่องจาก จิตของ นาง ถูกทำลาย โดย ทหาร ทั้ง 5 คน เสวี่ยอิง เศร้ามาก ไป๋หนาน พี่สาวของ เสวี่ยอิง พูดประโยค สุดท้าย ก่อนจาก

[ อ่าน เเบบ เสียคนรักหรือ คนที่รัก จากไป ]

"พี่น่ะ รักเจ้าน่ะ เสวี่ย อิง " : ไป๋หนาน

"ท่านพี่ ท่านพี่ ท่านพี่ !!!!!!!!!!!!!!!! " : เสวี่ยอิง

"อ้ากกกกกกกกกกกกกก ท่านพี่ !!!!!!! " : เสวี่ยอิง

เสวี่ยอิง ร้องไห้คร่ำครวญ ฝั่งศพ ไป๋หนาน ไปพร้อมกับน้ำตา

[ อ่าน ปกติ ]

เสวี่ยอิง ทั้งโกรธเเละเสียใจ เขา ไม่อยากเห็นหน้า ทหารหน้าโง่ เลย ใช้ พลัง ทำลายบ้านเเละซากศพของเหล่า ทหารหน้าโง่ทิ้งซะ

[ อ่านเเบบโกรธเเค้น ]

"ตระ กูล เสวี่ย กล้า ส่ง คนมา ฆ่าพี่สาวข้า!! เเละ เรา จะ ได้ เห็น ดี กัน ......." : เสวี่ยอิง

———————————

เสริมก่อนจาก

! นี้คือสัญญาณหลัก เเสดง ถึงความโกรธ

!! คือโกรธมาก

!!! คือ โกรธเเบบอยากฆ่าให้ตาย

!!!! ถ้ามากกว่า 4 ขึ้น คือ โกรธเเบบ ไร้ ที่ ติ

———————————