สาวงามส้างตู
ตอน 1
เว่ย โหว (พ่อ)
วันนี้ข้าจะไปในเมือง เจ้าไปเตรียมรถม้าให้ข้า
เสียงของทหารดังขึ้น •ขอรับนายท่าน•
หลังจากนั้นไม่นาน เว่ยโหวก็ออกเดินทางไปเมืองหลวง
เสี่ยว โหรว (คนใช้จวนเว่ย)
วันนี้คุณหนูจะไปไหนหรือเจ้าคะ
เสียงดังขึ้นเมื่อ เว่ยหรงกำลังแต่งหน้า
เว่ยหรงใส่ต่างหูแล้วกล่าวออกมาว่า
เว่ย หรง (บุตรีสกุลเว่ย)
ข้าจะทำอะไรต้องรายงานเจ้าด้วยงั้นรึ
นางพูดน้ำเสียงที่ฟังดูไพเราะ แต่เย็นชาในขนาดที่กำลังใส่ต่างหู
เสี่ยว โหรว (คนใช้จวนเว่ย)
บ่าวไม่กล้า
เสี่ยว โหรว (คนใช้จวนเว่ย)
เพียงแต่ปกติคุณหนูไม่คิดอยากจะไปไหน
เสี่ยว โหรว (คนใช้จวนเว่ย)
คุณหนูเองก็เก็บตัวตั้งแต่เด็กนะเจ้าคะ
เว่ย หรง (บุตรีสกุลเว่ย)
เสี่ยวโหรวเจ้าพูดมากเกินไปแล้ว
เว่ย หรง (บุตรีสกุลเว่ย)
ผู้ใดสั่งสอนเจ้า
เสี่ยว โหรว (คนใช้จวนเว่ย)
แต่คุณห...
เว่ย หรง (บุตรีสกุลเว่ย)
เอาเถอะพอได้แล้ว
เว่ย หรง (บุตรีสกุลเว่ย)
ข้าไม่อยากต่อปากต่อคำกับเจ้า
เสี่ยว โหรว (คนใช้จวนเว่ย)
เจ้าค่ะคุณหนู
เว่ย หรง (บุตรีสกุลเว่ย)
วันนี้ข้าจะไปเดินเล่นสวนหลังจวน
เว่ย หรง (บุตรีสกุลเว่ย)
เจ้าไปกับข้า
เสี่ยว โหรว (คนใช้จวนเว่ย)
//ย่อตัวคำนับ+ก้มหัว
เสี่ยว โหรว (คนใช้จวนเว่ย)
เจ้าค่ะ
เว่ย หรง (บุตรีสกุลเว่ย)
เดิมทีข้าไม่ได้สูดอากาศสดชื่นเช่นนี้มานานแล้ว
เสี่ยว โหรว (คนใช้จวนเว่ย)
ต้องโทษเสี่ยวโหรวที่ให้คุณหนูอยู่แต่ในจวน
เว่ย หรง (บุตรีสกุลเว่ย)
ถ้าไม่ใช่เพราะพ่อข้า เจ้าคงไม่ทำเช่นนี้
เว่ย หรง (บุตรีสกุลเว่ย)
เจ้าเอง อยู่กับข้าตั้งแต่เด็กเล่นกันดั่งพี่น้อง
เสี่ยว โหรว (คนใช้จวนเว่ย)
เสี่ยวโหรวไม่กล้า
เสี่ยว โหรว (คนใช้จวนเว่ย)
ใต้หล้านี้มีแค่คุณหนูเว่ยที่โฉมงามดั่งบุปผา
เสี่ยว โหรว (คนใช้จวนเว่ย)
หาใครเปรียบไม่ได้
เว่ย หรง (บุตรีสกุลเว่ย)
เสี่ยวโหรว
เว่ย หรง (บุตรีสกุลเว่ย)
เจ้าฟังข้า
เว่ย หรง (บุตรีสกุลเว่ย)
โฉมงามที่คนตามฆ่า
เว่ย หรง (บุตรีสกุลเว่ย)
ล่าเอาชีวิต
เว่ย หรง (บุตรีสกุลเว่ย)
ท่านแม่ข้าสิ้นชีวิตเมื่อให้กำเนิดข้า
เว่ย หรง (บุตรีสกุลเว่ย)
เจ้าว่าโฉมงามมันดีหรือไม่
เว่ยหรงพูดพร้อมน้ำเสียงที่นุ่มนอล
เสี่ยว โหรว (คนใช้จวนเว่ย)
คุณหนูอย่าคิดมากนะเจ้าคะ
เสี่ยว โหรว (คนใช้จวนเว่ย)
ที่นายท่านไม่ให้คุณหนูออกเพียงเพราะเป็นห่วงท่านเท่านั้น
เว่ย หรง (บุตรีสกุลเว่ย)
ข้าอยากใช้ชีวิตเหมือนคนธรรมดา
เสี่ยว โหรว (คนใช้จวนเว่ย)
นายท่าน //คำนับ
เว่ย หรง (บุตรีสกุลเว่ย)
ท่านพ่อ //คำนับ (ช้าๆ)
เว่ย โหว (พ่อ)
ชีวิตเจ้าย่อมเป็นของเจ้า
เว่ย โหว (พ่อ)
ตั้งแต่วันนี้พ่อจะให้อิสระเจ้า
เว่ยโหวพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
เว่ย หรง (บุตรีสกุลเว่ย)
หรงเอ่อร์ขอบคุณท่านพ่อ
เว่ย โหว (พ่อ)
หรงเอ่อร์ //พยักหน้าช้าๆ
เว่ยหรงได้เดินไปหาท่านพ่อของเขา
เว่ย โหว (พ่อ)
เจ้าโตแล้วต้องดูแลตัวเองดีดี
#^<<%>\$\$\?]?_$£*_%}_}[]]%]%}
ตอน 2
เว่ย โหว (พ่อ)
ดีที่เจ้าโตแล้วพูดคุยรู้เรื่อง
เว่ย หรง (บุตรีสกุลเว่ย)
เจ้าค่ะ //คำนับ
เว่ย โหว (พ่อ)
พ่อมีกิจต้องทำเจ้าจะไปไหนปิดบังใบหน้าด้วย
หลังจากนั้นพ่อของนางก็เดินจากไป
เว่ย หรง (บุตรีสกุลเว่ย)
วันนี้ข้าอยากไปเดินเล่นตลาดหน้าเมือง
เสี่ยว โหรว (คนใช้จวนเว่ย)
เจ้าค่ะคุณหนู
เว่ย หรง (บุตรีสกุลเว่ย)
ตอนนี้ข้าเป็นเช่นไรบ้าง
เสี่ยว โหรว (คนใช้จวนเว่ย)
วันนี้คุณหนูสวยมากแล้วเจ้าค่ะ
เสี่ยว โหรว (คนใช้จวนเว่ย)
แต่หน้าเสียดายความสวยมิอาจให้ผู้ใดรู้ได้
เว่ย หรง (บุตรีสกุลเว่ย)
อื้มใช่เจ้าพูดถูก
เว่ย หรง (บุตรีสกุลเว่ย)
ไปกันเถอะ
ร่างกายที่บอบบางของ เว่ยหรง ได้เดินออกไปจากหน้าประตูอย่างช้าช้า
ผู้หญิงร่างเล็กบาง อาภรณ์สีขาวสวมมงกุฎของขุนนางชั้นสูง ปิดบังใบหน้าด้วยผ้าสีขาวบาง ได้เดินมาจากด้านหลังผู้คน
ผู้คนมากมายต่างมองไปที่หญิงสาวคนนั้น
เว่ย หรง (บุตรีสกุลเว่ย)
เสี่ยวโหรว
เสี่ยว โหรว (คนใช้จวนเว่ย)
เจ้าคะ
เว่ย หรง (บุตรีสกุลเว่ย)
เหตุใดคนมองมาที่ข้ามากมายเช่นนี้
เสี่ยว โหรว (คนใช้จวนเว่ย)
คุณหนูอย่าคิดมากไปเลยเจ้าค่ะ
เสี่ยว โหรว (คนใช้จวนเว่ย)
ผู้ใดเห็นคนงามต่างต้องมอง
เว่ย หรง (บุตรีสกุลเว่ย)
อืม
เว่ย หรง (บุตรีสกุลเว่ย)
ข้าจะเข้าร้านอาภรณ์
นางได้เดินไปในร้านอาภรณ์ แล้วได้พบกับชายรูปงาม แต่งกายยศสูงที่กำลังข่มเถ่าแก่ในร้านอาภรณ์นั้น
เว่ย หรง (บุตรีสกุลเว่ย)
นี่เจ้า!!
เว่ยหรงเได้เดินไปตรงหน้าแล้วบังตัวเถ้าแก่เจ้าของร้านไว้
เว่ย หรง (บุตรีสกุลเว่ย)
เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นใคร
เว่ย หรง (บุตรีสกุลเว่ย)
ถึงกล้ารังแกคนที่ไม่มีทางสู้
เว่ย หรง (บุตรีสกุลเว่ย)
จิตใจโหดเหี้ยม อำมหิต
เว่ย หรง (บุตรีสกุลเว่ย)
น่ารังเกียจที่สุด
นางได้หันไปหาเถ้าแก่ผู้นั้นแล้วพยุงตัวเถ้าแก่ผู้นั้นขึ้น
เว่ย หรง (บุตรีสกุลเว่ย)
ท่านไม่เป็นอะไรใช่ไหม
นางได้หันกลับมาทางชายรูปงามผู้นั้น
เว่ย หรง (บุตรีสกุลเว่ย)
เจ้าดูสิเถ้าแก่ท่านนี้จะมีแรงทำอะไร
เสียงที่เย็นชาของชายรูปงามนั้นได้กล่าวออกมาว่า
โม่ อวี้เฉิน (องค์ชายรอง)
เจ้าลองถามเค้าดู
จู่ๆเถ้าแก่ร้านอาภรณ์ได้ตะโกนมาว่า
**กระหม่อมยักยอกเงินท่านอ๋องให้อภัยกระหม่อมด้วยกระหม่อมสำนึกผิดแล้ว***
สีหน้าของเว่ยหรงตกใจอย่างมาก
โม่ อวี้เฉิน (องค์ชายรอง)
แม่นางเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องของเจ้า
โม่ อวี้เฉิน (องค์ชายรอง)
ออกไปเถอะ
เว่ยหรงรีบเดินออกไปแย่างรีบร้อง
เว่ย หรง (บุตรีสกุลเว่ย)
นี่!!เสี่ยวโหรว
เว่ย หรง (บุตรีสกุลเว่ย)
เจ้าได้ยินหรือไม่
เสี่ยว โหรว (คนใช้จวนเว่ย)
ได้ยินอะไรหรือเจ้าคะ
เว่ย หรง (บุตรีสกุลเว่ย)
อะ อ่อ ป่าวข้าคงคิดมากไปเอง
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
