สวัสดีวันนี้คือเช้าอันสดใสโลกใบนี้ไม่มีวันมืดมิดหรอกวิชาแรกแล้วต้องรีบไปเรียนแล้วหละสิฉันมาเข้าห้องน้ำตามปกติพอพักหลังจากนั้นจู่จู่ไฟก็ดับลง อ้ะ! ทำไมไฟถึงดับละ ด้วยความสงสัยฉันเลยออกไปดูว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้นฉันขาสั่นมากฉันล้มลงทันทีในตอนที่ฉันเดินถึงหน้าห้องน้ำมีศพเพื่อนคนนึงนอนจมกองเลือดอยู่ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามันจะเกิดอะไรอย่างงี้ขึ้น ฉันสังหรใจแปลกแปลกเหมือนมีเสียงฝีเท้าเบาเบากำลังย่องมาด้านหลังฉัน พอฉันหันไปด้านหลังฉันตกใจมากเลยฉันเจอฆาตกรรมที่มันฆ่าพวกเด็กนักเรียนฉันเลยวิ่งสุดแรงที่ทำได้ฉันหนีไปที่ห้องวิทยาศาสตร์ตอนนั้นไฟมันดับเลยมืดเหมือนว่าจะมองเห๋นหน่อยนะฉันเดินฝ่าความมืดนานหน่อยหลังจากนั้นฉันเห็นกระเป๋าอันนึงเหมือนใส่อุปกรณ์ทดลองนะฉันเลยเปิดถุงอันนั้พอฉันเปิดเห็นมีอาหารอยู่ฉันเลยต้องแบ่งกินส่วนนึงเก็บส่วนนึงฉันเลยรื้อดูต่อว่าในห้องมันมีอะไรบ้างฉันเห็นบนชั้นหนังสือมันมีหนังสือเล่มนึงมันหน้าประหลาดมากฉันเลยลองหยิบออกมาดูทันไดนั้นฉันเห็นว่ามันเป็นสมุดที่มีรอยเขียนเอาไว้นานมาแล้วพอฉันอ่านดูแล้วมันบันทึกคดีฆาตกรรมของฆาตกรที่ฉันเห็นมาและฆาตกรมันจะหายไปทุกครั้งเมื่อไขปริศนาและรอดชีวิตออกมาได้ฉันอ่านอ่านดูไปแล้วมันบันทึกมากเรื่องล่าสุดอยู่ที่เรื่องที่เก้าสิบเก้ามันมีหัวข้อเรื่องอีกด้วยว่าเคยเจอฆาตกรที่ไหนด้วยนะเนี่ยฉันเลยคิดว่าฉันจะบันทึกคดีที่ฉันเจอมาตลอดเลยดีกว่าหลังจากที่ฉันอ่านหนังสือเสร็จเลยหันไปตรงหน้าต่างเลยสงสัยว่านี่มันตอนเช้าอยู่แต่ทำไมมันถึงมืดมิดเหมือนโลกสลายเลยนะเนี่ยฉันเลยว่าอีกไม่นานฉันคงจะตายนั้นแหละเพราะว่าอาหารก็ไม่ค่อยพอแถมไม่มีน้ำด้วยฉันเลยสำรวจห้องไปไปมามา เอะ! ในนั้นมีอะไรหนะมีแสงด้วยฉันเลยเปิดตู้มาฉันเห็นเป็นตะเกียงอันนึงมันไม่ได้ปิดไฟหรอกหรอ? สองชั่วโมงผ่านไป ฉันเหมือนได้ยินเสียงเปียโนนะ ฉันเลยออกไปข้างนอกเพื่อไปดูว่าใครกำลังเล่นอยู่ฉันอยู่หน้าห้องเปียโนแล้วฉันก็กลัวนะแต่ด้วยความอยากรู้อยากเห็นก็เลยเปิดเข้าไป
โปรดติดตามตอนต่อไป...
"บันทึกคดีฆาตกรรมของผู้รอดชีวิต"
พอฉันเปิดประตูเข้าไปฉันเจอผู้หญิงคนนึงกำลังเล่นเปียโนอยู่เธอหันมาบอกฉันว่า สวัสดีเธอก็คือคนที่รอดชีวิตหรอฉันเลยตอบเธอกลับว่า ใช่ฉันคือคนที่รอดชีวิต เธอเลยบอกว่าหรอเหมือนกันเลยแต่อีกไม่นานก็จะมีคนมาเพิ่มแล้วหละออจริงด้วย! ขอโทษนะที่ฉันลืมแนะนำตัวฉันชื่อว่า
"ไอวี่"นามของฉันก็คือ "คนสวน" พอเธอพูดแบบนั้นฉันเลยทึ่งมากกับสิ่งที่เธอคนนั้นพูดหลังจากนั้นเธอพูดต่อว่า ส่วนเธอมีนามว่า"หมอ"... หบังจากนั้นฉันเลยเอะใจว่าเธอเหมือนดูมั่นใจมากในตอนนี้ "คนสวน" บอกว่า"หมอ!" รีบซ่อนตัวผู้ล่ากำลังมา! ทันไดนั้นฉันตกใจมากตอนที่เธอผูดหลังจากนั้นฉันเลยรีบซ่อนตัว ตึก ตึก ตึก นั้นเสียงฝีเท้าของฆาตกรนี้เงียบๆก่อนนะ"คนสวน" บอก เจ้าฆาตกรมันมองมารอบรอบห้องเปียโนด้วยความร้อนใจที่จะต้องฆ่าผู้รอดชีวิตทั้งหมดฉันเห็นแววตาของฆาตกรเหมือนว่ามันเศร้าและพอฉันพยายามมองแววตาของมันดีดีเหมือนมันจะพยายามบอกว่า หนีไป พอเจ้าฆาตกรมันออกไปจากห้องฉันเลยบอกว่า"คนสวน" เมื่อกี้ตอนที่พวกเราหลบหนะ... พอฉันสังเกตแววตาของเจ้าฆาตกรมันดีดีเหมือนมันพยายามบอกว่า หนีไป "คนสวน" เลยบอกว่านั้นสินะ... ฉันเลยงงว่า"คนสวน" เขาเอะใจอะไร ทันไดนั้น"คนสวนบอกว่า
" หมอ"ฉันจะบอกอะไรให้เธอฟัง... เมื่อก่อนมีคนที่ต้องเจอเหตุการณ์แบบนี้มานับร้อยคนไม่สินับร้อยชีวิตของพวกเขาต้องหลบหนีจากฆาตกรที่คอยไล่ฆ่าผู้รอดชีวิตหนึ่งในนั้นก็เป็นพวกเราแต่... พวกเราต้องรอดชีวิตในโรงเรียนที่นี้ให้ได้ ฉันเลยบอกกับ" คนสวน"ว่าแล้วเราต้องทำอย่างไงหรอ"คนสวน" บอกว่าเราต้องรวบรวมหลักฐานทั้งหมดแล้วต้องปั่นไฟทั้งหมดภายในโรงเรียนนี้หลังจากนั้นเราต้องออกไปที่อื่นนอกจากที่นี้เพราะว่าเหมือนที่นี้จะถูกควบคุมไปด้วยฆาตกรเขามีนามว่า"ยมบาล" พอเธอพูดจบฉันเลยบอก"คนสวน" เหมือนจะรู้ดีกว่าฉันอีกนะตกลงเธอเป็นใครกันแน่"คนสวน" ตอบว่า เธอหนะไม่ควรจะรู้เรื่องนี้หรอก... หลังจากนั้นเธอเลยบอกต่อกับฉันว่า เราต้องออกจากห้องนี้แล้วหละ ฉันเลยตามเธอไปแต่ว่าเรื่องที่ฉันคาใจเรื่องสมุดตอนแรกฉันว่าจะบอกเธอแต่... เดี๋ยวค่อยบอกก็ได้
โปรดติดตามตอนต่อไป...
"บันทึกคดีฆาตกรรมของผู้รอดชีวิต"
พอ"คนสวน" กับฉันเดิมวนอยู่รอบรอบโรงเรียนเพื่อหาห้องที่พักพิงอยู่หลังจากนั้นคนสวนบอกฉันว่า"หมอ" ฉันว่าวันนี้เรานอนที่ห้องเรียน 203-204ดีไหม พอเธอพูดจบฉันเลยบอกว่าได้เลย พอพวกเราเข้ามาในห้องนั้นแล้วเหมือนเป็นห้องข้างข้างฉันที่พวกเขาลือกันว่ามีเด็กคนนึงหายตัวไปอย่างลึกลับพอเพื่อนเพื่อนตามหาเขาพบว่าเด็กชายคนนั้นเสียชีวิตอย่างลึกลับตำรวจยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเป็นคดีฆาตกรรมหรือเป็นการฆ่าตัวตาย"หมอ" เธอได้ยินฉันไหมเสีย"คนสวน" พูด ฉันเลยบอกเธอกลับว่า ออขอโทษทีนะฉันคิดเรื่องอื่นมากไปหน่อย"คนสวน"... อออืมเราลองหาสเบียงก่อนนะ พอพวกเราหาของสักพักเราเจออาหารอยู่ใต้โต๊ะจำนวนมากเลยมีพอมีกินอยู่แต่... ฉันเลยลืมไปว่าฉันต้องถามเธอเรื่องสมุดบันทึกอันนั้นด้วยฉันเลยถาม"คนสวน" ว่า" คนสวน" เธอรู้เรื่องสมุดบันทึกอันนี้ไหม? "คนสวน" ตอบฉันกลับว่า เอะ! เธอมันเจอที่ไหนอันนี้เป็นหนังสือโบราณที่สำคัญมากเลยนะตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันเคยมีคนประสบเหตุเหมือนพวกเราแบบนี้อยู่บ่อยครั้งเลยนะทุกครั้งที่มีคนหลุดจากโลกมาที่โลกแห่งความเสมือนจริงต้องทำภารกิจให้เสร็จสิ้มและต้องรอดชีวิตออกมาจากสถาที่นั้นได้อย่างเช่นที่นี้มีชื่อว่า โรงเรียนแห่งความมืด แต่คนที่ต้องรอดชีวิตจะมีอยู่ประมาณห้าคนด้วยกันแต่ว่า... คงอีกนานแหละนะจนกว่าที่ประตูทางออกจำเปิดเราก็ต้องปั่นไฟทั้งหมดในโรงเรียนนี้ พอ"คนสวน" พูดจบเธอเลยหยิบดูหนังสือเปิดไปดูเรื่อยเรื่อยพอเธออ่านจบ... "หมอ" เธอได้บันทึกตั้งแต่วันแรกที่เห็นฆาตกรรึเปล่า ฉันเลยบอกว่า ใช่ฉันลองอ่านดูแล้วหละหลังจากตอนที่ฉันอ่านเสร็จเลยคิดว่าจะบันทึกคดีฆาตกรรมอะนะ พอฉันพูดจบ"คนสวน" เลยบอกฉันว่า"หมอ" ดีเลยฉันชอบแบบนี้่ ฉันเลยบอกว่า เอะ... งงแฮะ"คนสวน" บอกว่า นี่ก็จะมืดจะค่ำอยู่แล้วไปนอนกันเถอะ... ฉันเลยถามเธอว่า "คนสวน" แล้วเราจะนอนยังไงหละ"คนสวน" เลยบอกฉันว่า ยัยบ๊องไม่รู้รึไงเราก็นอนในตู้เซ่ พอเธอพูดจบฉันเลยบอกว่า ห้ะ! เอ่อก็ได้เอาก็เอา เอะนั้นเสียงอะไร "คนสวน" บอกว่าเงียบก่อน... เอะ? แห้ก แห้ก ขอโทษนะที่มาช้าฉันคือ
"ชายผู้มีโชค"
โปรดติดตามตอนต่อไป...
" บันทึกคดีฆาตกรรมของผู้รอดชีวิต"
อัพทุกวันเสาร์
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
