::::::::::::::
หวัง ลี่ป่าย(พระเอง):เป็นคนเย็นชารักใครเเล้วจะเป็นอีกคนหนึ่งเลย
นิสัย:ไม่ชอบคนอ่อนแอและพวกชะนี
ความสามราถ:ทุกด้าน
ลี่ เว่ยเว่ย(นายเอก):เป็นคนหน้ารักและเป็นโรคอ่อนแอ(ดูไม่จริงแต่จริง)
นิสัย:ใส่ใจทุกคนแม้จะดีจะเลวไม่ชอบคนใสอารมณ์ ขึ้นเสียง
ความสามารถ:ทุกด้านแต่เก่งที่สุดคือการร้องให้
หวังลู่(เพื่อนพระเอง)เป็นคนเจ้าชู้แต่เจอคนที่ใช่แล้วจะรักคนคนนั้นคนเดียว
นิสัย:ก็เจ้าชู้ ปากแข็ง เย็นชา
ความสามารถ:ทุกด้าน
ห่ายกวาน(เพื่อนนายเอก)รักเด็กชอบสัตว์
นิสัย:น่ารักเป็นคนสุภาพ
ความสามารถ:ทุกด้านเก่งสุดการอ่อย
"หลิวนอนได้แล้วลูก"เสียงของแม่ดังขึ้นมา
"ครับแม่"แต่เขาก็ไม่คิดจะละหนังสือเล่มนี้
"ถ้ายังไม่นอนแม่จะยึดนิยายที่ลูกอ่านนะ"
"ครับใกล้จะอ่านจบแล้วครับ"เขายังคงพริกกระดาษอย่างต่อเนือง พรึบ! พรึบ! (ไม่รู้ว่าเสียงพริกกระดาษเป็นเสียงยังไง)
:ทำไหมนายเองของเรื่องไม่เป็นเว่ยเว่ยนะจะให้เว่ยเว่ยเป็นตัวประกอบทำไหมพระเอกก็อย่างกับควายไม่รู้ว่าใครผิดได้แต่โทษนายเอก(ตัวประกอบ)อยู่ฝ่ายเดี่ยวไม่คิดจะโทษเหมย(เเฟนพระเอก)เว่ยเว่ยก็อีกคนเป็นถึงคู่หมั่นพระเองแต่ไม่คิดจะสู้เขาปล่อยให้เขารังแกอยู่ได้ อย่าให้เราได้เข้าไปนะจะทำไห้(เหมย)ไม่มีที่ยืนและสูญเสียทุกอยางเลยค่อยดู: พอหลิวอ่านจบก็ยังบ่นไม่เลิกจนกระทั้งมีแสงออกมาจากนิยายเล่มนั้นจึงทำให้หลิวสงสัยแล้วเดินเข้าไปดูและจากนั้นนิยายเล่มนั้นก็ค่อยๆดูดหลินเข้าไป
"หลิวลูกมากินเข้าได้แล้ว"
:แม่! แม่ครับช่วยผมด้วย:
วาบ! พรึ่บ!
.
.
.
.
"อ๊าก!! ตึบ! โอ๊ยยยย!เจ็บ "
"ฮึก ฮึก"เฮ้ยทำไหมน้ำตาไหลออกมาวะ?
"อ๊ะ!คุณเว่ยเว่ยเป็นอะไรหรือเปล่าครับ"คุณเว่ย??
"คุณเว่ยครับไม่ร้องนะครับเดี๋ยวมันก็หายเจ็บครับไม่ร้องนะครับ"
"เอ้า? ไอเว่ยร้องให้ทำไหม"ใครเว่ยวะเราหลิวเว้ย!
"คุณเว่ยตกบรรไดครับคุณห่ายกวาน"
"ไม่เป็นอะไรมากใช่ปะ?"
ฟุบ! พรึ่บ! สลบ
2ชั่วโมงผ่านไป
หลิวในร่างเว่ยเว่ยค่อยๆฟืนขึ้นมา"ตื่นสักทีนายสำออย"ใครอะนายสำออยเราหรอ?ผมมองไปรอบๆแล้วเห็นแค่ผมและเขาที่อยู่ห้องนี้แล้วเป็นห้องที่ไม่คุ้นเคยเลยแม้แต่นิดเดียว
"หาอะไร?!"
"อุ๊บ!"ตกใจอะไรวะเรา?
"เอ่อ..ขอถามอะไรหน่อยได้ไหมครับคุณชื่ออะไรครับ?"
"จำคู่หมั้นตัวเองไม่ได้เหรอไงกัน ฉันลี่ป่ายจำได้ไหม แล้วนี้เป็นอะไรอยากให้คนอื่นสนใจจนต้องลงทุนตกบรรไดเลย นายทำให้ฉันเสียเวลารู้ตัวมั้ย"คู่หมั้นงั้นเหรอ?
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
"แม่เข้าไปนะคะ?"เปิดประตูเข้ามา
"เป็นยังไงบ้างเว่ยเว่ย"แม่?เว่ยเว่ย?ใครว๊ะ!?
เดี๋ยว? เดี๋ยว? เดี่ยวนะนี้อยากบอกนะว่าเราเขามาในนิยายที่เราอ่านอะจริงดิ?
ผมมองไปรอบรอบผู้หญิงที่เข้ามาคือแม่ของลี่ป่ายแล้วคนที่นั้งรอเราตื่นคือลี่ป่ายงั้นเหรอ?
...****************...
...ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ...
รอติดตามตอนต่อไปครับ
*เป็นเรื่องที่แต่ง งง มากอะ55
2ชั่วโมงก่อนหน้า
"นี่ลูก! ทำไหมไม่ไปดูคู่หมั้นลูกห๊า!!" เสียงหญิงสาววัยกลางคนพูดมาแต่ไกล แล้วเปิดประตูออกดัง ปัง!
"ทำไหมผมต้องไปดู!" เขาละจากแฟนสาวของเขาแล้วตอบกลับให้แก่แม่ตัวเองที่กำลังยืนดูอยู่ที่หนัาประตูอย่างโกรธเคือง
"กล้าขึ้นเสียงใส่แม่เหรอห๊า! ไอลูกคนนี่" เทอตอบกับให้ผู้เป็นลูกที่ทำอะไรก็ไม่เคยถูกใจตนเลยแม้แต่นิดเดียว
"ไม่ครับ" เขาเสียงอ่อนลง "ดี แล้วทำไมไม่ไปดูคู่หมั้นลูกอีก" เธอตอบกลับให้ผู้เป็นลูกอย่างใจเย็น
"แต่ก่อนที่ผมจะไป ผมขอถามอะไรแม่หน่อย ทำไหมแม่ให้ผมไปหมั้นกับผู้ชายคนนั้นหรือแม่ชอบคนผิดเพศ"
"แม่มีเหตุผลของแม่ แล้วผู้หญิงคนนั้นมันดีตรงไหน ได้แต่ทำตัวแรดไปวันๆ" เธอตอบกลับอย่างโมโหทั้งๆที่เธอคุมอารมณ์ของตัวเองได้แล้ว แล้วมองไปที่ผู้หญิงคนนั้นที่นั่งอย่างสบายใจ
:เริ่มไม่ดีแล้วสิ:
"แล้วเขาทำอะไรอีกล่ะครับ"เขาหันไปถามแม่ตัวเอง
"ตกบันได ยืนบื้ออยู่ทำไมไปดูคู่หมั้นลูกได้แล้วก่อนที่แม่จะฆ่าลูก"
"ครับ" :ครั้งนี้อะไรอีกเรียกร้องความสนใจอยู่ได้อยู่แบบคนไร้ตัวตนไม่เป็นหรือไงถึงแม้ตอนนี้ก็ไม่ค่อยมีตัวตนในสายตาเราก็ตามแต่:แล้วเขาก็เดินออกมาจากห้องนั่งเล่นแล้วเดินไปห้องของคู่หมั้นเขา
"เขาตื่นหรือยัง"
"ใครครับ?...อ๋อคุณเว่ยหรือครับ ยังครับ"คนดูแลของคุณเว่ยก็เปิดประตูให้คุณลี่ป่ายเข้าไป
กลับไปตอน2ชั่วโมงที่ผ่านมา
"เป็นยังไงบ้างเว่ยเว่ย"
"คุณลี่ป่าย..?คุณแม่..?"
"คุณแม่เหรอเว่ยเว่ยยอมเรียกแม่แล้วเหรอ^∆^" :เริ่มสนุกแล้วสิงั้นขอเล่นเลยบทละกันนะ:
"ครับ:) ไม่ดีเหรอครับ"
"ดีมากค่ะลูก"
"งั้นให้เรียกคุณลี่ป่ายว่าพี่ป่ายดีไหมครับ?"
"ไม่ดี.."ลี่ป่ายยังไม่ทันได้พูดจบแม่ของเขาก็พูแทรกเข้ามา "ดีสิลูก แม่อนุญาต"
"ครับคุณแม่..สวัสดียามบ่ายครับพี่ป่าย:)"เว่ยหันไปทางลี่ป่ายแล้วยิ้มให้
"พี่ป่ายไมอยากดูแลเว่ยแล้วไม่ใช่เหรอครับบอกว่าเว่ยเรียกร้องความสนใจและทำให้เสียเวลาของพี่ป่ายไม่ใช่เหรอครับ?"เว่ยทำหน้าเศร้าขนาดตนพูดเสร็จ
:เป็นไงละอึ่งไปเลยละสิไม่ได้เรียกร้องความสนใจโว๊ย! จากนี้ไปนายจะต้องอยู่แบบไม่มีความสุขถ้าเราไม่มี:
"พี่ป่ายจะไปหาแฟนพี่ป่ายก็ได้นะครับถึงยังไงผมก็อยู่คนเดียวมาตลอดอยู่แล้วนิครับ" น้ำตาเว่ยไหล่ออกมาโดยทันที
...^^^******************^^^...
รอติดตามตอนต่อไปครับ
แต่ง งงเหมือนเดิม*
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
