ฉันชื่อว่า **ช่อฟ้า **อายุ 22 ปี ฉันไม่ได้เรียนมหาวิทยาลัยเหมือนคนอื่นเขา เพราะฉันเป็นเด็กกำพร้าไม่มีญาติ ไม่มีพ่อมีแม่ ฉันถูกคุณหญิงเก็บมาเลี้ยง และให้งานในบ้านฉันทำเพื่อเป็นการตอบแทน ส่วนค่าเล่าเรียนคุณท่านเป็นคนส่งเสียให้เรียนจบม.๖ คุณหญิงมีชื่อว่า **จันทร์เพ็ญ **เธอเป็นคนใจดีชอบช่วยเหลือ แต่เวลาเธอโกรธจะน่ากลัวมาก แต่ทุกคนในบ้านก็รักท่านไม่ได้โกรธอะไร ส่วนคุณท่านมีชื่อว่า **ก้องภพ **ท่านเป็นคนปากแข็ง และโหดมากๆ พวกเขาสองคนมีลูกอยู่สามคน คนโตมีชื่อว่า **คิง **อายุ 27 ปี เขาเป็นคนที่เย็นชา เจ้าเลห์ ใจร้าย ปากแข็ง และมีหน้าตาที่หล่อเหลา เลยทำให้มีผู้หญิงมากมายอยากจะขึ้นเตียงของเขา หนึ่งในนั้นมันไม่มีฉัน ลูกคนที่สองมีชื่อว่า **จิวจิว **อายุ 17 ปีเธอเป็นผู้หญิงที่สวยมากๆ เลยทำให้มีหนุ่มมากมายมาห้อมล้อม คุณท่านก็เลยต้องจ้างบอดี้การ์ดคอยกันพวกผู้ชายพวกนั้นออก ลูกคนสุดท้องมีร่างกายที่ไม่แข็งแรงเท่าไหร่ไปโรงเรียนบ้างไม่ไปบ้างม่ชื่อว่า **พีพี **อายุ 7 ขวบ เป็นคนที่ฉันต้องคอยดูแลส่วนตัว ถึงจะไม่ได้ไปโรงเรียนแต่ฉลาดมากๆ

**"ช่อฟ้า มาช่วยฉันแต่งตัวหน่อยสิ" **คุณหนูจิวจิวที่ทำอะไรไม่ได้ถ้าไม่มีฉัน มีแค่เรื่องเรียนเรื่องเดียวที่ทำได้โดยไม่มีฉัน

**"ค่าๆ กำลังไปค่ะ" **ฉันตอบคุณหนูจิวจิวไป เวลาไปห้องของคุณหนูจิวจิวจะต้องผ่านห้องของคุณชายคิง ฉันเดินไปสักพักก็ไปชนใครคนหนึ่งที่สูงเอามากๆ

**"หัดเดินดูทางบ้างสิ" **เสียงของเขาดูเย็นชาแต่มันแฝ้งไปด้วยความอบอุ่น ฉันมองขึ้นไปก็พบว่าเป็นคุณชายคิง แต่ทุกคนจะเรียกว่าคุณชายใหญ่

**"ขอโทษค่ะ คุฯชายใหญ่" **ฉันพูดจบก็รีบวิ่งเข้าไปให้องของคุณหนูจิวจิว คุณชายใหญ่ไม่ได้พูดอะไรและเดินลงไปข้างล่าง

"เจอพี่ชายมาเหรอ" คุณหนูจิวจิวถามฉัน

**"ค่ะ เจอกันตรงหน้าห้องค่ะ" **ฉันตอบคุณหนูไป ฉันมองไปที่คุณหนูจิวจิวที่กลังเศร้า เพราะคุณชายใหญ่กำลังจะหมั้นกับคุณหนูตะกูลหนึ่ง ซึ้งคุณหนูไม่ถูกด้วย คุณหนูคนนั้นมีชื่อว่า **เดือนฉาย **ภายนอกเรียบร้อยภายในนิสัยแย่ ขี้ประจบ โกหก เสแสร้ง เอาแต่ใจ ปากร้าย ทำให้สามใช้และคนอื่นๆ ในบ้านไม่ชอบ มีแค่คุณหญิงและคุณท่านเท่านั้นที่ชอบ มีคนเดียวที่ฉํนไม่รู้ว่าเขาชอบรึเปล่านั้นก็คือ คุณชายใหญ่ วันนี้เธอคนนั้นจะมากินข้าวเย็นที่บ้าน คุณหนูจิวจิวเลยต้องแต่งตัวให้สวยและเรียบร้อย

**"วันนี้ช่อฟ้าเป็นคนทำรึเปล่า" **คุณหนูจิวจิวถามฉัน เพราะเธอติดใจในฝีมือการทำอาหารของฉํน

**"ค่ะ วันนี้มีอาหารโปรดของคุณหนูด้วยนะคะ" **ฉันตอบคุณหนูจิวจิวไป อาหารโปรดที่เธอชอบคือ สเต็กเนื้อ

**"คุณหนูห้ามทานยำกุ้งนะคะ" **ฉันเตือนคุณหนูไปเพราะคุณหนูจิวจิวแพ้กุ้ง

**"รู้แล้วค่ะ แล้วพีพีจะได้ออกมาร่วมข้าวเย็นไหม" **คุณหนูจิวจิวถามฉันเพราะคุณชายพีพีร่างกายอ่อนแอเลยทำให้ไม่สามารถออกมาร่วมทานข้าวเย็นด้วย แต่บางที่ก็ออกมาถ้าแข็งแรงขึ้นมานิดนึง

**"ฟ้าไม่รู้หรอกค่ะ ต้องรอให้หมอเจเป็นคนบอกค่ะ" **ฉันตอบคุณหนูไป หมอเจ อายุ 27 ปีเป็นหมอประจำตะกูลนี้ และยังเป็นเพื่อนสมัยเด็กของคุณชายใหญ่อีก เขาเป็นคนที่ใจดี ขี้แกล้ง เหมือนพี่ชาย เอาตรงๆ คือนิสัยตรงกันข้ามกับคุณชายใหญ่ ที่ฉันพูดแบบนี้ไม่ได้หมายความว่าชอบหมอเจหรอกค่ะ แค่คิดในฐานะคนรู้จักคนนึง

จบตอนที่ 1

ตอนนี้คุณหนูเดือนฉายก็มาที่บ้านแล้ว มาถึงก็ประจบคุณหญิงกับคุณท่านแล้ว ตอนนี้ฉันกำลังตั้งโต๊ะอาหารอยู่ พอตั้งเสร็จหัวหน้าสาวใช้ก็ไปบอกคุณหญิงกับคุณท่าน ไม่นานพวกคุณๆ ก็พากันมานั่งที่โต๊ะ

**"ช่อฟ้า ไปเรียกจิวจิวมาหน่อยสิ" **คุณหญิงพูด ฉันก้มหัวเป็นการบอกว่า ค่ะ แล้วฉันก็เดินขึ้นไปข้างบนวันนี้คุณชายพีพีสามารถมาร่วมโต๊ะอาหารได้

**"คุณหนูคะ ได้เวลาแล้วค่ะ" **ฉันเรียกคุณหนู แล้วก็เปิดประตูเข้าไป

**"รู้แล้ว กำลังลงไป" **คุณหนูจิวจิวพูด ไม่นานฉันกับคุณหนูก็ลงมาข้างล่าง ฉันมองหลืบไปเห็นสายตาของคุณหนูเดือนฉาย ดูท่าจะไม่พอใจคุณหนูจิวจิวที่ลงมาข้างล่าง คุณหนูจิวจิวก็ไปนั่งที่ของตนเอง ฉันก็ไปยืนข้างสาวใช้คนอื่น สาวใช้ทุกคนมองคุณหนูเดือนฉายแล้วก็พากันซุบซิบนินทาคุณหนูเดือนฉาย

**"ช่อฟ้าทำไมไม่แต่งตัวมาร่วมโต๊ะล่ะ เธอก็เป็นคุณหนูเหมือนกันนะ" **คุณหญิงพูด อันที่จริงแล้วฉันก็มีสิทธิพิเศษกว่าสาวใช้ทุกคนคือ ฉันจะทำอะไรก็ได้แต่ท่าทำพลาดก็ต้องโดนลงโทษเหมือนคนอื่น แต่ฉันเลือกที่จะเป็นสาวใช้ดีกว่า ถ้ามองไปที่หน้าของคุณหนูเดือนฉายตอนนี้จะรู้ว่าเธอกำลังตะลึงเมื่อรู้ว่าฉันก็เป็นคุณหนูเหมือนกัน

**"ไม่ค่ะ ฟ้าขออยู่ตรงนี้ดีกว่าค่ะ" **ฉันตอบคุณหญิงไป เพราะฉันไม่ชอบแต่งตัว

**"คุณช่อฟ้า เป็นอะไรกับคุณแม่เหรอคะ" **เดือนฉายถามคุณหญิง ดูเหมือนเธอจะไม่รู้เกี่ยวกับบ้านหลังนี้เลย

**"คุณแม่เป็นคนเก็บเธอมาเลี้ยง ก็เลยกลายเป็นลูกบุญธรรมน่ะ" **คุณชายใหญ่พูดแล้วก็จิบไวน์ไปด้วย

**"ที่แท้ก็เป็นเด็กำพร้าที่ถูกทิ้งนี่เอง" **เดือนฉายพูด แล้วก็ทำหน้าตาดูใสซื่อ

**"เดือนฉายเธอม่ได้ถูกทิ้งหลอกนะ พ่อแม่เขาเสียชีวิตเพราะพวกเรา" **คุณหญิงพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็ชามาก ฉันไม่รู้หลอกนะว่าทำไมน้ำเสียงถึงเปลี่ยน แต่หน้าตาของคุณหญิงดูไม่พอใจกับคำพูดของคุณหนูเดือนฉาย

**"ผมว่าเรามากินข้าวกันดีกว่า" **คุณท่านพูด พอพูดจบก็พากันรับประทานอาหารเย็นกัน ตอนนี้บรรยากาสในห้องอาหารดูเงียบมากๆ

**"น้องจิวลองกินนี่ดูสิ" **เดือนฉายพูด แล้วก็ตักเกี้ยวที่ไม่รู้ว่าใส่อะไรเป็นใส้ให้คุณหนูจิวจิว จากนั้นคุณหนูจิวจิวก็กินเกี้ยวนั้นเข้าไป ไม่นานคุณหนูก็ชักขึ้นมา

**"คุณหนูเป็นอะไรน่ะคะ" **ฉันถามคุณหนู เพราะคุณหนูชักใหญ่เลย

**"เรียกรถพยาบาลเร็ว" **คุณชายใหญ่พูด จากนั้นไม่นานรถพยาบาลก็มา ฉันและคุณๆทั้งหลาย ก็พากันไปที่โรงพยาบาล ทุกคนเป็นห่วงคุณหนูจิวจิวกันมาก ดูท่าทางของคุณหนูเดือนฉายจะไม่เดือดร้อนอะไร เพราะเธอเงียบมาตลอดทาง มันก็น่าจะแน่นอนอยู่แล้วล่ะ เพราะคุณหนูเดือนฉายเงียบมาตลอดทาง ตอนนี้คุณหญิงสลบไปแล้ว สงสัยจะห่วงลูกสาวจนเคียดเลยสลบลงไป

จบตอนที่ 2

ตอนนี้ฉันอยู่ที่โรงพยาบาลกับพวกคุณๆ ทั้งหลาย คุณหนูเดือนฉายตอนนี้ร้องห่มร้องไห้กลัวว่าคุณหนูจิวจะเป็นอะไรไป ทันใดนั้นคุณชายใหญ่ก็มาดึงแขนฉันอย่างแรง

**"ใครเป็นคนทำอาหาร" **คุณชายใหญ่ถามฉันด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกได้ว่ากำลังโกรธ

**"มีฟ้า แก้ว และก็หัวหน้าแม่ครัวค่ะ" **ฉันตอบคุณชายใหญ่ไป ร่างสูงที่จับแขนฉันอย่างแรงก็ได้คายออก ความเจ็บตอนนี้ก็ได้ลดลง พอคุณชายใหญ่ปล่อยมือของฉันออก คุณหนูเดือนฉายก็เดินเข้ามาตบหน้าฉันอย่างแรง ทำให้คนที่อยู่ตรงนั้นต่างก็ตกใจกับการกะทำของคุณหนูเดือนฉาย

**"เธอใส่อะไรลงไปในอาหาร" **คุณหนูเดือนฉายถามฉัน

**"ฉันไม่ได้ทำอาหารทั้งหมด ฉันทำแค่อาหารโปรดของคุณหนูจิวจิว และก็อาหารโปรดของคุณชายพีพีค่ะ นอกนั้นก็เป็นอาหารที่หัวห้าแม่ครัว และแก้วเป็นคนทำค่ะ" **ฉันตอบคุณหนูเดือนฉายไป บอกตรงๆ ว่าตอนนี้ฉันอยากจะเข้าไปตบหน้าคุณหนูเดือนฉายมากแต่ต้องเก็บมันเอาไว้ เพราะไม่อยากมีปัญหา

**"ฉันขอตัวกลับก่อนนะคะ พอดีมันดึกแล้วค่ะ" **คุณหนูเดือนฉายพูดแล้วก็เดินอออกไปจากโรงพยาบาล เดือนฉายออกไปจากโรงพยาบาลได้สักพักคุณหมอก็ได้ออกมา ที่จริงให้หมอเจรักษาให้ก็ได้แต่กลัวว่าจะไม่หายเลยต้องมาโรงพยาบาล

**"คุณจิวมีอาการแพ้กุ้งน่ะครับ ตอนนี้ปลอดภัยแล้วครับ ถ้ามาช้ากว่านี้อาจจะเสียชีวิตได้นะครับ" **คุณหมอพูด แล้วก็เดินจากไป ตอนนี้ทุกคนในบ้านก็พากันโลงอก แล้วทุกคนก็เข้าไปในห้องพักป่วยของคุณหนูจิวจิว ตอนนี้ฉันต้องกลับบ้านต้องพาคุณชายพีพีพักผ่อน เพราะมันดึกมากแล้วตอนนี้ คุณชายใหญ่ก็กลับมาพร้อมกับฉัน คุณชายพีพีในตอนนี้กำลังหลับอยู่บนตักของฉัน ฉันเองก็เริ่มง่วงมากเลยตอนนี้

พวกเราถึงบ้านใหญ่แล้ว ฉันพาคุณชายพีพีไปพักผ่อนที่ห้องนอน ฉันเดินออกมาจากห้องนอนคุณชายพีพีแล้วก็เดินผ่านห้องคุณชายใหญ่ ทันใดนั้นก็มีผู้ชายร่างสูงดึงฉันเข้าไปในห้องของคุณชายใหญ่ พอฉันหันไปก็เป็นคุณชายใหญ่ ทำเอาฉันตกใจมากเลย

**"คุณชายมีอะไรเหรอคะ ถึงดึงฉันเข้ามา" **ฉันถามคุณชายใหญ่ไป คุณชายใหญ่ไม่ได้พูดอะไรแต่ผลักฉันลงไปบนเตยงใหญ่ ฉันไม่เข้าใจการกะทำของคุณชายเลย

**"ช่วยฉันหน่อย ฉันโดนวางยา" **คุณชายใหญ่พูดพร้อมกับกำลังพยายามจะขมขื่นฉัน ฉันทำอะไรไม่ได้เลย แรงของเขาเยอะมาก สามารถทับฉันแบนได้เลย จากนั้นฉันก็ได้กลายเป็นของคุณชายใหญ่

    ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาก็ตกใจว่าฉันมาอยู่ในห้องคุณชายใหญ่ได้ไง ฉันก็เลยนึกถึงเรื่องเมื่อคืน มันทำให้ฉันอายมากเลย แต่ฉันสงสัยว่าคุณชายโดนวางยาได้ไง ฉันมองไปที่คุณชายใหญ่ที่นอนอยู่ข้างๆ ก็คิดว่า ฉันกลายเป็นของเขาไปแล้ว อยู่ๆ คุณชายก็ตื่นขึ้นมาสบตากับฉันทำเอาฉันตกใจเลย

จบตอนที่ 3