ณ ภูเขาที่มีต้นไม้อย่างมากมาย มีเด็กสาวและเด็กหนุ่มคู่นึง กำลังวิ่งเล่นกันอย่างสนุกสนาน

มิโกะ:"ฮ่า...ฮ่า..ฮ่า..ยุน นายตามมาให้ทันสิ ฮ่า..ฮ่าฮ่าฮ่า

ยุน: แฮ่ก~...แฮ่ก..แฮ่ก..เดินช้าๆหน่อยมิโกะเดี๋ยวก็เกิดเรื่องอันตรายหรอกน่า

มิโกะ: ที่นี่หน่ะหรอจะมีอะไรอันตราย นายหน่ะคิดมาก

เด็กสาวคนนั้นหลังจากที่ตนพูดจบก็ได้วิ่งไปอย่างสนุกสนานโดยไม่ได้มองทางแม้แต่นิดเดียว เขานอนกำลังมองเด็กหนุ่มที่วิ่งตามมาจากด้านหลัง จนทำให้ไปสะดุดกับก้อนหินก้อนนึงจนตกจากหน้าผา

มิโกะ: เอะ...เอ๊ะ..ชะ..ชะ..ช่วยด้วยยยยยยยย~

ยุน: มิ..โกะชั้นจะไปช่วยเดี๋ยวนี้~

เด็กหนุ่มเมื่อเห็นอย่างนั้นก็ได้ วิ่งเข้ามาอย่างสุดชีวิตหวังจะช่วยเพื่อนของตนไว้ให้ได้ แต่กระนั้นก็ไม่นาน เด็กสาวได้พลัดตกลงไปในหุบเหวลึก

มิโกะ: ม้ายยยยยย...น้าาาา...ยุน..ช่วยชั้นด้วยยยยย

ยุน: ไม่...ไม่...ม้ายยน้าาา..มิโกะะะะะ~

เด็กหนุ่มนั้นได้ตกใจตื่นขึ้นมาจากฝันของตนเมื่อครั้งอดีตที่เคยเจอกับเหตุการณ์นี้จนทำให้เด็กหนุ่มนั้นฝันถึงมันอยู่ทุกคืน

ยุน: แฮ่ก..แฮ่ก..แฮ่ก..อ่า~...ฝันถึงเรื่องนั้นอีกแล้วสินะ มิโกะ ชั้น...ชั้น..ชั้น..ขอโทษนะ..ชั้นมันไร้ประโยชน์..ชั้นช่วยเธอไม่ได้...ชั้นคิดถึงเธอเหลือเกิน...มิโกะ..ชั้นอยากจะบอกเธอว่า..ชั้นนั้นรักเธอมากขนาดไหน...ถ้าได้พบกันอีกครั้ง..ชั้นคนนี้จะไม่ปล่อยเธอไปอีกแล้วแหละนะ

เด็กหนุ่มในตอนนี้ได้โตเป็นชายหนุ่มที่หน้าตาดีมีเสน่ เขาได้พูดกับตัวเองในใจถึงเรื่องเมื่อครั้งในอดีตที่ผ่านมา เขานั้นได้โทษกับตัวเองว่าทุกอย่างคือความผิดของเขา และเขานั้นก็ได้ล้มตัวลงนอนอีกครั้งแล้วก็ได้หลับไป

ณ ร้านสะดวกซื้อแห่งหนึ่ง

ยุน: อร้ากกกกก...อะไรมันจะร้อนได้ขนาดนี้ว้าาาาาาาา

ชายหนุ่มนั้น ได้ตะโกนออกมาอย่างสุดเสียงจนคนรอบข้างต่าง หันมามองเขาหลังจากเขาตะโกนเสร็จ ก็ เดินมาตามถนนไปเรื่อยๆอย่างไม่มีจุดหมาย พร้อมทั้งนึกในใจ

ยุน(คิดในใจ):ชั้นนั้นมีชื่อว่า ยุน อสึมะ ยุนเป็นนักเรียน ม.ปลาย ธรรมดา คนนึงไม่ได้มีอะไรพิเศษ

หลังจากชายหนุ่มพูดจบ ทันใดนั้นชายหนุ่มก็ได้ เอาขวดน้ำออกมาจากถุง แล้วทำการเปิดผาขวดน้ำ ยกดื่มแต่ทันทีที่ชายหนุ่มนั้น ได้ดื่มน้ำอยู่ มีผู้ชายคนนึงเข้ามาทัก ชายหนุ่ม ด้วยเสียงที่ดังมาก จนชายหนุ่ม ช็อคเสียชีวิต โดยการสำลักน้ำตาย

(ความเดิมจากตอนที่แล้ว)

พระเอกของเราหรือยุน ได้สำลักน้ำจนเสียชีวิต

ณ สถานที่แห่งหนึ่งที่มีแสงสีขาวไปทั่วบริเวณพร้อมทั้งมันชั่งเจิดจ้า และไม่ว่าจะมองทางไหนก็มีแต่แสงสีขาว

ยุน: อ่าา..เอ่อออ...ที่นี้มันที่ไหนกันว่ะ..เมื่อกี้เรากำลังกินน้ำอยู่นี้หว่า

หลังจากที่ยุนนั้นพูดจบก็ได้มีเสียงดังก้องเปล่งออกมา

พระเจ้า: เจ้ามนุษย์ ข้านั้นต้อง....เอ่ออ..ขอโทษเจ้าด้วยจริงๆ..สำหรับเรื่องของเจ้า

หลังจากที่พระเจ้านั้นได้พูดจบเขานั้นวิ่งออกมาจากแสงสีขาวพร้อมกับสไลด์ดิ้งคำนับต่อยุน

พระเจ้า: ข้าขอโทษด้วยยย...โกเมนนาไซ~

ยุน(คิดในใจ): เหะ...เห๋...อะไรกันว่ะเนี่ย...

ยุนนั้นกำลังยืนงงอยู่กับสิ่งที่เจอตรงหน้าของตนพร้อมกับด้วยความสงสัยอันมากมาย

ยุน:นี่...คุณเป็นใครหรอครับ..แล้วมาขอโทษผมทำไม..

ยุนนั้นได้เอ่ยถามต่อพระเจ้าเพราะตนนั้นสงสัยมากว่ามันเกิดอะไรขึ้น

พระเจ้า: เอ่อ...ข้านั้นมีนานว่า..ชามาห์..หรือที่พวกเจ้านั้นเรียกว่า..พระเจ้า..นั้นเอง

ยุน: ชามาห์?..พระเจ้า?..คุณล้อเล่นผมรึปล่าวเนี้ย

พระเจ้า: ข้ามิได้ล้อเล่นเจ้าหรอก...เจ้านั้นได้ตายไปแล้ว..

หลังจากที่พระเจ้าพูดจบ เขาได้ทำการเนรมิตรจาก แสงสีขาวรอบบริเวณ ใช้กลายเป็นห้องขนาดใหญ่ พร้อมทั้งมีเฟอร์นิเจอร์ต่างๆในห้องนั้น

ยุน: โอ้ววว...ว้าววว..นี้มัน...สู๊ดดดด..ย๊อดดดด

ยุนหลังจากเห็นสิ่งที่พระเจ้านั้นเนรมิตร ตาของเขานั้นเป็นประกาย ตกใจและทึ่งกับสิ่งที่เห็นอยู่

พระเจ้า: เจ้าเห็นแล้วใช่มั้ยล้าาา..ว่าข้านั้นเก่ง..และสุดยอดขนาดไหน..ฮ่า..ฮ่าฮ่าฮ่า..

ยุน: ช่ายนั้นนี้มันน...สุดยอดจริงๆ..มันเป็นอะไรที่แบบ...เจ๋งเป้งไปเลย

ยุนนั้นเข้าได้ชื่นชมพระเจ้าจากหัวใจพร้อมกับเอามือของตนไปจับมือของพระเจ้า ส่วนพระเจ้านั้นก็ดีใจกับการชื่นชมของยุน

ยุน: ว่าแต่...ผมนั้นได้..ยังไง..ผมเป็นอะไรตายหรอครับ..

พระเจ้า: การเจ้าตายนั้น..มันเป็นความผิดพลาดของข้า..พอดีข้านั้น..เอ่อออออ~

พระเจ้านั้นทำท่าทางอ้ำๆอึ้งๆกับการที่จะตอบคำถามของยุน

พระเจ้า: พอดีว่าข้าหน่ะ....เผลอไปบีบดวงจิต ผิดดวง

ยุน: เอ๊ะ!..เอ๋!!!!!!...นี้ท่านยังเป็นพระเจ้าอยู่...อีกมั้ยเนี้ยยยย..อ๊ากกกกกกกก..ท่านได้ตัดอนาคตของเด็กหนุ่ม..ที่หน้าหล่อเท่..ผู้นี้เลยน้าาาาาา

ยุนนั้นเขาได้สติแตกวิ่งไปทั่วห้องหลังจากที่ได้ยินพระเจ้านั้นพูดจบ

พระเจ้า: เอาน่าๆ...ยังไงเจ้าก็ตายแล้ว...ถ้าข้าจะส่งเจ้าไปเกิดใหม่..

ยุน: เกิดใหม่?..

พระเจ้า: ใช่แล้วแหละ...เกิดใหม่ในโลกที่มีแล้วมนต์

ยุน: อ่า~..อย่างงี้นี้เอง...ถ้าอย่างงั้น..ไปอยู่ในโลกเวทย์มนต์...ผมก็ขอเป็นผู้ฝึกตน..คนเดียวในโลกนั้นแล้วกัน...ผมต้องการความรู้ทั้งหมดเกี่ยวกับผู้ฝึกตน...

พระเจ้า: เฮ้อ~~...ก็ได้~....เจ้านี้น่า~....ข้าอยากจะให้ไปเกิดแล้ว..เทพเลย..

ยุน: ไม่เอาอ่ะ...ผมไม่ต้องการหรอกนะ...

พระเจ้า: ถ้างั้นข้า..จะส่งเจ้าไปเกิดโลกที่มีพลังวิญญาณเยอะละกัน...แต่ว่ามีเพียงแค่เจ้าที่รู้จักวิธีใช้พลังวิญญาณนั้น...เพราะทุกคนจะใช้เวทย์มนต์...

หลังจากที่พระเจ้าได้พูดจบนั้น เขาก็ไปเดินเข้าไปเอานิ้วชี้ จิ้มไปที่หน้าผาก ก่อนจะมีแสงสีทอง เปล่งประกายออกมาจากที่ปลายนิ้ว ความรู้เกี่ยวกับการฝึกตนทุกอย่าง ได้ไหลเข้าไปในสมองของยุน หลังจากนั้นพระเจ้าก็ได้เอานิ้วออกจากหน้าผาก

พระเจ้า: เอาละทีนี้เจ้าต้องการอะไรอีกมั้ย

ยุน: ข้าต้องการ...เวทย์ในการคราฟ..ของเพราะข้านั้นจะไปสร้าง..เทคโนโลยีในโลกนั้น..

พระเจ้า: เจ้านี้..มันโลภจริงๆ..งั้นก็เอาไปเถอะ

หลังจากที่พระเจ้าพูดจบก็ได้ส่ง ยุนไปเกิดใหม่ในอีกโลกพร้อมกับความรู้และเวทย์มนต์