ศิลา หนุ่มวัย29ปี เจ้าของไร่สิงหราช

ชายหนุ่มรูปงาม เป็นที่หมายปองของสาวๆ

ศิลาไม่ได้สนใจผู้หญิงคนไหน นอกจาก

นิสา หญิงสาววัย 25ปี ผู้เป็นคู่หมั้นคู่หมาย

หลังจากหมั้นหมายกันได้ไม่นาน นิสา ก็เกิดอุบัติเหตุจนเสียชีวิต หลังจาก นิสา ตาย ศิลาก็กลายเป็นคนเงียบครึม ไม่เปิดใจให้ใครอีกเลย

แต่จู่ๆชีวิตของศิลาก็วุ่นวายขึ้นมาอีกครั้ง

เมื่อ ศิวกร พ่อของศิลาแต่งงานกับ วิมล

แฟนสาวที่คบกันมานาน ซึ่งศิลาไม่ได้มีปัญหาเรื่องการแต่งงานใหม่ของพ่อแต่อย่างใดเพราะหลังจากแม่ของศิลาตาย ศิลากับพ่อก็ได้วิมลคอยดูแลมาตลอด เพียงแต่วิมล ผู้เป็นแม่เลี้ยงนั่น มีลูกติดพ่วงมาด้วยนั้นก็คือ มินตรา หญิงสาววัย23ปี มินตราเป็นคนซื่อบื้อ ไม่ทันคน ไม่สู้คน ศิลาไม่ค่อยถูกชะตากับ น้องสาวต่างสายเลือดคนนี้สักเท่าไหร่ เพราะมินตราเชื้องช้า ทำอะไรอืดอาด ยืดยาด ดุนิดดุหน่อยก็ร้องไห้เป็นเด็ก ศิลามักชอบแกล้งดุมินตราเป็นประจำ

หลังจากจบงานแต่ง ศิวกร กับ วิมล ต้องบินไปดูงานด่วนจึงจำเป็นต้องทิ้งมินตราไว้ที่ไร่สิงหราช

และแล้วคืนแห่งหายนะก็เกิดขึ้นเมื่อ มินตราโดนเพื่อนสนิทหลอกไปร้านเหล้ามอมเหล้าหวังจะหลอกฟัน แต่โชคดีที่ศิลาก็นัดเพื่อนไปที่ร้านเดียวกัน จึงช่วยมินตราไว้ได้

แต่โชคร้าย มินตราโดนวางยาปลุกเซ็กส์.

.

.

.

.

.

เรื่องราวจะเป็นอย่างไร

ศิลาจะช่วยมินตราได้มั้ย

โปรดติดตามตอนต่อไป

ณ.ไร่สิงหราช มีคนงานมากมายกำลังขนผลไม้ขึ้นรถที่มาต่อแถวรอรับผลไม้สดๆจากไร่

ศิลาผู้เป็นเจ้าของไร่ ยืนคุมความเรียบร้อยของคนงานอยู่ไม่ห่าง ศิลาเป็นคนเอาจริงเอาจังกับการทำงานและเป็นคนเงียบขรึมทำให้คนงานทุกคนในไร่เกรงกลัวศิลาโดยเฉพาะ มินตรา น้องสาวต่างสายเลือด ลูกติดของ วิมล แม่เลี้ยงของศิลา

หลังจากที่พ่อของศิลาแต่งงานกับวิมลไม่นาน ก็มีเหตุที่ทำให้วิมลต้องรับมินตรามาอยู่ที่ไร่ด้วย มินตราเป็นคนเรียบร้อยและว่านอนสอนง่าย น่ารักอ่อนโยน

ตั้งแต่วันแรกจนถึงวันนี้ศิลาก็ไม่ค่อยถูกชะตากับมินตราสักเท่าไหร่ เพราะความซื่อบื้อและความเชื่องช้าของเธอมักทำให้ศิลาหงุดหงิดเป็นประจำ

ศิลา : มินตรา! มินตราาาา!!!! หยิบใบเสร็จให้ฉันที มินตรา!

มินตรา : ค่ะ~~พี่ศิลา รอสักครู่นะคะ

ศิลา : เธอทำอะไรของเธอชักช้าจัง

มินตรา : เอ่อ~คือมินกำลังเคลียร์ออร์เดอร์ของรอบต่อไปอยู่อ่ะค่ะ

ศิลา : หัดทำอะไรให้มันเร็วๆหน่อยได้มั้ย ทำงานแข่งกับเวลา ไม่ใช่ทำงานรอเวลาเข้าใจมั้ย ยัยซื่อบื้อ

มินตรา : 😰😰😰😰 มินขอโทษค่ะ คราวหน้า มินจะตั้งใจทำงานมากว่านี้ค่ะ

ศิลา : รีบเคลียร์งานที่ให้ไป ให้เสร็จภายในวันนี้ เข้าใจนะ

มินตรา : 😥😥😥ค่ะเข้าใจค่ะ

ศิลา : เอ่อ...มีอีกเรื่องนึง น้ามลกับพ่อฝากมา

บอกว่า ให้เธอกับฉันไปทานข้าวที่บ้านใหญ่พวกท่านมีเรื่องจะคุยด้วย

มินตรา : เรื่องอะไรหรอคะ???

ศิลา : ฉันจะรู้มั้ย ฉันก็ยืนอยู่กับเธอตรงนี้เนี่ย

อยากรู้ก็ไปถามเอาเองเย็นนี้ ไปๆทำงานได้แล้ว

มินตรา : ค่ะๆจะไปเดี๋ยวนี้แหละค่ะ

...ณ บ้านหลังใหญ่ท้ายไร่...

ศิลา นั่งทานข้าวรวมโต๊ะอาหารกับ สิงหราชผู้เป็นพ่อ และน้าวิมลแม่เลี้ยงผู้แสนใจดี ศิลารักและเคารพวิมลเหมือนแม่แท้ๆเพราะวิมลเป็นคนดูแลศิลาตั้งแต่เด็กๆ แม่แท้ๆของศิลาเสียชิวิตเพราะโรงมะเร็งตอนศิลาอายุได้8ขวบ หลังจากแม่ของศิลาเสียชีวิตไป2ปีสิงหราชก็แต่งงานใหม่กับวิมล วิมลรักและดูแลศิลาเป็นอย่างดีเปรียบเสมือนลูกแท้ๆของตัวเอง

ทั้งสามคนกำลังนั่งคุยกันอยู่สักพัก เพื่อรอมินตรา เพราะมินตรายังมาไม่ถึง มินตราไม่ได้พักที่บ้านใหญ่ท้ายไร่ แต่เธอพักที่บ้านหลังเล็กที่อยู่ใจกลางไร่เพราะที่นั้นเป็นทั้งบ้านและออฟฟิตไว้ทำงาน ของศิลากับเธอ

เธอเป็นผู้ช่วยของศิลางานของเธอมักจะเลิกไม่เป็นเวลาเธอจึงของย้ายไปอยู่ที่บ้านเล็กเพื่อให้สะดวกแก่การทำงาน ไม่ต้องขับรถไปมา ถึงบ้านใหญ่จะอยู่ท้ายไร่ แต่ก็ไกลพอควรเพราะพื้นที่ของไร่นี้ใหญ่มาก

เวลาผ่านไปมินตราก็มาถึง เธอเดินข้างมาเหมือนซอมบี้ หัวยุ่งฟู ท่าทางเหนื่อยหอบ ก็แน่นอนล่ะเพราะศิลาสั่งให้เธอไปนู้นไปนี้ทั้งวันไม่ได้หยุดพัก กว่าเธอจะเคลียร์งานเสร็จก็เย็นพอดี

พ่อศิลา : มินทำไมมาช้าล่ะลูก

มินตรา : มินเพิ่งเคลียร์งานเสร็จค่ะ เสร็จแล้วก็รีบมาเลยค่ะ

พ่อศิลา : ตาศิแกใช้งานน้องหนักไปรึป่าว ฉันส่งน้องไปช่วยแกทำงานไม่ได้ส่งไปให้แกแกล้งนะโว้ย!!

ศิลา : พ่อครับ ผมจะไปกล้าแกล้งหลานรักของพ่อได้ไง ผมก็แค่อยากให้เป็นงานเร็วๆช่วงผมยุ่งๆจะได้ให้มาคุมงานแทนผม ทำงานแค่นี้เหนื่อยแล้วหรอ ฉันยังไม่เห็นเหนื่อยเลย

พ่อศิลา : แกจะเอาน้องมาเปรียบกับแกได้ไง น้องตัวนิดเดียว แกน่ะถึกอย่างกับควาย ใครจะไปสู้แกได้

วิมล : เอาล่ะๆพอกันเลิกเถียงกันทั้งพ่อทั้งลูกเลยค่ะ มาทานข้าวกันดีกว่ากับข้าวเย็นหมดแล้ว มายัยมินเอาของไปวางแล้วมานั่งทานข้าว

มิน : ค่ะแม่

เวลาผ่านไปไม่นานทั้ง4คนทานข้าวเสร็จก็มานั่งคุยกันต่อที่ห้องรับแขก

ศิลา : ที่พ่อตามพวกผมมาวันนี้ตกลงมีเรื่องอะไรครับ ถ้าไม่มีผมจะได้ไปส่งมินตราแล้วจะขึ้นไปอาบน้ำนอน

พ่อศิลา : มีสิไม่มีฉันจะเรียกแกมาทำไมล่ะ

พอดีฉันกับน้าแกจะต้องไปดูไร่ที่เชียงรายช่วงนี้ผลผลิตออกมาไม่ค่อยดีเท่าที่ควร ของส่งออกไม่ได้ ฉันกับน้าแกต้องไปอยู่ที่นู้นสัก3เดือน ช่วงที่ฉันไม่อยู่ฉันอยากให้หนูมินย้ายมาอยู่ที่บ้านใหญ่ คอยดูแลบ้านช่วงที่พวกฉันไม่อยู่

ศิลา : แต่พ่อครับผมเป็นผู้ชายจะให้มินตรามาอยู่ที่นี่ได้ไง เค้าเป็นผู้หญิงนะพ่อ

พ่อศิลา : ทำไมจะไม่ได้... ไม่ได้นอนห้องเดียวกันสักหน่อย

ศิลา : นั้นแหละ ผู้หญิงกับผู้ชาย อยู่ร่วมชายคาเดียวกันโดยที่ยังไม่ได้แต่งงานมันไม่เหมาะสมนะพ่อ

พ่อศิลา : อ๋อ...ถ้าฉันจะให้หนูมาอยู่ที่นี้ คือหนูมินต้องแต่งงานกับแกก่อนว่างั้น

ศิลา : ไม่ใช่ ผมไม่ได้หมายความแบบนั้น คือผมหมายความว่า ถ้ามินตรา มาอยู่ที่นี้ คนอื่นเค้าจะมองไม่ดี ผมกับมินตราไม่ใช่พี่น้องกันจริง ถ้ามีคนเอาไปพูด มินตราจะเสียหาย

พ่อศิลา : แกไม่ต้องห่วงถ้าใครเอาไปพูดให้หนูมินเสียหาย ฉันจะกลับมาจัดการมันเอง

ศิลา : งั้นก็ตามใจพ่อแล้วกัน

พูดจบศิลาก็เดินขึ้นชั้น2ไปอย่างหัวเสีย ศิลาเป็นห่วงกลัวคนเอาไปนินทา เพราะตนกับมินตราไม่ใช่พี่น้องกันแท้ๆ ไม่ได้เกี่ยวข้องใดๆทางสายเลือด กลัวมินตราจะเสียชื่อเสียง เพราะตนเองก็เป็นผู้ชาย

ใครจะไปรู้หากตนหน้ามืดปล้ำมินตราขึ้นมาอะไรก็เกิดขึ้นได้ เพราะตนก็ไม่ใช่คนดีเท่าไหร่

.

.

.

ติดตามต่อตอนต่อไป

ศิลาอาบน้ำแต่งตัว เดินลงมาจากชั้น2เพราะต้องไปส่งมินตราที่บ้านเล็ก พ่อยังนั่งคุยกับมินตราไม่เลิกจนศิลาต้องเข้าไปขัดคอไม่งั้นมินตราคงไม่ได้กลับไปนอนแน่นๆ

ศิลา : พ่อครับ เลิกคุยได้แล้วครับ ดึกแล้วผมต้องไปส่งมินตราแล้ว

พ่อศิลา : ตกลงพ่อให้หนูมินย้ายมาอยู่ที่นี้อาทิตย์หน้านะ น้าแกจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงน้อง

ศิลา : เห้อ!!😤ตามใจพ่อเถอะครับ ยังไงผมก็ขัดพ่อไม่ได้อยู่แล้ว

พ่อศิลา : ดี...แกรู้ก็ดีแล้ว ไปเถอะไปส่งน้อง

แล้วขับรถดีๆนะ

ศิลา : ครับพ่อผมจะส่งให้ถึงที่เลยครับ

มินตา : งั้นมินกลับก่อนนะค่ะคุณลุงคุณแม่

พ่อศิลา/วิมล : จ้าๆ

ศิลาขับรถมาส่งมินตราที่บ้านเล็ก ทั้งคู่ไม่ได้พูดคุยอะไรกัน บรรยากาศเงียบสนิท มีเพียงเสียงเพลงในรถเท่านั้น ไม่นานรถก็แล่นมาถึงหน้าบ้าน

มินตรา : ขอบคุณที่มาส่งนะคะพี่ศิลา

ศิลา : เธอคิดยังไงเรื่องนี้

มินตรา : เรื่องอะไรคะ?

ศิลา : ก็เรื่องที่พ่อให้เธอย้ายไปอยู่บ้านใหญ่กับฉัน ถ้าเธออึดอัดก็บอกท่านไปตรงๆ ไม่มีใครบังคับเธอ

มินตรา : มินโอเคค่ะ มินยังไงก็ได้ พี่ศิลาอึดอัดหรอคะที่มินจะไปอยู่ด้วย

ศิลา : ป่าว ฉันแค่...เห็นว่าเธอเป็นผู้หญิง มันไม่เหมาะที่จะอยู่ในบ้านกับฉันที่เป็นผู้ชาย เราสองคนไม่ใช่พี่น้องกันจริงๆ ฉันกลัวคนอื่นจะนินทาเธอเสียๆหายๆ

มินตรา : คนเรามีปากไว้พูด อยู่ที่ว่าเรื่องที่พูดจะจริงเท็จแค่ไหน

ศิลา : ตามใจเธอแล้วกัน ฉันไม่ได้อึดอัดอะไรที่เธอจะไปอยู่ด้วย งั้นฉันกลับก่อนแล้วกัน เธอก็รีบนอนด้วยพรุ่งนี้มีคุยงานแต่เช้า

มินตรา : ค่ะ ขับรถดีๆนะคะ

เวลาผ่านไปจนครบกำหนด1อาทิตย์ ที่มินตราต้องย้ายมาอยู่บ้านใหญ่ท้ายไร่

พ่อศิลา : พ่อต้องเดินทางแล้วฝากแกดูแลไร่ดีๆด้วยนะ

ศิลา : ครับพ่อ พ่อไม่ต้องห่วงทางนี้ ผมจะดูแลให้ดีที่สุด

วิมล : คุณศิ น้าฝากน้องด้วยนะ ถ้ายัยมินดื้อไม่เชื่อฟังก็จัดการตามสมควรได้เลย

ศิลา : ไม่ต้องเป็นห่วงครับ ผมจะจัดการตามสมควรแน่นอนครับ

สิงหราชและวิมลเดินขึ้นรถไปอย่างยิ้มแย้มโดยมีศิลาและมินตรายืนส่งอยู่ข้างรถ ไม่นานรถก็แล่นออกไป ทิ้งไว้เพียงความเงียบ ศิลาเดินเข้าบ้านก่อนจะเรียกมินตราให้ตามเข้าไป

ศิลา : เข้าบ้านสิจะยืนอยู่ตรงนั้นอีกนานมั้ย🤨

มินตรา : อ๋อ...ค่ะๆ🤪

ศิลา : ฉันจะให้เธอขึ้นไปพักที่ห้องข้างๆฉัน มีอะไรจะได้เรียกฉันได้

มินตรา : ค่ะ

ศิลา : คนงานในบ้าน รวมถึงแม่บ้านจะอยู่ที่บ้านจนถึง1ทุ่ม หลังจาก1ทุ่มถ้าเธอต้องการอะไรต้องทำเองหรือไม่ก็บอกฉัน

มินตรา : ค่ะ

ศิลา : อาหารเช้าแม่บ้านจะทำให้ส่วนอาหารเย็น เราต้องทำทานเอง ส่วนใหญ่แม่เธอจะเข้าครัวเอง บ้านใหญ่จึงไม่มีแม่ครัว เธอทำอาหารได้ใช่มั้ย?

มินตรา : ค่ะมินทำได้ค่ะ

ศิลา : ส่วนเรื่องการเดินทางไปทำงานเธอไปกับฉัน ไม่ต้องขับรถไปเอง

มินตรา : ค่ะ

ศิลา : วันนี้เธอไม่ต้องเข้าไร่ อยู่เคลียร์สัมภาระของเธอให้เสร็จ พรุ่งนี้ค่อยเข้าไปทำงาน

มินตรา : ค่ะ แล้วเย็นนี้พี่ศิลาอยากทานอะไรเป็นพิเศษมั้ยค่ะ

ศิลา : อะไรก็ได้