ฉันชื่อว่า ข้าวหอม อายุ 18 ปี มีเพื่อนสนิทอยู่ 2 คนรวมตัวเองก็เป็น 3 คน คนแรกชื่อว่า แอน คนที่สองเป็นกระเทยชื่อว่า บุ๊ค เราสามคนสนิทกันมาก รู้จักกันมาตั้งแต่อนุบาล เราสามคนไม่มีอะไรปิดบังกันเลย จนกระทั้งขึ้นม.6 ก็มีเด็กใหม่ย้ายเข้ามาชื่อว่า เอิงเอย เธอสามารถเข้ากับคนในห้องได้ดี โดยเฉพาะลูกพี่ลูกน้องของฉันเขาเป็นผู้ชาย ชื่อว่า คอปเตอร์ ก็เป็นคนที่สนิทด้วยเหมือนกัน แต่เราไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น พอเจอหน้ากันก็จะทะเลาะกันตลอด แต่บางทีก็ไม่ทะเลาะกัน ส่วนมากจะเป็นคอปเตอร์ที่ชวนทะเลาะ เอาตรงๆนะ ทุกคนในห้องมักจะโดนคอปเตอร์มันแกล้ง แต่พอมาเจอเอิงเอยไม่แกล้ง ไม่รู้ทำไม

"สวัสดี เธอชื่ออะไรเหรอ" เอิงเอยเข้ามาถามชื่อฉัน

"ฉันชื่อว่า ช้าวหอม แล้วผู้หญิงที่อยู่ข้างฉันมีชื่อว่า แอน ส่วนกระเทยควายคนนี้มีชื่อว่า บุ๊ค" ฉันแนะนำตัวทุกคน แล้วก็แซวบุ๊คไปทีนึง

"แม้ ตัวเองสวยตายแหละ" บุ๊คแซวฉันมา แล้วก็เดินไปหา เซฟ หนุ่มหล่อประจำห้องที่เย็นชามากๆ ชอบทำตัวเป็นผู้ใหญ่ แล้วก็ลึกลับสุดๆ

"เซฟ ดูสิอีหอมมันว่าฉันน่ะ" บุ๊คเดินไปแล้วก็นั่งบนโต๊ะเรียน ดูเหมือนว่าบุ๊คน่าจะอ่อย เซฟ อยู่แต่มันก็เป็นเรื่องของบุ๊ค

"พอสู้ฉันไม่ได้ก็ไปหาผู้เลยนะอีบุ๊ค" ฉันแซวบุ๊คไป

"อย่าเอาฉันไปเกี่ยวด้วยสิ" เซฟพูดแล้วก็เดินจากไป ถ้าให้ฉันเดาคงไปห้องสมุดแน่ เพราะหมอนั่นชอบเรียนหนังสือ ไม่รู้ว่าจะเรียนไปทำไม พอเซฟเดินจากไปบุ๊คก็เดินมาหาฉัน

จบตอนที่ 1

วันนี้เป็นเวรทำความสะอาดของฉัน คนที่เป็นเวรวันนี้มี เอิงเอย บุ๊ค เซฟ คอปเตอร์ และเมฆ ซึ่งฉันเป็นหัวหน้าเวร ก็เลยต้องกลับบ้านช้ากว่าคนอื่น เพราะต้องตรวจสอบว่าสะอาดรึเปล่า ทันใดนั้นก็มีคนเดินเข้ามาในห้อง

"อ้าว ยังไม่กลับบ้านอีกเหรอ" คนที่ถามฉันก็คือเซฟ น้ำเสียงที่เขาพูดนั้นดูเย็นชามาก ฉันก็ไม่รู้หรอกนะว่าทำไมถึงเย็นชา

"ก็ฉันเป็นหัวหน้าเวร ก็ต้องตรวจสอบว่าสะอาดรึเปล่า ก็เลยต้องกลับช้าเป็นธรรมดา" **ฉันตอบคำถามของเซฟไป เซฟก็เงียบไม่ได้พูดอะไรกับฉัน แล้วก็เดินออกจากห้องไป ฉันได้แต่มองขาออกไปแล้วฉันก็หลืบไปเห็นสมุดเล่มหนึ่งที่หล่นลงมาจากใต้โต๊ะของเอิงเอย มันเป็นสมุดล็อคกุญแจ ฉันก็เลยเปิดมันไม่ออก ฉันก็เลยยัดใส่ใต้โต๊ะให้เหมืนเดิม วันถัดมาที่โรงเรียน วันนี้ก็เป็นวันปกติ ไม่ได้มีอะไรพิเศษ

"หวัดดีตอนเช้า ยัยเตี้ย" คนที่ทักฉันก็คือ คอปเตอร์ เดินมาทักฉันไม่พอนะยังมาเรียกฉันว่าเตี้ยอีก ฉันก็เลยวิ่งไปตบหัวมันหนึ่งที

"โอ้ย ยัยบ้ามาตบหัวฉันทำไม"  คอปเตอร์พูด

"ก็ตบสั่งสอนนายไง ใครใช้ให้มาเรียกฉันว่าเตี้ย" ฉันพูดเสร็จก็เดินเข้าโรงเรียนไม่อยากโดนเจ้าบ้านั้นเรียกฉันว่าเตี้ยอีก ใครๆ ก็ไม่ชอบใช่ไหมคำว่า เตี้ย โดยเฉพาะคนที่ตัวเตี้ยแล้วยิ่งไม่ชอบใหญ่ ฉันเดินเข้าห้องเรียนก็เห็นเอิงเอยกำลังคุยกับเพื่อนในห้องอยู่ ฉันก็ไม่รู้หรอกว่าคุยอะไรกัน แต่ดูท่าทางสนุกดี

"คุยอะไรกันอยู่เหรอ" ฉันเดินเข้าไปถามเพื่อนคนหนึ่งในกลุ่ม

"ฉันคุยเรื่องเซฟกับเอยน่ะ เอยบอกฉันว่าเซฟกับเอยเป็นแฟนกัน" เพื่อนในกลุ่มคนนั้นตอบฉันมา มันทำให้ฉันอึ้งมากเพราะไม่เคยคิดมาก่อนว่าคนที่ได้ฉายาว่า เจ้าชายเย็นชา อย่าเซฟจะมีแฟน พอฉันอึ้งไปได้สักพัก ก็พึ่งสังเกตเห็นเซฟอยู่ข้างหลังฉัน ทำให้ฉันตกใจก็เลยถอยออกมาห่างๆ เพื่อนในกลุ่มที่คุยกัเอิงเอยก็พากันหลบออกมาทำให้ในที่ตรงนั้นมีแค่ เซฟกับเอิงเอย ดูทุหคนในกลุ่มที่คุยกับเอิงเอยเหมือนจะรอฉากอะไรสักอย่าง แต่พอมองไปที่เอิงเอยกับเห็นหน้าตาที่ฟืนยิ้ม และเหงื่อตก ทำให้ฉันงงมาก

"ฉันเคยเป็นแฟนกับเธอเมื่อไหร่เหรอ เอิงเอย" เซฟพูดจบก็เดินไปนั่งที่โต๊ะของตนเอง ทำให้ฉันกับคนในกลุ่มนั้นช็อคมาก นี่สรุปคือ เราโดนเอิงเอยหลอกเหรอ จากนั้นเอิงเอยก็วิ่งออกไปเข้าห้องน้ำ คนในกลุ่มนั้นก็พากันซุบซิบนินทาเอิงเอยอยู่ ที่จริงฉันอยากเข้าไปห้ามพวกนั้นนิทาอยู่หลอกนะ แต่พอมาคิดดูแล้วไม่ช่วยจะดีกว่า เพราะไม่อยากมีปัญหา

จบตอนที่ 2