...แสงจันทร์ยามค่ำคืนในคืนที่มืดสนิทจันทร์กระจ่างยามค่ำคืนส่องแสงลงมากระทบบนพื้นน้ำ...
...จิ้งหรีดเรไรส่งเสียงแจ้แจ้วเสียงนกขมิ้นร้องดังไปทั่วป่าราวกับว่าได้เวลากับรังนอน วัดแห่งหนึ่งตั้งอยู่ที่จังหวัดอยุธยามีหลวงปู่บุญมาผู้เป็นเจ้าอาวาส ผู้ที่ชุบเลี้ยงเด็กกำพร้าอย่างลูกจันทร์ เด็กหนุ่มวัย 25 ปี ...
... "ไอ้แดงเอ็งไปตามไอ้จันทร์มาที ถ้ามีเรื่องจะให้มันไปทำ"...
... "ครับหลวงปู่"...
...ณ คลายโศก...
...หนุ่มน้อยลูกจันทร์นั่งห้อยขาริมน้ำเฝ้าคิดถึงว่าตอนนั้นเป็นลูกเต้าเหล่าใครมีพ่อแม่เหมือนกับคนอื่นหรือไม่แต่ความคิดนั้นก็มันลายหายไปเมื่อได้ยินเสียงของรุ่นพี่เด็กวัด...
..."ไอ้จันๆอยู่ไหนว่ะ หลวงตาให้มาตามมึงอ่ะ"...
..."เอ้าพี่แดงมีอะไรหรือเปล่าจ๊ะ หลวงตาให้มาตามผมไปทำอะไรหรอจ้ะ"...
..."พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันมึงรีบไปเดี๋ยวหลวงแกจะรอนาน"...
...หลวงตานั่งหวลรำลึกถึงในอดีตครั้งไปเจอเจ้าจันทร์เด็กกำพร้าที่ไม่รู้เป็นลูกเต้าเหล่าใครวันเวลาผ่านไปไวเหมือนหมุนเข็มนาฬิกาตอนนี้ลูกจันทร์มีอายุ 24 ย่าง 25 แล้ว...
..."มาแล้วจ้าหลวงตามีอะไรเรียกใช้ จันหรอจ่ะ"...
..."ไม่มีอะไรหรอกข้ามีเรื่องจะบอกเอ็งน่ะ"...
..."มีเรื่องอะไรหรอจ๊ะหลวงตา"...
..."เอ็งยังจำ 10 กว่าปีที่แล้วได้หรือไม่ที่ข้าเคยทำนายดวงชะตาเอ็งไว้ ...
...จำได้จ้ะหลวงตา แล้วมันยังไงเหรอจ๊ะ...
...ปีนี้เองก็ 24 ย่าง 25 แล้วไม่ใช่หรอเวลานั้นคงจะมาถึงแล้วล่ะ "...
..."หลวงตาพูดอะไรจ๊ะจำไม่เข้าใจ"...
..."เอ็งฟังให้ดีนะลูกจันทร์เมื่อเอ็งอายุครบ 25 ปีบริบูรณ์หรือเบญจเพสเอ็งจะประสบเคราะห์กรรมอย่างหนัก"...
...หลวงตาบุญมาผู้ซึ่งมีบารมีแก่กล้าเล่าเหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นกับลูกจันทร์ฟัง หนุ่มน้อยผู้ซึ่งไร้ที่พึ่งพิง10 ปีที่แล้วได้มาอาศัยพึ่งบุญใบบุญหลวงตาบุญมา ...
..."วันพรุ่งนี้ก็เป็นวันเกิดเอ็งแล้วใช่ไหม"...
...ใช่จ้ะหลวงตา"...
..."พรุ่งนี้ห้ามเอ็งไปที่ท่าน้ำหรือไปต้องแสงจันทร์โดยอันขาด"...
..."เข้าใจที่ข้าสั่งใช่ไหม"...
..."จ๊ะหลวงตาลูกจันทร์จะทำตามที่หลวงตาสังข์จ้า"...
...คืนจันทร์กระจ่างดวงจันทร์เต็มดวงสะสมลงมากระทบยังพื้นน้ำริมศาลาลูกจันทร์ผู้ที่ถูกห้ามไม่ให้ไปหรือออกนอกชายคาบ้านทำได้เพียงมองแสงจันทร์ในวันเพ็ญตรงหน้าต่างเท่านั้นในใจความคิดว่า...
..."วันนี้ทำไมดวงจันทร์สวยจังเลยนะ แอบออกไปนิดนึงไม่เป็นไรหรอกหลวงตาคงไม่ว่าเราหรอกมีสายสิญจน์ที่หลวงตาผูกไว้ให้อยู่แล้วนี่"...
...หนุ่มหนุ่มน้อยผู้ที่ลืมคำสั่งของหลวงตาไปสิ้นโดนแสงจันทร์ในวันเพ็ญเย้ายวนให้ลงไปหาลูกจันทร์เอาเท้าหย่อนลงบนผืนน้ำนั่งฮำเพลงอย่างมีความสุข...
..."จันทร์เอ๋ยจันทร์เจ้า...
...ขอข้าวขอแกง...
...ขอแหวนทองแดงผูกมือน้องข้า...
...ขอช้างขอม้าให้น้องข้าขี่...
...ขอเก้าอี้ให้น้องข้านั่ง...
...ขอเตียงตั้งให้น้องข้านอน...
...ขอละครให้น้องข้าดู...
...ขอยายชูเลี้ยงน้องข้าเถิด...
...ขอยายเกิดเลี้ยงตัวข้าเอง"...
..."พระจันทร์เจ้าขาลูกจันทร์อยากมีพ่อมีแม่ถ้าหากพระจันทร์ขอให้ชาติหน้าลูกจันทร์มีพ่อมีมีแม่มีครอบครัวที่อบอุ่นมันกับคนอื่นด้วยนะจ๊ะ"...
...ยามเที่ยงคืนลูกจันทร์นั่งเหม่อมองท้องฟ้ามีพระจันทร์ดวงโตเขาได้ตั้งจิตอธิษฐานถึงดวงจันทร์กลมโตและในเวลานั้นเองยิ่งก็เป็นเวลาที่ลูกจันทร์อายุครบ 25 ปีบริบูรณ์ พลันมีแสงแปล่งมาจากดวงจันทร์สาดลงมากระทบพื้นน้ำส่งเข้าไปในตาลูกจันทร์...
..."นั่นแสงอะไรทำไมแสบตาจัง"...
...แสงจันทร์นวลยามนี้ส่องกระทบลงบนผิวน้ำ กลางท่าน้ำลำคลองแห่งหนึ่ง เสียงโวกเวกโวยวาย ของเหล่าบ่าวไพร่ในเรือน ทำให้ผู้อาศัยภายในเรือน ต้องเอ่ยปากถาม...
..."เสียงกะไรรึนางแย้ม"...
...คุณหญิงกิ่งแก้วแม่นายของเรือนแห่งนี้ผู้ซึ่งเป็นภรรยาของเจ้าพระยาเดชาไกรศาสตร์ หรือพระยาไกรศาสตร์ เอ่ยถามบ่าวคนสนิท...
..."แม่นายเจ้าค่ะๆ!...
..."แย่แล้วเจ้าค่ะ"...
...ใจเย็นๆก่อนอีวันมีกะไรโวยวายอยู๋ได้ เกรงใจแม่นายบางสิ"...
...เสียงแม่แย้มคนสนิทคุณหญิงเอ็ดหลานสาวตน...
..."เอ้า! ค่อยๆพูดอีวันมีกะไรว่ามา"...
..."มีคนผู้หนึ่งนอนอยู่ริมท่าน้ำเจ้าค่ะ"...
..."พวกเอ็งไปเรียกบ่าวผู้ชายมาให้มาพาตาหนูคนนี้...
...ไปพักที่เรือน "...
..."จะให้คุณหนูคนนี้ไปพักที่เรือนไหนหรอเจ้าคะ"...
..."เอาไปไว้ที่เรือนขุนเพชรก่อนแล้วกัน"...
...ตะวันเคลื่อนคล้อยลอยมายามบ่ายถึงเวลาที่เจ้าพระไกรศาสตร์กลับมาถึงเรือนเห็นบ่าวไพร่วิ่งวุ่นจึงได้เอ่ยถามกับศรีภรรยา...
..."แม่แก้วๆ"...
...บนเรือนมีเรื่องอะไรกันหรือทำไมบ่าวไพร่ถึงวิ่งวุ่นกันเช่นนี้เล่า"...
..."คุณพี่กลับมาก็ดีแล้วเจ้าค่ะ เมื่อตอนสายของวันนี้ไอ้ชุมผัวนางแช่มไปเจอตาหนูหน้าหวานคนนี้เจ้าค่ะ เห็นว่าลอยมาติดอยู่ที่ริมท่าหน้าเรือนของเราเจ้าค่ะ"...
...คุณหญิงกิ่งแก้วลองพินิจดูเนื้อหน้าหนุ่มน้อยก็รู้ว่ามิใช่คนอยุธยาเป็นแน่เสื้อผ้าติดตัวมาก็เหมือนฝรั่งมังค่า แลคุณพระก็เพิ่งจะรู้ข่าวเรื่องชาวโปรตุเกสที่เรือล่มกลางแม่น้ำ...
...ผิวพรรณแลดูผุดผ่องยิ่งนัก...
...ข้าว่ามิน่าใช่คนอยุธยาแน่แท้ และเสื้อผ้าก็ดูเหมือนฝรั่งมังค่า...
..."เจ้าค่ะคุณพี่ น้องให้บ่าวชายมันช่วยเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ตาหนูนี่ เพราะเหมือนแกจะจับไข้นะเจ้าคะ"...
..."ถ้าเรามีลูกชายอีกสักคนก็คงจะน่ารักน่าเอ็นดูเฉกเช่นกับตาหนูคนนี้ใช่ไหมเจ้าคะ"...
...คุณหญิงกิ่งแก้วมองดูใบหน้างดงามในใจพร่ำเพ้อนึกถึงตาลูกคนเล็กถ้าหากว่าตาหนูลูกคนเล็กของเขาเกิดมานั้นก็น่าจะน่ารักน่าเอ็นดูเช่นนี้แหละแต่อนิจจาบุญที่ส่งมานั้นมีน้อยคุณหนูคนเล็กของเรือนนี้คลอดมาไม่ค่อยแข็งแรงอยู่ได้เพียง 7 วันก็สิ้นอายุขัย คุณหญิงกิ่งแก้วพลางคิดว่าตาหนูน้อยคนนี้น่าจะมาเป็นลูกของเขาอีกคนเป็นแน่แท้อาจจะเป็นตาหนูเล็กของเขาที่กลับมาหา...
..."อืมม์ ๆอือ โอ๊ยทำไมเจ็บจังเนี่ยเหมือนหัวจะระเบิดเลย"...
...ลูกจันทร์พันตื่นลืมตาขึ้นค่อยๆปรับโฟกัสไปรอบๆสถานที่แห่งนั้น...
..."ที่นี่ที่ไหนหรอจ๊ะ? ทำไมพวกพี่ถึงต้องแต่งชุดโบราณกันอย่างนี้ด้วยจ๊ะ กำลังถ่ายหนังอยู่ใช่ไหมล่ะ"...
..."!แม่นายเจ้าคะแม่นาย คุณหนูน้อยตื่นแล้วเจ้าค่ะ แต่แกพูดจาแปลกพิกลยิ่งนัก"...
...เจ้าหนูตื่นแล้วหรือ ที่นี่คือเรือนพระยาไกรศาสตร์ แล้วข้าคือคุณกิ่งแก้ว หาได้ถ่ายหนังถ่ายละครอะไรที่เจ้าว่าไม่"...
...ลูกจันทร์ได้นึกถึงคำพูดกล่าวของหลวงตาที่ว่าเอาไว้ก่อนที่เขาจะตกน้ำไปว่ามีเคราะห์กรรมตอนอายุเข้าเบญจเพสคงไม่ใช่ว่าเราข้ามยุคมาหรอกนะ...
..."นี่ปีพ.ศอะไรเหรอจ๊ะ"...
...พลางเอ่ยถามแม่นายของคุณเดือน...
..."วันที่ 8 เดือนอ้ายปีพุทธศักราช 2232"...
...นี่หรือว่าเราย้อนเวลามาในอยุธยาตอนกลางหรอ...
...สายสิญจน์ที่ผูกข้อมือเราก็ยังอยู่นี่หลวงตาจะเป็นอย่างไรบ้างก็ไม่รู้...
..."ว่าแต่เจ้าเป็นใครมาจากไหนหรือ"...
...พระยาไกรศาลเอ่ยถามลูกจันทน์...
...ลูกจันทร์อ้ำอึ้งไม่รู้จะอธิบายอย่างไรว่าตอนนั้นมาจากสมัยอนาคตข้างหน้าหรือสมัยกรุงเทพฯนี่เองเอาเป็นว่าแกล้งเป็นคนความจำเสื่อมแล้วกัน...
..."เอ่อ อืม จันทร์จำไม่ได้ว่าเป็นใครมาจากไหนจำได้แค่ชื่อจ่ะ"...
...คุณหญิงได้ยินเช่นนั้นก็สงสารลูกจันทร์จับใจพลางมองหน้าแล้วน้ำตาไหล...
..."โธ่เอ๋ยพ่อคุณ ชีวิตช่างน่าสงสารยิ่งนักพ่อแม่เป็นใครก็ไม่รู้และยังต้องมาความจำเสื่อมเสียอีกนี่"...
..."อย่างไรเสียก็มาอยู่กับแม่เสียบนเรือนที่แห่งนี้เถอะหนามาเป็นลูกชายคนเล็กของแม่เถอะนะเจ้าจันทร์"...
..."คุณพี่เจ้าคะน้องอยากเอาหนูจันทร์มาเป็นลูกชายคนเล็กของเราจะได้ไหมเจ้าคะ"...
..."แล้วแต่น้องเถอะนะแต่ต้องถามความสมัครใจของเจ้าตัวเสียก่อน"...
...เจ้าจันทร์เองดีใจสุดเต็มประดาเพราะว่าไม่เคยมีพ่อกับแม่มาก่อนสวรรค์ของจะให้พรเราที่จะได้มีพ่อกับแม่เขาเสียที...
..."ครับคุณหญิง"...
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
