ฉันคือเด็กหญิงธรรมดา และฉันมีชื่อว่า เอเลลีน่า ฉันถูกพ่อแม่ทิ้งตั้งแต่เด็กฉันจึงต้องไปอยู่ที่บ้านเด็กกำพร้า และทำงานพิเศษโดยการเป็นคนค่อยดูร้านค้าไอศครีม ฉันเป็นเงียบๆไม่ค่อยพูดจากับใคร༎ຶ‿༎ຶ

ฉันจึงไม่มีเพื่อนแม้แต่คนเดียว น่าตลกจังเลยนะที่ฉันไม่มีเพื่อนแต่ฉันกลับโดนรังแก!

เวลาผ่านไป 1เดือน

ฉันเริ่มเปลี่ยนแปลงตัวเองโดยการทำตัวให้คูล เท่ แต่ฉันเป็นเด็กหญิงที่เรียนอยู่ ม.ปลาย เงินของฉันก็เริ่มจะไม่มี ฉันจึงต้องอดทนและทำตัวเข้มแข็ง แต่ฉันก็เศร้าอยู่ในใจ^~^

ฉันมานั่งดูดาวแล้วก็ร้องไห้ฉันไม่รู้ว่าอนาคตของฉันจะเป็นอย่างไร พอเงินเดือนฉันออก ฉันจึงย้ายโรงเรียน และหลบหน้าเพื่อนเก่าที่เคยกลั่นแกล้งฉันและย้อมสีผมใหม่ ฉันคิดมาตลอดว่า

ฉันควร แก้แค้นมั้ย?

พอฉันย้ายโรงเรียน ฉันเริ่มมีเพื่อนแต่ฉันมีเพื่อนที่เป็น ผู้ชาย เขานั้นมีชื่อว่า เอเลล็อคคอล เขาสายตาไม่ดีแบบฉันเหมือนกันจึงต้องใส่คอนแทคเลนส์ แต่บางทีเขาก็ใส่แว่นเอา

พระเอกนะคะ จากผู้เขียนนะคะ

เขามักจะเป็นที่ปรึกษาให้ฉันได้เสมอ และเราสองคน ฝันคล้ายกันว่า อยากทำงานที่บริษัท บริษัทไหนก็ได้แต่อนาคตต้องทำให้ได้ แต่ขอให้เป็นบริษัทที่ไม่โกง มีแต่คนดีๆและเป็นมิตร

ฉันกับเขาแตกต่างกันตรงที่ เขามีพ่อแม่แต่ท่านเสียแล้ว เนื่องจาก:เป็นไข้จนเสียชีวิตด้วยความวัยชรา แต่ฉันเป็นเพียงเด็กกำพร้า ฉันกับเขาจึงตกลงกันว่าจะย้ายคอนโดมาอยู่ด้วยกัน

เอเลลีน่า:นี่ นายย..ตื่นได้แล้วนะเช้าแล้วเดี๋ยวก็ไปโรงเรียนสายนะ

เอเลล็อคคอล:ใยบ๊อง.. เธอนี่มันจริงเลย โอเคๆ ฉันตื่นแล้ว!

เอเลล็อคคอลแอบคิดในใจ ใยบ้า..ฉันตื่นก่อนเธอซ่ะอีก!

เอเลลีน่า:ฉันเเต่งตัวเสร็จแล้ว แล้วนายเมื่อไหร่จะไปอาบน้ำ!

เอเลล็อคคอล:ฉันรู้แล้วน่าาา..เธอเป็นแม่ฉันรึไง?

เอเลลีน่า:นี่..ตาบ้าา! เหมือนข้างนอกฝนจะตกนะเดี๋ยวฉันออกไปซื้อของก่อนนะ

เอเลล็อคคอล:แต่...เราไม่มีล่มกันฝนนะ

เอเลลีน่า:ไม่เป็นไร..ฉันว่าคงไม่ได้ไปโรงเรียนหรอกตกหนักขนาดนี้..

เอเลล็อคคอล:เดี๋ยวฉันรอ..ฉันฝากซื้อ ไอศครีม ด้วยสิ.

เอเลลีน่า:ใอ้คนนี้...

ผ่าน ไป 10นาที

เอเลลีน่า:ฉันกลับมาแล้ว..! เปียกหมดเลย ฮ่าๆๆ.

เอเลล็อคคอล: แล้วเธอ..น่ารักจัง!

เอเลลีน่า: อะไรนะ?...

เอเลล็อคคอล: ไม่ใช่ๆ.. ฉันหมายถึงเธอเอากระเป๋าไปทำไม?

เอเลลีน่า: ฉันแวะไปเอากระเป๋าที่โรงเรียนหนะ ฉันลืมเอากลับบ้าน

เอเลล็อคคอล: อ่อ..

เอเลลีน่า: ฉันเปลี่ยนเสื้อผ้าแปปนึงนะแล้วค่อยกินข้าวพร้อมกัน

เอเลล็อคคอล: อะ..อื้ม!

20นาที ผ่านไป

เอเลลีน่า: ฉันมาแล้ว..ไปกินข้าวกัน

รอตอนต่อไปนะคะ

เราพึ่งป็นนักเขียนธรรมดาๆทั่วไป ถ้าเกิดพิมพ์ผิดต้องขออภัยทุกๆคนด้วยนะคะ

เอเลล็อคคอล: อะะ..โอเคค

หลัง จาก ทาน ข้าว เสร็จ

เอเลลีน่า: วันนี้ฉันต้องออกไปทำงานนะ นายจะทำอะไรก็เชิญเลยอยู่บ้านให้สนุกละ

เอเลล็อคคอล: นี่..เธอไม่ต้องไปงานแบบนั้นหรอก ฉันมีเงิน 100ล้าน ฉันเลี้ยงเธอได้นะ..

เอเลลีน่า: นายไปเอาเงินเยอะขนาดนั้นมาได้ไง? หรือว่าา.. แอบคิดในใจ:ใอ้บ้านั้นต้องขโมยเงินมาแน่ๆ!

คงไม่ใช่หรอกก..

เอเลล็อคคอล: เงินนี้อ้ะ เป็นเงินที่พ่อกับแม่ของฉันหามาอ้ะ แล้วทิ้งไว้ให้เป็นสมบัติ~~

เอเลลีน่า: อ๋อ..แต่นี่มันเงินนายนะฉันไม่อยากรบกวนอ้ะ..

เอเลล็อคคอล: ฉันอยากเลี้ยงเธอบ้างเพราะคอนโดนี้อ้ะ เธอก็มักจะหาเงินมาจ่ายค่าเช่าเสมอ ให้ฉันตอบแทนเธอบ้าง ถือว่าฉันขอร้องล้ะกันนะ

เอเลลีน่า: เฮ้อออ..นายนี่มันจริงเลยนะ! โอเคๆ ฝนก็ตกอยู่ไม่เป็นไรฉันอยู่บ้านก็ได้..

เอเลล็อคคอล: แอบคิดในใจ: เธอน่ารักจังแต่เราคงเป็นได้แค่เพื่อน•́ ‿ ,•̀

เอเลลีน่า: นี่..นายย นายเราลองมาทำอาหารด้วยกันมั้ย ฉันอยากลองทำบ้าง!Ó╭╮Ò

เอเลล็อคคอล: ได้สิ..ฉันก็อยากลองทำดูบ้าง.. เดี๋ยวฉันออกไปซื้อผักผลไม้ก่อนนะ

เอเลลีน่า: รีบๆกลับบมานะ..

5นาที ต่อมา

เอเลล็อคคอล: ใยบ๊องง..ฉันกลับมาแล้วว..

เอเลลีน่า:นายใส่ผ้าปิดตาทำไม?

เอเลล็อคคอล: ฉันกลัว..จะมีอะไรกระเด็นใส่ตาฉัน..

เอเลลีน่า: เฮ้อออ...ผู้ชายคนนี้!

เอเลล็อคคอล:ฉันขอลองทำอาหารก่อนนะ.. แน่วแน่..

เอเลลีน่า: นายจะทำอะไรละ?

เอเลล็อคคอล: เดี๋ยวก็รู้ อร่อยแน่นอน!

เอเลลีน่า: ขี้โม้.. ฮ่าาๆ ฉันล้อเล่น..

เอเลล็อคคอล: แอบคิดในใจ:เวลาเธอยิ้มนี่น่ารักจังนะ♡

หลังจากนั้นเอเลล็อคคอลก็เริ่มทำ อาหาร

เอเลลีน่า:โห่หห... นายนี่หั่นเก่งจัง.

เอเลล็อคคอล: แน่นอน..ฉันมืออาชีพระดับโลกก ฮ่าาๆๆ..

เอเลลีน่า: นายนี่น๊าา.♡

เอเลล็อคคอล: งั้น..วันนี้ฉันจะผัดกระเพราหมูกรอบให้เธอลองชิมดีกว่า..

เอเลลีน่า: ฉัน..ขอไม่เอาแบบ.. ท้องเสียนะ!!

เอเลล็อคคอล: นี่..ใยบ้าา คิดในใจ: แอบเขินน..ใยนี่น่ารักชะมัด.♡

เอเลลีน่า: แบร่ๆ~~ รีบๆทำนะฉันอยากรู้ว่าฝีมือนายจะอร่อยสมกับคำที่โม้ไว้มั้ย..ฮ่าาๆ

เอเลล็อคคอล: คอยดูฝีมือฉันละกันใยบ๊องง..

เอเลล็อคคอล: นี่..แค่ดูตอนฉันผัดก็น่ากินแล้วว.

เอเลลีน่า: น่ากลัวซะมากกว่า(•ө•)♡

เอเลล็อคคอล: ทำไมละออกจะน่ารัก ฮ่าาาๆ( ◜‿◝ )♡

เอเลลีน่า: ไม่เลยย.. นายเปิดไฟซะแรงเลยฉันนึกว่านายจะเอา หมูเป็นตัวมาทอดซะอีก!(灬º‿º灬)♡

เอเลล็อคคอล:ฉันละไม่รู้จะพูดยังไงกับเธอแล้วว..ไม่น่ารักซะเลยเธอเนี่ย.

เอเลลีน่า: โอ๋เอ๋ๆ..ไม่งอนน้าา ฮ่าาๆ..

ผ่านไป 10นาที

เอเลลีน่า: เมื่อไหร่จะเสร็จเนี่ยย! ฉันหิวแล้วว.

เอเลล็อคคอล: ใยตัวแสบ..อย่าเร่งฉันสิใยบ้าา!

เอเลลีน่า: ก็เร็วๆสิ นี่มัน 10นาทีแล้วนะ..

เอเลล็อคคอล: อ้ะๆ เสร็จแล้วว..

เอเลล็อคคอล: มองอย่างเดียวเลย..อ๋อ.สงสัยฉันจัดจานสวยเกินไป..

เอเลลีน่า: เฮ้อออ.. หลงตัวเองอีกแล้ว นายนี่นะะ..

เอเลล็อคคอล: ลองชิมสิ..

เอเลลีน่า: งั้มมๆ.. ก็งั้นอ้ะนะ คอยดูของฉันล้ะกัน

เอเลล็อคคอล: ได้สิ..ฉันจะรอชิมของเธออ ฮ่าาๆ..

เอเลลีน่า: ขำบ้าอะไรร.! แอบเขิน..

เอเลลีน่า: เอาน้ำสะอาดมาให้ฉันหน่อยสิ...

เอเลล็อคคอล: เธอนี่มันจริงๆเลยยอ้ะเอาไปป.

เอเลลีน่า: ขอบคุณณ ตั้งน้ำสักแปปหันผักสะหน่อย..

เอเลล็อคคอล:นี่ๆ ใยบ้าา.น้ำเธอมันเดือดจนมีควันขึ้นแล้วนะ!

เอเลลีน่า:อ้ะะ..ขอบคุณที่เตือน ฉันพึ่งทำอาหารครั้งแรกหน่ะ..

เอเลล็อคคอล: ระมัดระวังหน่อยสิ!

เอเลลีน่า: จ้าา.พ่อคุณณ..

1ชม. ต่อมา~~

เอเลล็อคคอล:เธอนี่ทำนานกว่า ฉันอีกแล้วบ่นว่าฉันทำนาน!

เอเลลีน่า:ฉันพึ่งทำครั้งแรกนะ นายต้องเข้าใจ!!

เอเลล็อคคอล: ฉันหิวแล้วนะะใยบ้า..

เอเลลีน่า: โอ้ยยน้ออ.. เสร็จแล้วๆ√

เอเลล็อคคอล:เอามาให้ดูหน่อยเส้..

เอเลล็อคคอล: ก็ใช้ได้อยู่นะ! แต่เธอต้มน้ำทำไม?

เอเลลีน่า:ก็..ล้างหมูสามชั้นไง จะได้สะอาดด..

เอเลล็อคคอล:อ๋อ รักความสะอาดจังเลยนะะ!

เอเลลีน่า:อิ่มยังง!?

เอเลล็อคคอล:อิ่มมแล้วว...

เอเลลีน่า:นี่ก็ 9:30น. แล้ว ดูโทรทัศน์กันมั้ย?

เอเลล็อคคอล: ได้สิ..แต่ว่าา...

เอเลลีน่า: อะไรหรอ...

เอเลล็อคคอล: คืออ...

เอเลลีน่า: ??

รับชมตอนต่อไปนะคะ

ถ้าผิดพลาดประการใดสามารถตักเตือนเราได้นะ

เอเลล็อคคอล: คืออ..ฉันขอถามอะไรหน่อยสิ.. แอบเขิน ~////~

เอเลลีน่า:ได้สิ.. แก้มแดงง~////~

เอเลล็อคคอล: ถ้าเกิดมีเพื่อนสนิทของเธอ..มาขอเธอเป็นแฟนเธอจะ..คบมั้ยย?

เอเลลีน่า: ยังหรอกก! ฉันอายุเพียงแค่ 17ปี เองง แต่ถ้าฉัน อายุ 18ปี ฉันจะคบ เพราะวันที่ 27 เดือน มค. ก็เป็นวันเกิดฉันแล้วว!

เอเลล็อคคอล: อ้อ..เธออยากได้อะไรเป็นพิเศษมั้ย? สงสัยๆ??

เอเลลีน่า: เลิ่กลั่กว่าจะพูดดีมั้ย.. แอบคิดในใจ: เอาวะยังไงก็ต้องพูดแหละ สิ่งที่อยากได้หน่ะหรอ?

เอเลล็อคคอล: ชะ..ใช่ เธออยากได้อะไรล้ะ?

เอเลลีน่า: ฉันอยากได้นาย อยากได้คนแบบนาย มาเป็นเพื่อนหรือว่าแฟนก็ได้ตลอดไป ฉันรักนายนะ กว่าฉันจะเจอนายมันก็ยากพอสมควรจากที่ฉันโดนกลั่นแกล้งมาตลอด! พอมีนายเข้ามาเป็นเพื่อนฉัน ฉันก็เริ่มเข้มแข็งมาตลอดเลยนะเป็นเพราะนายเปลี่ยนฉันเลยนะ จากที่ฉันลำบากตอนนี้ก็เป็นเพราะนายอีก ฉันรักนายมากๆเลยนะ.✿ ♡

เอเลล็อคคอล: อะะ..อ่ออ แอบเขินนิดๆ ~////~ ขอบคุณเธอเหมือนกันนะ..

เอเลลีน่า: พรุ่งนี้ พวกเราก็มีหยุดหนิ เราไป ดูหนังกันมั้ย ฉันอยากไปนะ ไปฝึกยิงปืน ไปซื้อเสื้อคู่ใส่กันนะ งื้อ.

เอเลล็อคคอล:ได้สิ..

หลังจากดูหนังเสร็จ

เอเลลีน่า:นี่ก็ 15:25น. แล้ว นายไปอาบน้ำก่อนเถอะ

เอเลล็อคคอล:เธอก็ไปอาบก่อนสิ!

เอเลลีน่า: เดี๋ยวฉันจะจัดเตียงให้ดูดิขึ้นมาสักหน่อยนายไปอาบก่อนเถอะ

เอเลล็อคคอล:วันนี้เรานอนด้วยกันได้มั้ย แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวขอร้องนะ!

เอเลลีน่า:แต่..ว่าา. เฮ้อออ.. ก็ได้นายไปอาบน้ำเถอะ

เอเลล็อคคอล:อะะ..อื้ม แอบเขิน.ө♡

หลังจากที่เอเลล็อคคอลอาบน้ำเสร็จ

เอเลลีน่า:ฉันไปอาบน้ำแล้วนะ!

เอเลล็อคคอล: อืมมๆ

เอเลลีน่า: ค่อยยังชั่วว.

เอเลล็อคคอล:ชุดเธออ!!

เอเลลีน่า: ก็ชุดนอนปกตินะมีอะไรรึ่เปล่า?

เอเลล็อคคอล: เปล่าา..

เอเลลีน่า: ตอนนี้ก็เวลา 20:30 นอนกันเถอะ..

เอเลล็อคคอล: โอเคค

หลัง จาก ที่ นอน กัน หลับสนิท เอเลล็อคคอล ได้ ละเมอ เผลอไป กอด เอเลลีน่า จน เอเลลีน่า ตื่น แต่ก็ ปล่อยให้กอด

เอเลลีน่า:อื้ออ~~ แขนใครร? นี่..สงสัยเขาคงละเมอ ไม่เป็นไรหรอก!? ~////~

เอเลลีน่า:กอดนี้..อบอุ่นจังง˙❥˙

...พอเช้า 6:57น....

เอเลลีน่า: อื้ออ.. บิดขี้เกียด เขายังไม่ตื่นงั้นเราไปอาบน้ำก่อนแล้วค่อยปลุกเขาดีกว่า..ลั๊นลั้นล่าาา~~

เอเลลีน่า: นี่..... นายย ตื่นได้แล้วไปซื้อเสื้อคู่กันนแล้วค่อยไปดูหนัง

เอเลล็อคคอล: ฮ่าาาๆ.. ฉันตื่นก่อนเธอซะอีก แต่ฉันแค่แกล้งหลับ ฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วแหละ ไปซื้อเสื้อคู่เลยก็ได้ ไปป..

เอเลลีน่า: นายมันบ้าา ไปก็ไป..

...รอดูกันนะว่าจะเป็นเสื้อคู่แบบไหนติดตามกันด้วยนะคะ...