...ณะร้านหมูกระทะแห่งหนึ่ง...
ชินดี้(นางเอก): ไม่ได้มานานเลยแฮะ!!
ชานด้า(พี่สาวนางเอก): นั่นชิ คิดถึงสามชั้นย่างใจจะขาดแล้ว, ว้าวน้ำจิ้มร้านนี้ยังเด็ดเหมือนเดิมเลย
ชินดี้(นางเอก): ดีใจเป็นเด็กเลยแฮะ ( มองโต๊ะข้างๆ ผู้ชายอะไรโครตสวยเลย สเปคสุดๆ นางเอกมองพร้อมพรึมพรำคนเดียว)
โรเบิร์ต(เพื่อนพระเอก): โนอาห์ โตะข้างมองเราตาเป็นมันเลยแฮะ สงสัยกูจะหล่อไปแน่ๆ(กระชิบข้างหูพระเอก)
โนอาห์(พระเอก): หลงตัวเองเหี้ยๆ (เหลือบมองไปเห็นนางเอก เผลอจ้องตานางเอก หันหน้ากลับมาด้วยความเร็วแสง)
โรเบิร์ต: เป็นไรว่ะหน้าแดงจัง...
โนอาห์: ไม่มีไร กินเถอะ
ชินดี้: เสยดายจังถ้าไม่มากับแฟนจะเข้าไปขอไลน์ฉักหน่อย (นึกว่าโรเบิร์ต และ โนอาห์ เป็นแฟนกัน พร้อมทำหน้าหงอย)
ชานด้า: เป็นไรทำไมหน้าหงอยจัง หมูไม่อร่อยหรอ
ชินดี้: ป่าว
ชานด้า: งั้นอกหักหรือไง
ชินดี้: อืม...
ชานด้า: นี้ฉันตกข่าวหรอเนี่ยน้องฉันมีแฟนตอนไหน
ชินดี้: กลับเหอะอิ่มแล้ว
ชานด้า: อื้ม.....(เป็นอะไรของเค้านะ)
...ทั้งสองเดินออกจากร้านชินดี้ส่งสายตาหาโนอาห์...
โนอาห์: หน้าตาแมนกว่ากูอีกแฮะ (มองหน้าชินดี้พร้อมคิดในใจ)
...ตัดภาพมาที่ปัจจุบัน...
นั้นแหละเรื่องราวรักครั้งแรกของกูชินดี้พูดกับเพื่อนๆ, นี่ก็ผ่านมาปีกว่าแล้วกูยังลืมเค้าไม่ได้เลย....ฮืออออ!!
นิคกี้(เพื่อนสนิทนางเอก): มึง...!!! มึงจะมารักคนที่เจอกันครั้งเดียวไม่ได้ แถมมึงยังบอกอีกว่าเค้ามีแฟนแล้ว, แถมแฟนเค้ายังเป็นผู้ชายอีกเนี่ยนะ
เพื่อนคนอื่นๆ: นั่นดิทำใจเหอะมึง, นี้ก็จะจบมอปลายแล้วน่ะ มูฟออน จากหลัวทิพย์เหอะมึง
ชินดี้: แต่ว่าคนนั้นโครตสเปคกูเลยนะ ทั้งชาติไม่รู้จะเจอคนแบบนั้นอีกไหม...ทำหน้าเศร้า
นิคกี้: โอ๋ๆ!! มากอดมา เค้าก็ออกจะน่ารักทำไมตัวไม่หลงเค้าบ้างอ่ะ
ชินดี้: เค้าคนนั้นนะทั้งสูงทั้งสวย และ ดูดีในคนเดียวกันไม่เหมือนแกฉักนิดยัยนิคกี้
นิคกี้: แง!!! เค้าแค่จะปลอบใจตัวเองทำไมต้องว่าเค้าด้วย
ชินดี้: พอเลยยัยเบื้อก
...และแล้วเวลาก็ผ่านเลยมาจนถึงใกล้สอบเข้ามหาวิทยาลัย...
...ณะไลน์กลุ่ม...
เพื่อนของชินดี้: พวกมึงเลือกหรึอยังว่าจะเรียนอะไร
ชินดี้: กูหน้าจะสถาปัตย์ว่ะ
นิคกี้: กูไปด้วยสิชิน มึงจะเข้า ม.ไหน
ชินดี้: ยังไม่รู้ ถึงรู้ก็ไม่บอก
นิคกี้: แง... ใจร้ายจัง
ชินดี้: แล้วพวกมึงอ่ะ
เพื่อนคนอื่นๆ: กูว่าจะไปเรียนการตลาด อยู่ต่างประเทศ
เพื่อนอีกคน: กูว่าจะไปเที่ยวเก็บเกี่ยวประสบการณ์
ก่อนว่ะ...
เพื่อนอีกคน: กูก็ด้วย
ชินดี้: อืม!!...ยังไงก็โชคดีนะพวกมึง
...ณะวันเรียนมหาลัยวันแรกของชินดี้...
ชินดี้: สุดท้ายก็เข้าเรียนมหาวิทยาลัยC สาขาออกแบบแฮะ
(นิคกี้โทรมา)
ชินดี้: ฮัลโหล
นิคกี้: มึงอยู่ไหน?
ชินดี้: หน้าคะนะเราไง
นิคกี้: ตรงไหน รอกูด้วยดิ ฮือออ!!
...กว่าจะหามึงเจอไม่คิดจะรอกูบ้างหรือไง นิคกี้บ่น...
ชินดี้: แล้วมึงจะตามกูมาเพื่อ !!! เราไม่ได้อยู่ห้อง
เดียวกันฉักหน่อย
นิคกี้: ก็กูไม่มีเพื่อนนิ แล้วก็กูบอกมึงแล้วว่าให้มึงตอบผิดเยอะๆจะได้อยู่ห้องเดียวกับกู
ชินดี้: ถ้ากูตอบผิดจนสอบไม่ผ่านมาทำไงล่ะ
นิคกี้: มึงผ่านอยู่แล้ว ขนาดกูมั่วทุกข้อกูยังผ่านเลย... เตงไม่อยากอยู่กับเค้าก็บอกมาตรงๆสิ
ชินดี้: กูปวดกะบานกะมึงจริงๆ ไปหาห้องเรียนมึงได้แล้วไป
นิคกี้: ไปส่งเค้าหน่อยสิ
ชินดี้: ถ้ามึงไม่ไปกูไม่ไปรับมึงกินข้าว
นิคกี้: โอเคร เค้าไปก็ได้
ชินดี้ มองเห็นคนๆนั้นจากไกลๆ(คนคนนั้นที่ว่าคือพระเอก) ชินดี้วิ่งไปดูแต่กลับไม่เจอเค้าแล้ว
ชินดี้: สงสัยจะตาฝาด ช่วงนี้คงหมกมุ่นมากไปสินะ(คิดในใจ พร้อมเดินกับห้อง)
ตอนที่1ก็ได้จบลง ฝากผลงานของแอดด้วยนะ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
