ครั้งที่เว่ยอิง(ปรมาจารย์อี๋หลิง) ฟื้นขึ้นมาในร่างของโม่เสวี่ยนอวี้ ได้ถูกหลานจ้านนำกลับไปยังสกุลหลาน เรื่องราวเก่าๆที่เคยทำไว้ต้องทำให้เว่ยอิง เผชิญกับเรื่องราวในอดีตอีกครั้ง
รุ้งเช้า หลานซือจุ่ย และ หลานจิ้งอี๋ ได้เคาะประตูเรียกคุณชายโม่(เว่ยอิง)ให้มาฝึกวิชาด้วยกัน คุณชายโม่ดิ้นเกาะประตูไม่ยอมออกมา ทั้งสองจึงช่วยกันดึงตัวคุณชายโม่ แล้วลากไปฝึกวิชาด้วยกัน ในระหว่างที่กำลังฝึกวิชาอยู่นั้น ต่างคนต่างก็หันไปมองคุณชายโม่ และหัวเราะอย่างสนุก เพราะคุณชายโม่ทำตัวเป็นคนบ้า เอาแต่พูดว่าอันนั้นสวย อันนี้สวย จนทำให้แต่ละคนหยุดขำกันไม่ได้ หลานจ้านที่เป็นผู้สอนนั้นเดินเข้ามาหาแล้วถามว่า "เจ้าเป็นอันใดรึ" คุณชายโม่นิ่งสักพักจึงกล่าวตอบมาว่า "ก็ข้ามันไม่เก่ง ข้ามันก็แค่คนบ้าคนหนึ่ง แล้วท่านยังจะสอนข้าอยู่อีกรึ สอนข้าไปข้าก็จำไม่ได้อยู่ดี" หลานจ้านยิ้มแล้วตอบว่า "ถ้าข้าไม่สอนเจ้า แล้วข้าจะนำตัวเจ้ากลับมาด้วยทำไมละ" คุณชายโม่หัวเราะแล้วตอบไปว่า "ท่านเอาจริงหรอ งั้นข้าจะตั้งใจฝึกวิชาก็แล้วกัน"
หลังจากนั้นไม่นาน คุณชายโม่ก็ตั้งใจฝึกวิชากับหลานจ้าน ถึงจะมียอกล้อกันบาง แต่การสอนก็เป็นไปได้ด้วยดี พอตกดึก จู่ๆความรู้สึกรับรู้ได้ถึงอะไรบางอย่าง ทำให้แต่ละคนรีบออกไป ตามความรู้สึกที่น่ากลัวยิ่งนัก พอถึงคุณชายโม่ถึง ก็เห็นสกุลแต่ละสกุล ออกมาพร้อมหน้าพร้อมตากัน หยั่งกับว่ามีคนส่งบัตรเชิญให้มากัน ทุกคนยืนรอดูว่าความรู้สึกที่น่ากลัวนั้นมันคืออะไร ทันใดนั้นก็มีปีศาสมากมายโผล่ขึ้นมาจากดิน เจียงเฉิงผู้นำสกุลเจียงกล่าวว่า "เว่ยอู๋เซียน(เว่ยอิง) เจ้าหลบซ่อนตัวอยู่ที่ใดกัน หายไปตั้ง 13ปี วันนี้เจ้าจะกลับมาล้างแค้นรึ" เว่ยอิงที่อยู่ในร่างของคุณชายโม่ได้แต่งง เพราะตัวเองยังไม่ได้ทำอะไรเลย เหล่าปีศาสพวกนี้มันมีเยอะแยะมหาศาล แต่ละสกุลเห็นเช่นนั้นก็แย่งกัน เพื่อตนจะได้เป็นที่หนึ่ง
ต่อสู้อยู่นาน บางคนก็เริ่มหมดเรี่ยวแรง แม้แต่เว่ยอิงเองก็เริ่มจะหมดแรง ปีศาสพวกนี้มันยังไม่หมดไปสักที เหมือนว่ามันสามารถลุกขึ้นได้ทุกครั้ง เว่ยอิงหันหน้าไปมองหลานจ้านที่กำลังต่อสู้อยู่ ก็ยิ้มให้ก่อนที่จะมาจบเรื่องนี้เสียที เว่ยอิงรวบรวมพลังที่มีอยู่ปล่อยออกมา ทำให้แต่ละคนหยุดนิ่ง เพราะตกตะลึงแสงสีแดงที่ออกมาจากตัวคุณชายโม่ เว่ยอิงค่อยๆใช้พลังกวาดล้างปีศาสทั้งหมด ปีศาสค่อยๆสลายไป เว่ยอิงล้มลงเลือดออกปาก เมื่อหลานจ้านเห็นเช่นนั้น จึงวิ่งเข้ามาประคองร่างคุณชายโม่เอาไว้ เลือดค่อยๆออกจากปาก เว่ยอิงค่อยๆเอามือไปจับที่หน้าของหลานจ้าน แล้วบอกว่า "................." คำพูดของเว่ยอิงทำให้หลานจ้านน้ำตาไหลลงมา บนหน้าของผู้ที่ไร้วิญญาณแล้ว
เจียงเฉิงเมื่อเห็นเช่นนั้นจึงถามขึ้นมาว่า "นั้นคือเว่ยอู๋เซียนรึ เจ้าถึงได้มีน้ำตา แล้วมันพูดอะไรกับเจ้าละ" หลานจ้านหันมองหน้าเจียงเฉิงแล้วตอบไปว่า "มันก็เป็นเรื่องของข้า ไม่เกี่ยวอะไรกับเจ้านิ" เจียงเฉิงทำหน้าหงุดหงิดก่อนจะตอบออกไปว่า "นี่!! เจ้าคิดจะเป็นศัตรูกับข้ารึ เจ้าถึงได้ช่วยเหลือมัน" หลานจ้านยิ้มแล้วบอกว่า "นั้นมันก้เรื่องของข้า เจ้าจะมายุ่งอะไรด้วยละ" เจียงเฉิงโกธร แล้วบอกว่า "งั้นก็เรื่องของเจ้าละกัน ข้าจะไม่ยุ่ง แต่ข้าขอบอกไว้เลยว่าข้าจะหาวิญญาณของมันแล้วทำลายทิ้งซะ"
หลังจากนั้น เหล่าสกุลหลาน ก็พากันนำศพของคุณชายโม่ มาฝังลงดินแล้วทำการสวดมนต์และขอขมาแก่ศพ หลังจากเสร็จแล้วทุกคนก็แยกย้าย เหลือเพียง หลานซือจุ่ย หลานจิ้งอี๋ และหลานจ้านอยู่เท่านั้น หลานจ้านได้เดินเข้าไปหน้าหลุดศพของเว่ยอิง พลางนึกถึงคำที่เว่ยอิงบอกกับตนว่า "ถ้าแต่ละสกุลปองดองกัน ไม่ชิงดี ชิงเด่นกัน ข้าจะกลับมาอย่างแน่นอน หลานจ้านได้โปรดรอข้า ถึงแม้ว่าเจ้าจะตายไปแล้วก็ตาม เพราะข้าอยากอยู่เคียงข้างเจ้า ข้ารักเจ้า พี่วั่งจี(หลานจ้าน)" คำพูดของเว่ยอิงทำให้หลานจ้านน้ำตาไหล ยิ้ม และหัวเราะ พลางบอกหน้าหลุดศพเว่ยอิงว่า "เว่ยอิง ถ้าเจ้ารักข้า อยากจะอยู่เคียงข้างข้า ทำไมเจ้าถึงทำลายข้าเช่นนี้ ข้าเจ็บปวดหัวใจเหลือเกิน เว่ยอิงข้าสัญญาว่าจะรอเจ้า ไม่ว่าข้าจะตายแล้วเกิดใหม่อีกกี่พันครั้ง ข้าก็จะรอ จนกว่าข้ากับเจ้าจะได้กลัมมาพบกันอีกในสักวันหนึ่ง ข้าจะรอจนกว่าจะถึงวันนั้น ข้ารักเจ้าเช่นกัน เว่ยอิง"
ชายที่เอาแต่ฝึกตนกับเปลี่ยนไปเป็นคนละคน ยิ้มแย้มให้กับผู้คนมากขึ้น
ถึงยุคสมัยจะเปลี่ยนไป เขาก็จะรอ เพื่อว่าสักวันหนึ่งชายผู้เป็นที่รักของเขาจะกลับมา
รักและยังคิดถึง
หลานจ้าน
_______________________________________
ขอบคุณผู้ที่หลงเข้ามาอ่านทุกคนนะค่ะ ถ้าเกิดว่ามีข้อผิดพลาด งง ไม่เข้าใจ ประการใด คอมเม้นบอกกันได้
แบบตอนเดียวจบนะค่ะ
1 คอมเม้น 1 กำลังใจ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
