"ดีค่ะฉันชื่อว่า(เนเน่) ฉันเป็นคนบ้าๆบอๆ แต่บางเรื่องฉันก็ไม่ได้บ้าๆบอๆ ฉันเป็นคนเก็บอารมณ์เก่งแต่ถ้าใครมาทำอะไรกับคนที่ฉันรักมากที่สุด หึๆเจอดีแน่ๆ ฉันจะทำให้ไม่มีที่ยืนในสังคมอย่าให้ฉันร้ายแล้วกัน ถ้าฉันไม่ร้ายนิสัยของฉันก็แบบ เอิ่ม..ยังไงดี นั้นเอาเป็นว่าค่อยดูในเรื่องแล้วกันนะว่านิสัยของฉันจะบ้าๆบอๆอย่างเดียวรึป่าว แล้วฉันเป็นติ่งเกาหลีวง MUV เป็นวงที่ฉันบ้าคลั้งเลยที่เดียว ฉันมีคนมีชอบที่สุดในวงนั้นก็คือ (คิม ยองจุน) นิสัยของฉันบ้าๆบอๆนี่อาจจะไม่ใช่นิสัยจริงๆของฉันก็ได้อาจจะเป็นเพียงแค่พายนอก หึๆ"

"ดีครับผมเป็นลูกครึ่งไทยเกาหลี ผมชื่อว่า(คิม ยองจุน หรือ คิม)ผมเป็นนักร้องเกาหลี วงของผมชื่อว่า วงMUV นิสัยของผมนะหรอ😏 ผมเป็นคนที่เอิ่ม..ไม่บอกดีกว่ารอดูเอาแหละกันนะครับ หึๆ ผมเป็นคนรักเดียวใจเดียวนะ

คร้าบอย่าเข้าใจผิดว่าผมเจ้าชู้แหละ😕"

"ดีค่ะฉันชื่อว่า(แพท)ฉันเป็นเพื่อนของ เนเน่ ค่ะ ฉันก็ติ่งวงMUV ค่ะแต่คงไม่เท่ายัย เนเน่ มั้งนะ😅 นิสัยของฉันใสๆ บ้าๆบอๆ

แต่ถ้าใครมาทำเพื่อนฉันละก็ หึๆ😏 เจอดีแน่ๆ"

"ดีค่ะฉันชื่อว่า( แนน) หึๆทุกคนคิดว่าฉันจะติ่งวงMUV วงบ้าๆบอๆนั้นหรอ หึ ฉันไม่ติ่งเหมือนกันยัย เนเน่ กับ ยัย แพท หรอกนะ นิสัยฉันนะออกห้าวๆแต่มันเป็นเพียงแค่พายนอก ถ้าอยากรู้นิสัยฉันจริงๆอ่ะรอดูนะทุกคน😉

"ดีครับผมชื่อว่า(จิน ยองอู หรือ จิน) ผมเป็นนักร้องเกาหลี วงMUV

ผมนะเป็นลูกครึ่งไทย เกาหลี อ่ะๆผมไม่อยากอธิบายมากเพราะผมเป็นแค่เพื่อน คิม ยองจุน นิ 😢 ค่อยดูในเรื่องนะว่านิสัยผมเป็นไง หึๆ

ดีครับผม(มีน ยองคิ หรือ มีน)ผมเป็นนักร้องวงMUV ผมเป็นลูกครึ่งเหมือนกันลูกครึ่ง ไทย อังกฤษ ทุกคนคงสงสัยว่าผมเป็นลูกครึ่งไทย อังกฤษ

จะร้องเพลงเกาหลีได้ด้วยหรอ หึๆ พวกคุณคิดผิดแล้ว ผมนะโครตเก่งภาษาเกาหลีเลยแหละ มั้งนะ 555+ "

"ดีค่ะ(พิพิน) ค่ะแม่ เนเน่ ค่ะ"

"ดีค่ะ(จอย)ค่ะแม่ของ คิม"

ดีครับผม(กร) พ่อของ เนเน่

ดีครับผม(กิต)พ่อของ คิม

(ทุกคนวงMUVเป็นวงที่เราคิดขึ้น มาเองนะ😂🤣 )

พิพิน

: เนเน่..แก่จะนอนไปถึงไหนตื่นได้แล้ว

เนเน่

: อือ.. ยังง่วงอยู่เลย~ ขอนอนอีก5นาทีนะแม่

"ฉันที่กำลังจะหลับตาลงก็ต้องตกใจกับคำที่แม่พูดออกมา"

พิพิน

: ยัยเนเน่ถ้าแกไม่ยอมตื่นฉันจะเอารูปพวกนี้ทิ้ง

"นั้นไงฉันว่าแล้วแม่ต้องเล่นแบบนี้ใครจะไปยอมให้แม่ทิ้งแหละรูปวง MUVเป็นวงที่ฉันชอบมากๆเลยนะจะทำไงได้ล่ะก็ต้องตื่นสิ"

เนเน่

: ตื่นแล้วๆ แม่ก็เล่นแบบนี้ทุกทีเลยอ่ะ😖

พิพิน

: จะให้ทำไงแหละถึงแกจะตื่นอ่ะ ก็ต้องใช่วิธีนี้แหละ รีบๆอาบน้ำแล้วลงไปทานข้าวแหละ

เนเน่

: ค่ะ..เฮ้อ

"พอแม่ออกไปฉันก็ไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อที่จะลงไปทานข้าวข้างล้าง"

เนเน่

: มาแล้วค่าา..มีอะไรทานบ้างเอ่ย

"ฉันก็ทิ้งตัวนั่งลงที่เก้าอี้''

กร

: กว่าจะตื่นนะยัยตัวดี

เนเน่

: ก็คนมันง่วงนี้หน่า..ถ้าแม่ไม่บอกจะเอารูป วงMUVทิ้งนะเน่จะไม่ตื่นเลย

พิพิน

: เอาๆทานข้าวกันได้แล้ว..อย่ามัวแต่คุย

เนเน่

: ค่าๆ..คุณหญิงพิพิน

กร

: เน่..พ่อจะให้เน่ไปเรียนที่เกาหลีจะไปป่าว

"ฉันตกใจมากกับคำพูดของพ่อเมื่อกี่..ทุกคนคงสงสัยว่าทำไมฉันต้องตกใจเพราะฉันขอพ่อไปหลายครั้งแล้วพอฉันขอไปจะได้คำตอบซ้ำๆ "ว่า"ไม่ นั้นคือสาเหตที่ฉันตกใจ"

เนเน่

: พ่อ จะให้เน่ไปจริงๆหรอ ทำไมถึงให้ไปอ่ะ เน่ขอตั้งนานพ่อก็ไม่ให้ไป..อยู่ๆพ่อให้ไป..

กร

: เออน่าอย่าถามเยอะ..แล้วตกลงแก่จะไปไม่ไป

เนเน่

: ไปสิรอเวลานี้มานานแล้ว

พิพิน

:แล้วคุณจะให้ลูกไปเมื่อไร ค่ะ

กร

: พรุ้งนี้เช้าเลย..

เนเน่

: นั้นเน่ไปเก็บของโทรบอกเพื่อนก่อนนะว่าจะไปหา

"ใช่ค่ะเพื่อนฉันมันไปเรียนที่เกาหลีนานแล้ว ก็เหลือแต่ฉันนี้แหละที่พึ่งได้ไปเรียน.. "

เนเน่

: กว่าจะได้ไป..เฮ้อ..

"แล้วฉันก็ทิ้งตัวนอนบนเตียง ฉันจับโทรศัพท์มาเพื่อที่จะโทรบอกเพื่อนของฉัน"

[คนในสาย].. ฮันโหแก่โทรมามีไรป่าว

เนเน่

: ป่าวฉันจะบอกว่า..ฉันจะได้ไปเรียนกับพวกเเกแล้วนะ พรุ้งฉันไปหาเจอกัน

[คนในสาย]..จริงดิ ทำไมพ่อแกถึงให้มาเรียนว่ะ ตอนนั้นยังไม่ให้เลย

เนเน่

: ไม่รู้ว่ะ..อยู่ๆพ่อก็ให้มาแค่นี้

แหละพรุ้งนี้เจอกัน

[วางสาย]

เนเน่

: เฮ้อ..เราจะได้เจอกันแล้ว

"ฉันนั่งมองรูปวงMUV ฉันดีใจมากที่รู้ว่าพ่อจะให้ไปเรียนที่เกาหลี ฉันอย่างไปเจอ คิม ยองจุน ฉันชอบเค้ามากเค้าทั้ง เก่ง ร้องเพลงเพราะ

แถมยังหล่ออีกด้วย อิๆๆ แล้วฉันก็รุกไปเก็บเสื้อผ้า และของใช่ต่างๆ"

เนเน่

: เฮ้อ..ก่าจะเก็บของเสร็จ เหนือย

มาก..ขอนอนพักหน่อยแล้วกันนะ

เช้าวันต่อมาฉันตื่นขึ้นมาก็เห็นท้องฟ้าสว่าง ฉันเลยยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูว่าตอนนี้กี่โมง ตอนนี้เป็นเวลา 6โมงเช้า ฉันนอนข้ามวันเลยหรอเนี่ย รีบไปอาบน้ำดีกว่าเดียวตกเครื่อง ฉันเข้ามาอาบน้ำ..ตอนนี้ฉันได้อาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว..ฉันได้ลากกระเป๋าเดินทางลงมาข้างล้าง ฉันเอาไปแค่2-3 กระเป๋าพอ..มันคงไม่เยอะลอก

เนอะ

เนเน่

: มาแล้วค่ะ..มีไรทานบ้างน้าา

พิพิน

: มีหลายอย่างเลย..มาๆรีบมากินเดียวกินไม่ทันเอา

ฉันนั่งลงใกล้ๆแม่..ตอนนี้พวกเราก็กินข้าวเสร็จแล้ว พวกเรากำลังเดินทางไปสนามบิม เพื่อที่ไปส่งฉันขึ้นเครื่อง..บนรถฉันกับแม่กับพ่อ เรานั่งคุยกันมาจนตลอดทางจนมาถึงสนามบิน...

เนเน่

: เน่..ขึ้นเครื่องแล้วนะค่ะ

กร

: อือ เดินทางปลอดภัย..นะลูก เดียวพ่อจะไปหานะ

พิพิน

: โทรมาหาบ้างนะ

เนเน่

: ค่ะ..บายค่ะ

ฉันบอกลาเสร็จก็เดินไปขึ้นเครื่อง..

ตอนนี้ฉันอยู่บนเครื่องแล้ว เครื่องก็ออกได้สักพักแล้ว.. ตอนนี้ก็น่าจะถึงสนามบินที่เกาหลีแล้ว

" ฮันโห..แกตอนนี้อยู่สนามบินที่เกาหลี..แล้ว มารับหน่อย"

" อือ.. เดียวไปรอก่อนนะแต่ฉันไปรับแกคนเดียวนะไอ แพท มันไม่ว่าง

" ไม..อ่ะ"

" เดียวฉันค่อยเล่าให้ฟัง เเค่นี้แหละ ฉันไปรับแหละ"

"อือ..บาย"

เนเน่

: เออ..ลืมเลย

พึ่งนึกขึ้นได้ว่าลืมโทรบอกแม่กับพ่อว่าถึงแล้ว ฉันรีบกดโทรหาเลยกลัวพวกเขาเป็นห่วง

" ฮันโห..ค่ะแม่เน่ถึงแล้วนะ"

" จ้า.."

" แม่กับพ่อให้เน่เรียนที่ไหน"

" อ่าว..ยังไม่รู้หรอ.. แล้วนี้ยังไม่รู้ว่าพ่อให้ไปเรียนที่ไหน แล้วอยากไป..ยัยเน่!! ถ้าพ่อแกให้ไปเรียนโรงเรียนประจำแหละเเกจะทำไง!

" พ่อไม่ใจร้ายขนานนั้นหรอก.."

" เน่..ลืมถามอ่ะ..เน่ไม่ผิดนะ พ่อต่างหากที่ไม่ยอมบอกเน่ก่อนว่าจะให้เรียนโรงเรียนไหนบอกแต่ว่าให้ไปเรียนเกาหลี..เน่ไม่ผิด "

" เอ้า..ยัยเน่ แกมาโทษพ่อก็ไม่ได้นะแกไม่ยอมถามก่อน พ่อก็ลืมเป็นเหมือนกัน!!"

( เสียงแสกออกมาจากโทรศัพท์แม่ฉัน)

" อ๋อ..เน่เข้าใจแหละคนแกก็ขี้หลงขี้ลืม..อ่ะเนอะ.. "

" ยัย..เน่แกว่าพ่อแกหรอ..เดียวฉันเปลี่ยนใจไม่ให้แกเรียนที่เกาหลีเลย!"

"ฉันแหละปวดหัวให้กับสองพ่อลูกนี้จริงๆเลย"

" โห้..แม่เน่ออกจะน่ารัก"

" พ่อจ้า..เน่ขอโทษ..พ่ออ่ะทั้งหนุ่ม ทั้งหล่อ..แล้วตกลงพ่อให้เน่ไปเรียนที่โรงเรียนไหน"

" ก็โรงเรียนที่เพื่อนแก่เรียนไง

ฉันสมัคเรียนให้เเล้ว..ไปเรียนได้เลยพรุ้งนี้"

"เน่..ว่ายังไม่ได้นะ"

"ทำไม"

" ก็เน่ยังไม่มีชุดนักเรียนเลยอ่ะ"

" ฉันเตรียมให้แกหมดแล้ว คอนโดแก อยู่คอนโดเดียวกับเพื่อนแกเลยนะจะได้..ไปไกนมาไหนด้วยกันสะดวก ห้องคอนโดเเก 1024 นะ "

" คอนโด..ใครอะพ่อ"

" แกนี้ถามเยอะจริงๆ..คอนโดพ่อเองแหละซื้อไว้ "

เน่..ฉันมารับแล้ว

" นั้นแค่นี้นะค่ะ..ไอแนนมารับแล้ว"

"จ้า"

เนเน่

: มาแล้วหรอ..ป่ะไปคอนโดกันเอาของไปเก็บ

อือ

ไอแนนมันเดินนำฉันไปที่รถของมัน... ฉันกับไอแนนอยู่บนรถกันแล้ว..ตอนนี้ไอแนนมันกำลังขับรถออกจากสนามบิน

แนน

: แก่..อยู่คอนโดไหน

เนเน่

: คอนโด..เดียวกับแกอ่ะ

อือ

เนเน่

: แล้วทำไมไอ แพทมันมารับฉันไม่ได้ว่ะ..เพื่อนอุสามา

แนน

: ก็มันเรียนอยู่ไง

เนเน่

: แก..ก็อยู่ขณะเดียวกับมันอ่ะ..ทำไมเเกไม่มีเรียนว่ะ หรือว่าแกไม่ไปเรียนให้เพื่อนไปเรียนคนเดียว! นี้เเน่ะ

ฉันเอาฟากมือตีลงไหลไอแนนมัน ก็คนมัน หมันไส้ นิทิ้งให้เพื่อนเรียนอยู่คนเดียว

เเนน

: โอ้ย..ฉันเจ็บนะ!!

มันหันมามองฉัน..ฉันก็ได้แค่ยักไหลให้มันไป ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้

เนเน่

: แล้วถ้ายัยแพทเรียนเสร็จมันกลับยังไง

แนน

: ก็ไปรับไง..แกก็ไปด้วยนะ

เนเน่

: อือ..

ตอนนี้ก็ถึงคอนโดแล้ว ฉันกับยัยแนนก็ช่วยกับขนของขึ้นมาบนห้อง ฉันได้เปิดตู้เสื้อผ้าเพื่อที่จะเอาเสื้อผ้าแฝน พอฉันเปิดออกมาก็เห็นเสื้อนักเรียนที่พ่อเตรียมไว้ให้

ฉันเอาเสื้อผ้าเก็บใส่ตู้เสร็จ

แนน

: ไปรับไอ แพทยัง

เนเน่

: แล้วมันเลิกเรียนยังอ่ะ

แนน

: ยังอ่ะ เราไปถึงก็น่าจะเลิกแล้วแหละ

เนเน่

: อือ..นั้นไปกัน

ตอนนี้เรามาถึงมหาลัยแล้ว มหาลัยอยู่ใกล้คอนโดฉันมากเดินมาแปแปปเดียวก็ถึงแต่พวกฉันขี้เกียจเดินไงเลยขับรถมา..มหาลัยนี้มันใหญ่มาก สวยด้วย ฉันกับแนนเดินลงมาจากรถ

แนน

: แกไปตึก ขณะบริหาร แล้วไปหาไปแพทก่อนเลยนะ เดียวฉันมาไปเข้าห้องน้ำก่อน

เนเน่

: แต่ฉันไม่รู้ว่าขณะบริหารอยู่ไหน

แนน

: แก..ก็เดินไปเรื่อยๆเดียวก็เจอ

เนเน่

: อือ..

ตอนนี้ฉันเดินมาอยู่ตึกหนึ่ง..ไม่รู้ว่าขณะอะไร..ฉันเดินขึ้นไปบน..

บนไดเพื่อที่จะไปถามคนอื่นว่าตึก..ขณะบริหารอยู่ตึกไหน

ฉันเดินขึ้นไปเห็นห้องหนึ่งมี่ไม่มีอาจาร์ย สอนอยู่ ฉันเลยเดินเข้าไปในห้องนั้นเพื่อที่จะถามพวกเขา

พอฉันเข้าไปทุกคนก็หันมามองฉัน

ตอนนี้ฉันไม่รู้จะเริ่มพูดยังไง

เนเน่

: เออ..คือ..

ตอนนี้ฉันพูดเกาหลีนะ

เนเน่

: เออ..คือว่าขณะบริหาร อยู่ตึกไหนหรอค่ะ

อือ..อยู่ตรง..

[ กริ๊งๆ]

เนเน่

: เออขอโทษนะค่ะ

" ฮันโหว่าไง"

ตอนนี้ฉันกับมาพูดไทยเอาง่ายๆคือว่าฉันพูดกับเพื่อนภาษาไทย ถ้าคุยกับคนที่นี้ก็ภาษาเกาหลี ถ้าฉันคุยด้วยภาษาไทยพวกเค้าคงฟังไม่ออก

"แก..อยู่ไหน "

" แปป..นะ"

เนเน่

: โทษ..นะค่ะที่นี้ตึกอะไรหรอ

วิศวะ

เนเน่

: ขอบคุณค่ะ

"วิศวะ..อ่ะ"

" แกไปทำอะไรที่นั้น..ยัยเน่

" เน่ขอโทษ ก็ไม่รู้อะว่าตึก บริหารอยู่ไหน"

" แล้วตอนนี้แกอยู่ไหนฉับกำลังไปหา"

" อยู่บนตึก ห้องแรกเลย.."

"รอที่นั้นแหละเดียวหลงอีก "

"อือ.."

เนเน่

: เฮ้อ..

พอฉันถอนหายใจได้แปปเดียวไอแนนกับไปแพท ก็มา

ไอเน่..แกทำให้ฉันเหนื่อย ฉันบอกให้แกไปตึกบริหาร..ไม่ใช่ตึกวิศวะ

ยัยเน่ แกรู้ไมฉันดีใจมากที่แก่มาเรียนที่นี้ แกมาวันแรกก็ทำให้ฉันเหนื่อย

ยัยเน่!!

นั้นไง เน่โดนเป็นชุดเลยจ้า..พ่อแก้วแม่แก้วช่วยเน่ด้วยพวกนี้มันดุเน่..

เนเน่

: ก็ไม่รู้อ่ะว่าตึกบริหารไปทางไหน

แพท

: แล้วมากับไอแนนทำไมไม่ถามมัน

เนเน่

: ถามแล้วแต่มัน..บอกว่าเดินไปเรื่อยๆด้วยก็เจอ

ฉันหันหน้าไปเยะเยย ไอแนน ใครจะให้โดนดุอยู่คนเดียวแหละก็ต้องมีเพื่อง สิ เนอะ

แนน

: ยัย..เน่

ฉันทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ให้ไอแนน

ผมที่อยู่ในห้อง..เห็นหมด ผมว่าคนที่ชื่อเน่ แซบใช่เล่นเลย แต่น่ารักดี เอ๊ะ ผมคิดไรอยู่เนี่ย

แพท

: แน่เเกยังไม่เห็นใช่ป่ะ แกเอาหูมานี้ฉันจะบอกไรให้

ฉันคยับหัวไปใกล้ๆไอแพท มันกระซิบ ฉัน ฉันตกใจมาก

เนเน่

: จริงอ่ะ

แพท

: ไม่เชื่อก็ดูดิ

ฉันหันไปตามที่ไอแพท บอก เฮ้ย!!เต็มสองตา อิเน่ เลยจ้า