นิยายเรื่องนี้ดัดเเปลงมาจากการ์ตูนนารูโตะนินจาจอมคาถา ถ้ามีติดลิขสิทธิไรท์ต้องขออภัยไว้ล่วงหน้าค่ะ หลังจากสงครามโลกนินจาจบลงซาซึเกะได้ออกเดินทางไปทั่วโลกนินจาเพื่อช่วยเหลือคน ซากุระได้ขอติดตามไปด้วย เเต่ซาซึเกะไม่ให้ไปให้อยู่โคโนหะรออยู่ที่นี้ส่วนนารูโตะก็ทำตามฝันตัวเองที่จะเป็นโอคาเงะเเละพยายามตัดใจจากซาซึเกะทั้งที่อยากห้ามเอาไว้ไม่อยากให้ไปเเต่ก็ทำไม่ได้เพราะไม่ได้เป็นอะไรกับซาซึเกะทำได้เพียงเฝ้ามองเขาอยู่ห่างๆเเต่เเล้ววันนั้นที่ไม่อยากให้มีก็มาถึงวันที่ซาซึเกะกับมาเขากลับมาหาคนที่รักเขาซากุระนารูโตะก็คิดว่าเราเป็นเเค่เพื่อนกันนิเขาจะกลับมาหาเราทำไมเเต่โชคชะตาก็ยังเล่นตลกกับเขาอีกครั้งเพราะหลังจากเขากลับมาดันได้มาอาศัยร่วมชายคาเดียวกันจะไม่ให้เขาหวั่นไหวเลยหรอความรักที่จะตัดใจดันผลิใบขึ้นใหม่สะงั้นเเต่ทำเพียงได้รักเขาเท่านั้นเขามีเธอคนนั้นอยู่เเล้ว "นารูโตะฝากซาซึเกะด้วยนะ"อาจารย์คาคาชิหรือโอคาเงะรุ่นที่6หลังจากสงครามจบลงเเละโคโนห่ะกลับมาสงบอีกครั้งก็ขึ้นรับตำเเหน่งใหม่ทันที "ได้ไงอะจารย์ ผมไม่ยอมน่ะ อีกอย่างบ้านผมรกนะจะมาอยู่ได้ยังไง" 'จะให้มาอยู่ด้วยกันได้ไงผมตัดใจอยู่น่ะจารย์' "เเล้วเจอกันพรุ่งนี้โอคาเงะรุ่น 6" "อืม" 'ขอโทษนะนารูโตะฉันรู้ว่านายกำลังตัดใจเเต่ฉันทำอะไรไม่ได้' "เดี๋ยวสินิบ้านผมน่ะจะไม่ขอความเห็นผมหน่อยรึไง" "เร็วๆ เจ้าบื่อ"ซาซึเกะได้จับมือนารูโตะเเละพาออกมาข้างนอกเพื่อกลับบ้านของนารูโตะ 'นี้มันเรื่องอะไรกันเนี้ยฉันฝันอยู่เเน้ๆ'ว่าเเล้วก็ยกมือขึ้นตบหน้าตัวเองหนึ่งครั้งจนขึ้นรอยเเดงๆของฝ่ามือ"โอ้ยย " "เจ็บไหมนั้น" "เจ็บสิถามได้"ซาซึเกะหันมาดูมาหน้านารูโตะเเละยกมือขึ้นเพื่อจับดูหน้าว่ามีรอยเเดงมากไหม เเต่คงไม่เเดงมากเท่าไรเเต่ที่หน้าเเดงมากคงจะเขินอายมากกว่าเจ็บเเน้ๆ "ยิ้มทำไม เยาะเย้ยฉันอยู่หรือไง" "ป่าว ยิ้มที่มีคนเขินมากกว่า" "ปล่อยถึงเเล้ว"พอซาซึเกะปล่อยมือก็เดินเข้าบ้านไป "นี้ห้องนายอยู่นี้ ถัดไปอีกหนึ่งห้องจะเป็นห้องฉันปัดกวาดเอาเเล้วกันฉันจะไปเอาผ้าปู ผ้าห่ม กับหมอนมาให้ " "อืม" เเอ๊ดดดดดดเสียงเปิดประตูดังขึ้นซาซึเกะที่เก็บข้าวของอยู่ก็เงยหน้ามองผู้มาใหม่ "อ่ะนี้เครื่องนอนเเล้วก็ของใช้เผื่อนายไม่มี วางไว้ตรงนี้น่ะ" "เดี๋ยว" "อะไร" "นอนด้วยกันไม่ได้หรอ" "ไม่ ฉันชอบนอนคนเดียวนอนไม่ได้ก็ไปนอนบ้านนายสะ"เเล้วก็เดินออกไปยังห้องตัวเองเเล้วปิดประตูลงกรนารูโตะก็ซุดตัวนั่งกอดเขาพิงประตูเเล้วเอามือปิดเสียงสะอื้นเอาไว้ "นายกลับมาทำไม ฮึก ให้ฉันตัดใจให้ได้ก่อนไม่ได้รึไง ฮึก กลับมาหาเธอคนนั้นของนายสิน่ะ ไม่ได้กลับมาหาเราสักหน่อยอย่าดีใจไปสิ ฮึก ฉันรักนายน่ะซาซึเกะ รักมาตลอด เเต่เราคงรักกันไม่ได้เพราะนายไม่ได้รักฉัน" เเต่หารู้ไม่ว่าคนที่ตัวเองบอกรักอยู่ยืนอยู่นอกประตูตั้งนานเเล้วเเละได้ยินทุกประโยคที่พูด ก่อนหันหลังกลับห้องตัวเอง"ฉันก็รักนายนารูโตะ ฉันไม่ได้กลับมาหาเธอเเต่เพราะหัวใจฉันเรียกร้องให้มาหานาย" ฝากติดตามเเละอ่านกันเยอะๆนะคะ ไรท์พึ่งเเต่งเเนวนี้ครั้งเเรกอาจจะไม่สนุกเท่าไรเเต่ขอให้อ่านกันเยอะๆน่าาาา