บ้านของพลอย......

"แม่คะพลอยไปโรงเรียนก่อนนะคะ"

"จ้าลูกตั้งใจเรียนนะ ไปโรงเรียนดีๆล่ะ"

"พลอย หรือพลอยไพลิน พลฉัตรชนก เด็กสาวอายุ17ปี เธอเติบโตมาด้วยนิสัยที่ห้าวหาญและถูกเลี้ยงดูโดย"แม่สาย"ซึ่งเป็นแม่แท้ๆของพลอยเอง ส่วนพ่อของพลอยนั้นเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุตั้งแต่พลอยยังเด็ก แม่ของพลอยทำอาชีพขายข้าวแกงและขนมไทยในตลาด ทั้งสองแม่ลูกจึงใช้ชีวิตแบบเรียบง่ายกันมาตลอด..."

"นี่ยัยพลอยขึ้นรถเร็ว สายแล้วนะ ฟ้าหนึ่งในเพื่อนสนิทของพลอยพูดขึ้น พลอยเมื่อได้ยินดังนั้นก็รีบเดินไปขึ้นรถมอเตอร์ไซค์ของเพื่อนสนิททันที"

"มาแล้วน่า..."

บรื้น~

โรงเรียนKWC......

บรื้น~ ซุบซิบๆ ซุบซิบๆ~

"หลังจากที่รถมอเตอร์ไซค์สามคันของสี่สาวคนดังของโรงเรียนKWCได้ขับรถเข้าไปจอดที่ลานจอดรถของโรงเรียน ทุกคนที่อยู่ในบริเวณนั้นต่างซุบซิบพูดคุยเกี่ยวกับพวกเธอทั้งสี่คนทันที นั่นก็เป็นเรื่องที่ไม่แปลกมากเท่าไหร่นักและดูเหมือนพวกเธอทั้งสี่คน พลอย ฟ้า น้ำ แก้ม จะชินกับคำซุบซิบพวกนี้ซะแล้ว เพราะพวกเธอคือสี่จตุรเทพของโรงเรียนKWCไงล่ะ"

"ขอโทษนะคะพี่พลอย พอดีว่าหนูแอบปลื้มพี่มาตั้งแต่พี่อยู่ม.2แล้วค่ะ หนูขอถ่ายรูปกับขอลายเซ็นพี่พลอยได้ไหมคะ เด็กผู้หญิงคนหนึ่งได้เดินเข้ามาหาพลอยด้วยท่าทีที่เขินอายก่อนจะรวบรวมความกล้าพูดสิ่งที่ตนต้องการออกมา"

"อ้อได้สิ เดี๋ยวพี่เซ็นให้นะ พลอยที่เห็นดังนั้นก็ไม่ปฏิเสธแถมยังตอบตกลงด้วยความเต็มใจซะด้วย นี่คงเป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่ทำให้เธอเป็นดาวโรงเรียนได้สินะ"

"ขอบคุณมากนะคะพี่พลอย พี่ใจดีมากเลย เด็กผู้หญิงคนนั้นพูดก่อนจะเดินจากไป"

"เพื่อนเรานี่ฮอตตั้งแต่วันแรกเลยแฮะ "แก้ม" เพื่อนสนิทของพลอยที่มีดีกรีเป็นถึงหัวหน้าห้องและนักกีฬาโรงเรียนพูดแซวขึ้น"

"ก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกน่า พลอยพูดก่อนจะสะพายกระเป๋านักเรียนเดินนำหน้่าเพื่ิอนๆขึ้นห้องเรียนไป"

คาบเช้า.....

"เอาล่ะโจทย์ข้อนี้ใครตอบครูได้บ้าง? คุณครูที่ถามคำถามนั้นถึงกับทำให้เด็กนักเรียนในห้องถึงกับเงียบกริบเพราะมันอยากซะเหลือเกิน"

"อะ ฮึ่ม! พลอยไพลิน! คุณครูพูดเสียงดังจนทำให้พลอยที่กำลังเผลอหลับในห้องเรียนถึงกับ

สะดุ้งตื่น"

"ไหนลองตอบครูซิว่าโจทย์ข้อนี้ตอบอะไร?"

"อ้อโจทย์ข้อนี้หรอคะ 78.12ไงคะ พลอยตอบอย่างมั่นใจก่อนที่จะก้มหน้าหลบตาครูผู้สอน"

"ถูกต้อง เก่งมาก พลอยไพลินถึงแม้ว่าเธอจะมีผลการเรียนเป็นอันดับหนึ่งของโรงเรียนในทุกๆปีแต่เธอก็ควรจะตั้งใจฟังครูสอนด้วยล่ะ เข้าใจไหม เอาล่ะวันนี้พอแค่นี้ก่อน อย่าลืมทำการบ้านมาส่งครูด้วยล่ะ"

"นักเรียนทั้งหมดตรง~ พอแก้มผู้เป็นหัวหน้าห้องออกคำสั่งทุกคนก็ยืนตรงกันทันที"

ขอบคุณค่ะ/ครับคุณครู

"เฮ้อ~ วิชาคณิตศาสตร์นี่น่าเบื่อชะมัด น้ำที่ไม่ถนัดวิชาคณิตถึงกับบ่นอุบอิบ"

"อย่าว่าแต่เธอเลยน้ำ ขนาดฉันตั้งใจฟังครูขนาดนั้นฉันยังฟังไม่รู้เรื่องเลย แก้มที่เรียนไม่เข้าใจเหมือนกันก็พูดขึ้นบ้าง"

"เอาน่าๆ ไหนๆก็พักเที่ยงแล้ว เลิกพูดถึงเรื่องการเรียนที่น่าเบื่อแล้วไปกินข้าวกันเถอะ หิวจะแย่

แล้วเนี่ย พลอยพูดก่อนจะดึงมือของแก้มและน้ำไปที่โรงอาหาร"

"ทันทีที่เพื่อนๆของพลอยเดินมายังบริเวณโต๊ะที่จะนั่งประจำกันทุกวันก็เห็นถึงสิ่งผิดปกติเกิดขึ้น"

"ขอโทษนะคะน้องๆ พอดีว่าโต๊ะนี้มันเต็มแล้วอ่ะ สงสัยต้องรบกวนน้องพลอยและเพื่อนๆไปนั่งโต๊ะอื่นแล้วล่ะ "แป้ง"หนึ่งในคนดังของโรงเรียนพูดขึ้นเมื่อหลายปีก่อนแป้งเคยเป็นดาวของโรงเรียนแต่มีพฤติกรรมที่ไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่ พลอยเลยได้เป็นดาวโรงเรียนแทนนับแต่นั้นมานั่นทำให้ทั้งคู่จิกกัดกันอยู่ตลอด"

"แต่ว่าโต๊ะนี้มันเป็นโซนของม.5นะคะพี่แป้ง พี่อยู่

ม.6ก็ควรจะไปนั่งโต๊ะโซนตัวเองสิคะ พลอยพูดตอบโต้อย่างไม่สบอารมณ์เท่าไหร่นักนั่นทำให้พลอยและแป้งเริ่มมีปากเสียงกัน"

"ใครมาก่อนก็ได้ก่อนสิ หรือว่าน้องๆมีปัญหา?"

"ปัญหาน่ะมีแน่! ฟ้าที่ตอนนี้เริ่มคุมอารมณ์ไม่อยู่ถึงกับโวยวายออกมานั่นทำให้น้ำที่เป็นคนใจเย็นที่สุดในกลุ่มรีบห้ามฟ้าไว้"

"อ้าวน้อง พี่เป็นรุ่นพี่ส่วนพวกน้องก็เป็นแค่รุ่นน้องมาพูดจาแบบนี้กับพวกพี่ได้ยังไง แป้งพูดอย่างมี

น้ำโห"

"แต่ตามหลักแล้วพี่แป้งกับเพื่อนๆก็มานั่งโต๊ะโซนของน้องม.5 ซึ่งมันถือเป็นการแย่งที่นั่งรุ่นน้องนะคะ แก้มที่ผู้ที่มีความเป็นผู้นำมากที่สุดในกลุ่มพูด

โต้แย้ง นั่นทำให้แป้งและเพื่อนๆในแก๊งค์ถึงกับหน้าถอดสีทันที"

"ยัยแป้งฉันว่าเราถอยก่อนดีปะวะ คนมองกันใหญ่แล้วอ่ะฉันไม่อยากมีเรื่องกับฝ่ายปกครอง ครีมหนึ่งในกลุ่มเพื่อนของแป้งพูดขึ้นทำให้แป้งยอมลุกให้พวกพลอยนั่งทันที"

"ก็ได้ ฝากไว้ก่อนเถอะ! แป้งพูดทิ้งท้ายก่อนจะสะบัดหน้าเดินออกไปพร้อมกับเพื่อนๆห้าคน"

"เฮ้อ...กว่าจะลุกได้ พี่แป้งนี่ก็เป็นคนแค้นฝังใจจริงเรื่องก็ผ่านมาหลายปีแล้วยังตามรังควานพลอยไม่เลิกอีก ฟ้าพูดก่อนจะหยิบไส้กรอกเสียบไม้ขึ้นมากินแก้หิว"

"แกก็อย่าไปยอมพวกพี่แป้งมากนะพลอย ฟ้าพูด"

"ช่างพี่เค้าเถอะ คนไม่ค่อยมีสมองก็แบบนี้ล่ะจะไปใส่ใจทำไม เดี๋ยวพอเห็นว่าทำอะไรเราไม่ได้ก็เลิกตอแยไปเอง อีกอย่างมีคนรักก็ต้องมีคนเกลียดเป็นธรรมดา แต่ไม่ต้องห่วงนะถ้ามาทำอะไรฉันหรือคนใกล้ตัวฉัน ฉันไม่ปล่อยไว้แน่ พลอยพูดพลางยกแก้วน้ำโอเลี้ยงขึ้นมาดื่ม"

"แกก็อย่ากังวลไปเลยฟ้า ไม่มีใครทำอะไรพลอยและพวกเราได้หรอก เด็กเราเยอะจะตาย แก้มพูดและยกไหล่ขึ้นแบบเชิดๆ"

"จริงอย่างที่แก้มพูดเลยล่ะ เป็นเพราะว่าพลอยนั้นมีนิสัยห้าวหาญทำให้มีเรื่องต่อยตีกับนักเลงในชุมชนอยู่บ่อยๆและได้ช่วยเหลือเหยื่อที่โดนนักเลงกลุ่มนั้นรังแกไว้เยอะมากเหมือนกัน นั่นเลยทำให้พลอยมีลูกศิษย์เป็นจำนวนมากเลยทีเดียว กิตติศัพท์ของพลอยคนในละแวกนั้นรู้ดี"

ตริ้ง!

"โอ้ มีข่าวจากทางโรงเรียนด้วยล่ะ วันจันทร์หน้าจะมีประกวดร้องเพลงและทุกห้องต้องเข้าร่วมประกวดครั้งนี้ด้วย และที่สำคัญคือผู้แทนพระองค์จะมาเป็นคณะกรรมการด้วยนะ แก้มพูดแบบตื่นตาตื่นใจก่อนจะยื่นข้อความในโทรศัพท์ให้เพื่ิอนดู"

"ฉันว่าแกลองประกวดดูหน่อยก็ได้นะพลอย เสียงแกก็ดีออกถ้าประกวดชนะแน่ๆ น้ำพูดเชิญชวนก่อนจะได้รับคำปฏิเสธ"

"ไม่ดีกว่า รุ่นพี่จากชมรมวอลเลย์บอลเค้ามายืมตัวฉันไปแข่งแล้วอ่ะ ถ้าไปแข่งร้องเพลงเวลาซ้อมก็น้อยลงอีก พลอยอธิบาย...."

"เสียดายอ่ะ ไม่งั้นฉันสามคนคงได้เห็นแกแต่งชุดสวยไปขึ้นร้องเพลงบนเวทีแล้ว น้ำพูดด้วยความเสียดาย"

"แต่มันน่าตื่นเต้นมากเลยนะ ผู้แทนพระองค์จะมาเองด้วย นี่เป็นครั้งแรกของโรงเรียนเราเลยมั้ง แก้มพูดด้วยความตื่นเต้น"

กริ้ง~ กริ้ง~

"ออดดังแล้วอ่ะ ขึ้นเรียนกันเถอะ พลอยพูดก่อนที่เพื่อนๆคนอื่นจะลุกขึ้นและเดินตามพลอยออกไป"

################################

คุณขวัญ:อย่างที่ได้แจ้งให้ทุกคนทราบนะคะว่าตอนที่1-32ของเรื่องนี้ได้หายไป ซึ่งเกิดจากความผิดพลาดของนักเขียนเองค่ะ ถ้ายังไงนักเขียนจะเริ่มอัพเรื่องนี้ใหม่ตั้งแต่ตอนแรก และจะมีการปรับเปลี่ยนลายละเอียดเล็กน้อย นักเขียนจะรีบอัพเนื้อหาของนิยายให้ถึงตอนที่39ซึ่งเป็นตอนล่าสุดเร็วๆนะคะ ขออภัยในความผิดพลาดด้วยค่ะ 😅"

โรงเรียนKWC.....

"เลิกเรียนแล้ว ทุกคนกลับบ้านกัน พลอยที่อยากกลับบ้านเต็มทีเอ่ยปากชวน"

"เอาสิ ฉันก็อยากกลับแล้วเหมือนกัน แก้มพูด ก่อนที่ทั้งสี่สาวจะเดินลงบันไดไปข้างล่าง"

ตึกๆ ตึกๆ ตึกๆ

"เฮ้ยแก ฉันลืมโทรศัพท์ไว้บนห้องอ่ะ ขึ้นไปเอาก่อนนะเดี๋ยวมา รอด้วยล่ะ พลอยพูดก่อนจะรีบวิ่งขึ้นบันไดไปบนห้องเรียนทันที แต่ความเร่งรีบของเธอทำให้ไปชนเข้ากับคนคนนึงเข้า!"

ปัก! โอ้ย! ตุบ!

"เดินระวังหน่อยสิครับ ปอนด์พูดขึ้นก่อนจะก้มลงไปมองคนที่วิ่งเข้ามาชนตัวเอง น..น่ารักชิบ! ปอนด์คิดในใจก่อนจะรีบยื่นมือเพื่อดึงผู้หญิงคนนั้นขึ้นจากพื้น"

"ข..ขอโทษนะคะรุ่นพี่ พอดีว่ารีบไปหน่อย ถ้างั้นหนูไปก่อนนะคะ พลอยพูดก่อนจะรีบวิ่งจากไปทันที"

"เฮ้อ ยังไม่ทันได้ถามชื่อเลยไปซะแล้ว เอ๊ะ? ปอนด์พูดก่อนจะเหลือบไปเห็นบัตรอะไรบางอย่างตกอยู่บนพื้น นี่มันบัตรนักเรียนน้องคนเมื่อกี้นี่นา ปอนด์พูดและยิ้มที่มุมปากก่อนจะเดินลงบันไดไป"

"อ๊ะ! เจอแล้วนึกว่าจะมีคนหยิบไปแล้วซะอีก พลอยนั้นเมื่อเห็นโทรศัพท์ของตัวเองวางอยู่บนโต๊ะก็ถึงกับโล่งใจ รีบลงไปหาพวกเพื่อนๆดีกว่า พลอยพูก่อนจะวิ่งลงบันไดมาหาเพื่อนๆข้างล่าง"

"นั่นไงพลอยมาแล้ว น้ำ แก้มและฟ้าที่ยืนรอพลอยอยู่เกือบสิบนาทีพอเห็นเจ้าตัวก็ถึงกับบ่นอุบอิบ"

"ทำไมแกไปนานจังยัยพลอย พวกฉันรอแกตั้งนานฟ้าถามด้วยความสงสัย"

"ก็ห้องเรียนเราอยู่ตั้งชั้นแปด จะไม่ให้ฉันพักเหนื่อยระหว่างวิ่งขึ้นบันไดหน่อยรึไง พลอยพูด"

"ช่างเถอะๆ ไหนๆพลอยก็มาแล้วกลับบ้านกัน น้ำพูดตัดบทก่อนจะเดินไปสตาร์ทรถทันที"

ตลาดKWC....

"ขอบคุณที่มาส่งฉันนะฟ้า"

"ไม่เป็นไรน่าพลอย บ้านก็ใกล้ๆกันมาส่งเธอไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย ถ้างั้นฉันไปก่อนนะ บาย ฟ้าพูดก่อนจะขับรถออกไป"

ตึกๆ ตึกๆ

"เกือบทุกวันหลังจากที่พลอยเลิกเรียนพลอยมักจะมาช่วยแม่ขายข้างแกงกับขนมไทยที่ตลาดอยู่บ่อยๆ วันนี้ก็เช่นกัน"

"แม่~ พลอยมาแล้ว~"

หมับ!

"มาค่ะเดี๋ยวพลอยช่วย พลอยพูดก่อนจะหยิบขนมไทยมาแพ็คใส่ถุงเพื่อเตรียมขาย"

"ลูกกลับจากโรงเรียนเหนื่อยๆ ทำไมไม่ไปพักผ่อนอยู่บ้านล่ะลูก แม่ของพลอยถาม"

"ก็พลอยอยากช่วยแม่ขายของนี่นา อีกอย่างวันนี้เป็นวันศุกร์ด้วย ค่อยพักผ่อนตอนวันเสาร์-อาทิตย์ก็ได้นี่นา"

"ลูกคนนี้นี่ก็......กับข้าวจ้า กับข้าว ขนมไทยก็มี

นะจ๊ะ~"

3ชั่วโมงต่อมา......

"เอาล่ะวันนี้ขายของหมดแล้ว เก็บร้านเตรียมกลับบ้านกันเถอะลูก"

"ค่ะแม่ พลอยพูดก่อนจะรีบไปเก็บโต๊ะกับเก้าอี้และจานชามทันที ปกติในทุกๆวันทั้งข้าวแกงและขนมไทยของร้านพลอยจะขายหมดทุกวัน เพราะนอกจากจะอร่อยแล้ว แฟนคลับบางส่วนของพลอยก็มาซื้อกันบ่อยๆด้วย"

บ้านของพลอย....

"ถ้างั้นพลอยไปนอนก่อนนะคะ ฝันดีค่ะแม่ พลอยพูดก่อนจะปิดประตูห้องนอนทันที"

เช้าวันต่อมา....

ค่ายมวยFKWC.......

"ย้าก!!!!!!!! ตุบตับ! ตุบตับ! มีแรงแค่นี้เองหรอต่อยให้แรงๆอีก พลอยที่ตอนนี้กำลังดวลกับเด็กในค่ายมวยอย่างดุเดือดกำลังกำลังใส่ฝีเท้าและหมัดสู้กับเด็กคนนั้นไม่ยั้ง"

"อ๊อก~ ยอมแล้วค้าบลูกพี่ เด็กที่เป็นศิษย์คนใหม่ของพลอยได้ไม่นานถึงกับยอมแพ้และลงจากเวทีทันที"

"ฟังพี่นะไอนิ่ม ถ้าขยันฝึกซ้อมทุกวันแกก็จะไม่โดนนักเลงแถวบ้านรังแกได้อีก เชื่อพี่สิ พลอยที่ตอนนี้กำลังพูดให้กำลังใจนิ่มศิษย์คนใหม่ของเธอทำให้เจ้าตัวยอมกลับขึ้นเวทีมาดวลกับเธออีกครั้ง"

"พลอย!! ครูสิงห์คนที่สอนมวยให้กับพลอยตั้งแต่ยังเด็กได้ตะโกนเรียกเธอมาแต่ไกล"

"อ้าวครู กลับมาจากต่างจังหวัดแล้วหรอ! พลอยที่เห็นครูของเธอถือกระเป๋าหลายใบเดินมาก็รีบวิ่งไปช่วยถือทันที"

"พักนี้ได้ข่าวว่าเราไม่ค่อยได้มาซ้อมนะพลอย ครูสิงห์พูดก่อนจะหันมาจ้องที่พลอยอย่างเอาเรื่ิองนั่นทำให้พลอยถึงกับหลบตาทันที"

"แหมครู~ ก..ก็พลอยต้องไปซ้อมวอลเลย์บอลที่โรงเรียนบ่อยๆนี่นา แถมยังต้องไปช่วยแม่ขายของอีก นานๆครั้งถึงจะได้มาที่ค่าย พลอยตอบไปตามความจริง"

"แล้วไป...ครูที่ได้ยินดังนั้นก็ไม่ติดใจเอาเรื่องอะไร"

กริ้ง~ กริ้ง~

"ฮัลโหลว่าไงแก้ม? พลอยที่รับสายโทรศัพท์

พูดขึ้น"

"พลอยมากินไอติมที่ห้างกันไหม เดี๋ยวฉันจะไปรับ พวกน้ำพวกแก้มก็มา ฟ้าถามเพื่อนสนิท..."

"ไปสิๆ อยากกินพอดี พลอยที่เมื่อได้ยินว่าเป็นไอติมของโปรดก็รีบตอบตกลงทันที"

"ถ้างั้นรอแปปนะอีก5นาทีจะไปรับ ฟ้าพูดก่อน

วางสาย"

"ครู~ ถ้างั้นวันนี้พลอยกลับก่อนนะ มีธุระนิดหน่อย"

ฟิ้ว~

"พลอยไม่รอคำตอบรีบวิ่งออกจากค่ายมวยทันที"

ห้างสรรพสินค้า......

"พลอย ทางนี้!! แก้มที่เห็นว่าเพื่อนซี้ของตนมาถึงก็ตะโกนลั่นร้านทันที"

"มาแล้วๆ พลอยและฟ้าขานรับก่อนจะรีบวิ่งไปที่โต๊ะที่แก้มกับน้ำนั่งอยู่"

"ลูกค้าจะรับรสไหนดีคะ พนักงานสาวสวยได้เข้ามารับออเดอร์ที่โต๊ะของสี่สาวที่เป็นลูกค้าประจำของร้าน"

"เอาเหมือนเดิมเหมือนเมื่อวานสี่ที่ค่ะ ฟ้าพูด"

ด้านของพราว......

"องค์หญิงเพคะ วันนี้จะทรงเสด็จไปหาท่านย่าที่วังไหมเพคะ ลิลลี่สาวใช้คนสนิทของพราวพูดขึ้น"

"ไปค่ะไปตอนนี้เลย พี่ช่วยเตรียมรถให้พราวหน่อยนะคะ"

"เพคะองค์หญิง"

ตึกๆ ตึกๆ

"เชิญพะย่ะค่ะองค์หญิง คนขับรถเปิดประตูก่อนที่จะเดินอ้อมไปขึ้นรถฝั่งคนขับ โดยมีลิลลี่นั่งอยู่ที่รถคันหลังคอยติดตามพราวเพื่อรับใช้"

วังของท่านย่า......

"ท่านย่าคะ~"

"อ้าวหลานย่า มานั่งก่อนสิ"

"ท่านย่าเป็นยังไงบ้างคะ พราวงานยุ่งเลยไม่ได้มาหาท่านย่าหลายวันเลย"

"ย่าสบายดี แล้วหลานล่ะสบายดีไหมเห็นมีคนมาบอกอย่าว่าหลานทำงานหนักมาก หาเวลาพักผ่อนบ้างนะ ท่านย่าพูดด้วยความเป็นห่วงหลานสาว"

"พราวสบายดีค่ะ อ๊ะ! ใช่ตอนพราวไปทำเปิดงานการกุศลที่เมืองB พราวซื้อมาการองมาฝากคุณย่าด้วยนะคะ วันนี้พราวอยู่กับท่านย่านานไม่ได้เพราะพรุ่งนี้พราวต้องเตรียมตัวเดินทางไปเมืองTP"

"ไม่เป็นไรหลานย่าไปเถอะ ไม่ต้องเป็นห่วงย่า"

"ถ้างั้นพราวไปก่อนนะคะ ทูลลาค่ะ พราวพูดก่อนจะเดินทางกลับวังทันที"

วังของพราว......

"อย่าลืมเอาชุดเตรียมใส่กระเป๋าให้พราวสักห้าชุดนะคะพี่ลิลลี่ พราวกะว่าจะไปเที่ยวที่เมืองTPหลังจากเสร็จงานแล้วด้วยค่ะ"

"เพคะองค์หญิง เร็วเข้าไปเตรียมชุดกับข้าวของให้องค์หญิงเร็ว เมื่อลิลลี่ออกคำสั่งสาวใช้คนอื่นๆก็รีบปฏิบัติตามคำสั่งนั้นทันที"

"พราว หรือองค์หญิงพราวพิมล นครินทร์ชนก บุตรสาวคนที่5ของพระราชาองค์ปัจจุบัน เกิดจากอดีตพระราชินีกัญญาผู้เป็นมารดา แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างทำให้พราวเป็นองค์หญิงที่ไม่ได้เปิดตัวต่อหน้าสาธารณชน นั่นจึงทำให้เธอไม่เป็นที่รู้จักมากนัก จะมีแค่คนวงในเท่านั้นที่รู้ถึงการมีอยู่ของเธอ นั่นจึงทำให้พี่สาวต่างแม่ที่เกิดจากภรรยาน้อยของเสด็จพ่อทั้งสามคนของเธอมักจะรังแกเธอลับหลังเสด็จพ่ออยู่บ่อยๆ ประกอบกับนิสัยที่ไม่สู้คนของพราวพวกพี่ๆทั้งสามคนเลยได้ใจกันไปอีก แต่สิ่งที่ทำให้บรรดาพี่น้องคนอื่นๆต่างอิจฉาพราว ก็เป็นเพราะว่าพราวมักจะได้รับความรักและการยอมรับจากเสด็จพ่อ ท่านย่า และเหล่าผู้ดูแลภายในวังมากกว่าพี่น้องคนอื่นๆ"

"พี่ลิลลี่คะ พราวอยากจะไปเดินเล่นที่สวนท้ายวังพี่ช่วยไปเป็นเพื่อนพราวหน่อยนะคะ ^~^"

"เพคะองค์หญิง หม่อมฉันจะพาไปเดี๋ยวนี้เลยเพคะ"

สวนท้ายวัง.....

"ในสวนท้ายวังนั้นมีทิวทัศน์และบรรยากาศที่สวยงามน่ามอง มีทั้งต้นไม้และดอกไม้นานาพรรณประดับประดามากมาย ทั้งยังมีสระบัวที่สวยงามอีกต่างหาก และสถานที่ที่พราวชอบให้ลิลลี่พาเธอมาพักผ่อนในสวนท้ายวังคือศาลาไม้ที่อยู่ติดกับสระบัวนั่นเอง เพราะที่นั่นค่อนข้างที่จะมีลมพัดผ่านอยู่ตลอดเวลา ประกอบกับมีโต๊ะและเก้าอี้ให้นั่งเล่น นั่นจึงเป็นสถานที่โปรดของเธอนั่นเอง"

"แต่บรรยากาศที่สงบนั้นก็อยู่ได้ไม่นาน เพราะถูกใครบางคนมาทำลายซะก่อน"

"ออกไปเดี๋ยวนี้นะ ฉันจะนั่งตรงนี้ องค์หญิงแพรวพรรณี นครินทร์ชนก บุตรสาวคนโตของพระราชาได้เดินตรงมาที่ศาลาไม้ที่พราวนั่งอยู่ก่อนแล้วเอ่ยปากไล่ให้พราวผู้เป็นน้องสาวต่างแม่ลุกออกทันที"

"สวนนี้เป็นสวนที่ฝ่าบาทประทานให้องค์หญิงแพรวแบะองค์หญิงพราวใช้ร่วมกันก็จริง แต่ว่าศาลาไม้นี้องค์หญิงพราวมานั่งอยู่ก่อนแล้วนะเพคะ ลิลลี่พูดขัดขึ้นนั่นทำให้แพรวไม่พอใจเป็นอย่างมาก"

เพียะ!

"เป็นแค่คนรับใช้กล้ามาเถียงอะไรกับฉันที่เป็นองค์หญิง ไม่เจียมตัวเอาซะเลย! สมควรแล้วที่จะโดนฝ่ามือของฉันสั่งสอน แพรวตบไปที่หน้าของลิลลี่อย่างแรงนั่นจึงทำให้พราวที่นั่งอยู่รีบลุกมาดูอาการลิลลี่สาวใช้คนสนิของเธอทันที"

"เชิญพี่แพรวนั่งเถอะค่ะ พราวจะกลับพอดี พราวพูดก่อนจะรีบพาลิลลี่ที่ตอนนี้โดนตบจนหน้าแดงออกไปจากสวนท้ายวัง"

"เหอะ รู้ซะบ้างว่าใครเป็นใคร แพรวพรรณดีพูดขึ้นอย่างสะใจเพราะเมื่อคนของเธอมารายงานว่าพราวน้องสาวต่างแม่ของเธอได้เข้าไปนั่งเล่นที่สวนท้ายวังแพรวก็รีบตรงเข้าไปหาเรื่องทันที"

"กลับ! แพรวพรรณีพูดก่อนจะเดินกลับวังของ

เธอไป"

วังของพราว....

"เจ็บมากไหมคะพี่ลิลลี่ มาค่ะเดี๋ยวพราวทำแผลให้พราวพูดด้วยความเป็นห่วงเพราะสำหรับเธอแล้วลิลลี่ก็ถือว่าเป็นพี่สาวคนนึง"

"ไม่เป็นไรเพคะองค์หญิง หม่อมฉันเป็นแค่สาวใช้ส่วนองค์หญิงเป็นถึงองค์หญิงผู้สูงศักดิ์ ลิลลี่รีบตอบปฏิเสธทันที"

"ให้พราวทำแผลให้พี่เถอะค่ะ พี่ลิลลี่ก็เหมือนพี่สาวคนนึงที่คอยดูแลพราวมาตลอด พราวจะดูแลพี่ซักครั้งบ้างไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย อีกอย่างบรรดาศักดิ์องค์หญิงก็เป็นแค่ยศๆหนึ่งเท่านั้น ยังไงเราก็คนกันเอง พราวพูดและเริ่มลงมือนำลูกประคบมาประคบที่หน้าของลิลลี่"

"องค์หญิงทรงมีจิตใจเมตตาสมกับเป็นองค์หญิงจริงๆเพคะไม่เหมือนกับองค์หญิงองค์อื่นๆ ลิลลี่พูด"

"เสร็จแล้วค่ะ พรุ่งนี้เช้าน่าจะหายบวมพราวจะพักผ่อนแล้วไม่ต้องรบกวนนะคะ"

"เพคะองค์หญิง ลิลลี่และสาวใช้คนอื่นรับคำก่อนจะเดินออกจากห้องนอนของพราวไป"

เช้าวันต่อมา.....

"ทุกอย่างเรียบร้อยดีนะคะพี่"

"เรียบร้อยเพคะองค์หญิง เชิญองค์หญิงขึ้นรถเถอะเพคะ ลิลลี่พูด"

ปัก! ออกรถได้! บรื้น~

"เมืองหลวงQK เป็นเมืองที่เป็นที่ตั้งของพระมหาราชวัง เหล่าบรรดาคนในราชวงศ์จึงมักจะพักผ่อนกันที่เมืองนี้ แต่ก็มีบ่อยครั้งที่พราวต้องออกไปร่วมงานสำคัญๆตามที่ได้รับมอบหมายจากเสด็จพ่อ ในครั้งนี้พราวต้องไปเมืองTP ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากเมืองหลวงมากนัก"

1ชั่วโมง30นาทีผ่านไป....

เมืองTP.....

"ถึงแล้วเพคะองค์หญิงที่นี่คือโรงแรมในเครือของบริษัทIOTเพคะ ลิลลี่พูดพลางเดินตามหลังพราวไปที่ห้องพักในโรงแรม"

"บริษัทIOTเป็นบริษัทของคุณหญิงกัญญา แม่ของพราวนั่นเอง นั่นทำให้แม้ว่าพอกัญญาผู้เป็นแม่ของพราวจะขอหย่าร้างกับพระราชา แต่ชีวิตของกัญญาก็ยังอยู่แบบสุขสบายไม่ได้เดือดร้อนหรือลำบากอะไร และความร่ำรวยบวกกับการที่กัญญามาจากตระกูลขุนนางเก่าแก่ทำให้เป็นที่ยอมรับจากท่านย่าและเหล่าผู้ดูแลภายในวัง รวมถึงประชาชนทั้งประเทศมากกว่า"ปาริฉัตร"ราชินีองค์ปัจจุบัน...."

"พราวต้องไปเป็นกรรมการแทนเสด็จพ่อตอนกี่

โมงคะ?"

"องค์หญิงทรงต้องเสด็จไปเป็นคณะกรรมการในการตัดสินงานประกวดร้องเพลงของโรงเรียนKWCตอนบ่ายโมงครึ่งของวันนี้เพคะ"

"ยังเหลือเวลาอีกนาน พวกพี่ๆไปพักผ่อนก่อนก็ได้ค่ะเพิ่งเดินทางมาเหนื่อยๆ พราวก็จะพักผ่อนเหมือนกัน"

"เพคะองค์หญิง"

ด้านของพลอย.....

โรงเรียนKWC.....

"พลอยแกไปประกวดร้องเพลงแทนยัยหวายหน่อยได้ไหมอ่ะ ถ้าห้องเราไม่มีคนไปประกวดคุณครูเอาตายยกห้องแน่ๆเลย วันนี้ผู้แทนพระองค์มาเป็นกรรมการด้วย ถ้าไม่มีคนไปแทนยัยหวายโรงเรียนเราขายหน้าแน่ๆ หมวย หนึ่งในเพื่อนร่วมห้องของพลอยได้พูดขอร้องเธอมา1ชั่วโมงกว่าๆได้แล้ว ปฏิเสธหรือไล่ยังไงก็ไม่ยอมไปสักที"

"โอ้ย! ก็ได้ๆๆ เซ้าซี้จัง ฉันไปแทนก็ได้ พลอยที่ไม่รู้จะปฏิเสธยังไงก็ได้แต่จำใจตอบตกลงไป"

"คุณขวัญ:ประโยคนี้คุ้นๆนะ(นมเปรี้ยวทอด555)"

"หลังจากที่ได้ยินคำตอบ เหล่าเพื่อนๆในห้องไม่เว้นแม้แต่ น้ำ ฟ้าและแก้มก็ช่วยกันเนรมิตรพลอยให้ออกมาสวยพร้อมประกวดร้องเพลงทันที"

1ชั่วโมงผ่านไป......

"โหว ไม่เสียแรงที่ตั้งใจแต่งตัวให้พลอยเลยนะเนี่ยสวยจริงๆ ชุดก็สวยคนก็สวย ปังมากแม่!! ไอวี่

สาวสอง คนนึงในห้องเรียนพูดขึ้นอย่างชื่นชม"

"ทำไมฉันรู้สึกว่าทั้งชุดเสื้อผ้าและเครื่องประดับ เครื่องสำอางมันเหมือนโดนเตรียมให้ฉันมาตั้งแต่แรกเลยนะ พลอยคิดในใจก่อนที่จะรู้ตัวว่าตัวเองโดนต้มซะแล้ว🤦"

"เหอะๆ ทุกอย่างนี้ดูเตรียมพร้อมกันจังเลยเนาะ เหอะๆ😑 พลอยที่รู้ทันแผนของเพื่อนๆในห้องพูดออกมาแบบไม่สบอารมณ์"

"เฮ้อ เห็นไหมฉันบอกแล้วว่าพลอยดูแผนพวกเราออกไม่ข้าก็เร็ว แก้มพูดขึ้น"

"ก็แกมันน่ารักนี่นายัยพลอย นานๆจะได้จับแกแต่งตัวสวยๆบ้าง จะปล่อยโอกาสให้พลาดได้ไง555 ฟ้าพูดขึ้นพร้อมกับชื่นชมผลงานตัวเอง"

"เรื่องของเรื่องคือทุกคนในห้องลงความเห็นไว้ก่อนหน้านี้แล้วว่าอยากให้พลอยเป็นตัวแทนห้องประกวดร้องเพลง แต่เจ้าตัวดันไม่ยอมซะงั้นทุกคนเลยให้หวายแกล้งป่วยเพื่อที่จะให้พลอยไปประกวดแทน ซึ่งผลที่ได้ก็เป็นไปตามแผน"