โลกนี้มีผู้ควบคุมดูแลอยู่4คนซึ่งแต่ละคนดูแลคนละทิศคนละภาค

คนที่1จักพรรดิคาซาน ผู้ดูแลควบคุมทิศใต้

คนที่2จักพรรดิเฟอร์คิว ผู้ดูแลควบคุมทิศเหนือ

คนที่3จักพรรดิซูริส ผู้ดูแลควบคุมทิศตะวันออก

...คนที่4จักพรรดินีเชอรีน ผู้ดูแลควบคุมทิศตะวันตก...

...โดยส่วนใหญ่แล้วจะเป็นจักพรรดิมีเพียง1เดียวที่เป็นจักพรรดินีซึ่งเธอเป็นผู้หญิงก่อนที่เธอจะขึ้นครองราชย์มีผู้คนประชาการมากมายคัดค้านไม่ให้เธอขึ้นครองราชย์......แต่เธอผู้นี้ไม่สนเธอดำรงตำแหน่งด้วยความมั่นคงและใครที่ขัดคำสั่งเธอจะต้อง"ตาย"ส่วนใหญ่คนมักจะคิดว่าผู้หญิงน่ะอ่อนแอไม่คู่ควรที่จะเป็นผู้นำแต่เธอเพียง"ฆ่า"เท่านั้นทำให้ทุกคนเชื่อฟังคำสั่งเธอโดยเธอได้รับการยอมรับจาก3จักพรรดิให้ขึ้นครองราชย์เพราะทั้ง3ก็ไม่เห็นว่าจะมีใครมีความสามารถเท่าเธออีก.....บางทีทั้ง3คนก็ไม่อาจจะยอมรับได้ว่าผู้หญิงคนนั้นเก่งและเหนือกว่าตนเองแต่ก็ต้องยอมรับว่าเธอน่ะ"เหนือกว่าทั้ง3คน"การเฆี่ยนฆ่าต่อสู้เธอผ่านมานับไม่ถ้วนสงครามการนองเลือดต่างๆเธอผ่านพ้นมันมาหมดตอนนี้เธอมีอายุได้17ปีเธอขึ้นครองราชย์ตั้งแต่12ปีซึ่งนั่นผ่านมา5ปีที่เธอได้ดำรงตำแหน่งผู้นำหรือจักพรรดินีผู้ควบคุมและดูแลทิศตะวันตกซึ่งตอนนี้เธอทิศตะวันตกทั้งแข็งแกร่งมีอำนาจทุกอย่างเพรียบพร้อมดีไปหมดเพราะ"ผู้หญิงคนเดียว"ที่ทำให้ทุกอย่างราบรื่นตอนนี้ประชาชนทุกคนได้ยอมรับในตัวเธอเพราะเธอสามารถดำรงตำแหน่งหน้าที่ได้ดีทั้งเรื่องการอยู่การกินของประชากรหรือเรื่องการเกษตรการผลิตพืชพันธ์ที่จะส่งต่อไปประเทศอื่นหรือเรื่องสงครามความขัดแยังเธอก็จัดการได้เรียบร้อยจะตอนนี้ทุกคนถึงกับอึ้งในความสามารถของผู้หญิงคนเดียวหรือผู้หญิงคนนี้ที่สามารถจัดการทุกอย่างได้ตัวคนเดียวเธอจึงถูกขนานนามว่า"จักรพรรดินีปีศาจ"...

เรียกได้ว่าทั้งแข็งแกร่งมีคุณสมบัติในการเป็นผู้นำอย่างเพรียบพร้อม

ในปี พ.ศ.××××ได้เกิดสงครามระหว่าง

จักรพรรดินีตะวันตกกับองค์ชายคิวฟัสซึ่งองค์ชายคิวฟัสนั้นเป็นน้องขายของจักพรรดิทิศเหนือแต่มันเป็นเรื่องที่แน่นอนอยู่แล้วที่องค์ชายตัวคนเดียวจะสู้อะไรกับจักพรรดินีอย่างเชอรีนด้วยความที่องค์ชายเป็นคนหัวแข็งไม่ยอมคนในระหว่างประชุมใหญ่คณะทูตองค์ชายคิวฟัสหยิบมีดแล้วปาใส่จักพรรดินีเชอรีนแต่ว่าจักพรรดินีไหวตัวทัน

เชอรีน:จะทำอะไรหรือองค์ชาย

เชอรีนยิ้มด้วยเล่ห์เหลี่ยมเธอได้คาดเดาทุกอย่างไว้อยู่แล้วตั้งแต่ต้นแต่ตอนนั้นเฟอร์คิวพี่ชายของคิวฟัสหรือจักพรรดิภาคเหนือห้ามและตักเตือนน้องชายตนเองทำให้คิวฟัสสงบสติอารมณ์และนั่งลงไป....เชอรีนนั่งยิ้มเยาะคิวฟัสยั่วโมโหเขาคิวฟัสกัดฟันทนเพราะเห็นแก่พี่ชายของตนเองแต่หลังจากประชุมจบลง

คิวฟัสได้เข้าไปคุยกับเชอรีนมีทหารกีดกันไม่ให้เข้าใกล้เชอรีนแต่เชอรีนสั่งให้วางอาวุธทหารทุกคนจึงทำตามเพราะรู้ดีว่าใครที่ขัดคำสั่งเชอรีนจะต้องเจอกับอะไรคิวฟัสได้เดินเข้ามาแล้วพูดว่า

คิวฟัส:อย่าได้ใจไปหน่อยเลย ฉันเห็นแก่พี่ถึงยอมปล่อยเธอไปหรอกนะ

เชอรีน:อ้อเหรอ

คิวฟัส:ใช่สิ!คนอย่างเธอน่ะคิดว่าฉันกลั—

เชอรีนดึงตัวคิวฟัสเข้ามาแล้วพูดว่า

เชอรีน:อย่าถลำลึกเข้ามามากระวัง.....หัวขาดล่ะกัน

คิวฟัสสำผัสได้กับน้ำเสียงเย็นชาและเลือดเย็นมันทำให้คิวฟัสขนลุก"ซู่!"

ทหารหรือคนที่อยู่ตรงนั้นรู้ว่าถ้าคิวฟัสถล้ำลึกไปมากกว่านี้จริงๆล่ะก็เธอได้ตัดหัวเขาจริงๆแน่ๆสาวใช้ที่เดินผ่านก็รีบหนีโดยเร็วส่วนทหารก็ได้แต่เงียบ

เชอรีนเดินไปโดยไม่สนอะไรโดยเธอได้ทิ้งไว้แต่ความเยือกเย็นตรงนั้นเท่านั้น

คิวหัสยืนกันฟัน"กรอด!"โมโหจึงเขสี้ยงแจกันที่แยู่ข้างๆทิ้งคิวฟัสเจ็บม

ใจที่ทั้งเชอรีนเป็นผู้หญิงแต่เขากับยืนกลัวตัวสั่นเพราะผู้หญิงคนเดียวที่อายุน้อยกว่าตนเอง2ปีด้วยซ้ำไป

หลังจากนั้นคิวฟัสก็เดินกลับห้องด้วยความโกรธแค้นอย่างมากโดยไม่รู้ตัวเบนว่า.....

ตัวเองได้ไปยั่วโมโหสัตว์ร้ายอย่างเชอรีนแล้ว

...----------------...

...ในห้องประชุมคณะทูต...

จักรพรรดิ์กับจักรพรรดินีได้พูดคุยอยู่กันสองคนเรื่องการค้าขายในประเทศปกติเป็นไปได้ด้วยดีอย่างราบรื่นแต่ครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งไหนๆ เหมือนมีแรงกดดันความเยือกเย็นทุกครั้งมักจะมีความรู้สึกนี้แต่ครั้งนี้รู้สึกแบบนั้นแต่มีอะไรที่มากกว่านั้นปิดซ่อนไว้อยู่ซึ่งจักพรรดิรู้ดีอยู่แก่ใจมันหลีกเลี่ยงเรื่องนี้ไม่ได้เลยเนื่องจากจักพรรดินีเป็นคนแข็งแกร่งเยือกเย็นไร้หัวใจและบ้าเลือดไม่ยอมคนเอาแต่ใจมันคงเป็นเรื่องน้องชายของตนเองเพราะว่าจักพรรดินีไม่ยอมถูกเหยียดหยามเพราะองค์ชายที่อวดเก่งนั่นแน่นอนในบรรยากาศที่เยือกเย็นจักพรรดิได้พูดว่า

"ขออภัย เรื่องน้องชายข้าด้วย"

จักรพรรดินีนั่งเงียบมิพูดอะไร

"................."

จักรพรรดิ์พูดต่อไปว่า

"น้องชายข้าเป็นพวกรักอิสระไม่ยอมอยู่ใต้คำสั่งใครทั้งนั้น เป็นเด็กหัวดื้อ ได้โปรดอย่าถือสาน้องชายของข้าเลย"

จักรพรรดินีเงียบอยู่สักพักแล้วตอบกลับว่า

"ไม่รู้สิ!ข้าไม่ได้ถือสาอะไรอยู่แล้วแต่ถ้าน้องชายท่านขุดหลุมฝังศพตัวเองล่ะก็"

จักรพรรดิเงียบและพูดต่อจักรพรรดินีว่า

"เข้าใจแล้ว ข้าจะสั่งสอนน้องชายข้าเอง"

จักรพรรดินีลุกขึ้นยืนแล้วพูดว่า

"เครื่องสินค้าที่จะนำมาขายที่ประเทศเจ้าน่ะมันดูคุ้มและไม่มีอะไรเสียหายแต่การขนส่งข้ามมาฝั่งนี้คงยากหน่อยเนื่องจากการเดินทางลำบาก ข้าจะกลับไปคิดเรื่องขนส่งล่ะกัน"

จักรพรรดิยิ้มตามมารยาทและขอบคุณเธอ

หลังจากประชุมเรื่องการค้าขายระหว่างประเทศเสร็จ......

...----------------...

เชอรีนเดินออกมาจากห้องแล้วพบกับพลทหารฝั่งเหนือพลทหารเคารพเธอแต่ก็ต้องตกใจสะดุ้ง!!!หลังจากมองสีหน้าเธอมันมีความเกลียดชังความโกรธแค้นอยู่พลทหารเลิ่กลั่กและวิ่งหนีไปหลังจากนั้นเชอรีนก็กัดฟันกรอดดด!!!!

แล้วเดินกลับไปที่รถม้าเพื่อกลับอาณาจักรของตนเองเธอพยายามควบคุมอารมณ์ตัวเองให้ได้แล้วเดินออกไปจากที่นี่