สวัสดีค่ะ ฉันฟ้าใส อายุ 19 ปี เด็กสาวธรรมด๊า ธรรมดา\~ สำหรับตัวฉันเอง ฉันเป็นคนหน้าตาธรรมดา แต่งตัวธรรมดา นิสัยธรรมดา(แต่เพื่อนว่าแปลก) เกิดในครอบครัวธรรมดาที่มีแม่เป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว มีน้องสุดแซ่บหนึ่งคน ตัวฉันเรียนที่มหาลัยภูบวร มีเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวที่เป็นสาวหล่อชื่อเพียว

ณ โรงอาหารมหาวิทยาลัยภูบวร

"เห้ยๆ นั่นมันพี่ที่เทอชอบนี้หว่า"

"ไหนๆๆ พี่เจไนซ์ อยู่ไหน\~"

"นั่นนะ ที่ช่วยอาจารย์ถือของหน้าตึกอ่ะ"

"โหวววว พี่เขาก็ยังเป็นพี่เขา ที่ดีจนไม่กล้าแตะต้องเลยวะแก นี้ขนาดฉันอยู่คนละคณะยังชอบความดีของพี่เขาขนาดนี้ แล้วคนในคณะเดียวกันจะขนาดไหนอ่ะเพียว"

"แกก็คิดมากไป ไม่ลองบอกชอบพี่เขาดูละ เขาอยู่ข้างบ้านเทอด้วยนิ"

"ของดีก็ต้องเก็บไว้ชื่นชมสิเพียว >.<"

"บ้ามาก ความคิดบ้าบออะไรของเทอ"

"5555555555555" ความคิดฉันคือความดีของพี่เจไนซ์ไม่สามารถหาได้ง่ายๆในโลกใบนี้ ควรค่าแก่การอนุรักษ์ไว้ในโบราณสถานกันเลยทีเดียว

"อ้าว ฟ้าใส หัวเราะสะรู้เลยนะว่าคือน้องนะ"

"โหว พี่เจไนซ์ละก้อ ><" พี่เจไนซ์ทักฉันด้วยละ ถึงจะทักในเรื่องน่าอายที่ฉันหัวเราะ แต่อย่างน้อยก็มีเรื่องนึงแล้วละที่พี่เขาจำฉันได้

"พี่หยอกๆ แล้วนี้กินเสร็จรึยังคะ พี่ขอนั่งด้วยได้ไหม"

"ได้ค่ะ งั้นเดี๋ยวฟ้าใสนั่งรอค่ะ พี่เจไนซ์ไปซื้อข้าวเลยค่ะ"

"หึหึ"

"อะไรยะ"

"อิ่มแล้วก็รอได้เนอะ\~"

"😌"

15 นาทีเลยผ่านนนนนน \~

"มาแล้วคร้าบบบบบบ \~"

"ทำไมนานจังเลยคะพี่เจไนซ์"

"นานนะพี่"

"ขอโทษครับๆ พอดีพี่เห็นขนมที่น้องฟ้าใสชอบพอดี พี่เลยต่อแถวซื้อมาให้เราน่ะ แล้วก็นี้น้ำแดงของเพียว"

"ขอบคุณค่ะ O.O " ฉันและเพียวขอบคุณพี่เจไนซ์ด้วยความอึ้บที่พี่เจไนซ์รู้ว่าฉันและเพียวชอบอะไร

เมื่อทุกคนกินเสร็จเรียบร้อยเป็นอันต้องแยกย้าย

"บ๊ายบายค่ะพี่เจไนซ์ 😊"

"ครับ ตั้งใจเรียนละ ^^"

"ค่ะพี่เจไนซ์"

"ป่ะแก รีบเหอะ ถึงเวลาเข้าเรียนแล้ว "

วิ่งงงงง

พลั๊ก !!!! (ฟ้าใสลงไปกองกับพื้น)

"เห้ย ฟ้าใสเป็นไงบ้าง"

"เจ็บก้นนนนนนน " Y .Y

"เดินยังไงของเทอ ! " (เสียงคุ้นๆ)

"วิ่งค่ะ ไม่ได้เดิน " ด้วยความพลั้กปากเถียงไป แล้วฉันก็สำนึกได้ว่าฉันเป็นฝ่ายผิด

"ขอโทษค่ะ " Y .Y (หันไปมองบุคคลที่สาม)

"พี่จิน !!!! " ฉันชี้นิ้วไปทางบุคคลที่ฉันชนด้วยความตกใจ

พี่จิน หรือนายจินนาวา วิศวะไฟฟ้า ผู้ชายผิวเข้ม มาดเท่ จมูกโด่ง เรียนเก่ง ที่สำคัญนิสัยแย่ แย่ แย่มากค่ะ !!! ไม่รู้อะไรที่มันช่างลากฉันกับพี่เขามาเจอกันเสมอ แล้วก็นั้นละคะ เจอกันทีไร พี่มันก็ปากหมา ฉันก็หาเรื่อง เสมอๆกัน

"ชี้หน้าฉันทำไม ยัยขี้เหร่" หึ้ยย พี่จินว่าฉันอีกแล้ว

"ขี้เหร่ ? ฟ้าใสขี้เหร่แล้วมันทำไมคะพี่จิน"😒

"ก็ไม่ทำไม ฉันแค่ไม่ชอบคนหน้าตาขี้เหร่แบบเทอ"

"พี่จิน !!! " ฉันขึ้นเสียงใส่พี่จิน

"พี่นี้นิสัยแย่ไม่เปลี่ยนเลย ไม่คิดจะปรับปรุงตัวเลยใช่ไหมคะ"

"ทำไมฉันต้องปรับตัวให้เทอด้วย เทอเป็นแม่หรือเป็นเมียฉันละ ?"

"พี่จิน !!! ใครจะไปอยากเป็นแม่หรือเมียพี่ละ นิสัยแย่ๆแบบพี่ไม่มีใครเป็นเมียให้หรอก"

"เทอไง 😄"

"กรี๊ดด พี่จินเอาส่วนไหนคิดคะ ฟ้าใสเกลียดพี่จินที่สุด !!!" ฉันอยากจะกรี๊ดใส่หูพี่จิน ให้หูดับไปเลย

"อย่าเปลี่ยนมาบอกว่ารักฉันที่สุดแล้วกัน ยัยฟ้าใสคนขี้เหร่"

"ไปละ บายยยยย \~" พี่จินหันหลังแล้วโบกมือลา

" 😡" ฉันได้แต่ยืนโกรธจนควันแทบจะออกทางหูได้อยู่แล้ว

"ไปเข้าเรียนเหอะฟ้าใส"

"ทำไมฉันต้องเจอนายหมาบ้านี้ทุกวันด้วย@/!,7!;&:$|*[!|%|!+[€?{%|'ข/&!" ฉันเดินบ่นกับเพรียวไปตลอดทาง

หลังเลิกเรียน

"ไปกินข้าวหน้าไก่ย่างหน้ามอเจ้าเดิมกันไหม"

"เอาสิถ้าเทออยากกิน"

ร้านข้าวหน้ามอ

"นี้ๆเพียวว่าไปนะ ระหว่างพี่เจไนซ์ กับพี่จินอ่ะ ต่างกันราวฟ้ากับเหวเลยเนอะ"

"งั้นเหรอ"

"ก็เทอดูดิ พี่เจไนซ์ดีแสนดี เหมือนเทพบุตรมาโปรด ส่วนพี่จินนะเหรอ เหอๆๆ ฉันว่าต้องพุ่งตรงมาจากนรกแน่ๆเลยเพียว" ฉันพูดเปรียบเทียบระหว่างพี่เจไนซ์กับพี่จินให้เพียวฟัง

"55555 พี่จินได้ยินมีหวังเทอโดนแกล้งอีกแน่ๆ"

"ไม่หรอก ป่านนี้คงไปอยู่ขุมไหนกับสาวนมโตคนนั้นแล้วละ ! "

"คนไหนของเทอ ? "

"ก็ตอนออกมาฉันเห็นพี่จินอยู่กับยัยเจนนี่ นมโต เดินเบียดขนาบข้างกันมาเลยละ ตอนนี้คงถึงขุมไหนต่อไหนกันแล้ว"

"ตาเทอมองเห็นแต่พี่จินเนอะ ฉันยังไม่เห็นเลยนะเนี้ยทั้งที่เดินมากับเทอ"

"ก็ฉันเกลียดหมอนั่นนิ"

"เหรอออออ 0.o"

"จริงย่ะ ฉันเกลียดพี่จิน เกลียดพี่จินนนนน"

"อิ่มแล้ว งั้นบ๊ายบายนะเพียว ฉันไปรอรถที่ป้ายรถเมย์ละ" เมื่ออิ่มเรียบร้อย ฉันจึงบอกลาเพียวเพื่อกลับบ้าน

ระหว่างยืนรอรถโดยสารประจำทาง มีรถ Mini Cooper คันงามสีแดงมาจอด

ปรี๊นนนนนนนนน ปรี๊นนนนนน

"คนบ้าที่ไหนวะ" (บ่นเบาๆ)

"ฉันไม่ได้ไปถึงขุมไหนกับสาวนมโตคนไหนหรอกนะ ยัยนมแบน !!! " เจ้าของรถ มินิคันงามลดกระจกตะโกนใส่ฉันแล้วขับรถออกไป

-[]- !!! ฉันได้แต่นั่งอ้าปากค้าง หลังจากนั้นถึงได้สติ

.

.

.

กรี๊ดดดดดด พี่จิน!!!! ไอหมาบ้า ไอคนนิสัยเสีย เกลียด เกลียดพี่จินโว้ยยยยยยย

ฉันกลับมาบ้านด้วยความหงุดหงิด พี่จินมันเดินผ่านแล้วได้ยินฉันพูดถึงพี่มันตอนไหนนะ ฉันไม่ได้สังเกตเลย หรือพี่มันแอบสิงอยู่ต้นไม้ต้นไหน ถึงได้เอามากัดฉันได้อย่างเจ็บแสบ

ฟ้าใส \~

ฟ้าใส \~

ฟ้าใส !!!!!

"คะ ??? ค่ะ !!! "

"อ้าว พี่เจไนซ์😲"

"เป็นอะไรนะเรา ไม่สบายรึเปล่า"พี่เจไนซ์พูดพร้อมเอามือแตะหน้าผากของฉัน

"😳..."

"เอ่ ตัวก็ไม่ร้อนนี้หน่า พี่เรียกตั้งนานแล้ว เราก็ไม่ตอบ"

"อ้อออ พอดีฟ้าใสคิดอะไรเพลินไปหน่อยค่ะ แหะๆ ><"

"พี่ว่าต้นไม้ต้นนั้นที่น้องรด น่าจะอิ่มน้ำจนรากพองแล้วนะคะ 😊"

"ว๊ายตายแล้ววววว ตายแน่ๆเลย"

"ถ้ารีบยกมือออกตอนนี้อาจจะยังรอดนะคะ 😄"

"ง่าาาา \~ 🥺"

"ว่าแต่น้องกินข้าวรึยัง"

"กินแล้วค่ะ แล้วพี่เจไนซ์กินรึยังคะ"

"ยังเลยครับ ว่าจะชวนน้องไปนั่งกินข้าวเป็นเพื่อนพี่สะหน่อย แย่เลย 🤥"

"เป็นเพื่อนเองเหรอคะ..." ตายแล้วววว ฉันคิดดังไปหน่อย

"น้องฟ้าใสว่าไงนะครับ ???"

"อ๋อออ ฟ้าใสบอกว่า ฟ้าใสจะไปกินข้าวเป็นเพื่อนพี่เจไนซ์ค่ะ"

"คร้าบบบบ "😁

"งั้นไปกินข้าวกันค่ะ ว่าแต่ให้พี่ไปบอกคุณแม่น้องก่อนไหมคะ"

"ไม่เป็นไรค่ะ แม่ยังไม่กลับมาเลยค่ะ เดี๋ยวฟ้าใสโทรบอกคุณแม่เองค่ะ"

ร้านข้าวใกล้ๆบ้าน

"ได้ยินมาว่าน้องจะย้ายไปอยู่คอนโดใกล้ๆมหาลัยเหรอ"

"ใช่ค่ะ น้องว่ามันสะดวกดีค่ะ"

"ทำไมถึงย้ายหนี ไกลพี่ออกไปละ " 😔

"แฮ่ ไม่ใช่ค่าาาาพี่เจไนซ์ น้องแค่เห็นว่าสะดวกเฉยๆ"

"ไปอยู่คนเดียวก็ดูแลตัวเองดีๆละ มีอะไรก็โทรหาพี่นะคะ"

"ขอบคุณคร้าบบบบบ \~ 😊"

"นี้ พี่เป็นห่วงเราจริงๆนะ ทำเป็นเล่นตลอดเลยนะเรา เห้ออออ\~"

"แฮร่ ฟ้าใสโตแล้วนะพี่เจไนซ์ ฟ้าใสดูแลตัวเองได้จริงๆค่ะ 😁"

"ให้มันจริงเหอะ อายุเป็นเพียงแค่ตัวเลขสำหรับฟ้าใสคนนี้"

"งอนแล้วนะคะ 😣"

"โอ๋ๆๆ "(ยีหัวฟ้าใส)

"อ่ะๆ กินข้าวกันๆ 😉"

"ค่าาา" 😊 ข้าววันนี้มันอร่อยดีจริงๆเลย

ขณะเดินกลับบ้าน

"เอ๊ะ นั่นกระเป๋าผ้าใบโปรดของน้องเริ่มขาดแล้วนิ เอามาเดี๋ยวพี่จัดการให้"

"ไม่เป็นไรค่ะพี่เจไนซ์ เดี๋ยวฟ้าใสให้น้องแฟ้มเย็บให้ก็ได้ค่ะ"

"เอาหน่า ถือว่าพี่ให้ของขวัญในการย้ายเข้าคอนโดใหม่ของน้องละกัน"

"แต่ว่า...."

"ไม่มีแต่แล้ว เอามาให้พี่เลยค่ะ"

ฟ้าใสยื่นกระเป๋าให้พี่เจไนซ์

"ดีมาก " พี่เจไนซ์ว่าพร้อมยีหัวฟ้าใส

"โหยยยยย ผมน้องยุ่งหมดแล้ววววว เดี๋ยวน้องไม่สวยยยย \~"

"แค่นี้ก็สวยมากๆแล้วค่ะ 😊"

"โกหกฟ้าใสอีกแล้วววว ><"

"พี่ไม่ได้โกหกนะ 555555"

"ถึงบ้านแล้ว เข้าบ้านค่ะ"

"ค่าาาาา\~"

"ฝันดีนะคะพี่เจไนซ์"

"ฝันดีค่ะ 😊"

คืนนี้คงเป็นคืนที่ฝันดีจริงๆนั้นละ ถ้าให้ดีพี่เจไนซ์ต้องบอกฟ้าใสทุกวันนะคะ 😆