ลิขิตรักเหนือชะตา หงส์ฟ้าเคียงมังกร 2
ตอนที่ 1 เจ้าเป็นใคร?
วิหกเพลิง (หงส์ไฟ) สายเลือดมาร
"องค์ชายหงหมิง" (แม่ทัพอี้ชิง)
เทพเผ่าสวรรค์ หลานชายเง็กเซียนฮ่องเต้
มารหนุ่มนักวางแผน จัดการเรื่องต่างๆและที่ปรึกษาราชามาร
มารสาวผู้ชำนาญการรักษาและยาพิษ
นักฆ่าไร้ความรู้สึกและองครักษ์ประจำตัวราชามาร
วิหกขาว หัวหน้าองครักษ์เผ่าวิหก
มารหนุ่ม ผู้ช่วยจัดการงานของราชามาร (เหมือนเลขานั่นเอง)
องค์ชายรอง บุตรชายเง็กเซียนฮ่องเต้ (พ่ออี้ชิง)
ปู่ขององค์ชายหงหมิง (แม่ทัพอี้ชิง)
ย่าขององค์ชายหงหมิง (แม่ทัพอี้ชิง)
**ตัวละครคนเดิม เพิ่มเติมคือเปลี่ยนรูปนะ**
.....มาเริ่มภาคต่อกันเลย.....
....สถานที่เงียบสงบแห่งหนึ่งในเผ่ามาร ห่างไกลจากวังมังกร....
กลางคืนที่เงียบสงัด มีเพียงสายลมอ่อนๆพัดผ่านเข้ามาในห้อง
หญิงสาวใบหน้าขาวเรียวสวย..หลับใหลมานาน ลืมตาตื่นอย่างช้าๆ
หยางเกอ
(ที่นี่..ที่ไหนกัน)
เธอกวาดสายตามองรอบๆ แล้วพยุงตัวเองให้ลุกนั่ง
บังเอิญมองไปเห็นชายผมสีขาวเงินยาวสลวย นอนฟุบหน้านอนข้างเตียงที่เธอนอนอยู่
หญิงสาวยื่นมือเรียวเล็ก ที่กำลังแขนยังไม่ฟื้นฟูเต็มที่ สัมผัสเส้นผมสีขาวเงินอย่างเบามือ ขณะโน้มต่ำลงเพื่อจะมองใบหน้าเจ้าของผมสีขาวเงิน
นิ้วมือหญิงสาวเผลอแตะหว่างคิ้วที่ขมวดกัน
ยังไม่ทันโดนตัว เจียเฟิ่งลืมตาตื่น คว้าข้อมือเธออย่างรวดเร็ว
เจียเฟิ่ง (ราชาเผ่ามาร)
😳! หยางเกอ!
เจียเฟิ่งคว้าตัวเข้าไปกอดแน่น
เจียเฟิ่ง (ราชาเผ่ามาร)
ฟื้นแล้ว! ในที่สุดก็ฟื้นแล้ว!!
หยางเกอ
ปะ...ปล่อยก่อน.....
หยางเกอ
🤢 ข้า...หายใจ...ไม่ออก
ชายหนุ่มสะดุ้งรีบคลายอ้อมกอดทันที
เจียเฟิ่ง (ราชาเผ่ามาร)
ข้าขอโทษ
เจียเฟิ่ง (ราชาเผ่ามาร)
เป็นอย่างไรบ้าง
ถอนหายใจขณะตีอกตัวเองเบาๆ
ชายหนุ่มจ้องมองใบหน้าหญิงสาว แล้วผ่อนคลายสีหน้าลง เพียงเห็นหญิงสาวตรงหน้าฟื้นขึ้น สิ่งที่สะสมมานานกลับถูกคลี่คลายในพริบตา
เจียเฟิ่ง (ราชาเผ่ามาร)
ต้องการอะไรไหม
เจียเฟิ่ง (ราชาเผ่ามาร)
รู้สึกร่างกายผิดปกติตรงไหนรึป่าว
เจียเฟิ่ง (ราชาเผ่ามาร)
หรือว่า หิว อยากกินน้ำ หรืออาหารไหม
หยางเกอ
เดี๋ยว! เดี๋ยวก่อน
หยางเกอ
ข้าไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น... ข้าปกติดี...ทุกอย่าง
ชายหนุ่มจ้องราวไม่เชื่อคำพูดหญิงสาว
เจียเฟิ่ง (ราชาเผ่ามาร)
.....
หยางเกอ
ว่าแต่....ท่านเป็นใคร?
หยางเกอ
ท่านกับข้า เรารู้จักกันด้วยหรอ?
เจียเฟิ่ง (ราชาเผ่ามาร)
!!!!!
เจียเฟิ่ง (ราชาเผ่ามาร)
😧 ทำไมถึงพูดเช่นนี้ จำข้าไม่ได้แล้วหรอ
เจียเฟิ่ง (ราชาเผ่ามาร)
ข้า!
เจียเฟิ่ง (ราชาเผ่ามาร)
ข้า ...เจียเฟิ่ง
หยางเกอ
เจียเฟิ่ง...ข้าจำไม่ได้
หยางเกอ
จำไม่ได้ว่า....ข้ารู้จักท่าน
เจียเฟิ่ง (ราชาเผ่ามาร)
หยางเกอ...
หยางเกอ
ใครกันชื่อ หยางเกอ
เจียเฟิ่งพยักหน้า ด้วยใบหน้าที่คาดหวังว่าหญิงสาวจะจำได้
เธอลูบท้องตัวเองไปมาแล้วทำหน้าเขินอาย
หยางเกอ
เอ่อ..เจ้ามีอะไรให้ข้ากินไหมอ่ะ
หยางเกอ
คือ..ท้องข้ามันจะร้องไม่หยุดเลย
เจียเฟิ่ง (ราชาเผ่ามาร)
มีสิ
เจียเฟิ่ง (ราชาเผ่ามาร)
รอแป๊บนึงนะ เดี๋ยวข้ากลับมา
....เพียงไม่กี่นาที อาหารก็ถูกนำมาวางเต็มโต๊ะ....
หยางเกอที่นั่งอยู่บนเตียง มองตาลุกวาว ลืมตัว รีบเอาเท้าลงจากเตียงจะลุกไปที่โต๊ะอาหาร
ขาทั้งสองข้างอ่อนยวบยาบ จนเซล้ม เจียเฟิ่งรีบคว้าเอวเธอไว้ แล้วอุ้มเธอนั่งบนเตียงดีๆ
เจียเฟิ่ง (ราชาเผ่ามาร)
ข้าจะเอาของกินมาให้
เธอสังเกตการกระทำชายตรงหน้า
หยางเกอ
(สูงยาว ขาวดีจัง สมบูรณ์แบบ)
หยางเกอ
(ข้าคิดอะไรอยู่เนี่ย!)
เจียเฟิ่งเดินไปดูอาหารก็โวยวายใหญ่โต
เจียเฟิ่ง (ราชาเผ่ามาร)
ใครสั่งให้ทำอาหารรสจัด! ไปเปลี่ยนใหม่เดี๋ยวนี้!
สาวใช้รีบพากันยกจานอาหารออก
หยางเกอ
😧(ดะ เดี๋ยว ยกไปทำไม ข้าอยากกินนะ)
หยางเกอมองตาละห้อย เจียเฟิ่งหันมองมา แล้วเดินมานั่งข้างเธอ
เจียเฟิ่ง (ราชาเผ่ามาร)
เพิ่งจะฟื้นสติ กินอาหารเบาๆดีกว่านะ
หยางเกอ
😞(แต่ท้องข้าร้องไม่เบาแล้วนะ)
เจียเฟิ่ง (ราชาเผ่ามาร)
(ทำไมนางถึงทำหน้าแบบนี้)
เจียเฟิ่งจ้องหยางเกอ จนเธอรู้สึกประหม่า
แล้วหยิบถ้วยชาอุ่นๆยื่นให้เธอ
เจียเฟิ่ง (ราชาเผ่ามาร)
ดื่มน้ำก่อนนะ
เจียเฟิ่ง (ราชาเผ่ามาร)
(นางดูเหมือนคนละคนกับเมื่อก่อน หรือว่านี่คือนิสัยที่แท้จริง)
เจียเฟิ่ง (ราชาเผ่ามาร)
(หากเป็นเมื่อก่อน คงจะโวยวาย โกรธเกลียดจนอยากจะฆ่าข้าให้ตายคามือของนาง)
เจียเฟิ่ง (ราชาเผ่ามาร)
(ข้าขอโทษ....)
หยางเกอ
😒 (อะไรกัน ชายผู้นี้ ทำไมต้องมองข้าด้วยสีหน้าแบบนั้นด้วย)
ติดตาม กด 👍 คอมเม้นกันเยอะๆนะ
ตอนที่ 2 ข้าชื่อหยางเกอ
เจียเฟิ่ง (ราชาเผ่ามาร)
.....
หยางเกอ
เมื่อกี้ข้าได้ยินท่านเรียกว่า..หยางเกอ
เจียเฟิ่ง (ราชาเผ่ามาร)
เจ้าไง
หยางเกอ
ข้า?..😒 หยางเกอ...
เจียเฟิ่งลุ้นว่าเธอจะจำได้ไหม
เจียเฟิ่งหยิบชาจากมือ รินน้ำแล้วยื่นให้อีกครั้ง
หยางเกอ
🤨? (ดูเหมือนเจ้าดูเเลข้าดีจัง ต้องรู้จักข้าเป็นอย่างดีแน่)
หยางเกอ
เจ้ารู้จักข้าดีใช่ไหม
หยางเกอ
ข้าเป็นใคร มาจากไหน
หยางเกอ
ข้ามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง แล้วครอบครัวข้าล่ะ
เจียเฟิ่ง (ราชาเผ่ามาร)
ที่นี่เป็นดินแดนเผ่ามาร
เจียเฟิ่ง (ราชาเผ่ามาร)
เจ้าชื่อหยางเกอ
เจียเฟิ่ง (ราชาเผ่ามาร)
เป็นวิหกเพลิงที่มีสายเลือดมาร
เจียเฟิ่ง (ราชาเผ่ามาร)
เจ้า
หยางเกอ
พ่อข้าเป็นวิหกเพลิงหรอ หรือแม่ข้าเป็นมาร?
เจียเฟิ่งจะพูด หยางเกอพูดขัด
หยางเกอ
หรือว่าแม่ข้าเป็นวิหกเพลิง พ่อข้าเป็นมาร?
เจียเฟิ่ง (ราชาเผ่ามาร)
🙂 พ่อเจ้าเป็นเผ่ามาร แม่เจ้าเป็นเผ่าวิหก
หยางเกอ
แล้วพ่อกับแม่ข้าอยู่ที่ไหน ข้าอยากเจอท่าน
เจียเฟิ่ง (ราชาเผ่ามาร)
😒 เอ่อ....
เจียเฟิ่ง (ราชาเผ่ามาร)
(จะบอกนางยังไงดี)
เจียเฟิ่ง (ราชาเผ่ามาร)
พ่อแม่เจ้าเสียไปตั้งแต่เจ้ายังเด็กแล้ว
เจียเฟิ่ง (ราชาเผ่ามาร)
😳! (ข้าทำร้ายจิตใจนางเกินไปใช่ไหม)
มืออุ่นๆของเจียเฟิ่งกุมมือเธออย่างอ่อนโยน เธอชักมือออกอัตโนมัติ
หยางเกอ
เจ้าบอกว่าท่านเสียไปตั้งแต่ข้ายังเด็ก
หยางเกอ
ข้าคงทำใจได้นานแล้วล่ะ 🙂
หยางเกอ
(แต่ว่า...ทำไมตอนนี้..ข้าถึงรู้สึกเศร้านะ)
ขณะเดียวกันสาวใช้ยกอาหารมาพอดี
เจียเฟิ่งหยิบถ้วยโจ๊กจากถาดที่คนใช้ถือ แล้วจะป้อนเธอ
หยางเกอ
(เอาอาหารเมื่อกี้คืนมา 🥺)
เจียเฟิ่ง (ราชาเผ่ามาร)
หยางเกอ
หยางเกอจะหยิบถ้วยโจ๊ก เจียเฟิ่งชักมือหนี
เจียเฟิ่งยื่นช้อนจะป้อนอีกครั้ง เธอมองสายตาพิฆาตของเจียเฟิ่ง ก็รู้เลยว่าถ้าไม่กินต้องเกิดเรื่องแน่ๆ
เจียเฟิ่ง (ราชาเผ่ามาร)
🙂 ดีมาก
เจียเฟิ่งป้อนโจ๊กอีก จนกินหมด
เวลาผ่านไปสักพักหลังกินเสร็จ หยางเกอเริ่มรู้สึกง่วง จึงดึงผ้าห่มเตรียมลงนอน
เจียเฟิ่งเห็นเธอจะนอนจึงขึ้นนั่งบนเตียง จะลงนอนข้างๆเธอ
หยางเกอดีดตัว ถอยกรูดติดผนัง ดึงผ้าห่มคลุมตัวมิดชิด
เจียเฟิ่ง (ราชาเผ่ามาร)
🤨? นอนไง
หยางเกอ
😳 ก็ไปนอนที่เจ้าสิ! มานอนเตียงเดียวกับข้าทำไม!
เจียเฟิ่ง (ราชาเผ่ามาร)
ข้าเป็นสามีเจ้า
เจียเฟิ่ง (ราชาเผ่ามาร)
นอนเตียงเดียวกันจะเป็นไรไป
เจียเฟิ่ง (ราชาเผ่ามาร)
🙂 ใช่ ข้าสามีเจ้าไง
หยางเกอ
ทำไมข้าไม่รู้สึกว่าตัวเองมีสามีแล้ว!
หยางเกอ
ข้าแต่งงานกับเจ้าแล้วหรอ!!
เจียเฟิ่ง (ราชาเผ่ามาร)
😒 ก็...ยังไม่ได้แต่งงานหรอก
หยางเกอ
ยังไม่ได้แต่งงานกัน จะเรียกสามีไม่ได้!
หยางเกอ
เจ้าหลอกข้า เจ้าไม่ใช่สามีข้าแน่ๆ!
หยางเกอ
เจ้าห้ามพูดว่าเจ้าเป็นสามีข้าอีกนะ!
เจียเฟิ่ง (ราชาเผ่ามาร)
😏 เรามีความสัมพันธ์ลึกซึ้ง!กันแล้ว...
เจียเฟิ่ง (ราชาเผ่ามาร)
จะไม่ให้เรียกสามีภรรยา แล้วจะให้เรียกว่าอะไร
หยางเกอช็อก มือเผลอปล่อยผ้าห่มร่วง
เจียเฟิ่ง (ราชาเผ่ามาร)
😏 ภรรยาไม่ต้องห่วงนะ
เจียเฟิ่ง (ราชาเผ่ามาร)
หลังจากที่ภรรยาหายดี เราจะแต่งงานกันแน่นอน
เจียเฟิ่ง (ราชาเผ่ามาร)
จะจัดงานให้สมฐานะราชินีของข้า
เจียเฟิ่งชอบใจ ได้โอกาสตอนเธอกำลังช็อกจนพูดไม่ออก ดึงตัวเธอล้มนอนหงายบนเตียง
หยางเกอขดมือ เจียเฟิ่งดึงผ้าห่มคลุมตัว แล้วยื่นมือโอบกอดตัวเธอ แขนอีกข้างรองศีรษะเธอไว้
เจียเฟิ่ง (ราชาเผ่ามาร)
นอนเถอะ ข้าง่วงแล้ว 😌
ตอนที่ 3 โล่งอก
สภาพหยางเกอที่ไม่ได้นอนทั้งคืน
ตัดภาพมาที่เจียเฟิ่ง ที่หลับสบายเกิ๊นนนนน
เจียเฟิ่ง (ราชาเผ่ามาร)
😴😴😴
หยางเกอเหล่มอง แล้วจับแขนเจียเฟิ่งออกจากตัวของตนอย่างเบามือที่สุด ระวังไม่ให้เจียเฟิ่งตื่น
เจียเฟิ่ง (ราชาเผ่ามาร)
😌 งื้มมมมมม
กลับกลายเป็นว่าเจียเฟิ่งขยับตัว โอบดึงเธอซุกอกของตน
ลมหายใจถี่สัมผัสหน้าผาก จนจิตใจหยางเกอไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ใบหน้าร้อนผ่าวจนหน้าแดงแปร๊ดดด
เจียเฟิ่งอมยิ้มอย่างชอบใจ หยางเกอไม่รู้ว่าเจียเฟิ่งตื่นตั้งแต่ตอนแรกแล้ว
หยางเกอเงยหน้ามอง เห็นเจียเฟิ่งนอนยิ้มแปลกๆ
หยางเกอ
😕 เจ้าแกล้งหลับใช่ไหม!
เจียเฟิ่ง (ราชาเผ่ามาร)
😏 ข้าเพิ่งตื่นหรอกนะ
หยางเกอ
☹ ตื่นแล้วก็ลุกไปเลย!
หยางเกอ
ข้านอนไม่หลับทั้งคืนก็เพราะเจ้าเลย
เจียเฟิ่ง (ราชาเผ่ามาร)
🙂 ทำไมนอนไม่หลับล่ะ
เจียเฟิ่งยื่นหน้าเข้าไปใกล้ จนเกือบชนกัน
เจียเฟิ่ง (ราชาเผ่ามาร)
🙂 หืม
หยางเกอเบือนหน้าหนี มือผลักออกอีกครั้ง
เจียเฟิ่งยิ้ม แล้วยอมลุกจากเตียงอย่างง่ายดาย
เซียงหรง (เผ่ามาร)
ท่านราชามาร
เจียเฟิ่ง (ราชาเผ่ามาร)
เข้ามา
ประตูเปิด เซียงหรงเดินเข้ามา
เซียงหรง (เผ่ามาร)
ท่านราชามาร
เซียงหรงโค้งคำนับเล็กน้อย
เซียงหรง (เผ่ามาร)
😀 สวัสดีตอนเช้าเพคะองค์ราชินี
เซียงหรงโค้งคำนับเล็กน้อยให้หยางเกอ
เจียเฟิ่งมองหน้าเซียงหรง เซียงหรงรู้ทันทีว่าราชามารต้องการให้ทำอะไร
เจียเฟิ่ง (ราชาเผ่ามาร)
ฝากด้วยนะเซียงหรง
เซียงหรง (เผ่ามาร)
ท่านราชามารวางใจข้าได้เลยเพคะ
เซียงหรง (เผ่ามาร)
องค์ราชินี ข้าชื่อเซียงหรง
เซียงหรง (เผ่ามาร)
เป็นหมอของเผ่ามารเพคะ
เซียงหรง (เผ่ามาร)
องค์ราชินีเพิ่งฟื้นคืนสติ จากการหลับใหลไปหลายเดือน
เซียงหรง (เผ่ามาร)
ร่างกายมีการเปลี่ยนแปลงไปเพราะพลังในร่างกายยังไม่คงที่
เซียงหรง (เผ่ามาร)
หากองค์ราชินีรู้สึกผิดปกติตรงไหน
เซียงหรง (เผ่ามาร)
ต้องรีบบอกเซียงหรงนะเพคะ
หยางเกอ
อื้ม ข้าเข้าใจแล้ว
เซียงหรง (เผ่ามาร)
เซียงหรงขอตรวจร่างกายองค์ราชินีนะเพคะ
หยางเกอนั่งนิ่ง รอให้เซียงหรงตรวจร่างกายเสร็จ
เซียงหรงมองหาสัญลักษณ์รูปปีกนกตรงข้างลำคอ ตอนนี้สัญลักษณ์นั้นได้หายไปแล้ว
เซียงหรง (เผ่ามาร)
(พลังมารของท่านซั่วเหยียนหลวมรวมกับหัวใจมังกรแล้ว ตอนนี้ยังนิ่งสงบอยู่ ไม่เป็นอันตรายต่อองค์ราชินี)
เจียเฟิ่ง (ราชาเผ่ามาร)
อาการนางเป็นยังไงบ้าง?
เซียงหรง (เผ่ามาร)
ตอนนี้ร่างกายอ่อนแอ แต่เป็นเพราะพลังของวิหกเพลิง ทำให้ฟื้นฟูได้เร็ว
เซียงหรง (เผ่ามาร)
ส่วนอย่างอื่น ไม่มีอะไรที่ต้องกังวล
เซียงหรง (เผ่ามาร)
องค์ราชินีต้องพักผ่อนให้มาก เพื่อฟื้นฟูพลังนะเพคะ
เจียเฟิ่ง (ราชาเผ่ามาร)
(โล่งอกไปที ที่นางไม่เป็นไร)
เจียเฟิ่ง (ราชาเผ่ามาร)
นานแค่ไหนกว่านางจะแข็งแรงดี
เซียงหรง (เผ่ามาร)
ไม่เกินหนึ่งเดือนเพคะ ท่านราชามาร
เจียเฟิ่ง (ราชาเผ่ามาร)
ดี! หลังจากพ้นหนึ่งเดือนนี้ไป จัดงานแต่งงานได้เลย
เซียงหรง (เผ่ามาร)
รับทราบเพคะ ท่านราชามาร
เจียเฟิ่ง (ราชาเผ่ามาร)
เจ้าออกไปก่อน
เซียงหรง (เผ่ามาร)
เพคะท่านราชามาร
หยางเกอ
(ให้ข้าอยู่กันสองต่อสองอีกหรอ)
เซียงหรงปิดประตู เจียเฟิ่งจึงเดินมาหาเธอ
หยางเกอรีบลุกจากเตียง เดินหนีไปทางอื่น
หยางเกอ
อากาศตอนเช้าน่าจะดี
หยางเกอ
ข้าอยากออกไปสูดอากาศข้างนอกสักหน่อย
เจียเฟิ่งเข้ามาประชิดตัวตอนไหนไม่รู้
เจียเฟิ่งยื่นหน้าเข้ามาแนบแก้ม และกระซิบข้างหูอย่างเเผ่วเบา
เจียเฟิ่ง (ราชาเผ่ามาร)
ข้าไปเป็นเพื่อน..
เจียเฟิ่ง (ราชาเผ่ามาร)
🙂 (น่ารัก)
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
