อยากให้รู้ว่าชีวิตของเรานั้นมีค่ามากแค่ไหนอยากให้รู้ว่าเราเคยเศร้าแค่ไหนจึงเขียนนิยาย(หรืออะไรก็ไม่รู้)นี้ขึ้นมาคนอื่นละลองเขียนออกมาสิให้ได้รู้ถึงชีวิตที่จะทำ
เราเคยเจอเรื่องที่มีเหตุการณ์ร้ายๆมาเยอะแต่เราก็ยังสู่จนถึงทุกวันนี้ เราเคยคิดว่าเราคืออะไรสักอย่างของเรา(บอกไม่ได้)เราก็มีกัน3คนะวกเราโดนคนรักไม่เหมือนกันสีกคนเช่นคนแรกโดยรักโดยย่าของคนๆนั้นทำมห้ได้ทุกอย่างไม่ใช่เขาแต่มาใช้พวกเราทั้ง2ก็อยากพูดนะว่าคนเราก๋มีความเป็นส่วนตัวมีความเป็นคนไม่ใช่เป็นทาสแต่ก็พูดไม่ได้
ได้แค่เก็บกดไปวันเพราะเราก็อยากให้เขามีความสุขในช่วงชีวิตของเขาเพื่อตอบแทนที่เขาเลี้ยงมาใครใช้ก็ไม่ได้ใครจะเอาไปก็ไม่ได้มีคนเป็นห่วงมีคนหวงมีคนเป็นกำลังใจมีคนเป็นคนที่ให้ทุกอย่างทั่อยากได้ คนที่2 คนๆนี้ก็ได้ความรักจากปู่ของคนๆนั้นก็นะเบาก็อายุเยอะแล้วไม่อยากเถียงกับเขาเยอะแต่ก็ทำอะไรไม่ได่อยู่ดีเขาให้คนที่2ทุกอย่าง เงิน เงินหรอไม่ต้องห่วงหรอกให้ทุกอย่างจะเอาอะไรก็เอาไป1,000ให้ไหมเขาก็ให้ขอ10,000เขาก็ให้แต่เราให้ได่แค่เดือนละ1,300แต่เราก็ใช้ได้แค่นี้เราอยากได้อะไนก๋ต้องประหยัดไม่เหมือน2คนนั้นอยากได้อะไรก็ได้ปู่คนนี้ก็เหมือนกันเราทำผิดอะไรหน่อยบนตลอดบนไม่พอยังใช้เป็นอยากที่เขาเรียกกันว่า"ทาส"มาตลอด ไม่แม้แต่จะหันมาแลดูสักนิ
ความสุขหรอ? คืออะไร? มันกินได้ไหม? เป็นยังไง?
คำถามล้านคำในหัวของเรามาโดยตลอดคำถามที่แก้ไขไม่ได้เราก็ไม่ได้อยากมีเพราะเราแค่ปิดบังตัวตนของตัวเองมาโดยตลอดโกหกอีกนิดจะเป็นไร
เราปิดบังเรื่องนี้มา6ปี6ปีที่ไม่มีใครรู้นิสัยที่แท้จริงของเราเพื่อนสนิดก็ไม่แค่บอกเพราะไม่อยากให้เขาเป็นห่วงเราทนมามากเราจะทนอีกก็ไม่เห็นเป็นไรเราจะบอกเขาเมื้อไรก็ไม่รู้ ขอแค่การที่ฉันจะทำใจบอกพวกนั้นได้แค่คนเดียวก็ไม่อยากจะบอกแล้ว
(จ...จบตอน)
มีเรื่องราวอีกมามายที่เป็นเรื่องจริงของเราติดตามชมตอนหน้าเรื่องราวที่ไม่อยากจำ
#เรื่องจริงของเราไม่ได้แต่งขึ้นเพราะอยากเล่าให้ฝังเฉยๆเจอกันตอนหน้า
#ชีวิตที่ไม่น่าจดจำ(ชื่อตอนหน้า)
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
