ผมชื่อปลายอยู่กับเเม่ส่วนพ่อไม่รู้ครับ  ผมเดินออกมาซื้อของครับ  ช่วยด้วยค่าาาเสียงคุณผู้หญิงเพราะว่าลูกเทอไปอยู่กลางถนน

ผมไมรอช้าผมรีบวิ่งไปเอาลูกคุณน้าคนมีกี้ออกจากถนน ระวังคะคุณผู้หญิงคนนั้นตะโกนบอกผม  ผมหันไปทางถนนตรงหน้า

ปรากฎว่ารถมาด้วยความเร็วสูงจนผมหลบไม่ทันเลยโดนชนจังๆ ตัวผมกระเด็นไปชนเสาไฟ   ผมสลบไปประโยคสุดท้ายที่ได้ยินคือ

น้องคะอย่าพึ่งหลับค่ะพลเมืองดีมาช่วยผม เเล้วผมก็หลับไปเเล้วก็อยู่ในความเงียบเป็นเวลานาน

                                                                มาที่สาย

ไม่รู้ใครพักผมลงมาจากตึก        ได้เเต่ร้องโวยวายว่าช่วยด้วยครับ  เเล้วก็โดนกระเเทกกับพื้นสลบไปในความเงียบ

                                                             สวรรณเบื้องบน

  ผมตื่นขึ้นมารอบๆตัวเป็นหมอกสีขาวสวยมีเเสงระยิบระยับมีเสียงดนตรีบรรเลงอย่างละมุนไพเราะน่าฟังมาก  อยู่ๆก็มีคนคนนึ่งหน้าคลายผมมาก ผมเลยเอ่ยไปว่านายเป็นใครชื่ออะไรพอจะรู้มั้ย  เค้าเงียบไปสักพักก่อนจะตอบว่า ทีละคำถามนะกูมีหูเดียวเค้าตอบ

ผมถึงกลับขำเล็กน้อย  ผมชื่อสายไม่รู้ที่นี่ที่ไหนเเล้วคุณละเค้าย้อนมาถามผม อ่าผมชื่อปลายครับผมตอบ ทำไมนายเเต่งตัวคลาส

สิคมากเค้าถามผมเหมือนไม่เคยเห็น อาาผมไม่ค่อยมีเงินเท่าไรเรียนก็โรงเรียนธรรมดาไม่หรูมากใกล้จะมหาลัยเเล้วครับผมตอบอย่างคนกันเองเเบบไม่สนิท  อ่าถึงว่าละสายหายสงสัย อยู่ๆก็มีใครก็ไม่รู้เดินมา   สายตะโกนออกมาเลยว่าเหี้ยมึงเป็นใครว่ะ

เเล้วดึงผมไปหลบหลังก่อนจะชี้หน้าคนๆนั้นต่อ   เค้าคนนั้นก็เอ่ยมาว่าผมเป็นทูตสวรรณประจำการที่นี่เเล้วที่เป็นศาลตัดสินกรณีพิเศษ สายเอาลงได้เเล้วผมบอกพรางดึงเเขนลงอย่างเบามือ เครก็ได้สายตอบพรางทำหน้าไม่พอใจสักเท่าไร    ท่านทูตที่ประจำการที่นี่ก็ได้พูดต่อ ผมขอโทดที่กำลังเช็ดลูกเเก้วชะตาชีวิตของคุณปลายอยู่เเล้วเเขนเผลอไปโดนลูกเเก้วคุณสายเข้ามันเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันครับเเตกสองเลย ผมขอโ เขายังพูดไม่จบสายที่ควบคุมอารมณ์ไม่อยู่วิ่งไล่กระทืบทูตสวรรณคนนั้นทันที มานี่มาโดนตีนกูก่อนจะดีไปไหนสายทั้งโมโหวิ่งไล่เตะทูตสวรรณไปด้วย ส่วนทูตสวรรณก็วิ่งหนีเพื่อเอาชีวิตรอดพรางตะโกนให้ผมช่วย

คุณปลายช่วยยยยด้วยยยยขอร้องงงอ๊ากกกกกละะะะะ  สายใจเย็นก่อนผมกอดตัวสายให้หยุดวิ่งไล่ทูตสวรรณ เอ่อหยุดก็ได้พูดพร้อมหงุดหงิดเเละหอบในขณะเดียวกัน ทูตสวรรณก็ค่อยเดินเข้ามาใกล้ๆในท่าทางหอบเช่นเดียวกับสายเเล้วเอ่ยข้อเสนอ

คุณสามารถขอพรได้หนึ่งข้อ   ผมกับสายมองหน้ากันเเล้วประชุมกันประมาณคิดขอเเบบไหนให้คุ้มที่สุด  งั้นก็เเบบนี้เเล้วกันเชื่อเถอะยิ่งกว่าคุ้มอีกผมบอกอย่างมั่นใจ อืมตามนั้นสายตอบเเบบยินดีเเจมด้วย  ว่าไงยิ่งนานยิ่งช้าท่าทางตอนนี้ทูตสวรรณเริ่มคิดว่าเเม่งกะอีพรข้อเดียวคิดไม่ได้หรือไงหรือยากเกินไป  อ่าครับคิดได้เเล้วครับผมตอบสายก่อนเลยผมหันไปบอกสาย งั้นก็ขอให้ขอพรได้ไม่จำกัดเเล้วกัน ทูตสวรรณตอบตกลงออกมาเเบบตะกรุตระกะ อ......อืมนายละเค้าหันมาก่อนจะถามผม ผมตอบว่าเหมือนสายครับ  เค้าตอบเเบบไม่คิดไม่ฝันว่าพวกมึงจะขนาดนี้ เคร๊ได้ๆ  กันก็เตรียมไปเกิดใหม่นะทูตสวรรณตอบเเล้วเดินไปหยิบคฑาที่สวยมากๆ

เอาละนั่งหลับตาทุตสวรรณบอกพร้อมเเกว่งคฑาพร้อมร่ายมนต์ตรา ผมกับสายพยักหน้าพร้อมทำตายที่บอก  อามิคาเช่ตะนาคิราาาาา ผมับสายตัวลอยขึ้นผมเริ่มง่วงเเล้วเผลอหลับไปไม่รู้ตัวอยู้ในความเงียบก่อนสักพักเริ่มรู้สึกตัว  พอผมลืมตาขึ้นผมก็เห็นใครก็ไม่รู้นั่งหลับข้างๆเตียงผม เอ่อคุณครับขอน้ำหน่อยครับผมสะกิดพร้อมบอกว่าผมต้องการอะไร พี่สายตื่นเเล้วหรอเค้าท่าทางดีใจมากที่ผมตื่นเเต่ผมกลับสงสัยเล็กน้อยว่าใครสายหรือว่าผมอยู่ในร่างสาย เค้าก็เลยถามผมต่อว่าเป็นไรหรือเปล่าคะพี่สายทำไมทำหน้าสงสัยอย่างนั้นผมเอ่ยเอ่ยถามไปว่าเราชื่อไรเค้าสงสัยเล็กน้อยก่อนตอบว่าชื่อรินรินทำไมอ่าพี่  อ๋อเปล่าหรอกพี่จำอะไรไม่ค่อยได้ครับผมเเถไปงั้นเเต่ก็จริงผมไม่รู้เรื่องเลยว่าผมมีอะไรเกี่ยวข้องกับเค้าคนนี้  นี่ค่ะน้ำรินยื่นน้ำให้เเล้วนั่งจองหน้าผมอยู่พักนึ่ง ผมดื่มน้ำในเเก้วไปครึ่งหนึ่งเเล้ววางเเก้วเสร็จเอ่ยถามรินน้องรินคะจ้องหน้าพี่นานไปมั้ยค่ะหน้าพี่มีอะไรติดหรอคะคนดีผมถามพรางหยอดเล่นติดสิค่ะรินตอบเเบบเขินๆอะไรละค่ะที่ติดหน้าพี่ผมเเกล้งถามเล่นต่อก็ความหล่อค่ะอรายยยเขินรินเขินโครตๆตอนนี้

กอดพี่ชายมั้ยคะคนดีผมถามพร้อมอ้าเเขนกว้างรับได้หรอคะรินถามด้วยความเเปลกใจได้ค่ะยิ้มให้อย่างอบอุ่นค่าาาารินตอบพร้อมกอดตัวพี่ชายอุ่นมากกเลยค่าาาาาน้องอยากกอดพี่ชายให้บ่อยๆกว่านี้จังรินระบายออกมาเเบบอบอุ่นปนเศร้านิดหน่อยผมถามต่อว่าทำไมไม่กอดละคะ  หื้ม ก็กลัวพี่ชายอึดอัดเมื่อก่อนรินอยากกอดเเทบตายเเต่ต้องเเลกกับสิ่งที่รินให้ไม่ได้เเต่ต้องยอมรินระบายออกมาเเบบเดิมต่อไปนี้เราอยากกอดก็กอดไม่ต้องเเลกเเล้วผมบอกพรางลูบหัวรินจริงหรอคะรินถามเพื่อให้มันชัวจริงๆว่าพี่ชายไม่โกหกครับผมตอบเเล้วก็ลูบหัวอยู่ประตูก็เปิดพร้อมใครบ้างคนมาดึงเเขนเอาตัวรินออกไปให้ห่างจากผมมึงจะทำอะไรรินอีกละไอ่สัสเค้าเอ่ยถามผมอย่างไม่ชอบผม ผมเงียบไปอย่างงง มึงเงียบทำไมห้ะเค้าขึ้นเสียงใส่ผมผมเงียบกว่าเดิมเพราะตั้งเเต่เกิดไม่ใครกล้าที่จะตะคอกหรือเสียงดังใส่ผม  พี่สายไม่ทำอะไรรินเลยพี่ฮันใจเย็นๆก่อนรินเกาะเเขนช่วยรินเกาะเเขนฮันช่วยพูดให้สายก่อน

เเน่ใจนะว่ามันไม่ทำอะไรเราเลยพี่ฮันถามเพื่อจะเอาผิดผมให้ได้ค่ะรินยืนยันคำเดิมพี่สายไม่ทำอะไรรินเลยจริงๆรินเอ่ยช่วยผม

มีไรหรือเปล่ามีเเขกคนใหม่เดินเข้ามาสามท่านอ้าวสายมึงยังรอดอีกหรอนึกว่าตายไปเเล้วนะเนี่ยชายปากหมาถามผมผมเงียบเเบบ

ถ้ากูด่ามึงไม่ได้พุดได้เกิดเลยนะเว้ยสัสคิดในใจพี่คิงรินขึ้นเสียงก็มันเเกล้งเราเราไม่โกรธหรอพี่คิงถามรินเเบบจะฆ่าผมให้ได้

รินเงียบไปสกายมึงไปไหนว่ะคิงถามเพื่อนของเค้าที่ชื่อสกายกูไปผับเครียดวะตอบเเล้วเดินออกไปมึงด้วยหรอพีชพี่คิงหันไปถามเพื่อนอีกคนเออพีชตอบเเล้วก็เดินออกไป สักพักไอ่พี่คิงเหี้ยก็ปากหมามาอีก เห้ยกูไปละเเค่มาดูว่ายังอยู่หรือเป็นศพไปละพี่คิงก็เดินออกไปงั้นกลับปะพี่ฮันเอ่ยค่ะพี่ชายไปละนะพี่สายรินตอบพี่ฮันเเต่ไม่ลืมที่จะบอกลาผมผมเงียบไปหลังจากทุกคนกลับไปหมดห้านาทีพยาบาลก็เข้ามาบอกว่าคนไข้ออกจากโรงพยาบาลวันนี้ก็ได้นะคะหรืออยากให้เเน่ใจว่าหายเเล้วก็ไปพรุ่งนี้ก็ไดนะค่ะครับขอบคุณครับหลังจากนั้นพยาบาลคนสวยก็เดินออกไป

เห้ยยยยผมถอนหายใจออกเพื่อผ่อนคลายผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลาตอนนี้ก็สามทุ่มละผมเลยเข้าไปในเมสเสทผมเลยเข้าไปทักในกลุ่มว่าเห้ยมารับที่โรงพยาบาลซีเเอลเอหน่อยหมอบอกกลับได้ละตริ้งๆๆๆๆเสียงข้อความขึ้นมารั่วๆในเเชตเครเดียวไปชิมส่งมา

มึงหายเเล้ว ดีใจว่ะวาส่งมาสองข้อความเออเดียวไปรับเดี๋ยวนี้ละทามส่งมาสองข้อความผมเลยพิมพ์ถามต่อว่าอยู่ด้วยกันทามส่งมาว่าใช่ห้านาทีเจอกันผมพิมพ์ตอบไปเครอย่ารีบเกินเดี๋ยวตายมาจะฟื้นหรือเผาก็ไม่รู้ชิมส่งมาว่าเเช่งหาพ่องมึงทำไมสัสกูกลัวๆอยู่

วาส่งมาอีกขอมีผัวหล่อๆสักคนถ้าให้ตายกูก็ถือว่าคุ้ม พอๆเดี๋ยวตายจริงผมพิมพ์หยอกๆไป มึงก็เเช่งจังสัสๆทามส่งมาผมขำให้เเชตเล็กน้อย ก่อนที่จะมีข้อความส่งมาว่าจบเเชตที่กูใครต่อจ่ายหาพันชิมส่งข้อความ     ห้านาทีเพื่อนผมก็มาถึง   เเปลกไมว่าทำไมผมรู้ผมจะบอกว่าผมขอพรทูตสวรรณว่าขอให้รู้ทุกเรื่องที่เกดี่ยวกับสาย มันไม่เเปลกที่ผมจะทำตัวปกติเเค่ตอนเเรกเอ๋อนิดๆ

เห้ยกอดหน่อยเร็วเพื่อนชิมเลยทุกคนก็เข้ามาโอบกอดเพราะคิดถึงกัน  ปะไปกลับตระกูลคิมไอ่ทามเอ๋ยบอกผมตอบกลับว่าอืมยิ้มให้เเบบอบอุ่น   หลังจากนั้นผมเเละเพื่อนผมก็ออกมาจากโรงพยาบาลเเล้วก็ตรงไปที่รถของทามเล้วขึ้นรถ  ตัดมาที่บ้านตระกูลคิม

เออเจอกันวันทร์ผมเอ่ยลาพ้องเพื่อนตอบพร้องกันว่าเครบาย  ผมเดินเข้ามาในบ้านก็มีเเม่นมเดินเข้ามาถามอย่างกล้ากลัวถ้าผมคิดก็ประมาณว่าถ้าไม่ใช่หน้าที่ก็ไม่ทำหรอกเพราะกลัวผมโวยวายเเล้วหาเรื่องใส่ คุณหนูรับนมอุ่นๆมั้ยคะเเม่นมถามคร้าบเเม่นมช่วยเอาไปให้ที่ห้องด้วยนะครับผมเดินออกไป คุณหนูเป็นไรหรือเปล่าเเต่ก็ดีจะได้ไม่ต้องกลัวว่าคุณหนูจะใจร้ายใส่เเม่นมพึมพัมกับตัวเองก่อนเดินไปทำนมอุ่นที่คุณหนูสายสั่ง   ห้องสาย    เห้ยยชีวิตนายดีจังสายผมถอนหายใจพร้อมทิ้งตัวนอนลงบนที่นอนคิงไซร์

ผมมองไปรอบๆห้องพบว่ามีเเต่สีชมพูผมเลยคิดในใจว่าพรุ่งนี้จะเปลี่ยนสีห้องให้เป็นโทนดำขาวเทา   อยู่ๆก็มีคนมาเคาะห้อง ก๊อกๆๆคุณหนูคะป้าเอานมมาให้ค่าาาาเสียงเเม่นมเอ่ยเรียกอย่างนุมนวลคร้าบผมกำลังออกมาเอาครับผมลุกออกจากเตียงเดินไปรับนมอุ่นๆที่เเม่นมเอามาให้ที่ยืนรออยู่หน้าห้องของผม ผมเปิดประตูขอบคุณครับเเม่นมผมเอ่ยขอบคุณเเม่นมค่ะป้าเต็มใจเเม่นมเอ่ยออกมาอยางเสียงนุ่มนวลเเละยิ้มให้อย่างยินดีที่จะทำให้ผมเลยเอ่ยต่อว่าราตรีสวัสดิ์นะครับค่ะคุณหนูเเม่นมตอบเเล้วก็เดินออกจากหน้าห้อง

ของผมไป  ผมปิดประตูเเล้วก็ไปอาบน้ำพออาบน้ำเสร็จผมก็ออกมาจากห้องน้ำใส่เสื้อตัวใหญ่กางเกงขาสั้น ตอนนี้ก็เที่ยงคืนเเล้ว