"คุณพ่อ คุณแม่ อย่าไปน่ะ อยู่กับหนูก่อน อย่าไปน่ะ" ฮึกๆๆ

"นานะตื่นสินานะ!"

"（⊙.⊙）"

"ซูริ"

"ไม่เป็นไรน่ะ ไม่เป็นไร"

"ซูริ ฉันขอไปอยู่กับเธอที่บ้านเธอสักระยะหนึ่งได้ไหมซูริ"

"ได้สิ เราเป็นเพื่อนรักกันน่ะ ก็ต้องได้อยู่เเล้วสินานะ"

"อืม ขอบคุณน่ะซูริ"

"งั้นเดียวเก็บของเเล้วไปที่บ้านฉันกัน"

"อืม เธอไปอาบน้ำก่อนเลย เดียวฉันบอกแม่บ้านมาเก็บของก่อน"

"อืม"

หลังจากทั้งเตรียมของเสร็จเเล้วก็เตรียมไปที่บ้านของซูริ

ณ บ้านของซูริ

"คุณหนูซูริกลับมาเเล้ว (⌒o⌒)"

"คุณหนูค่ะ เธอคือใครเหรอค่ะ"

ทั้งคู่ถึงเเม้จะเป็นเพื่อนรักกัน แต่นานะก็ไม่เคยมาบ้านของซูริสักครั้ง จึงไม่เเปลกที่จะไม่คนรู้จักนานะนอกจาก พ่อกับแม่ของซูริเท่านั่นที่รู้จักนานะ

"ออ ป้าเเก้วค่ะ นี้คือนานะเพื่อนรักของซูริเองค่ะ"

"สวัสดีค่ะป้าเเก้ว"^_^

"โอ้ย ไม่ต้องไหว้หรอกค่ะ เป็นเพื่อนของคุณหนูจะมาไหว้แม่บ้านอย่างป้าแบบนี้ มันไม่ค่อยเหมาะนะค่ะ"

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะซูริบอกหนูว่าป้าเเก้วเป็นคนเลี้ยงดูซูริมา ไหว้เเค่นี้ไม่เป็นไรหรอกค่ะ":-D

"ก็ได้ค่ะคุณหนูนานะ"

"ค่ะ"

แล้วป้าเเก้วก็เดินไปทางห้องครัวเพื่อเตรียมอาหารของเย็นวันนี้

"ซูริ เธออยู่คนเดียวเหรอ"

"ป่าว โฉันอยู่กับพี่ชายนะ"

"ซูริ เออ"

"มีอะไรเหรอนานะ"

"พี่ชายของเธอชื่ออะไรเหรอซูริ"

"นึกว่าเรื่องอะไร พี่ชายฉันชื่อจีเคอ่ะ"

"ออ เเล้วพี่ชายเธอใจดีไหมอ่ะ ฉันกลัวเดียวทำอะไรให้พี่เธอไม่พอใจเดียวโดนด่าเอานะ"

"ไม่เป็นไรหรอก พี่ชายฉันใจดีที่สุดในโลกเลยน่ะ อยากได้อะไรพพี่จะหามาให้หมดเลยละ"

ก็ขอให้ใจดีกับฉันด้วยละกัน●_●

"ออ แล้ววันนี้พี่เธอไม่อยู่บ้านเหรอ"

"วันนี้พี่มีเรียนน่ะ เลยไม่ได้อยู่บ้านแต่เดียวเย็นก็กลับบ้านเเล้ว จริงสินานะ"

"อะไรเหรอ"

"เราไปดูห้องที่ให้แม่บ้านเตรียมให้เธอพักกัน"

"จริงสิ เอาของไปเก็บด้วยดีกว่า"

"ไปกัน นานะ"

ทั้งคู่ก็ไปดูห้องเเล้วจัดของเสร็จก็เย็นของวันเเล้วทั้งคู่เลยหลับพักผ่อนกัน

ปรืนๆๆ

รถคันหรูเข้าจอดหน้าประตู แล้วเจ้าของก็ได้ลงจากรถแล้วคนขับรถก็นำรถไปเก็บเข้าที่จอดของบ้าน

พอเดินเข้ามาในบ้านแม่บ้านวัยกลางคนก็เข้ามาหาผู้ที่เป็นลูกชายคนเดียวของบ้าน

"นายน้อยกลับมาเเล้ว นายน้อยวันนี้เรียนเป็นอย่างไงบ้างค่ะ"

"ก็เหมือนทุกๆวัน"

"ออจริงสิ แล้วซูริกลับมาบ้านยัง"

"คุณหนูกลับมาเเล้วคะ นายน้อยจะทานอะไรไหมค่ะ"

"ไม่ละ ออป้าเเก้วอีกหนึ่งชั่วโมงเดียวไปเรียกซูริมากินข้าวด้วยล่ะ คืนนี้จะไม่อยู่บ้านเลยอยากกินเร็วจะได้ไปทันเพื่อนนัดไว้"

"ค่ะนายน้อย"

เเล้วชายหนุ่มก็เข้าไปนั่งเล่นที่ห้องรับเเขกเพื่อรอน้องสาวลงมาทานข้าว เเล้วเตรียมออกไปหาเพื่อนตามที่นัดกันเพื่อนเอาไว้

ช่วงบ่ายของวัน

ในห้องที่มีเด็กสาวสองคนนอนอยู่ นานะก็ค่อยๆลืมตาขึ้นมาดูว่าตอนนี้กี่โมงเเล้ว

"นี่เรานอนจนถึงบ่ายเลยเหรอเนี้ย กี่โมงเเล้วน่ะ อืมยังไม่ถึงเวลากินข้าว เดียวค่อยปลุกซูริดีกว่า อ่าหิวน้ำจังไปดื่มน้ำก่อนดีกว่า"

เมื่อนานะกำลังจะเดินผ่านห้องนั่งเล่นก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งกำลังค้นของอยู่ เลยนึกว่าขโมยจึงเข้าไปดู

"นี่นาย จะขโมยของเหรอ ป้าเเก้วป้าเเก้วค่ะ มีขโมยขึ้นบ้านค่ะ มีขโมยใครอยู่เเถวนี้มาจับขโมยหน่อยค่ะ"

เมื่อชายหนุ่มหันมา นานะจึงคิดว่า อ่าชายคนนี้หน้าตาหล่อมากๆน่ะ แต่เสียดายต้องมาเป็นขโมย:'(

"นี่หยุดร้อง บอกให้หยุดเดียวนี้น่ะ"

จีเคเดินเข้าไปปิดปากหญิงสาวไว้ แล้วคิดว่าเด็กสาวคนนี้เป็นใครเข้ามาอยู่ในบ้านเราได้อย่างไง

"อี่อ่อยอันอะ"(นี่ปล่อยฉันน่ะ)（¯口¯）

"ไม่ปล่อย"

"ไอ้ไอ่อ่อยอ่ายไอ"(ได้ไม่ปล่อยใช่ไหม)

"โอ้ย!" ปล่อยทันที

"เธอเหยียบเท้าฉันทำมัยเนี้ยฮ่ะ!"

"ก็นายไม่ยอมปล่อยนิ!"

ตึกๆๆ

"นานะเป็นไรไหม"

"ซูริไม่เป็นไรหรอก"

"อ่อดีเเล้ว อ้าวพี่จีพี่เป็นไรอ่ะ ทำมัยไปนั่งจับเท้าตัวเองอย่างนั่นละ"

พี่จีเหรองั้นก็พี่ชายซูรินะสิ โอ้ยตายตายเเน่ๆเลยนานะคิดในใจ

"ซูริก็ผู้หญิงบ้าคนนั่นสิ มาบอกว่าพี่เป็นขโมยไม่พอน่ะยังมาเหยียบเท้าพี่อีก"

"ก็นายมาทำลับๆล่อๆอยู่ในนี่นิ ฉันก้อเลยคิดว่าเป็นขโมย"

"ขโมย หน้าตาดีอย่างฉันนี่น่ะขโมย เฮอะ"

"ก็ใช่น่ะสิ"

"นี่นานะพูดดีๆหน่อยนี้พี่ชายฉันน่ะ"

"ไม่อ่ะ ก็พี่เธอมาบอกว่าฉันบ้านี่"

"อ้าวก็จริงไม่ใช่ เอะอะก็โวยวายร้องไม่หยุดบอกก็ไม่ฟัง ยังมาหาว่าเจ้าของบ้านเป็นขโมย เธอนั่นแหละที่เป็นขโมย ลงมาทำอะไรก็ไม่รู้"

"ฉันไม่ได้โวยวายสะหน่อย แล้วฉันก็เเค่ลงมาหาน้ำดื่มเองน่ะ"

"ขอให้จริง"

"นี่นาย!"

"พอๆๆ ไม่ต้องทะเลาะกันเเล้วขี้เกียจฟัง"

"ซูริก็พี่เธอเริ่มก่อนน่ะ"

"เธอเเหละเริมก่อน"

"นี่!"

"พอหยุดได้เเล้วทั้งสองคนเเหละ"

"ออ พี่ค่ะนี้นานะเพื่อนรักหนูเองคะ ส่วนนี่นานะพี่ชายฉันเอง"

"อืม" ตอบพร้อมกัน

"คุณหนูค่ะ ไปทานข้าวกันค่ะ กับข้าวพร้อมเเล้วค่ะ"

"จร้า ป้าเเก้ว ป่ะพี่จี นานะ"

ในระหว่างกินข้าวกันอยู่

"นี่นายฉันตักก่อนน่ะ นายมาเเย่งได้ไง"

"อ้าว ก็ฉันจะกินเหมือนกันแล้วฉันก็ตักได้ก่อนฉันก็ต้องกินสิ ใครบอกให้เธอตักช้าเองละ"

"นายจีเค!"

"พอทั้งคู่เลย กับข้าวมีตั้งเยอะจะเเย่งกันทำมัย"

"ชิ"

"(¬_¬)"

"อืมซูริ คืนนี้พี่จะไปหาเพื่อนน่ะ น้องอยู่คนเดียวได้ใช่มั้ย"

"ได้ค่ะ วันนี้ก็มีนานะด้วย หนูอยู่ได้อยู่เเล้วค่ะ"

"อืม"

บทสนทนาก็ดำเนินไปจนทั้งสามทานข้าวหมด

"พี่ไปละพรุ้งนี้ค่อยกลับ บายละ"

"บายค่ะ"

ปรืนๆๆ

"ซูริ พี่เธอนิสัยไม่ดีเลย"

"เหรอเเต่ฉันดูพี่จีก็ดีน่ะ"

"เหอะ ดีตรงไหน ปากก็ร้าย ออกไปหาเพื่อนเนี้ยคงไปหาสาวๆเเหละ"

"พอๆๆไม่ต้องพูดละ ไปอาบน้ำเเล้วเข้านอนกันเถอะพรุ่งนี้ต้องไปเรียนเช้าน่ะ"

"อืมป่ะ"

ทั้งคู่เข้าห้องใครห้องมันเเล้วก็อาบน้ำเข้านอน

เช้าของอีกวัน

เมื่อเเสงเเดดสองกระทบกับดวงตาหญิงสาว นานะค่อยๆลืมตาขึ้นแล้วหยิบนาฬิกาขึ้นมาดู

"เจ็ดโมงเช้าเเล้วเหรอ ไปอาบน้ำดีกว่าเดี่ยวไปเรียนไม่ทัน"

อาบน้ำเเต่งตัวเสร็จนานนะก็ลงมาที่ข้างล่าง

"ป้าเเกล้วค่ะ ซูริตื่นยังค่ะ"

"คุณหนูตื่นเเล้วค่ะ ตอนนี้อยู่ที่อาหารกับคุณชายค่ะ"

"ออ ขอบคุณค่ะป้าเเก้ว"

เดินมาที่ห้องทานอาหาร

"อ้าว นานะตื่นเเล้วเหรอ"

"ซูริ ตื่นก่อนทำมัยไม่ไปเรียกเราตื่นละ"

"ก็ฉันเห็นเธอนอนหลับกำลังสบายเลยไม่อยากปลุกอ่ะ"

"ขี้เกียจละสิไม่ว่า"จีเคพูดขึ้นเสียงเบา แต่หูของนานะดีพอที่จะได้ยิน

"นี่นาย! ฉันไม่ได้ขี้เกียจสักหน่อย"

"เหรออออ ขอให้จริง"

"นี่จะไม่มีวันไหนที่นายจะไม่จิกกัดฉันเลยเหรอ"

"มีสิ วันไหนที่ฉันไม่อยู่ก็ไม่จิกเธอนะ ไม่รู้เหรอ"

"นายนี่มัน......ชิไม่คุยด้วยเเล้ว"

"เถียงไม่ออกละสิไม่ว่า"

"นาย!"

"พอๆๆ ตอนนี้เวลากินข้าวอย่าพึ่งทะเราะกัน เดี่ยวอาหารเย็นหมด" ซูริห้ามไว้ เพราะถ้าเถียงกันอยู่อย่างนี้ ไม่ได้กินข้าวกันพอดี

"ออจริงสิซูริ วันนี้เป็นวันเเรกของการไปเรียนมหาลัยนิ ใช่ไหม"

"อ่า... ใช่เเล้วค่ะ พี่จีมีไรป่าวค่ะ"

"อืม ปีนี้คณะวิศวะกับบริหาร จะรับน้องด้วยกันนะ"

แล้วจีเคก็เดินจากไป

"นานะงั้นรับน้องปีนี้ก็ต้องโหดมากๆเลยสิ อยู่กับวิศวะอ่ะ"

"อืม วิศวะอ่ะนิสัยก็ไม่ดี เถื่อนก็เถื่อน"

"นานะพี่จีก็อยู่วิศวะนะ" 'Ω'

"จริงดิ" ๏_๏

"อืม จริง"

"ตายๆๆ ตายเเน่ๆ"

"ทำมัยอ่ะ"

"ก็พี่เธอกับฉันกัดกันอย่างกับอะไร เเล้วปีนี้ก็อยู่กับวิศวะอีก ฉันก็ต้องโดนเเกล้งอ่ะดิ"

"55555 เราก็ว่างั้นเเหละ พี่จีไม่ปล่อยเธอแน่ ระวังไว้ละนานะเพื่อนรัก"

"(╥_╥)"

ณ มหาลัย

"เร็วๆหน่อย น้องๆปีหนึ่งชักช้าอยู่ได้ เข้าเเถวตอนลึกเเถวละสี่สิบคนเร็วๆหน่อยดิ!"

เสียงพี่ว๊าตะโกน น้องๆปีหนึ่งต่างวิ่งกันวุ่นเพื่อให้ได้เเถวของตัวเอง

"น้องๆปีนี้บริหารกับวิศวะจะรับน้องด้วยกัน มีรัยก็ปรึกษากันได้ ไม่ต้องเกรงใจน่ะ"

"นี่นานะเร็วๆหน่อยสิคนอื่นเค้ารวมกันหมดเเล้วนะ"

"ช้าๆหน่อยก็ได้ซูริฉันเหนื่อยเเล้วนะ"

"ช้าได้งัยละเดี่ยวก็โดนลงโทษกันพอดี"

"โดนก็โดนดิ แคร์รัยละ"

"จร้าาา แม่คนไม่เคยกลัวใคร"

ทั้งสองเดินเข้ามาในห้องที่ใช้รับน้อง

"เฮ้ย! น้องสองคนนั้นนะที่มาช้าอ่ะ มายืนตรงนี้ดิ!"

ทั้งสองสาวมองหน้ากัน

"พี่หมายถึงพวกหนูสองคนเหรอค่ะ"

"ใช่น้องสองคนเเหละ!"

ทั้งสองเดินไปหน้าห้อง จึงทำให้จีเคที่นั่งมองสาวๆกับเพื่อนอยู่หันไปสนใจเเล้วคิดว่าหาไรสนุกๆทำดีกว่า แล้วก็จองหน้านานะอยู่อย่างนั่นจนเพื่อนถาม

"เฮ้ย ไอ้จี มึงมองรัยว่ะ"

"มึงก็โงเนอะไอ้เหี้ยบาสมันมองสาวอยู่มึงไม่งัย"

"เอ่อจริงว่ะ มึงมองงี้มึงสนใจใช่ป่ะ"

"ใคร"จีเคตอบ

"อ้าวก็น้องผมสั้นถึงไหล่นั้นงัย"

คนผมสั้นคือซูริ คนผมยาวคือนานะ

"ถ้ามึงสนคนผมสั้น งั้นกูเอาคนผมยาวนะ สวยดีดูเเรงๆงัยไม่รู้ กูโครตชอบว่ะ"

"ไม่ได้ คนผมยาวไม่ได้" จีเคงงกับตัวเองที่ได้ยินว่าเพื่อนสนใจยัยเด็กปากเก่งเเล้วอารมณ์เสีย

"ทำมั้ยว่ะ ก็มึงสนน้องผมสั้นไม่ใช่ ผมยาวก็ต้องของกูดิว่ะ"

"เออใช่ไอ้บาสมันพูดถูก"ไนต์พูดขึ้น เเล้วงงกับเพื่อนที่อารมณ์ร้อน

"ผมสั้นอ่ะ น้องสาวกูเว้ย!"

"อ้าว มึงมีน้องสวยขนาดนี่มัยไม่เคยบอกพวกกูเลยว่ะ"ไนต์พูดขึ้น

"ก็ถ้าบอก พวกมึงก็เคริมน้องกูอ่ะดิ กูเลยไม่บอกพวกมึงงัย"

"มึงพูดก็ถูกนะ ตอนนี้กูก็คิดจะเคริมน้องมึงอยู่"

"ไอ้เหี้ยไนต์! มึงอยากเเดกตีนกูใข่มั้ย!"

"หยุดๆๆมึงสองตัวนี่.. เอ่อจริงสิเเล้วคนผมยาวเป็นใครว่ะทำมัยมึงถึงหวงขนาดนั้นว่ะ หรือเป็นเมียมึง ไอ่ห่านิเก็บเงียบนะมึง"

"ไม่ใช่โว้ย ใครจะไปเอายัยปากเก่ง ปากจัดอย่างนั้นมาเป็นเมียว่ะ นั่นอ่ะเพื่อนน้องกูเอง"

"ออ เเล้วมันมึงถึงหวงขนาดนั่นว่ะ"

"กูไม่ได้หวงเว้ย"

"เหรออออออ จริงดิ"

"เออ!"

"555555555" บาสกับไนต์หัวเราะกันอย่างชอบใจ เเล้วต่างคิดตรงกันว่า ไอ้ห่าจีเคมันต้องแอบชอบเพื่อนน้องสาวมันชัว แต่มันเเค่ปากแข็งไม่ยอมรับงันเเหละ