NovelToon NovelToon

Goodbye my empress

คำพูดนับหมื่น

ร่างบอบบางที่กำลังหลับใหลอยู่ภายใต้ผ้าห่มอันหนาสีเหลืองนวลตา เสียงดังโวกเวกโวยวายกำลังรบกวนการหลับใหลของร่างบาง

"ไม่ได้นะคะ จะเข้าไปไม่ได้เด็ดขาดเลยค่ะ"

"พวกเราไม่สน ทุกคนเข้าไป"

เสียงดังโวกเวกโวยวายพากันบุกรุกเข้ามาในห้องบรรทมของร่างบาง

"องค์หญิงได้โปรดขึ้นเป็นจักรพรรดินีเถิดพะยะค่ะ"

"หือ? อะไรน้า !!!"

"พระองค์ฟังไม่ผิดหรอกพะยะค่ะ"

"ฮ่าๆ จะบ้ารึเสด็จพี่ของเรายังนั่งอยู่บนบัลลังก์อยู่เลยนะ"

"กระหม่อมทราบพะยะค่ะ เพียงแต่ฝ่าบาทได้กระทำการอันไม่เหมาะสมกับการเป็นผู้ปกครองประเทศพะยะค่ะ"

"อย่างไร?"

"ฝ่าบาทได้กระทำการใช้เงินในกองคลังไปกับสตรีมากมาย ไม่ว่าราชกิจ เมินเฉยต่อราษฎร เกิดปัญหาภัยแล้งก็ไม่แก้ไขพะยะค่ะ"

"นี่เราไม่อยู่ปราสาทเพียงแค่ 2 เดือน แต่กับเกิดเรื่องกับประเทศของเรามากมายถึงเพียงนี้เชียวรึ"

"พะยะค่ะ"

"แต่เราคงขึ้นเป็นจักรพรรดินีไม่ได้หรอกนะ"

"ทำไมพะยะค่ะ?"

"เพราะท่านพี่ยังไม่สิ้นพระชนม์และอีกอย่างหากจะปลดตำแหน่งจักพรรดิจำเป็นต้องให้เหล่าขุนนางลงชื่อปลดท่านพี่ เกิน 50 คน"

"กระหม่อมคิดไว้แล้วว่าพระองค์ต้องพูดเช่นนี้ พวกกระหม่อมจึงได้ตามล่ารายชื่อเหล่าขุนนางทุกท่านให้ลงนามปลดฝ่าบาท เป็นจำนวน 167 รายนามพะยะค่ะ"

"ก็ได้ เอาล่ะเราจะแต่งตัวกลับไปกับพวกเจ้าเดี๋ยวนี้ พวกเจ้าก็ออกไปก่อนเถอะ"

"พะยะค่ะ"

"เชดดร้าส่งแขกที"

"เพคะองค์หญิง"

หลังจากเชดดร้าพาพวกขุนนางออกจากห้องบรรทมไป เชดดร้าก็เดินกลับเข้ามา

"องค์หญิงเพคะ"

"ว่าไงเชดดร้า"

"หม่อมฉันสงสัยเพคะ"

"เรื่องอะไรล่ะ?"

"เรื่องของฝ่าบาทพะยะค่ะ"

"เสด็จพี่นะรึแต่ไหนแต่ไรเสด็จพี่ไม่เคยทำตัวเหลวไหลจนกระทั่งขุนนางหน้าใหม่ ที่ชื่อ เดลลัล ได้มาทำงานรับใช้อยู่ข้างกายเสด็จพี่ ดูเหมือนเจ้านั่นจะเป่าหูให้ท่านพี่ทำตัวเหลวไหล"

"แล้วจะจัดการกับเขาไหมเพคะ?"

"หลังจากได้หลักฐานมากพอที่จะปลดเขาออกจากตำแหน่งล่ะนะ"

"เสร็จแล้วเพคะ"

"เก็บของเรียบร้อยรึยัง?"

"เรียบร้อยแล้วเพคะ"

"ดีมาก ไปกันเถอะ"

เชดดร้าพยักหน้าตอบแล้วเดินตามหลังองค์หญิงไป ใบหน้าที่งดงามถูกปิดบังด้วยผ้าที่ปิดใบหน้า มันเผยให้เห็นเพียงดวงตาเท่านั้น ผ้าปิดหน้าสีขาวไม่ได้ช่วยป้องกันจากลม องค์หญิงร่างบางจึงนำพัดตรงหน้ามากางปิดใบหน้าเอาไว้

"องค์หญิงยื่นมือมาเถิดพะยะค่ะ"

"ขอบใจดยุคเมอร์ดิ"

"ด้วยความยินดีพะยะค่ะ"

"อืม"

หลังจากนั้นองค์หญิงร่างบางก็นั่งลงพร้อมกับวางพัดลง การเดินทางที่เงียบสงั่นพาให้ใจของดยุคเมอร์ดิสั่นกลัวกับใบหน้าที่สงบและอ่อนโยนนั้น

"การเดินทางนี้ใช้เวลาเดินทาง 2 วัน หากพระองค์เหนื่อยก็ทรงพักผ่อนเสียก่อนนะพะยะค่ะ"

"ไม่จำเป็นพึ่งเดินทางออกมาเองและเราก็พึ่งหลับไป"

"พะ...พะยะค่ะ"

เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!

novel PDF download
NovelToon
เปิดประตูต่างภพ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!