ฉันตื่นขึ้นมาท่ามกลางทุ่งหญ้าเขียวขจี ดูเหมือนว่าฉันอยู่ตรงไหนสักแห่งภายในป่าที่ตัวเองไม่คุ้นเคยรอบๆตัวของฉันมีแต่ต้นไม้ที่อุดมสมบูรณ์

แต่ฉันก็รู้สึกวิตกกังวลใจ เพราะว่าตอนนี้ฉันไม่รู้ว่าฉันอยู่ที่ไหนกันแน่ ฉันจำได้ว่าฉันน่าจะตายไปแล้ว จากการที่ฉันไปช่วยคุณยายที่กำลังจะโดนรถชน ฉันนั่งใช้ความคิดอยู่นานพอสมควรหลังจากที่ฉันยืนขึ้น ฉันรู้สึกเหมือนมีอะไรกระพริบอยู่ข้างหน้าทั้งๆที่เมื่อครู่นี้ไม่มีอะไรเลยนี่นา

"นี่มันอะไรกันเนี่ย... "

มีบางสิ่งที่เหมือนปุ่มกำลังส่องแสงอยู่บนกระดานรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าแบบโปร่งแสง แล้วเหมือนมันจะมีตัวอักษรเขียนอยู่คล้ายกับหน้าจอเมนูของเกม

[ยินดีต้อนรับสู่ต่างโลก!]

ความคิดอย่างฉันหยุดลงชั่วขณะ ต่างโลก? ที่นี่ที่ฉันอยู่นั่นหรอ... ต่างโลก! กำลังใช้ความคิดรอบนั้น อยู่ๆก็มีเสียงบางอย่างเข้ามาในหัวของฉัน

[ ขอแสดงความยินดีด้วยที่ได้รับสิทธิ์ในการย้ายมาต่างโลก]

ต่างโลก? จริงหรอเนี่ย?

[ แต่เนื่องจากท่านเป็นเศษเกิน จากการอัญเชิญผู้กล้าเพราะท่านโดนลูกหลง ด้วยการโดนรถชนจากการช่วยคนแก่ไว้ นั่นคือความผิดพลาดของข้า เพราะฉนั้นข้าจะต้องรับผิดชอบท่านโดยการพาท่านมาที่ต่างโลก และเป็นบริวารของท่าน]

บริวารหรอ? ว่าแต่ผู้กล้านี่ใช่คนที่อยู่บนรถที่ตายไปรึเปล่านะ?นั่นน่าจะเป็นรถโดยสาร

"แล้วเธอคือใคร? "

[ข้าหรอ? ข้าก็คือเทพแห่งการกำเนิดเมลฟิโอน่า แล้าท่านละ ]

"ฉันชื่อว่-"

ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบก็มีฝูงสไลม์ประมาณ10ตัวออกมาซึ่งฉันก็ยืนอำอึงด้วยความตกใจอยู่ว่า สไลม์? เดี๋ยวนะ!

"หมอบลง!!!"

เสียงของชายอายุราวๆ16ปีได้ตะโกนสงสัญญาณให้หมอบลง ทันทีที่เสียงสัญญาณเงียบไปธนูเพลิงสีแดงได้ถูกยิงไปยันสไลม์ สไลม์ทั้งหมดถูกเผาไหม้จนตายไปหมด ฉันหันไปทางที่เสียงตะโกนดังมาก็พบกับคนหกคนที่ยื่นอยู่พร้อมกับชุดนักเรียนญี่ปุ่นมีหญิง2คนชาย4คน

และที่ฉันเห็นเมื่อกี้นี้ทำให้ฉันมั่นใจกว่าเดิมเข้าไปอีกว่า...ที่นี่...โลกที่ฉันอยู่ตอนนี้ คือ โลกเวทมนตร์

(นั่นผู้กล้าสินะ)

ฉันได้คิดในใจแต่อยู่เมลฟิโอน่าก็ตอบกลับมาจากในหัวว่า ใช่ ดูเหมือนว่าเธอจะ อ่านความคิดฉันได้สินะ

[ใช่ค่ะ]

"คือ คุณครับสวัสดีครับ" ชายคนที่ยิงธนูไฟคนเมื่อกี้

"อืม"

เอ๊ะ! ทำไมฉันพูดประโยคดีๆไม่ออกละนี่มันเกิดอะไรขึ้นเมลฟิโอน่า

[ก็นายท่านเกิดมาในร่างของจอมมารนี่คะ ก็ต้องเป็นแบบนี้ตามปกติอยู่แล้ว]

งั้นก็คงเป็นสิ่งที่แสดงให้เห็นอยู่แล้วสินะ แต่ก็ลำบากนะเนี่ยเฮ้อ...

"คือ... คุณ"

"ข้าหรอ นามของข้าคือ เมฟิสโต้ "

"คุณเมฟิสโต้สินะครับ"

(แล้วทำไมมันเปลี่ยนคำเองเนี่ยจริงๆฉันพูดว่า'ฉันหรอ ชื่อของฉันคือ เมฟิสโต้'ฉันพูดแบบนี้ต่างหากเล่าโธ่! ช่างมันเถอะไท่ต้องไปสนใจมันแล้ว!)

" แล้วเจ้ามีนามว่าอะไร"

"ผมชื่อว่า เคลินครับ" เคลินพูดพร้อมกับส่งยิ้มมาให้

(นี่เมลฟิโอน่าทำไมชื่อของฉันกลายเป็นเมฟิสโต้ได้ แล้วทำไมชื่อของเขาไม่เห็นเหมือนคนญี่ปุ่น)

[ก็เพราะว่าที่โลกนี้พวกท่านก็จะได้รับชื่อใหม่ด้วยไงละคะ ส่วนถ้าสงสัยที่อยู่มันก็คิดจาดชื่อจริงของตัวเองกลายเป็นชื่อนี้ นั่นก็เพราะว่าตอนนี้มันกลายเป็นชื่อของท่านแล้วไงคะ ก็เพราะอย่างนั้นทิ้งชื่อเก่าไปและใช้อันนี้แทนนะคะ]

ฉันก็ไม่ได้มีปัญหามากกับเรื่องนี้แต่ที่ฉันอยากรู้คือฉันเริ่มหลอนกับเมลฟิโอน่าแล้วสิที่อยู่ๆเสียงก็เข้ามาในหู

"งั้นข้าไปก่อนนะ"

"ครับไว้เจอกันอีกนะครับ"

(ค่าา~~ ขอให้ไม่เจอกันอีกค่าา)