ชื่อ:วันวาน , หวังเสี่ยวเฟิง

เป็นผู้หญิงที่ สวย น่ารัก มีเสน่ ดูห้าวๆ แต่เป็นคนที่น่าสงสารมากต้องแบกรับความทุกไว้คนเดียวอยู่ด้วยตังเองให้ได้ต้องเข้มแข็งตลอดเวลา เป็นศิษย์ตระกูลหวังแห่งสำนัก เซวียนจื่อ เป็นเพื่อนกับดาวใสและฟ้ากว้าง เป็นเด็กกำพร้าพ่อแม่ตาย

นิสัย/บุคลิก:เงียบๆเย็นชา ไม่ค่อยพูด ร่าเริงในตอนแรก เข้าถึงยาก

ชอบเก็บอารมณ์ความรู้สึก ไม่ค่อยแสดงออก เชื่อมั่นในตัวเอง

อายุ:24

เชื้อชาติ:ไทยแท้

ชอบสี:ฟ้า ดำ ขาว

ความสามารถพิเศษ:วรยุทธ กีฬา ดนตรี

สถานะ:โสด/ชอบชลธี

ชื่อ:ดาวใส , หวังเสี่ยวฟาง

เป็นผู้หญิงที่ สวย มีเสน่ เข้ากับคนง่าย เป็นศิษย์ตระกูลหวังแห่งสำนัก เซวียนจื่อ เป็นเพื่อนวันวานและฟ้ากว้าง เป็นเด็กกำพร้าพ่อแม่ทิ้ง

นิสัย/บุคลิก:เหมือนวันวาน

อายุ:24

เชื้อชาติ:ไทยแท้

ชอบสี:เขียว ขาว ดำ

ความสามารถพิเศษ:วรยุทธ กีฬา ดนตรี

สถานะ:โสด

ชื่อ:ฟ้ากว้าง , หวังจือซู

เป็นผู้หญิง สวย เรียบร้อย อ่อนหวาน เป็นคนอ่อนแอตั้งแต่เด็กเป็นลูกสาวของอาจารณ์ หวังต้าเจิง ด้วยความที่เกิดก่อนวันวานและดาวใสเลยได้ชื่อว่าเป็นพี่ของทั้งสอง

นิสัย/บุคลิก:เรียบร้อย อ่อนแอ ใจอ่อนง่าย ชอบช่วยเหลือคนอื่น

อายุ:24

เชื้อชาติ:สายจีน

ชอบสี:แดง ม่วง ขาว

ความสามารถพิเศษ:ทำอาหาร ดนตรี

สถานะ:คู่หมั้นชลธี

ชื่อ:ชลธี

นักธุรกิจหนุ่มไฟแรง เก่งใจดีเป็นคู่หมั้นของฟ้ากว้างตั้งแต่เด็กโดยไม่รู้ตัวแต่ชอบวันวาน เป็นลูกคนเดียวของตระกูล ศิวนาถ

นิสัย/บุคลิก:ค่อนค่างเย็นชา เอาแต่ใจนิด รักเดียวใจเดียว

อายุ:26

เชื้อชาติ:ไทย/อเมริกา

ชอบสี:ดำ น้ำเงิน

ความสามารถพิเศษ:กีฬา เรียนเก่ง กีต้าร์

สถานะ:คู่หมั้นฟ้ากว้าง/ชอบวันวาน

เมืองไทย ณ คืนฝนตกหนัก (สุทินต์ )พ่อ (สิริณี )แม่ และ วันวาน กำลังนั่งรถกลับจากกระบี่แต่ก็เกิดเห็ตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้นระหว่างทางใกล้จะถึงภูเก็ตเมื่อมีชายแปลกหน้ามาขวางรถไว้ทำให้สุทินต์เปล็กรถกะทันหัน

"เกิดอะไรขึ้นคะคุณ"

สิริณีพูดขึ้น

"ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน ใครมาขวางหน้ารถก็ไม่รู้"

สุทินต์ตอบ

"คุณพ่อ ..."วันวานพูดขึ้น

"ไม่ต้องกล้วนะลูกเดี๋ยวพ่อลงไปดูเอง"

สุทินต์พูดกับลูก

"ระวังตัวด้วยนะคะคุณ"

สิริณีพูด

สุทินต์ลงจากรถไปดูว่าคนที่มาขวางรถเป็นอะไรหรือเปล่าสิริณีและวันวานที่นั่งอยู่ในรถก็ตกใจมากเมื่อคนที่มาขวางรถเขาใช้ "ดาบ"แทงสุทินต์ต่อหน้าต่อตา

เห็นแบบนั้น สิริณี ก็รีบพา วันวาน ลงจากรถและหนีไปหลังจากหนีไปได้ไม่ไกลนัก สิริณีก็บอกให้ วันวาน

หนีต่อ

" วัน ลูกหนีไปแม่จะถ่วงเวลาไว้ให้หนีไปให้ไกลจากที่นี่หนีไป

สิริณีพูดขึ้น

"ไม่ค่ะแม่ วันจะไม่ทิ้งแม่ไว้คนเดียวเด็ดขาดถ้าจะไปก็ไปด้วยกันนะคะ"

วันวานพูดกับแม่ทั้งน้ำตา

"เชื่อแม่นะลูก รีบไป"

"ไม่ค่ะ ฮือๆๆๆๆๆ"

"แม่บอกให้ไปไงทำไมไม่เชื่อฟังแม่หนีไปไม่ต้องกลับมา"

"ฮือๆๆๆๆๆๆๆ"

"ไปสิ"

สิริณีให้วันวานหนีไปแล้วตนจะถ่วงเวลาไว้ให้ วันวานหนีไปได้ไม่ไกลก็เห็นชายคนนั้นเดินมาเธอเลยไปแอบหลังต้นไม้ที่มีขนาดใหญ่แล้วเธอก็เห็นภาพที่วันบาดตาเมื่อชายคนนั้นใช้ "ดาบ" แทงไปที่แม่ของตนวันวานร้องไห้กลัวมากแต่ไม่กล้าส่งเสียงออกไปกล้วชายคนนั้นจะได้ยินเธอพยายามจำรายละเอียดเกี่ยวกับชายคนนั้นให้ได้มากที่สุดแล้วเธอก็นหนีไปผ่านไปหลายชั่วโมงวันวานเธอไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหนวิ่งมาไกลเท่าไรแล้วหลังจากเหนื่อยล้าจากการวิ่งเธอกได้สลบไป เช้าวันต่อมาเธอได้ตื่นขึ้นเมื่อรู้สึกตัวก็ตกใจว่าตนอยู่ที่ไหนทำไมมานอนอยู่บนเตียงแบบนี้

"นี่มัน...ที่นี่ที่ไหนกัน"

วันวานพูดขึ้น

"ตื่นแล้วหรอ หนูเป็นอะไรมั้ย"

ชายแก่คนหนึ่งพูดขึ้นทำให้วันวานตกใจและรีบหันไปตามเสียงนั้นทันที

"นี่คุณลุงเป็นคนช่วยหนูไว้หรคะ"

"ใช่ มันเกิดอะไรขึ้นกับหนูหรอทำไมไปนอนสลบอยู่ในป่าแบบนั้น"

เมื่อวัวานได้ยินคำถามแบบนั้นเธอก็นึกไปถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ทำให้เธอเสียใจเเละร้องไห้ออกมา

"คือ...หนู...ฮือๆๆๆๆๆ"

"เป็นอะไรอย่าร้องไห้สิแล้วค่อยไเล่าว่าเรื่องมันเป็นยังไง"

"หนู...หนูไม่มีพ่อแม่แล้วค่ะพ่อแม่หนูถูกฆ่าตายหมดแล้ว ฮือๆๆๆๆ"

วันวานพูดพร้อมกอดผ้าห่มไว้แน่นแล้วร้องไห้หนักมาก

"หนูไม่ต้องกลัวนะอาจารย์ชื่อ หวังต้าเจิง เป็นอาจารณ์อยู่ที่สำนัก เซวียนจื่อ หนูไม่ต้องกลัวอาจารย์จะช่วยหนูเองระหว่างที่หนูอยู่ที่นี่นะ"

"จริงหรอคะ ขอบคุณค่ะอาจารย์..."

"เรียกว่าอาจารณ์หวังก็ได้"

"ค่ะอาจารย์หวัง"

"แล้วหนูชื่ออะไรล่ะ"

"หนูชื่อ วันวานค่ะ"

( สำนัก เซวียนจื่อ เป็นสำนักฝึกด้านวรยุทธ การต่อสู้

ซึ่งก่อตั้งอยู่ที่เมืองไทย ณ หาจังหวัด ภูเก็ต )

หลังจากตกใจไปนานอาจารณ์หวังต้าเจิงของสำนัก

เซวียนจื่อ ก็ได้แนะนำตัวเองกับวันวานเพื่อให้เธอไม่ต้องกลัวมากหลังจากคุยกันเสร็จอาจารย์ก็พาเธอไปรู้จักกับ ดาวใส เด็กกำพร้าที่ถูกพ่อแม้ทิ้งตั้งแต่เด็กและ ฟ้ากว้าง ลูกสาวของอาจารย์หวังต้าเจิง

หลังจากวันนั้นวันวานก็ได้อาศัยอยู่ที่สำนัก เซวียนจื่อ

ตลอดมา

จนกระทั่งผ่านไปหลายปี วันวานโตขึ้นเป็นสาววัย 18 สวย บอบบาง ร่าเริง แต่ฝีมือ วรยุทธ ของเธอนั้นเรียกได้ว่าอยู่ในระดับโหดของสำนักเลยก็ว่าได้ เพราะเธอนั้นได้ฝึกฝนทุกวันจนเก่ง

เพื่อนสาวของเธอก็เช่นกัน

ดาวใส โตขึ้นในวัย18 สวยบอบบางร่าเริง

ฝีมือวรยุทธของเธอนั้น ไม่ได้เก่งเท่ากับ วันวาน

แต่ก็เอาตัวรอดได้ทุกสถานการณ์

พวกเธอสองคนซึ่งแตกต่างจากฟ้ากว้างมากเพราะเธอนั้นโตมาแบบ

สวย อ่อนหวาน และค่อนค่างอ่อนแอเป็นพิเศษ

เธอไม่มีทักษะด้าน วรยุทธเเบบ วันวานเเละดาวใส แต่ถึงพวกเธอจะแตกต่างกันเช่นไรก็ตามพวกเธอก็ยังรักและสนิดกันมาก

อาจารย์หวังต้าเจิงได้สังเกตุเห็นวันวานและดาวใส

เก่งในเรื่องวรยุทธมากแตกต่างจากฟ้ากว้างเหลือเกิดที่ดูอ่อนแอเกิดไป อาจารย์จึงเกิดความคิดที่อยากจะให้ วันวาน และ ดาวใส มาเป็นองครักษ์หรือ

บอร์ดิกาดนั้นเอง

"วันวาน ดาวใส อาจารย์มีเรื่องอยากให้หนูทั้งสองช่วยหน่อยได้มั้ย"

อาจารย์หวังพูดขึ้น

"มีอะไรคะอาจารย์ ? "

"นั่นสิคะ มีอะไรให้พวกเราช่วย ? "

ทั้งสองถามอย่างไม่เข้าใจนัก

"คืออาจารย์เห็นว่าหนูทั้งสองฝีมือก็ไม่ธรรมดาทั้งคู่

อาจารย์เลยอยากให้หนูมาเป็นองครักษ์ ให้กับพี่ฟ้าเขาได้มั้ย"

"...อะไรนะคะ ให้หนูสองคนเป็นองครักษ์ให้กับพี่ฟ้า"

"นั่นสิคะ ทำไมล่ะคะ อาจารย์มีเรื่องอะไรรึเปล่า"

วันวานพูดขึ้น ตามด้วนดาวใส

"เปล่าหรอก อาจารย์แค่เห็นว่าอาจารย์คงอยู่แลฟ้าได้อีกไม่นานแล้ว และนี่คือสิ่งที่อาจารย์กังวลมาตลอด พวกหนูสนิดกันดั่งพี่น้องกันจริงๆ อาจารย์เลยอยากให้หนูดูและและปกป้องพี่ให้ดีที่สุด ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นจงดูแลและภักดี ต่อพี่จนกว่าจะมีคนที่จะสามารถดูแลพี่เขาได้ เข้าใจมั้ย"

"....."

"ได้ค่ะหนู วันวานจะไม่ทำให้อาจารย์ผิดหวังเด็ดขาดหนูสัญญา"

"ไม่ต้องสัญญาหรอกแค่หนูดูแลพี่เค้าให้ดีอาจารย์ก็พอใจแล้ว

"หนู ดาวใสก็จะไม่ทำให้อาจารย์ผิดหวังเช่นกันค่ะถึงหนูจะไม่เก่งเท่าวันวานแต่หนูจะทำหน้าที่ของตนเองให้ดีที่สุดจนกว่าจะมีชายคนนั้นมาดูแลพี่ฟ้าค่ะ"