-เปี้ยว:นางเอก

-นิก:พระเอก

-บี:พี่ชาย พระเอก

-ข้าวสวย:พี่สาว นางเอก

บทนำ

"เปิ้ยวมาช่วยพี่จัดดอกไม้หน่อย"

"ได้ค่ะพี่รอแปบนะคะ"

"มาแล้วค่ะคุณพี่มีอะไรให้ช่อยคะ?"

"พี่บอกกี้ครั้งแล้วให้เลิกเรียกแบบนั้นน่ะ.....เห้อ~เดี๋ยวจัด

ร้านช่วยพี่หน่อยนะ"

"ok ค่ะ"

#เดีนออกมานอกร้าน

"พี่ ข้าว หน้าร้านยังไม่ได้จัดเลยหนูขอจัดหน้าร้านนะ"

"จะพี่ฝากด้วยละกันพี่ขอเตียมในนี้ก่อน"

ฉันกับพี่ข้าวพวกเราเป็นเด็กกำ้พร้าพวกเราเปิดร้านดอก

ไม้ใกล้ๆห้าง ASK ที่ใหญ่ มากๆ ร้านของเราไม่ได้ใหญ่มาก

เป็นแค่บ้านสองชั้นรรมดาทฝเท่านั้น,พวกเราเปิดมาได้ประ

มาน5ปี....ส่วนฉันก็เป็นแค่เด็กมัดทะยมปาย คนนึง.

"เอ้...พี่ข้าววันนี้วันพระตกแต่งร้านหน่อยดีไหมคะ"

"อื้ม...ก็ดีถ้างั้นเปิ้ยวจัดการให้พี่หน่อยนะ"

"เชื้อใจเปิ้ยวได้เลยค่ะ"

พูดจบก็รีบไปจัดกุลาบขาวที่ฉันชอบมาว่างตรงหน้าร้าน

อย่างสวยงามในแบบของฉันเสร็จแล้วก็ปัดกวาดร้านอีกนิด

หน่อยก็ พร้อมเปิด.

"โห~..ฝืมือไม่เบาเลยนะ"

"ขอบคุณค่ะ...แต่พี่เก่งกว่าตั้งเยอะ"

"เดิ๋ยวก็เก่ง..ปะๆไปเตียมตัวชะ6โมงละเนี่ย"

"จริงด้วย...หนูฝากพี่ดูแลต่อด้วยนะ"

ฉันรีบวิ่งขึ้นไปบนห้องอาบนำ้ทันทีก่อนจะใช่ชุดของร้าน

แล้วก็ลงไปทำอาหารถึงร้านจะไม่ใหญ่แต่ก็มืชุดประจำนะ.

*ห้องครัว

''มื้อเช้าวันนี้เอาเป็นข้าวผัดทะเลละกัน..ง่ายดี"

"นี่ๆเปิ้ยวทำอะไรน่ะ..ห้อม..หอม"

"ข้าวผัดทะเลค่ะ"

"อื้ม..รีบๆทำนะพี่หิว"

ฉันที่ได้ยินคำว่า"หิว"ก็รีบทำอย่างเร็วและไวมากจนไฟเกือบ

ไหม้บ้าน T^Tที่เป็นเเบบนั้นเพาะว่าฉันรักพี่ข้าวมากยังไงละ.

"อาหารมาแล้วคาา..คุณหญิง"

"คุณหญิงบ้าอะไรละ..เร็วๆ"

"มาแล้วๆรีบจังนะ"

"อื้ม มมมม...อร่อยจังเลย.."

"จริงหรอ คะ...ถ้าอร่อยก็ทานเยอะๆนะะ"

"อื้ม...ใช่ชิเปิ้ยว....."

"ค่ะ?"

"หลังจาก ทานข้าว เสร็จ..ช่วยดูแลร้านให้พี่หน่อยนะ"

"ทำไม หรอคะ?"

"พอดีพี่จะไปชื้อของเข้าร้านนิดหน่อนน่ะ"

"ได้ค่ะ. ."

"ฝาก ด้วยละ กันนะ"

พวกเราทานข้าวกันเรียบร้อย พี่ข้าวสวยก็ออกจากร้านไป

เพื่อชื้อของตอนนี้เลยเหลือแค่ฉัน.

"เราจะทำได้จริงๆหรอนี้ก็เป็น ครั้งแรกชะด้วยชิ"

*ติ่ง งงง..

เว้ยแล้วมีคนเข้าร้าน เข้าไปทักทายหน่อยดีไหมนาา

"เอี...สวัด ดีค่ะ คุณลูกค้ารับอะไรดีคะ"

"สวัสดีครับ......"

อะไร น่ะหัน ช้ายหันขวามองหาดอกไม้อยู่รึป่าวนะ?

"ไม่ทราบว่าหา อะไรอยู่..หรอคะ"

"คือ...คุณข้าวสวยอยู่ไหนหรอครับ..?"

"อ๋อ...พี่ข้าวออกไปชื้อของค่ะ"

"หรอครับ..แล้วได้บอกรึป่าวว่าจะกลับมาเมื่อไหล่"

"ไม่ได้บอก นะคะ"

"งั้นผมขอนั่งรอแล้วกันนะครับ"

"ค..คะ..."

สุดท้ายผู้ชายคนรฝนั้นก็นั่งรอพี่ข้าวจนได้

*10นาทีผ่านไป..

"เปิ้ยวพี่กลับมาแล้ว"

"พี่ ข้างๆ..มีคนมาหาน่ะ"

"ใครน่ะ?"

"ไม่รู้..ไปดูเอาเองชิ"

"ก็ได้..ฝากเก็บของด้วย"

"อื้มๆ..."

"สวัสดีค่ะ คุณมาหาฉันหรอคะ"

"ใช่ครับ"

"เอ้....ไอโรศจิต"

"โรคจิตอะไรครับ..พูดดีๆหน่อยชิ"

"แล้วคุณมาที่นี้ทีไร?"

"??แล้วที่นี้ร้านอะไรละครับ"

"............พูดดีๆสักวันจะตายไหม"

"คงตายนะครับ..."

"ยุดกวนฉันแล้วบอกเถอะ..ว่า ต้องการอะไร"

"ผมแค่อยากจะสั่งดอกไม้ไปทำบุญน่ะครับ"

"ไม่นึกว่าจะทำบุญกับเค้าด้วย..แล้วทำไมไม่ให้น้องสาวฉันจัดให้ละคะ"

"ก็ผมอยากให้คุณจัดให้นิ ...คน อุตสารอ"

"ก็ได้ค่ะ..แล้วเอา แบบไหน"

"ตามใจ คุณเลยครับ"

"รอ สักครู่ค่ะ"

ฉันที่แอบมองพี่ทัง2อยู่ห่างๆไม่ให้รู้ตัว

"พี่เค้าเป็นใครน่ะ..แฟนพี่ข้าวหรอ..ไม่เคยรู้เลยแฮะ"

"เปิ้ยว..ยืน ทำอะไรเนี่ย"

"พี่ ข้าว..เค้าคือใครหรอ"

"แค่โรคจิตน่ะ..อย่าสนใจเลย"

"................."งงง

พี่ข้าวพูดเสร็จก็เดีนไปจัดดอกไม้ให้เค้าทิ้งให้ฉันยืนงงอยู่คนเดียว

"ได้แล้วค่ะ"

"สวย จังเลย นะครับ เหมือนคุณเลย"

"รีบไป เถอะค่ะ"

"ครับบบ..ไว้เจอกัน"

"เห้ อออ ออ..."

"พี่ ข้าว เป็นไร ไหม"ฉัรเดีนออกมาหาพี่ทันทีเพาะพี่ดูเหนื่อย

มาก

"ป่าว นิ...?"

"ไม่ไปพักหน่อยหรอคะ"

"ไม่ หลอก...พี่..โอ้ย.."

"นี่ไง..บอกแล้วไปพักเถอะค่ะเดิ๋ยวหนูจัดการต่อให้"

"งั้น พี่..ฝาก ด้วยนะ"

"ค่ะ"