ณ บ้านแห่งหนึ่ง เวลา8โมงเช้า เสียงตะโกนดังมาจากชั้นล่าง แม่"จุนโอ เช้าแล้วน่ะ ไม่ไปทำงานรึไง"เสียงของแม่ดังไปถึงชั้นบนที่จุนโอกำลังนอนอยู่"ขออีก5นาที"
แม่"ไม่ไหวเลย ขี้เกียจแบบนี้แล้วจะเอาเงินที่ไหน ไปใช้จ่ายค่าต่างๆล่ะห๊ะ"แม่เดินขึ้นบันไดเพื่อที่จะไปปลุกจุนโอ
"จุนโอลงมาอาบน้ำ กินข้าว ไปทำงานได้แล้วน่ะ"
จุนโอ"ค้าบๆ จะไปเดี๋ยวนี้ล่ะครับ"
//ไปที่ทำงาน//
จุนโอรีบวิ่งไปเปิดประตู
(แฮ่กๆ ไม่น่าเลยเรา ลืมไปเลยว่าวันนี้เป็นวันแรกที่มาทำงาน)
/ชน/
"!!!ขอโทษครับ พอดีผมรีบน่ะ ขอโทษครับวันนี้ผมมาทำงานวันแรก อาจจะซุ่มซ่ามไปหน่อย"
[เงินหน้าขึ้น]
"เอ๊ะ คุณโอซอง ขอโทษครับ"(บ้าจริงๆเลย ดันมาชนกับคนดังขนาดนี้เข้า เขินจัง)
โอซอง"ไม่เป็นไรครับ ผมรู้ว่าคุณรีบ คุณจะไปที่ไหนหรอครับ? ให้ผมช่วยมั้ย?" จุนโอรู้สึกเขินหนักมากเพราะนี้คือครั้งแรกที่ได้คุยและได้อยู่ใกล้กับดาราดังขนาดนี้
จุนโอ"เอ่อ..ห้องผู้จัดการน่ะครับ"
โอซอง"อ่อ ที่เดียวกันเลยครับ งั้นไปด้วยกันมั้ย"
จุนโอ"อย่างงั้นก็ได้ครับ"
โอซอง"คุณมาทำงานที่นี้เป็นวันแรกเหรอครับ?"
จุนโอ"ใช่ครับ ผมเลยไม่ค่อยจะรู้จักคนที่นี้เลยน่ะครับ"
โอซอง"งั้นผมขอแนะนำตัวก่อน ผมชื่อโ— —"
จุนโอ"ไม่ต้องหรอกครับ ผมรู้จักคนอยู่แล้ว คุณเป็นดาราดังนี้"
โอซอง"งั้นคุณก็ แนะนำตัวให้ผมรู้จักหน่อยสิครับ"
จุนโอ"ครับ ผมชื่อจุนโอ มาจากปูซาน ยินดีที่ได้รู้จักครับ"
โอซอง"เช่นกันครับ"
//เดินไปถึงห้อง//
โอซอง"สวัสดีครับผู้จัดการ"
ผู้จักการ"โอ้..เดินมาด้วยกันเลย รู้จักกันแล้วเหรอ ดีเลย เพราะต่อไป เราจะเป็นผู้ช่วยของนายน่ะโอซอง ต่อไปจุนโอจะมาเป็นผู้ช่วยของนายเอง"
จุนโอ"เอ๊ะ.."
โอซอง"แล้วซูอาล่ะครับ"
ผู้จัดการ"เขาขอย้ายไปทำงานอีกแผนกนึงแล้วน่ะ"
โอซอง"อ่อ งั้นเหรอครับ โอเครครับ"
ผู้จัดการ"งั้น วันนี้จุนโอก็ ย้ายของไปที่คอนโดเดียวกันกับโอซองเลยน่ะ"
จุนโอ"ครับ"
ผู้จัดการ"ยังไงก็ ทำความรู้จักกันเข้าไว้น่ะโอซอง"
โอซอง"ครับ"
//เย็นวันนั้น//
โอซอง"ให้ฉันช่วยเถอะมั้ย ดูเหมือนจะหนักน่ะ"
จุนโอ"ไม่เป็นไรครับ ผมเถอะเองได้"
จุนโอมัวแต่มองดูรอบๆ จนสะดุดกับก้อนหินเข้า
//สะดุด//
"โอ้ย!!"
[โปรดติดตามตอนต่อไป]
โอซอง"เป็นอะไรมั้ย ฉันบอกแล้วไงว่าให้ฉันช่วย"
จุนโอ"ก็ผม—"(ใกล้มาก มันใกล้เกินไปแล้ว)
โอซอง"เป็นอะไรมั้ยครับ...ให้ผมช่วยมั้ยครับ?"
จุนโอ"เอ่ออออ...ไม่เป็นไรครับ ขอโทษครับ"
จุนโอรีบเก็บของและเดินไปขึ้นลิฟท์ (เราคิดอะไรของเราเนี่ยเขาเป็นผู้ขายน่ะ)//แปะๆ//"เอาหล่ะ พรุ่งต้องต้องทำงาน นอนดีกว่า"
//ก๊อกๆ//(เสียงเคาะประตู)
จุนโอ"เฮือก..ใครมาเคาะประตูตอนนี้เนี่ย"
//เดินไปเปิดประตู//
โอซอง"เอ่ออ..คือว่า ผมขอโทษที่มากวนคุณตอนนี้น่ะ แต่ ผมนอนไม่หลับน่ะ"
จุนโอ"นี้ดึกมากเลยน่ะครับ ยังไงก็ เข้ามาก่อนสิครับ เดียวผมจะไปเอาน้ำมาให้"
//ดึงมือ//
โอซอง"คุณ.....คิดยังไงกับผมเหรอครับ?"
จุนโอ"เอ่ออออ...//ดึงมืออก//อะไรกันครับเนี่ย คุณไปนอนก่อนเถอะ"
โอซอง"แต่.."
จุนโอ"คุณคงทำงานเนอะไป จนคิดอะไรแปลกๆไปแล้วล่ะครับ คุณไปนอนบนเตียงแล้วให้ผมไปนอนบนโซฟาก็ได้น่ะครับ"
โอซอง"ครับ.."
//ปิดประตู//
จุนโอ"เห้อออ...คิดอะไรของเราน่ะ เมื่อกี้ เขาน่าจะ แกล้งเราแหละ เลิกคิดแล้วนอนดีกว่า"
//เช้าวันต่อมา//
จุนโอ"เอ๊ะ!!...คุณโอซอง..แบ้วผมมาตอนบนเตียงกับคุณได้ไงเนี่ย"
โอซอง"ขออยู่แบบนี้อีกสักพักได้มั้ยครับ ยังไม่อยาก...ให้คุณไปเลย"
จุนโอ"เอ่อ...ครับ"
(อึดอัดจัง ไม่เคยมีคนมานอนกอดแบบนี้มาก่อนเลย แถมคนที่กอดกับเรายังเป็นผู้ชายอีก)//เขิน//
โอซอง"เอ๊ะ..ทำไมคุณจุนโอหน้าแดงแล้วก็ตัวร้อนอีก ไม่สบายรึเปล่าครับ"
จุนโอ"เปล่าครับ ผมแค่ ร้อนนิดหน่อย"
โอซอง"อ่ะ ขอโทษ เพราะผมรึเปล่า"
จุนโอ"ชั่งเถอะ ไปอาบน้ำกินข้าวกันดีกว่าน่ะ"
//ทำกับข้าว//
โอซอง"มีอะไรกินบ้างครับ"
จุนโอ"ก็..อาหารเช้า ปกติไง ขนมปังทาแยมกับนมตอนเช้า"
โอซอง"ขอบคุณสำหรับอาหารครับ"
จุนโอ"ชั่งเถอะ รีบไปทำงานกันดีกว่า"
//กอด//
โอซอง"ผมรู้สึกเหมือนกับ...ผมจะอยู่ห่างคุณไม่ได้เลยครับ"
จุนโอ(มาแนวไหนอีกเนี่ย)
จุนโอ"เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน เราไปทำงานกันก่อนดีกว่านะครับ"
//ถึงที่ทำงาน//
จุนโอ"ปล่อยมือผมเถอะครับ เดี๋ยวทุกคนจะเอาใจผิดกันพอดี"
โอซอง"แต่..ผม.."
จุนโอ"นายไม่กลัวชื่อเสียงของนายจะพังเหรอ?"
โอซอง"ขอแค่...ผมได้อยู่กับคุณ..ผมก็ดีใจแล้วครับ"
|จากคนเขียน|เรื่องราวตอนนี้มันอาจจะหน้าเบื่อหน่อย ขอโทษทุกคนที่อ่านด้วยนะคะ ตอนที่ไปจะพยายามทำให้ดีขึ้นค่ะ|
[โปรดติดตามต่อไป]
จุนโอ"เห้ออออ~ไปทำงานกันก่อนเถอะครับ เรื่องนั้นค่อยว่ากัน"
ทั้งสองคนไปทำงานด้วยกัน
//สตูดิโอ//
ผู้กำกับ"ขอฉากนี้ใหม่ได้มั้ย ฉันว่านาย เล่นไม่ค่อยดีเลย"
ตัวประกอบ"ครับ"
//มอง//
จุนโอ"อ้าว คุณไม่ไปแสดงหรอครับ ต้องการน้ำมั้ย"
โอซอง"ยังไม่ถึงบทผมน่ะครับ ขอกาแฟดีกว่า"
จุนโอ"ครับ เดี๋ยวผมไปชงกาแฟม—"
//ดึงมือ//
โอซอง"ไม่เอาดีกว่า ผมอยากได้คุณมากกว่า"
จุนโอ"ดะ..เดี๋ยว...ที่นี้มีคนอยู่เยอะน่ะ ปล่อยผมก่อน"
โอซอง"ฉันไม่อยากให้นายไปนิ.."
จุนโอ(นักแสดงเขาคงจะมีความน่ารำคาญอย่างนี้สิน่ะ ถ้าเป็นผู้หญิงก็ว่าไปอีกอย่าง)"เอ๊ะ..คุณโอซองครับ ค่อยคุยกัน..หลังเลิกงานดีกว่า ตอนนี้อาจจะมีคนเห็นน่ะ"
โอซอง"ครับ"
ผู้กำกับ"นี้โอซอง..ถึงบทนายแล้วน่ะ..รีบมาเข้าฉากได้แล้ว"
โอซอง"ครับ"
//ปล่อยมือ//
จุนโอ(เอ๊ะ..ความรู้สึก..เวลาเขาปล่อยมือ..ทำไมรู้สึกเหมือน ถูกทิ้งเลย ฉันอาจ..จะคิดไปเองมากกว่า)
//หลังเลิกงาน//
จุนโอ"เอาหล่ะ..เรารีบกลับห้องกันดีกว่า..ผมเหนื่อยมากเลย"
โอซอง"แต่.."
//ขึ้นรถ//
โอซอง"ผม...คุณครับ..คุณจุนโอ.."
จุนโอ"เอ๋??..ชอบแบบเพื่อน ชอบแบบคนรู้จัก..มันมีเยอะนะครับ"
/พยายามไม่พูดถึง/
จุนโอ"เอ่อ..คุณหิวรึยัง เราไปหาร้านอาหารกินกันดีกว่า"
โอซอง"ก็..นิดหน่อยครับ"
จุนโอ"งั้น..ร้านนั้นแล้วกัน"
โอซอง"ครับ"
จุนโอ เดินเข้าไปในร้าน และสั่งอาหาร และโซจู
โอซอง"เอ่อ..คุณดื่มโซจูทำไมเหรอครับ"
จุนโอ"ฉันแค่อยากดื่มน่ะ จะเอาด้วยมั้ยล่ะ"
โอซอง"ไม่ครับ"
จุนโอนั่งดื่มอยู่สักพัก เขาก็เริ่มเมา จนพูดไม่รู้เรื่อง
จุนโอ"ทำไม นายถึงชอบฉันหล้ะ..ฉันไม่เห็นเข้าใจเลย ว่านายเนี่ยน่ะ..มาชอบคนอย่างฉัน..แถมฉันยังเป็นผู้ชายอีก"
โอซอง"ไม่รู้สิครับ...ปกติ ผมก็ไม่ได้ชอบใครอยู่แล้ว จนได้มาเจอกับคุณ มันทำให้ผมรู้สึกเหมือนชีวิตผม มันเป็นไป ผมอยากจะอยู่กับคุณ เคียงข้างคุณ"
จุนโอ เมาจนนอนลงบนโต๊ะ
"แอ่ก"
โอซอง"อ้าว คุณจุนโอ ผมยังพูดไม่จบเลย"
โอซอง อุ้มจุนโอไปที่รถ จุนโอตัวเบามาก อย่างกับผู้หญิง
//พาไปที่ห้อง//
โอซอง"คุณจุนโอครับ ถึงห้องแล้วน่ะ ต้องการอะไรบอกผมได้น่ะ"
จุนโอ"นี้ นายรู้มั้ย ฉันรู้สึกว่า ฉันก็ชอบนายเหมือนกันแหละ แต่ฉันยังไม่แน่ใจ"
//ยิ้ม//
โอซอง"ถือว่า ตกลงแล้วนะครับ"
//จูบ//
[โปรดติดตามตอนต่อไป]
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
