'สงคราม'​ มีมาพร้อมกับประวัติศาสตร์​(ที่ซ้ำรอย)​ของมนุษย​ชาติ​

'สงคราม'​ ทวี​ความรุนแรง​ขึ้น​เรื่อย​ๆ​ตาม​ความเจริญ​ของ​เทคโนโลยี

'สงคราม'​ มาพร้อมกับความสูญเสีย​

... แต่กระนั้น... มนุษย์​ก็ยังกระหายใน​ 'สงคราม'​

... ฤามนุษย์​เองที่จะเป็นผู้ประหัตประหาร​ล้างซึ่งเผ่าพันธุ์​ของ​ตน​ ใช่ใครอื่นใด.....

#​ NO WAR

***ภาคต่อของBAD GUYS​ TWIN​ GUN​***

ตัวละคร

1.แม็กซีเมียน มัวร์

2.มาร์ติน​ สก็อต

3.เจสสิกา​ บรุชเชอร์

4.โจเซฟ​ีนี เดอราแวนโซ

5.นาตาชา​ มัวร์(ลูกสาวของแม็กซ์)​

แสงแดด​อบอุ่น​ และสายลมอ่อนๆของฤดู​ใบไม้ผลิ​ พัดเอากลิ่นหอมของดอกไม้ที่ขึ้นและบานอยู่ภายในบริเวณสุสาน​ ให้ลอยฟรุ้งในอากาศ

เอสเดินโขยกเขยกมาวางช่อดอกไม้ที่หน้าป้ายหลุมฝังศพ

"แม็กซ์​สอบเข้าโรงเรียนเตรียมททหารซิลเวอร์​สตาร์​ได้แล้ว​ ดีใจกับพวกนายด้วย" เเอสแจ้งข่าวดีต่อป้ายหลุมฝังศพ​ของเจและเกว็นเดอริน

'ซิลเวอร์​สตาร์​ มิ​ล​ิ​ทารี​ สคูล ออฟ​ นิวแกรนเนรี' เป็นโรงเรียนเตรียมทหารอัน​ดับหนึ่งของรัฐ​ ซึ่งเก่าแก่ก่อตั้งขึ้นมาพร้อมๆกับการสถาปนา​รัฐ​ ในปีการศึกษาหนึ่งๆจะรับนักเรียนชาย, หญิง​เพียงรุ่นละห้าร้อยคน​ แต่สำเร็จ​การศึกษา​ออกไปไม่เกินสามร้อยคนต่อรุ่น​ นักเรียนเตรียมทหารที่จบหลักสูตร​จากที่นี่สามารถจะสอบเข้าฝึกกับหน่วยใดก็ได้​ เพราะเป็นบุคลากรที่การันตี​ได้​ในความสามาถ สัญลักษณ์​ประจำโรงเรียน​ เป็นรูปโล่ล้อมด้วยใบปาล์ม​ ผูกโบว์​สีขาวที่ก้านปาล์ม​ มีกระบี่ไขว้ปืนและดาวเงินสามดวงอยู่ด้านบนโล่​ แยกความหมายตามสัญลักษณ์​ได้ดังนี้

ใบปาล์ม​ คือ​ ชัยชนะ

โบว์​สีขาว​ คือ​ สันติภาพ

โล่และกระบี่ไขว้ปืน​ คือ​ ความชำนาญในการศึก

ดาวเงินสามดวง​ คือ​ ความเป็นเลิศ​ ความแข็งแกร่ง

(ร่างกาย, จิตใจ, สมอง)

"สุขสันต์​วันเกษียณ​นะป๋า!" มาร์ติน​ สก็อต เลื่อนกระจกรถลงทักพ่อ

"ขอบใจไอ้แสบ!​ วันนี้ฉันจะให้แกกินฝุ่น​ สองพันเป็นไง?"

"ได้เลยย​!.. เงินด่วนนะป๋า​ และป๋าต้องเลิกบุหรี่เสียที... จริงจัง!.. "

"ได้เลย!.. ตามนั้น" มาร์ติน​เลื่อนกระจกปิดแล้วเคลื่อนรถไปรอยังจุดสตาร์​ท

เจมส์​ สก็อต​ อดีตสักสืบ(ป้ายแดง)​ ชูนิ้วโป้ง​คว่ำให้ลูกชาย​ เปิดเพลงดังสนั่น​ อัดควันเข้าปอดเหมือนสั่งลาบุหรี่เป็นครั้งสุดท้าย​ ก่อนกระชากเกียร์​ไอ้ม้าป่าคะนองให้ทะยานลงสู่สนามแข่ง

สองพ่อลูกผลัดกัน​นำผลัดกัน​ตาม​ จนถึงรอบสุดท้าย​ มาร์ติน​กระทืบคันเร่งแซงเข้าเส้นชัย​ เฉียดกระจกมองข้างรถมัสแตง​ของพ่อในระยะห้าสิบเมตรสุดท้าย​ รอบที่ผ่านๆมาน่ะ... เขาแค่แกล้งต่อให้พ่อดีใจเล่นๆ!

มาร์ติน​ยืนยิ้มพิงรถ​ ยกโทรศัพท์​ขึ้นมาดูยอดเงินในบัญชี​ธนาคาร​ที่เพิ่มขึ้น​ ก่อนจูบโทรศัพท์​ทีหนึ่งด้วยความสะใจ

"ถือว่าเป็นค่าขนมของผมแล้วกันนะป๋า!"

"เฮ่อะ!​ ไอ้เด็ก​โข่งเคราดก!"

"อย่า'รมณ์เสีย​น่าป๋า!​ ไปร้านเบอร์เกอร์​บลูมกัน​ ผมเลี้ยงเอง"

"เลี้ยงแค่เบอร์​เกอร์​?!.. กระจอกชิบเป๋ง!" สองพ่อลูกพากันหัวเราะลั่น​

มาร์ติน​ถอยรถของสปอนเซอร์​เข้าเก็บ​ แล้วโดดขึ้นมัสแตง​ไปกับพ่อ​ เขายังเป็นนักศึกษา​จึงยังเป็​นแค่เพียงนักแข่งสำรอง​ ยังไม่มีรถเป็นของตัวเอง​ เขาตั้งเป้าหมายเอาไว้แล้วว่า​ ในปีการศึกษา​สุดท้ายเขาจะต้องให้รางวัลกับตัวเอง​ เป็นรถเจ๋งๆสักคันและตำแหน่งนักแข่งรถหน้าใหม่

เอสรับแม็กซ์​กลับในช่วงซัมเมอร์​ ขากลับพากันแวะที่ร้านเบอร์​เกอร์​บลูม

"เฮ้!​ ทางนี้!" เจมส์​โบกมือทักเอสที่เดินขโยกเขยกเข้าร้านมากับแม็กซ์​ เอสกับแม็กซ์​โบกมือทักตอบ​ ก่อนเดินไปนั่งโต๊ะ​เดียวกันกับเจมส์​และมาร์ติน

พวกเขานั่งกินอาหารพลางคุยถามไถ่กันไป

"วันไหนนายอยากลองซิ่งบอกฉันได้เลยนะแม็กซ์​!" มาร์ติน​ชวน

"โอเค!" แม็กซ์​รับคำ

แม็กซ์​เติบโตขึ้นเรียนสูงขึ้นต้องใช้เงินมากขึ้น​ แต่เอสแก่ลงแถม​ร่างกาย​ไม่ได้ปกติเหมือนเก่า​ การทำไร่ข้าวโพดคนเดียวจึงกลายเป็นหนัก​ พวกเขาเลยปรึกษา​กันว่าจะจัดการกับปัญหานี้อย่างไรดี

แม็กซ์​เสนอให้ลดพื้นที่การทำไร่ข้าวโพดลงเหลือครึ่ง​เดียว​ อีกครึ่ง​หนึ่งให้ทำเป็นทุ่งเลี้ยงม้า​ เพราะตอนนี้​เนื้อม้ากำลังเพิ่มความนิยม​ในตลาด แทนที่เนื้อวัวที่มีปัญหา​ในด้านการปนเปื้อนเชื้อ​ต่างๆ​มากมาย

โดยใช้เงินทุนจากมรดก​ ที่เขาได้รับจากเงินประกันชีวิต​พ่อ(จูเนียร์)​กับแม่(เกว็น​เดอริน)​ของเขา

เอสตกลงตามข้อเสนอ​นั้น​ หลังจากการเก็บเกี่ยวล็อตสุดท้ายในฤดู​ใบไม้ร่วง​จึงเริ่มดำเนินการปรับปรุงพื้นที่ให้พร้อม​ เพื่อการเริ่มต้น​กิจการ​ใหม่ของครอบครัว

กลับบ้านช่วงซัมเมอร์​การช่วยงานลุงในฟาร์ม​จึงกลายเป็นหน้าที่ของเขา

แม็กซ์​รับหน้าที่ไถพรวนดินเพื่อเตรียมไว้สำหรับปลูกหญ้า​ทำเป็นทุ่งเลี้ยงม้า​ เสร็จ​แล้วกำลังขับแทร็กเตอร์​กลับบ้าน​ เห็นรถลุงที่ออกไปซื้อเมล็ด​พันธุ์​หญ้าเลี้ยงสัตว์​เลี้ยวเข้ามาพอดี​ เขาจึงขับแทร็กเตอร์​ตามหลังไป​ ป่านนี้อาหารเที่ยงที่ยายทำไว้คงชืดหมดแล้ว

"หิวจะแย่!" แม็กซ์​เอามือลูบท้องไปมาเพื่ออวดว่าหิวจริงๆ

"หิวจะแย่!​ หลานคงจะไม่กินจานชามเข้าไปด้วยหรอกนะ" ยายว่าแม็กซ์​หัวเราะขำ​ ยายพูดถูก​ เขาเป็นคนกินเก่งมาตั้งแต่เด็กแต่ตัวไม่รู้​จัก​โต​ ตั้งแต่เข้าเรียนที่ซิลเวอร์​สตาร์​มาได้ปีการศึกษา​หนึ่งนี้​ เขารู้สึก​ว่า​ร่างกายของตัวเองหนาขึ้น​มา​นิดหน่อย​ กว่าจะเรียนจบ​เขาคงเป็น​ชายหนุ่ม​อกหกศอก

ช่วงบ่ายหลังลงพันธุ์​เมล็ด​หญ้า​ในทุ่งเสร็จ​แล้ว​ แม็กซ์​นั่งคุยอยู่กับลุงที่ชานบ้าน​ แสงแดดเริ่มหุบหายแต่ไอร้อนยังมีอยู่​ เอสเอื้อมหยิบเบียร์​กระป๋อง​เย็นเฉียบ​ในลังน้ำแข็ง​ส่งให้แม็กซ์

"ขอบคุณครับ!" สองลุงหลานกำลังนั่งปรึกษา​ถึงแผนงานขั้นต่อไป​ เห็นมัสแตง​สีเบอร์​กันดีเจ้าเก่าเลี้ยวเข้ามา​ วิ่งห้อฝุ่นตลบ​วนเป็นเกลียวตามความเร็ว​ของ​รถ​ รถจอดลงคนขับเปิดประตูลงมาไอโขลก​สำลักฝุ่น

"สองคนพ่อลูกคู่นี้ขับรถไม่ผิดกัน" เอสว่า

"หวัดดีฮะเอส" มาร์ติน​ยิ้ม​ เขานัดกับแม็กซ์​ไว้ว่าจะไปเที่ยวในเมืองกันคืนนี้

"อย่ากลับดึกมากนะแม็กซ์​" (ยาย)

"อย่าไปมีเรื่องมีราวกันล่ะ!" (ลุง)

"ครับ​!" หลังรับคำผู้ใหญ่​แล้วสองหนุ่มพากันออกไปตะเวน​หาความสนุก​สนาน​ตามประสาวัยรุ่น

ตีสอง... เสียงรถจอดที่หน้าบ้าน​ มาร์ติน​มาส่งแม็กซ์​กลับ

"ขับดีๆมาร์ตี้"

"ไว้เจอกัน​ใหม่​ อาทิตย์​หน้าปาร์ตี้​ที่น็อธเบย์ เตรียมใจไว้เพื่อนสาวๆเพียบ!"

"บาย!" แม็กซ์​ไขประตู​เข้ามายังเห็นลุงนั่งอ่านหนังสือ​อยู่​

"ยังไม่นอนอีกหรือครับ!" ตั้งแต่ลุงเหลือขาข้างเดียว​ ไม่สะดวกในการขึ้นลงชั้นบนก็ได้ยึดเอาห้องนั่งเล่นเป็นห้องนอนไปโดยถาวร​ แถมด้วยเจ้าจอร์จ​และโทรทัศน์​เป็นเพื่อน​นอน

"ฝันดีครับ!"

"อื้อ!ไปนอนเถอะ" เอสตอบแล้วแหงนขึ้นไปดูนาฬิกา​ ถ้าเทียบกับเขาสองคนพี่น้องแล้ว​ แม็กซ์​นับว่าเป็นเด็กดีไม่น่าเป็นห่วง​ คิดไปคิดมา​ก็พาลให้คิดถึง​คนที่จากไป​ เอสถอนหายใจ​ก่อนเอนตัวเหยียด​นอนบนโซฟา​ ค่อยๆเข้าสู่​ห้วงนิทรา