ณ ราชวัง เรียเมล ราชวังของตระกลู ฮาร์ทเมล ซึ่งเป็น1ใน72ตระกูลใหญ่ ครึ่งแรก และยังเป็น ตระกูลที่สืบสายเลือดโดยตรงกับ 1ใน72ตระกูลใหญ่ตระกูลแรกของโลก นั่นคือตระกูล เพนตราก้อน โดยบทบาทฐานะที่สูงส่งเป็นอย่างมาก ทำให้ องค์หญิง อาเรีย ฮาร์ทเมล บุตรสาว คนที่2ของตระกูล เกิดความเบื่อหน่ายในอำนาจของตน จึงมีความคิดที่อยากจะออกเดินทาง เพื่อหาความลำบากและสิ่งที่น่าตื่นเต้นเข้ามาในชีวิต เธอจึงไปขอร้องท่านพ่อเพื่อให้เธอได้ออกเดินทาง แต่ก็ถูกต่อว่าและสั่งห้ามอย่างรุนแรงด้วยเหตุที่ว่า คนที่มีฐานะสูงส่งอย่างเรามิควรไปเดิน ร่วมกับพวกชนชั้นต่ำ

เหตุนี้ จึงทำให้อาเรียรู้สึกเศร้าที่พ่อของตนไม่อนุญาตให้ออกเดินทาง และโกรธที่ท่านพ่อนั้นมองคนนอกตระกูลเป็นแค่คนชั้นต่ำ ทำให้เธอนึกย้อนถึง เหตุการณ์สมัยที่เธอยังเด็ก พี่สาวของเธอนาม โรซี่ ฮาร์ทเมล เธอนั้นถูกขับไล่ออกจากราชวังและตระกูลเพียงเพราะ เธอนั้นเป็น หญิงที่เกิดจาก แม่ที่เป็นชนชั้นต่ำ พ่อของเธอที่เป็นชนชั้นสูงจึงไม่อยากจะข้องเกี่ยวด้วย และอีกเหตุผลคือเธอนั้นมีผมสีฟ้าของแม่ ซึ่งต่างจากคนในตระกูลคนอื่นที่มีผมสี บรอนทอง ในวันนั้นอาเรียเสียใจมาก เพราะเธอรักพี่สาวของเธอที่คอยดูแลเธอมาตลอด ถึงจะเป็นพี่น้องต่างแม่ แต่เธอก็รัก แต่ไม่ว่ายังคนเราก็ต้องใช่ชีวิตต่อไป เธอจึงพยายามจะลืมเรื่องของโรซี่ จนเวลาผ่านไป13ปี

จนตอนนี้เธออายุ17 เธอมีความมุ่งมั่นและแรงกล้าที่จะออกเดินทางเพื่อหาสิ่งใหม่ๆและอีกเหตุผลที่เพิ่มมาคือการตามหาพี่สาวที่ตนรัก ในทุกๆวันเธอจึง จะเข้าไปยังห้องสมุดของราชวังเพื่อ หาข้อมูลต่างๆจนวันนึงเธอได้อ่านไปพบกับข้อมูลเกี่ยวกับสิ่งที่เรียกว่า SOL หรือ โซลซึ่งได้กล่าวไว้ว่าโซลคือพลังงานหรือคลื่นวิญญาณชนิดนึงที่มีอยู่ในร่างกายของสิ่งมีชีวิตทุกชนิดบนโลก เธอได้อ่านไปเรื่อยๆจนได้รู้ว่า โซลนั้นหากฝึกสำเร็จ มันจะมอบพลัง ที่สุดแสนจะบรรยายและเหนือธรรมชาติให้ผู้ใช้ หลังจากรู้แบบนี้เธอจึงคิดว่า โซลนั้นอาจจะสามารถช่วยให้เธอนี้ออกจากราชวังได้ง่ายขึ้น เธอจึงได้ค้นคว้าเกี่ยวกับโซลอยู่เป็นเวลา1เดือน จนพบกับวีธีฝึก มีทั้งหมด 4ขั้นคือ ขั้นที่1 การเพ่งจิตเพื่อ ที่จะสามารถได้ยินและเห็นคลื่นการไหลเวียนของโซลได้โดยการทำขั้นนี้จำเป็นต้องอาศัยความเงียบและนิ่งสุดๆ ในช่วงแรกมันคือสิ่งที่ยากสำหรับเธอเพราะชนชั้นสูงแบบเธอ ไม่เคยทำตัวให้นิ่งหรือเพ่งจิตมาก่อน แต่หลังจากทำติดต่อกันเธอก็ชินและสามารถ ทำขั้นที่1สำเร็จ ขั้นที่2 การปล่อยคลื่นโซลออกมาจากร่างกาย โดยวิธีคือ ตั้งสมาธิยังไงก็ได้ให้แข็งที่สุดถึงขั้นที่มีดแทงสมาธิก็ยังไม่แตก และนึกถึงการพลุ่งพล่านของกระแสจิต เธอทำขั้นนี้ได้อย่างง่ายดาย เพราะชนชั้นสูงต้องทนกับแรงกดดันอย่างมากสมาธิ ของเธอจึงแข็งสุดๆ ขั้นที่3 การทำให้กระแสของโซลคงที่ โดยการทำใจให้ว่างเปล่า แต่ในตอนนั้นในใจของอาเรีย มีแต่ความโกรธ กับพ่อของตนจึงทำให้โซลของเธอไม่คงที่สักทีเธอสงสัยว่าทำไมถึงทำไม่ได้ จนเวลาผ่านไป 9เดือนเธอก็ยัง ไม่ผ่านขั้นที่3 จนเธอมานั่งมาคิดดีๆว่าทำไมเธอถึง ทำไม่ได้ จนเธอนึกออกว่าการทำขั้นนี้คือทำใจให้ว่างเปล่า เธอจึงเลิกคิดทุกสิ่งในหัวและตั้งกระแสจิตใหม่จนในครั้งนี้เธอสามารถทำมันได้

และขั้นที่4 ก็คือการฝึกควบคุมคลื่นของโซลให้ได้ตามใจนึก วิธีก็สุดแสนจะง่ายคือการจินตนาการ มันจึงไม่ค่อยยากสำหรับเธอ เธอทำจนครบทั้ง4ขั้นตอน ภายในเวลา10เดือน

หลังจากที่เธอฝึกจนเสร็จทุกอย่าง เธอจึงเตรียมตัวที่จะออกเดินทางโดยใช้โซลเพื่อป้องกันทหารที่จะคอยมาจับตัวเธอกลับ แต่ในระหว่างนั้นตอนที่เธอกำลังจะเก็บหนังสือเรื่องโซล เธอได้พบกับกล่องเล็กๆใบนึง ด้วยความสงสัยเธอจึงเปิดกล่องนั้นดู และได้พบกับแหวนวงนึง เธอนั้นรู้ว่าแหวนวงนี้คืออะไรเพราะเธอเคยอ่านเจอ มันคือโซลชนิดนึงที่เรียกว่า Ro Please หรือ โร พลีส โดยจะเป็นโซลในรูปแบบของอุปกรณ์ และแหวนวงนี้คือ 1ในแหวนกัมปนาท มายาที่3 ไร้จุดจับ มีความสามารถ คือการลบตัวตนของผู้สวม ทั้งร่องรอย กลิ่นอาย

ไอวิญญาณ หรือแม้แต่ คลื่นของโซล โดยจะไม่มีใครมองเห็นคนที่สวมแหวนวงนี้ เธอจึงคิดว่าน่าจะใช้ประโยชน์จากแหวนวงนี้ให้ถึงที่สุด 1 เดือนต่อมา เธอเริ่มแผนการโดยเธอจะสวมแหวนแล้ว ค่อยๆย่องออกไป ข้อเสียอย่างเดียวของแหวนคือ มันไม่สามารถลบเสียงที่ ที่เกิดจากผู้สวมได้ เธอจึงต้องค่อยๆย่อง

เธอหนีออกมาทางประตูหลังโดยมีที่หมายเป็นป่าใกล้เคียง เพราะถ้าไปทางประตูหน้า และเข้าเมืองเธออาจจะถูกคนในเมืองแจ้งไปที่ราชวัง โดยเป่าหมายของเธอคือเมืองใกล้เคียง นั้นคือ เมือง เฮลแอท ซึ่งในเวลาเดียวกันนั้นเอง ที่เมือง เฮลแอทอีก1เดือนนับจากนี้ จะมีการสอบเพื่อคัดยอดฝีมือที่จะมาเป็น รูทแห่งยุคใหม่

เธอจึงมีเป่าหมายว่า จะสอบเข้าเป็นรูท เพราะมันน่าจะทำให้เธอ หลบจากพ่อของเธอได้ นั่นเพราะ การไปเป็นรูทก็เหมือนกับยอมรับว่าตนเองจะเป็นชนชั้นต่ำ พ่อของเธอจึงอาจจะยอมๆปล่อยเธอไป และเพื่อไม่ให้ตระกูลเสื่อมเสีย เธอจึงจะใช้ชื่อปลอม ว่า อาเรีย คิสเพรนเน่ และเธอต้องใช้เวลา1เดือนในการเตรียมตัวเพื่อ จะไปเข้าสอบเป็นรูท เหลือเวลาอีก 30วัน

" นี่ เธอพร้อมจะตายรึเปล่าละ อาเรียจัง "

หลังจากที่อาเรียหนีออกมาจากราชวังได้ เธอก็รีบมุ่งตรงไปที่ป่า ด้านหลังของราชวังเพื่อหลบหนีไปยังท่าเรือ แฮลมีนอแคล ที่จะพาคนที่จะไปสอบเป็นรูทไปยังสนาบสอบโดยตรง โดยป่าที่เธอมานั้น คือป่าช้าที่ว่ากันว่ามีวิญญาณร้าย สิงสถิตอยู่ แต่เธอก็ไม่ได้เชื่อเรื่องนี้ และเดินเข้าไปในป่าแบบหน้าตาเฉย แต่ทว่าพอเธอก้าวเข้าไปในป่าเพียงก้าวเดียวเธอก็รู้สึกได้ถึง อากาศที่เย็นขึ้น ทำให้เธอรู้สึกได้ถึงความหนาว และในตอนนั้นจู่ๆ ก็มีเสียง เสียงนึงดังขึ้นมา มันคือเสียงของผู้หญิงที่กำลังร้องไห้อยู่ ด้วยความสงสัยเธอจึงพยายามหาต้นต่อของเสียงนั้น โดยเธอก็ได้ตระโกนถามไป "ใครนะ ใครอยู่แถวนี้" ด้วยเสียงที่สั่นคลอน แต่ก็ไม่มีใครตอบกลับมา พร้อมทั้งเสียงร้องไห้นั้นก็ดังขึ้นจากเดิม เลยยิ่งทำให้เธอสงสัย เธอจึงรวบรวมความกล้า และเดินตามเสียงนั้นไป เธอค่อยย่องเดินไป ตามเสียงและยิ่งเดินไปเท่าไหร่เสียงก็เริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ จนเธอเดินมาเจอกับเด็กสาวคนหนึ่ง กำลังยืนเช็ดน้ำตาและร้องไห้อยู่ เธอจึงถามว่าเด็กคนนั้นเป็นใคร แต่เด็กสาวคนนั้นก็ไม่ตอบ เธอจึงจะเข้าไปปลอบเด็กคนนั้น แต่เด็กคนนั้นก็ไม่ให้เธอแตะตัวเลย

และเด็กสาวก็ได้พูดด้วยเสียงที่กำลังกลัวว่า "ช่วยตายหน่อยจะได้มั้ยคะ " เมื่ออาเรียได้ยินแบบนั้นเธอก็ตกใจเป็นอย่างมาก เธอจึงถามซ้ำไปว่า เธอบอกว่าไงนะ แต่เด็กสาวคนนั้นก็ตอบมาเหมือนเดิม และในตอนนั้นเด็กสาวคนนั้นก็หันมา จึงทำให้เธอเห็นใบหน้าของเด็กคนนั้น เธอตกใจหนักไปกว่าเดิมที่เห็นหน้าต่างของเด็กคนนั้นเป็นแบบนี้ แต่แล้วจู่เด็กคนนั้นก็ค่อยๆจางหายไปในสายหมอก เธอจึงตกใจและรีบเดินหนีออกมาจากตรงนั้น แต่ทว่าพอเธอรู้ตัวอีกทีบริเวณป่าที่เธออยู่นั้นกับถูกหมอกสีขาวมากมายปกคลุม ในจังหวะนั้นก็มีเสียงเด็กผู้ชายพูดขึ้นมาว่า " ก็บอกแล้วไง ว่าช่วยตายหน่อยได้มั้ย " และเด็กชายคนนั้นก็ปรากฏตัวออกมา เด็กชายคนนั้นบอกว่าเค้าชื่อ มิส เป็นรูทระดับSS และเค้ายังบอกอีกด้วยว่า ป่านี้คือโซลของเค้า ป่าแห่งสายหมอกสีขาวหลังจากที่อาเรียได้ยินแบบนั้นเธอก็ตกใจมาก เพราะในหนังสือระบุไว้ว่า คนที่สามารถใช้โซลประเภท นี้ได้ส่วนใหญ่จะเป็น นักฆ่า เธอจึงตกใจกลัวว่าอาจจะโดนฆ่า

แต่เธอก็รวบรวมความกล้า และวิ่งหนีออกมาจากตรงนั้นอย่างรวดเร็ว เธอวิ่งไปจนถึงลำธาร แต่นั่นก็ไม่ใช่อุปสรรค เธอกระโดดข้ามน้ำมาแบบไม่ลังเล แต่พอเธอรู้ตัวอีกที เธอก็กลับมายังที่เดิม มิสเลยบอกว่า " ที่นี้นะเป็นเขตแดนของฉัน ฉันจะควบคุมยังไงก็ได้ เธอหนีไม่รอดหรอก " และจู่หมอกก็เริ่มหนาขึ้นจนมันปิดบังการมองเห็นของเธอ และเธอก็สลบไป

ในระหว่างที่เธอสลบอยู่นั้น เธอก็ฝันถึงเรื่องในอดีต

เป็นช่วงที่เธออายุ4ขวบ เรื่อง เกิดขึ้นในวันเกิดของเธอ ในคืนนั้นเธอก็ใช้ชีวิตตามปกติจนถึงช่วงกลางคืน เธอรอคอยวันนี้ ในทุกๆปี วันเกิดของเธอ เธอรอในห้องนอนอยู่นานเพราะคิดว่าทุกคนต้องมาเซอร์ไพรส์ แต่จนแล้วจนเล่า ก็ไม่มีใครเลย ด้วยความเศร้าปนสงสัย เธอจึงออกไปจากห้องนอน และเดินไปเรื่อยๆ จนมาถึงที่ห้องรับแขก ภาพที่เธอเห็นตรงหน้ามันคือ พ่อของเธอที่กำลังทุบตีแม่ของเธอ ด้วยความโมโห ที่แม่ของเธอนั้นเอาอาหารไปให้ โรซี่ พี่สาวของอาเรียที่เป็นชนชั้นต่ำกิน

อาเรียยืนมองด้วยสีหน้าที่หวาดกลัวและเศร้าโศก

แม่ของอาเรีย ได้บอกกับพ่อของเธอว่า " ถึงนั้นเด็กคนนั้นจะเป็นชนชั้นต่ำ แต่เธอก็เป็นลูกของคุณนะคะ " พ่อของอาเรียจึงตอบด้วยเสียงที่โมโหว่า " ฉันไม่เคยนับยัยชั้นต่ำนั่นเป็นลูก "

และในตอนนั้นพ่อของอาเรีย ก็หยิบมีดขึ้นมา และ อาเรียก็ได้ตื่นจากความฝัน พอเธอตื่นขึ้นมาก็พบว่าน้ำตาของเธอไหลอยู่ เพราะเธอจำวันนั้นได้ดี พ่อของเธอได้ใช้มีดในมือปลิดชีพแม่ของเธอ แต่ พ่อของเธอบอกกับเธอว่าแม่ป่วยตาย ถึงเธอจะรู้เหตุผลที่แท้จริงแต่เธอก็มิอาจโต้ตอบได้

และหลังจากวันนั้น เธอก็ไม่เคยมีวันเกิดเป็นของตัวเองอีกเลย เธอร้องไห้ออกมาเพราะคิดถึงแม่ และเธอก็มองไปรอบๆ

เธอตื่นขึ้นมา ณ กระท่อมเล็กๆแห่งนึง ประตูและหน้าต่างของกระท่อมนั้นล็อกอยู่ เธอจึงเปิดไม่ได้ แต่เธอเห็นพื้นที่รอบนอกได้จากหน้าต่าง ที่เธออยู่นั้น ก็คือป่าแห่งสายหมอกสีขาว และกระท่อมที่เธออยู่ นั้นอยู่ตรงกลางป่า และในตอนนั้น ก็มีชายคนนึงพูดขึ้นมา " ขอบมั้ยละกระท่อมนี้นะ " มิส ชายคนเดียวกันกับที่เธอเจอในป่าอาเรียจำเค้าได้ ทั้ง2จึงได้คุยกัน

" นายเป็นคนสร้างหรอ "

" นั่นสินะ นี่ก็เป็น1ในโซลของฉัน แค่กระท่อมละนะ "

อาเรีย เริ่มสบสนและไม่เข้าใจในตัวมิส เพราะตอนแรก เธอคิดว่ามิสต้องการจะฆ่าเธอ แต่ถ้าเค้าจะทำแบบนั้นเธอก็อาจจะตายไปแล้ว

" สงสัยรึไงว่าทำไมฉันถึงไม่ ฆ่าเธอ "

" คงงั้นละมั้ง "

" ฉันไม่คิดว่าเธอจะคิดแบบนี้นะ แต่ฉันกลัวเลือดหน่ะ "

" งั้นหรอ "

อาเรียรู้สึกได้ถึงอันตรายที่อาจจะเข้ามาเพราะมิสชายคนนี้มิอาจจะคาดเดาได้ เธอไม่รู้ว่าเค้าเป็นคนยังไงเธอระวังมากขึ้น เป็น 2เท่า ด้วยสายตา น้ำเสียง แลและท่าทางของมิสที่ดูเจ้าเล่ห์ จึงทำให้เธอเริ่มระแวง

" ว่าแต่กระท่อมนี้มีชื่อมั้ย "

" ทำไมถามงั้นละ "

" ก็ปกติโซลทุกอันจะมีชื่อนิ "

" งั้นหรอน่าสนใจนะ " กระท่อมน้อยทะเลเดิน นั่นคือชื่อของมัน "

" เอ๋ เฉิ่ม ชะมัด "

อาเรียขำออกมาโดยไม่รู้ตัว เธอเริ่มรู้สึกได้ว่า ใจของเธอนั้นเย็นลง มาซักหน่อยแล้วละ เธอยิ้มออกมาหลังจากไม่ได้ยิ้ม มาเป็นปี

" จะไปรึยังละ "

"เอ๋ ไปไหนอะ "

"ฉันไม่ได้บอกหรอเธอผ่าน การสอบขั้นพื้นฐาน ของการสอบเป็นรูท แล้ว "

" เอ๋~~~ มันอีก30วันไม่ใช่หรอ "

"นั่นมันกำหนดปลอม เหลือเวลาอีก 1สัปดาห์เราจะใช้เวลานั้นเดินทาง "

" เอ๋ ไม่เห็นรู้เลย~~~ "

" หึๆ อะและก็ จริงๆแล้วฉันชื่อ เรโอ "

" เอ๋ นี้มันอะไรกันละเนี้ย "

--------------------------------------------------

" อะไรกัน ถ้าจะทำก็ทำได้นิ "