...ราชวงศ์เฟิงแห่งอวิ๋นฟู่...

นานมาแล้วได้เกิดพายุฝนฟ้าครั้งใหญ่ เทพมังกรลงมาประทานพร มอบบุตรแห่งมังกร ธิดาเทพ เพื่อปกป้อง อวิ๋นฟูแห่งนี้ บุตรแห่งมังกร จักลืมตาตื่นขึ้นเมื่ออายุขัยครบ 17 ปี ในวันที่ 9 เดือน 9 พายุฝนจะโหมกระหน่ำเฉกเช่นวันนี้ หากเมืองนี้ผู้คนยังมีจิตใจที่เปี่ยมด้วยคุณธรรม ธิดาเทพ จักลืมตาตื่นขึ้น

——————————————————————————

" ธิดาเทพลืมตาขึ้นแล้วพะย่ะค่ะ ฮ่องเต้!!!! "

ท่ามกลางพายุฝนฟ้าที่โหมกระหน่ำ เสียงตื่นตระหนกของเหล่าผู้คนในวังมรกตดังทั่วราชอาณาจักรอวิ๋นเฟิง

ทั่ววังและในเมืองต่างก็วุ่นวายไปหมด เพียงเพราะเด็กสาวคนนึงลืมตาตื่น ไม่สิ คงจะเรียกว่าเด็กสาวคนนึงไม่ได้ แต่เป็นบุตรแห่งมังกร ที่ทุกคนต่างรอคอยกันมายาวนาน บุคคลที่จะคอยคลุ้มครองเมืองแห่งนี้ บุคคลที่เปรียบดังพรจากมังกร

นามว่า......ธิดาเทพ

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

" อเคเชีย วันนี้เปิดเทอมใช่มั้ย แม่เตรียมชุดไว้ให้แล้วนะลูก ตั้งใจเรียนล่ะ แม่เป็นกำลังใจให้! "

ฉันชื่อ อเคเชีย ฉันมีเเม่ที่อบอุ่น ถึงแม้ว่าพ่อของฉันจะหย่ากับแม่ตั้งแต่ยังเด็ก แต่ฉันก็ยังมีครอบครัวที่น่ารัก ทั้งแม่ และตัวฉัน ถึงแม้ว่าจะไม่รวยนัก ไม่ได้มีครอบครัวที่พร้อมหน้า ไม่มีหน้าตาที่สะสวย แต่ฉันรักที่จะเป็นแบบนี้

" ค่า!!!!! หนูน่ะนะ จะคว้าเกรด4มาให้ได้เลย!!! "

เด็กสาวร่าเริงอย่างฉัน ไม่เคยเก็บคำนินทาที่ว่า เด็กไม่มีพ่อ หน้าตาอัปลักษณ์มาเป็นความทุกข์เลยซักนิด เพราะฉันคิดว่า ชีวิตนี้ มีแค่นี้ก็พอแล้ว ถ้าเป็นไปได้ ก็ไม่อยากเกิดใหม่เลย

" ครั้งก่อนก็พูดแบบเนี้ย แม่เห็นเรานั่งอ่านแต่นิยายราชวงศ์จีน ไม่เห็นจะอ่านหนังสือเรียนบ้างเลย "

นั่นสิน้า ฉันหลงไหลในนิยายแนวนี้นี่นา แต่ถึงจะชอบขนาดไหน จะให้มีความฝันอยากไปเกิดใหม่ที่นั่นน่ะ ก็ไม่เอาด้วยหรอกนะ ก็ฉันมีทุกอย่างที่ดรพร้อมอยู่แล้วนี่นา!!!

" ค่าๆๆ ไปโรงเรียนก่อนนะค้าาา "

.

.

.

.

.

.

ซู่วววววๆๆๆ

" อ..เอ้ะ!!! ฝันตกงั้นหรอ ไม่ได้เอาร่มมาด้วยสิ แต่ก็นะ!! ฝนจะทำอะไรฉันได้!!! "

ก็คิดแบบนั้นแหละ แต่มันกลับทำฉันจนได้ ทำไมฉันต้องมาลื่นเอาตรงนี้ด้วยนะ... หัวมัน...จะกระแทกแล้ว ม..ไม่สิ!!!ข้างหลังเป็นแม่น้ำ!! ฉันว่ายน้ำไม่เป็น!!! ฉัน!!!!!!!!!!

" ฉันว่ายน้ำไม่เป็น!!!!!! "

ฉันสะดุ้งตื่นขึ้นมาอีกครั้งบนเตียงนอนที่ไม่คุ้นเคย

รอบๆตกแต่งเป็นแนวจีนโบราณ ที่นี่ที่ไหนกันล่ะเนี่ย? หรือฉันแค่ฝันไป? งั้นหรอ?

" หรือจะมีใครแอบตั้งกล้องนะ...!? "

ฉันลุกเดินสำรวจรอบๆห้อง เฟอร์นิเจอร์ดูเก่าแก่ แต่ทำอย่างประณีต

" แล้วฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย...ล่าสุดฉัน...ลื่นนี่นา ??!?"

ประตูเลื่อนไม้ถูกเปิดออก ชายหนุ่มแต่งตัวประหลาดเดินเข้ามาในห้อง เขาแต่งตัวเหมือนขันทีในซีรีย์ราชวงศ์จีน กำลังทำหน้าตาตกใจอย่าฃสุดฤทธิ์ เมื่อเห็นหน้าฉัน..ทำไม? ฉันกลายเป็นผีงั้นหรอ... หรือมีใครกำลังถ่ายหนังอะไรอยู่?! ไม่ตลกนะเห้ย!!!

" เอ่อคือ..ขอโทษนะคะ คือกำลัง? ถ่ายละครกันอยู่หรอคะ คุณอาจจะเข้าใจผิด แต่พามาผิดคนแล้วล่ะค่ะ ฉันเป็นแค่เด็กม.ปลายธรรมดาที่กำลังจะไปโรงเรียนค่ะ!! "

ฉันอธิบายยาวเหยียดให้คนที่อยู่ตรงหน้า แต่เข้ากลับทำหน้าช็อคกว่าเดิม ฉันก็ไม่แน่ใจว่าเขาช็อคที่พาคนมาผิดรึป่าว หรือช็อคที่ฉันเล่นไม่ตรงบท... แต่น่าจะเป็นอย่างแรกมากกว่าสินะ

" ธ.... "

เห...จะพูดแล้วสินะ ธ? คงจะแบบว่า เธอคือใคร!? ฉันพามาผิดคน แบบนี้รึป่าวนะ

" ธิดาเทพลืมตาตื่นขึ้นแล้ว!!!!! "

" อ..เอ้ะ... เห้ะ!!!!!!!!?!!?! "

ยังจะเล่นตามบทอยู่อีกหรอคะ!?!?!?!

——————————————————————————

ช่วงคุยกับนั่งเขียน

ฮ้าาาา การตั้งใจแต่งนิยายแล้วไม่มีใครดูมันน่าเศร้าจริงๆเลยน้าาา ยังไงก็ฝากผลงานเรื่องนี้หน่อยนะคะ คือแบบ เม้นซักนิดก็ยังดี กำลังใจน่ะค่ะ!!! ต้องการมากกกกกกกกกกกกกกกก

" ธ..ธิดาอะไรนะ? "

เมื่อกี้ไอหมอนี่ว่าไงนะ ธิดา?? เฟบ? ธิดาเฟบคืออะไรคะ!?!?!? เห..

" ป..โปรดไว้ชีวิตกระหม่อมด้วยที่มาช้าจนเกินไป แต่คงต้องขอให้พวกนางกำนัลเข้าไปแต่งตัวให้ท่านเพื่อไปเข้าพบห้องเต้ด้วยพะยะค่ะ!!!! "

ตอบคำถามกันก่อนไม่ได้รึไงกัน...สรุปที่นี่มันที่ไหน จะให้ถ่ายละครใช่มั้ย.. ได้!!! จัดไป

" เอาสิ "

เก๊กหน้าเย็นชาหน่อยแล้วกัน เอาให้แบบขรึมๆ หุๆ

" ท่านธิดาเทพทรงมีใบหน้าที่งดงามมากเพคะ หม่อมฉันคิดว่างดงามยิ่งกว่าสตรีใดในอวิ๋นเฟิงเสียอีก "

อวิ๋นเฟิง?? หมายถึงชื่อประเทศนี้สินะ หนังจีนงั้นสินะๆๆๆ ตามนั้น!! จัดมาเลย แต่ที่ว่าสวยเนี่ย ก็เกินไปนะ เอาหน้าตาอย่างฉันมาบอกสวย คนดูไม่ดิสไลค์ตายหรอคะเนี่ย

" ฉันขอดูกระจกหน่อยสิ "

ก็คงจะต้องมีแต่งหน้าตอนฉันหลับสินะ!! ไม่แน่อาจจะแต่งจนฉันสวยไปเลยก็ได้~

"นี่เพคะ "

อ..อะไรกัน นี่มัน..ไม่ใช่ฉันเลย...ไม่ใช่รึไง ถึงจะแต่งหน้ายังไงแต่แบบนี่มันไม่มีทางเลยไม่ใช่รึไง!!!! หมายความว่ายังไง ขอให้ไม่เป็นอย่างที่ฉันคิดเถอะนะ

" ค..คือว่าที่นี่คือที่ไหน ฉันคือใคร แล้วธิดาเทพที่ว่านั่นคืออะไร ฮ่องเต้งั้นหรอ??? "

" ท่านธิดาเทพพึ่งตื่นขึ้นมาอาจจะยังไม่รู้ ที่นี่คืออวิ๋นเฟิง แห่งราชวงศ์เฟิง ส่วนท่านคือธิดาเทพ เมื่อ17ปีก่อน อวิ๋นเฟิงของเราได้รับพรจากมังกร คือบุตรของมังกรที่จะลืมตาตื่นในอีก17ปีข้างหน้าเพื่อปกป้องบ้านเมืองของเรา และนั่นก็คือท่านเพคะ "

พอร์ตนิยายจีน!!!!!! ฉัน..เข้ามาในนิยายจีน...งั้นหรอคะ!?! ไม่จริงใช่มั้ย ฉันในร่างนี้ ทั้งสวย อย่างกับเทพธิดา ไม่สิ ก็เทพธิดานั่นแหละ แต่ฉัน..ไม่ได้ต้องการซักหน่อย จะเป็นพรของมังกรหรืออะไรฉันไม่ได้สนซักหน่อย ฉันแค่อยากกลับไปหา..ครอบครัวของฉัน...

" ฉัน..ขอใส่หน้ากากเอาไว้ได้มั้ย "

ความสวยนี่ฉันไม่ได้ต้องการ จะปกปิดมันเอาไว้...เป็นเครื่องหมายว่าฉันยังต้องการครอบครัวมากกว่าหน้าตาสวยๆนี่หรือ ฐานะที่ดี พระเจ้าคงจะส่งฉันกลับไปใช่มั้ย..

" หากเป็นประสงค์ของธิดาเทพ.. "

.

.

.

.

.

.

.

.

วังฮ่องเต้

" ธิดาเทพเข้าเฝ้าฮ่องเต้... "

เสียงขันทีตะโกน ดังลั่นราชวัง เป็นการประกาศอย่างทั่วถึงว่าการรอคอย ทั้ง17ปีที่ผ่านมาไม่สูญสิ้น

ฉันโค้งคำนับผู้ชายที่อยู่ตรงหน้า ชายแก่ที่ผู้คนต่างเรียกกันว่าฮ่องเต้ มองฉันจากที่สูง

" ข้ารอคอยเวลานี้มาเนิ่นนาน ในที่สุดเจ้าก็ตื่นขึ้น ความหวังและพรจากมังกร วันนี้ช่างเป็นวันมงคลซะจริง!!!! "

น้ำตาไหลรินจากชายวัยแก่ข้างหน้า เขาดูไม่ใช่คนที่มีความร้ายกาจอะไร แต่กลับดูมีความเมตตา..

" คาราวะฮ่องเต้ หม่อนฉัน..ไม่รู้เรื่องราวอันใดเกี่ยวกับที่นี่เลย หากกล่าวแล้ว คงเหมือนเด็กทารกที่พึ่งเกิด เช่นนั้นท่าน ทรงประทานชื่อให้หม่อมฉันได้หรือไม่ "

ดีนะที่ฉันดูหนังจีนมาเยอะ เวลาแบบนี้ก็ต้องหาอะไรเอาตัวรอดไว้ก่อน ถ้าอยู่ที่นี่อาจจะหาวิธีกลับได้ก็ได้..

" นั่นสินะ เจ้าน่ะ ตอนนี้เปรียบเสมือนลูกของข้า เพราะฉะนั้นจึงเป็นคนราชวงศ์เฟิง หากเป็น เฟิงซูอวี้ เจ้าว่าอย่างไร? "

ไม่ว่าจะชื่ออะไรฉันก็ใช้ได้ทั้งนั้น เพราะไม่ว่ายังไง ฉันจะต้องหาวิธีกลับไปให้ได้

" เป็นชื่อที่ดีเลยเพคะ "

" เหตุใดเจ้าจึงใส่หน้ากากปกปิดใบหน้าเช่นนั้นหรือ

หากเจ้ามีสิ่งใดรบกวนใจก็บอกข้าได้ ข้าเปรียบเสมือนพ่อคนนึงของเจ้า "

ปกปิดใบหน้า..ไม่ใช่เลย ฉันแค่อยากปกปิดสีหน้าที่เศร้าสร้อยนี่ไว้เท่านั้น ฉันก็แค่กลัว... ว่าหากเปิดเผยสีหน้าที่เศร้าสร้อยเช่นนี้ ควาทดีใจของพวกเขาจะหายไปรึป่าวนะ

ฉันค่อยๆเปิดหน้ากากออก แต่ที่เปิดออกคือหน้ากากภายนอกเท่านั้น ตอนนี้ฉันต้อง ใส่หน้ากากภายใน ปกปิดสีหน้าทั้งหมดเอาไว้ แสดงแค่สีหน้าที่ควรจะเป็นออกมา

" เจ้าก็มีหน้าตาที่สะสวยนี่นา เช่นนั้นเจ้าจักกลัวอะไรเล่า ในวังแห่งนี้ไม่มีใครกล้านินทาเจ้าหรอกลูกรัก "

ถึงจะเป็นแบบนั้น...

" หม่อมฉันทราบดีเพคะ ดูจากรัศมีบนหน้าของท่านพ่อแล้ว ก็ทราบได้ดีเลยว่า ท่านปกครองเมืองนี้ด้วยความเมตตา ทำให้ผู้คนได้รับอิทธิพลทางด้านจิตใจไปด้วย แต่หม่อมฉันคงต้องขอใส่หน้ากากนี่ไว้ได้หรือไม่เพคะ "

" มิใช่แค่หน้าตาที่สะสวย คำพูด กริยา สมกับที่เป็นพรจากฟ้า ข้าและเมืองนี้ช่างโชคดีจริงๆ หากเจ้าต้องการแบบนั้น ก็ใส่หน้ากากนั่นไว้เถอะ เจ้าอาจจะยังปรับตัวกับที่นี่ไม่ทัน พาธิดาเทพไปสำรวจวังซิ

"

คนที่นี่จิตใจดีกันจังเลยนะ ทำให้ฉันรู้สึกผิด ทั้งที่เราควรดีใจและจริงใจต่อพวกเค้า ทั้งที่เราเป็นคนที่พวกเขารอคอยมา 17ปี แต่เขาจะรู้กันมั้ยนะ ว่าฉันเป็นแค่เด็กสาวธรรมดา.. ที่เห็นแก่ตัวเป็นที่สุด

——————————————————————————

ช่วงคุยกับคนเขียน

ย้าาาา นางเอกเนี่ย เปลี่ยนอารมณ์ไวเกินไปสินะ นั่นสิน้าาาา