...ณ บริษัท​เอกชน​แห่งหนึ่ง...

..."ฉัน นางสาวชนัญธิดา เนืองแน่น ชื่อเล่น ต้นข้าว จบปริญญาตรี เอกบัญชีคนที่จะเป็นลูกน้องหัวหน้าค่ะ" ฉันแนะนำชื่อ กับหัวหน้าฝ่ายบัญชีอ้วนๆ ขาวๆ คนนึงซึ่งกำลังมองหน้าฉันอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ ตาแก่บ้าเอ้ย...

..."ใครจะรับเธอนี่แค่มาสัมภาษณ์งานอย่าหลงตัวเอง" โอ้โห หล่อตายหละไอ้อ้วนพูดใส่คนอื่นแบบนี้...

..." ข้าวไม่ได้หลงตัวเองนะคะ ข้าวไปดูดวงมาค่ะว่าวันนี้จะได้งานนี้แน่นอน แหมถ้าอยากรู้ว่าข้าวไปดูที่ไหนมาบ้างข้าวบอกก็ได้ค่ะ"...

..."ไม่ฉันไม่อยากรู้"...

..."ทำไมคะวันนี้ข้าวได้เลขเด็ด ที่บ้านกกกอกมาด้วยนะคะ"...

..."ตัวไหนละ" แหมไม่อยากรู้เลยจริงๆ พ่อหัวหน้า...

..."78 779 ค่ะ "ในขณะที่ฉันคุยกับหัวหน้าฝ่ายบัญชี ก็มีเสียงชะนีนางนึงร้องขึ้นมาว่า...

..."คุณฌอนไปไหน"...

..."คุณฌอนยังไม่เข้าบริษัทครับ" หัวหน้าบัญชีละจากฉันแล้วพูดกับเธอ...

..."ทำไมยังไม่เข้ารู้มั้ยว่าฉันรออยู่"...

..."ไม่ทราบจริงๆ ครับ" แหมไอ้อ้วนคุยกับฉันพูดยังกะหมา พอพูดกับยัยนี่ยังกะหงส์โธ่เอ๊ย...

..."เป็นขี้ข้าประสาอะไรถึงไม่รู้ ฌอนไม่น่าเอาคนไร้สมองมาทำงานด้วยเลย อยู่กินเงินเดือนเปล่าๆ " โห้.. แม่คุณเอ้ยนั่นปากหรือส้วมซึมว่ะแหม่งเหม็นชิบหาย พูดแบบนี้น่าจะตบสักเปรี้ยง ด่ามันเลยหัวหน้าด่ามัน...

..."ขอโทษครับ คราวหน้าผมจะถามให้รอบคอบกว่านี้ครับ" ห๊ะนี่ฉันหูฝาดหรือเปล่าไอ้อ้วนนี่บ้าไปแล้ว...

..."กระจอก "...

..." นี่คุณเป็นผู้ดีประสาอะไรทำไมถึงพูดจาหมาๆ แบบนี้คนจนอย่างฉันยังอายเลย ใครกันแน่ที่ไม่มีสมองคนที่ไม่มีสมองน่าจะเป็นคุณมากกว่านะเป็นผู้ดีอะไรไร้มารยาทไม่รู้จักผู้หลักผู้ใหญ่กระจอก"ให้ฉันออกโรงบ้างหมั่นไส้ยัยนี่สุดอ่ะ...

..."แกรู้มั้ยว่าฉันเป็นใคร ถึงกล้าพูดแบบนี้กับฉัน" คนบ้าอะไรไม่รู้จักชื่อตัวเอง...

..." ฉันจะไปรู้จักได้ยังไง ขนาดคุณเองยังไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใคร" อึ้งกิมจิมั้ยละแม่เอ้ย...

..."อีบ้าแกอย่ามาเล่นลิ้นกับฉันนะ"🤪...

..." ขอโทษนะคะคุณนายฉันไม่ชอบเล่นลิ้นกับผู้หญิง" คมมั้ยละแม่😁...

..." ถ้าไม่รู้ว่าฉันเป็นใครละก็ จะบอกให้เอาบุญ ฉันโรส เป็นลูกเจ้าของห้างใหญ่ๆที่รวยมากๆ และยังเป็น ว่าที่แฟน ภรรยา หรือเมียในอนาคตของฌอนเข้าใจมั้ย"...

..."แรด" แรงม่ะไม่หรอกเนาะ...

..." แกว่าไงนะ"...

..." นอ ออกแล้วมั้ง"...

..." อีบ้า"...

..." ไม่มีทางที่คุณจะเป็นแฟนคุณฌอนได้หรอก เพราะคุณฌอนเขามีแฟนแล้ว"...

..." ใครถ้าไม่ใช่ฉัน"เอาแล้วเอาแล้วโกรธได้น่ารักมาก...

..."ก็ฉันไง"😁...

..." ห๊ะ"ยัยโรส😠...

..." ห๊ะ"หัวหน้าบัญชี😳...

..." ห๊ะ"คนอื่นๆ😳...

..."ตกใจทำไมคะมันเรื่องจริงนี่ คุณหัวหน้าจำได้มั้ยว่าฉันพูดว่าได้งานนี้แน่นอนฉันไม่ได้ไปดูดวงมาหรอกค่ะแต่ฌอนเค้าอ้อนวอนให้ข้าวมาสมัครงานเองค่ะ นี่ก็ไม่รู้จะปฏิเสธยังไง เลยมาอะค่ะ"...

..." หมั้นหน้ามากใช่มั้ยได้ เดี๋ยวจะตบให้หน้าบางเลย" ในขณะที่ยัยโรสกำลังจะตบฉัน ก็มีมือใหญ่จับข้อแขนฉันแล้วดึงแล้วก็...

...เพรี๊ยง!!! เพียงครั้งเดียวจอด...

..."..😳😳😳 ... "ฉันกำลังอึ้งกิมจิ...

..." ฌอน ระ ระโรสขอโทษ โรสไม่ได้ตั้งใจ คือโรสจะตบมันแต่ฌอน"คนนี้สินะที่ยัยนี่ต้องการเป็นเมีย แต่เค้าก็ ก็ ก็หล่อจริงแหละเนาะอยากได้บ้าง (ใจเย็นค่ะนางเอกอย่าพึ่งระริกระรี้) "เล่นพอหรือยังโรส" นั้นคือประโยคคำถามที่เจ็บที่สุดสำหรับตอนนี้...

..."ก็ยัยนี่มันกวนประสาทโรสก่อนอะ"เหอะให้ตายเถอะถ้าเชื่อคือสุดๆ แล้ว...

..."ออกไปจากบริษัทผม เดี๋ยว นี้" โหดเหมือนกันแหะ...

..."แต่"...

..."เดี๋ยว นี้! "...

..."ก็ได้ค่ะเดี๋ยวโรสมาใหม่นะค.."...

..."ไม่ต้อง"...

..."ฌอนใจร้ายอ่ะ"พอพูดจบหล่อนก็สะบัดตูดหนีออกไปแบบ สูนๆ ก่อนที่คนตรงหน้าฉันจะหันมาแล้วบอกว่า...

..." ส่วนเธอตามฉันมา คุณด้วยเบบี้" ดูสายตาคู่นั้นสิ มัน มัน มันสวยเหลือเกิน คนอะไรหล๊อหล่อ (นางเอกข่อยเป็นบ้าไปแล้วมาเด้อขวัญเอ้ย) แต่เดี๋ยวเบบี้ เบบี้คือใครหรือว่า...

..." หัวหน้าชื่อเบบี้หรอคะ" น่ารักเชียว...

..."ฉันชื่อเบ้บ แค่ท่านประธานเรียกฉันแบบนั้น" โกหกหน้าแดงขนาดนี้...

..." ไปได้แล้วเดี๋ยวท่านรอ"...

..."ค๊าาาาาาาา"...

...ณ ห้องทำงานของประธาน...

...ฉันมองไปที่ใบหน้าของเขาที่เต็มไปด้วยรอยนิ้วมือคงเจ็บมาก มือหนักจริงๆเลยยัยนี่...

..."มันเกิดอะไรขึ้น" ทำไมห้องนี้มันร้อนๆ หนาวๆ แบบนี้นะ...

..."คือว่าคุณโรสเขามาหาท่านครับ"...

..."แล้ว" แล้วอะไรหละเล่าต่อสิหัวหน้าไม่ทันใจเลย...

..."คือคุณไฮโซคนนั้นเขามาหาคุณ แล้วก็มาพูดว่า หัวหน้าเป็นขี้ข้ากินเงินเดือนไปวันๆ เป็นพวกไร้สมอง ไม่รู้จักคิด ฉันเลยทนไม่ได้ ก็เลยด่าเขา"...

..." ฉันไม่ได้ถามเธอ" เหอะนั่นปากหรอนั่นน่าจับมาจูบเล่นสักทีสองที (ใจเย็นต้นข้าว)...

..."อย่าถือสาเธอเลยครับ เธอแค่มาสัมภาษณ์งานเธอไม่รู้ว่าคุณโรสเป็นใคร"หัวหน้าเป็นคนดีจริงๆ นับถือ...

..."คุณเบบี้ก็รู้ว่าโรสเป็นยังไงถ้าเขาโกรธ มีคนเจ็บเพราะเธอมาแล้วกี่คนยังไม่ห้ามอีก" ที่แท้ก็เป็นห่วงแฟนสินะ...

..."งั้น ฉันขอโทษแล้วกันนะคะที่ทำให้ว่าที่แฟน ภรรยา เมีย ในอนาคตคุณโกรธฉันสำนึกผิดแล้วค่ะ ฉันขอตัวนะคะ สวัสดีค่ะ"น้อยใจมีแต่คนเข้าข้างคนรวยๆ สินะ...

..."เดี๋ยว"ฉันหันหน้าหาคนต้นเสียงทันที...

..."พรุ่งนี้มาทำงาน8:00โมงใส่ชุดนักศึกษาฝึกงานมา แล้วมาพบคุณเบบี้ ส่วนคุณเบบี้ช่วยพาเขาเดินรอบๆ บริษัทแล้วสอนงานเขาพรุ่งนี้ด้วยนะครับ แล้วตอนเย็นมาหาผมด้วย คนเดียวเท่านั้น"...

..." ห๊ะจริงหรอค่ะ ขะขะ ขอบคุณมากค่ะท่านประธาน"ว้าว!!!! นี่ฉันทำบุญด้วยอะไรนะถึงได้งานแบบไม่ต้องสัมภาษณ์ หรือว่าอีตาประธานจะหลงเสน่ห์ฉันกันนะ แต่ก็ช่างเถอะยังไงซะก็ได้งานมาแบบงงก็ดีแล้วนิ...

... ...

... ...

...มี...

... ...

... ...

...ความ...

... ...

... ...

...สุข...

... ...

...​...

​

พระเอก นายคธชร ณัฏฐเกษมศาล (ฌอน) หนุ่มหล่อหน้าโหด วัย29ปี

ณ บาร์แห่งหนึ่ง

"เรื่องมันเป็นแบบนี้แหละ" โรสเล่าให้เพื่อนสาวทั้งสองของเขาฟัง

"แต่ฌอนเขาก็ไม่เคยโกรธเธอขนาดนั้นนะ" โมน่าพูดด้วยความสงสัย

"หรือว่าเขาจะเป็นแฟนกันจริงๆ " ผักบุ้งพูด

"ไม่จริงถึงฌอนจะเป็นสุภาพบุรุษแต่ก็ใช่ว่าจะไม่เลือกสักหน่อย ที่ฌอนโกรธปฉันก็เพราะว่าฉันตบเขาต่างหาก" โรสแย้ง

" ก็จริงแหะ"

"ถึงจะยังไงก็เถอะ มาดื่มกันดีกว่าอย่าเครียดเลยเรามาปาร์ตี้กันนะ"

"มาๆ เอ้าชน" เปร๊งงง ถึงเพื่อนโรสจะบอกว่าใช่ไม่ความจริง แต่เธอก็หวั่นว่ามันอาจจะเป็นจริงเธอเลยคิดเข้าข้างตัวเองว่า 'แต่ถึงอย่างไรฌอนก็เลือกฉัน'

7:00

กริ๊งง กริ้งง กริ้งง! เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นในยามเช้าที่มีแสงแดดสาดส่องเข้ามาทางหน้าต่างกระจกใส แสดงถึงดวงอาทิตย์ขึ้นพ้นเขตขอบฟ้าแล้วจึงทำให้คนที่อยู่บนเตียง ตื่นขึ้นมากดปุ่มเพื่อหยุดเสียงนาฬิกาปลุกหมูน้อย

"โอ๊ยยยเช้าแล้วหรอเนี๊ยะ ห๊าวววววว" หล่อนพูดก่อนที่จะเหลือบไปมองนาฬิกาใหญ่ที่พนังห้อง

"ห๊ะ! 7 7 7โมง ตายแล้ว ได้งานวันแรกก็จะสายแล้วหรอเนี่ยะ" หล่อนพูด แล้ววิ่งไปคว้าผ้าขนหนูสีขาวผืนใหญ่ เข้าห้องไปแอบน้ำ อาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ปาไป7:36น. แล้ว ก่อนที่จะวิ่งออกจากบ้านจัดสรรหลังเล็กๆ ของเธอ ล็อคประตูบ้านให้เรียบร้อย แล้วเรียกพี่วินมอเตอร์ไซค์ไปส่งที่ทำงาน

"เธอมาสาย"หัวหน้าเบบี้มาดักรอฉันที่หน้าบริษัท

"แค่8:03น.เองค่ะคุณเบบี้"

"แค่ที่ไหน ตั้ง8:03ต่างหาก อ้อแล้วก็เลิกเรียกฉันว่าเบบี้ได้แล้วเรียกหัวหน้าก็พอเข้าใจมั๊ย"

"ค่ะ คุณเบบี้ อ่อหัวหน้า" อายทำไมนะชื่อน่ารักออก

"ตามฉันมาได้แล้ว"

"ค๊าาาา" ฉันพูดเสร็จก็ตามหัวหน้าไป

เขาพาฉันเดินรอบๆ บริษัทซึ่งเป็นบริษัทที่ใหญ่มากๆ เป็นกระจกเกือบทั้งหมดนี่สินะที่ของคนรวย ยิ่งมองไปเรื่อยๆ ยิ่งมองเห็นอะไรบางอย่างไม่ว่าจะเป็นพนักงานหรือหัวหน้าถ้าไม่มีที่นี่เขาจะเป็นยังไงถ้าบริษัทล้มละลายจะอยู่ได้มั้ย แล้วฉันจะได้ประธานเป็นสามีมั้ย (เดี๋ยวๆ นางเอก เธอคือนางเอกนะ) จากนั้นเขาก็สอนงานฉันไปเรื่อยๆ จนถึงเที่ยงฉันบิดขี้เกียจ บิดมือ บิดแขน บิดคอ บิดทุกอย่างก่อนที่จะมีร่างอ้วนๆ ขาวๆ ยังกะหิมะจะมาถล่มฉัน แล้วพูดว่า

" ไปกินข้าวได้แล้วไป ตอนบ่ายฉันจะสอนงานธุรกิจเพิ่มให้เธอ"เย้ถึงเวลาที่รอคอยสักที ฉันเก็บกระเป๋าเรียบร้อยแต่ทว่า

" ใช่คุณชนัญธิดามั้ยคะ" อะไรอีกละทีนี้

"ค่ะ"

"ท่านประธานเรียกคุณให้เข้าพบค่ะ" ห๊ะฉันหูฝาดหรือเปล่า อีตาประธานสุดหล่อเรียกฉัน หรือว่าเขาจะหลงเสน่ห์ฉันจริงๆ นะ เอาสิแม่จะปล้ำเอาเลย

"เรียกฉัน"

"ค่ะ" พอเรียกเสร็จคุณเลขาท่านประธานก็เดินไป

"อะไรอีกละคนยิ่งหิวๆ อยู่อย่าให้โมโหหิวนะเดี๋ยวกินประธานแทนข้าวเลย"

" งั้นก็กินเลยสิ"???????? ท่านประธาน

"ท่านประธาน" อายชมัดเลยมาตอนไหนก็ไม่รู้

"มัวแต่นินทาฉัน ถึงว่าทำไมไม่มาสักที" พูดไงดีหละเขาได้ยินหมดแล้วนิน่าอายจัง

"ขอโทษค่ะคราวหน้าฉันจะไปให้เร็วกว่านี้ค่ะ"ฉันก้มหัวเล็กน้อย

"ก็ได้ ครั้งนี้ฉันให้อภัย"โอ้โหอะไรจะขนาดนั้นย๊ะ

" ว่าแต่มีอะไรกับฉันหรือเปล่าคะ"

" มีอะไรกับฉันหรือเปล่าคะ ของเธอหมายความว่าไง คือฟังจากเธอนินทาฉันเมื่อกี้นี้ฉันก็อดคิดลึกไม่ได้" โอ้ยยยย! อีตาประธานบ้าสุดหล่อนี่ก็ทะลึ่งเหมือนกันนะเนี่ยะว่าจะไม่คิดแล้วยังวนมาอีก

" ก็ ก็หมายถึงมีธุระอะไร ข้าวไม่ได้คิดเป็นอย่างอื่นนะคะ"หรือจะคิดก็เถอะ

ตึกตึก ตึกตึก ตึกตึก ตึกตึก

" จริงหรอ"อ๊ายยยยไอ้บ้าเอาหน้าเข้ามาใกล้ฉันทำไม หน้าฉันกับหน้าเขาห่างกันแค่5ซม.เท่านั้นจะจูบแล้วพ่อคู๊นนนนนน

"คะ ค่ะ"

"จริงๆ ฉันก็ไม่มีธุระอะไรหรอกนะแค่วันนี้ไม่มีสาวๆ กินข้าวด้วยก็เลยจะชวนเธอ"แหมแค่จะชวนกินข้าวนี้เป็นทางการเชียวไม่ต้องเอาสาวๆ มาอ้างหรอกคะประธานชอบเขาก็บอก แต่ใครจ่ายละ

"แต่"

"ฉันเลี้ยงเองไม่ต้องห่วงตามมาได้แล้ว"

"ค๊าาาาาา" กินข้าวกับคนหล่อ และฟรีมันดีจริงๆ

ในระหว่างทางเราสองคนไม่ได้คุยอะไรกันเลยมีแต่ความเงียบจนได้ยินเสียงหัวใจตัวเอง

ตึกตึก ตึกตึก ตึกตึก ตึกตึก

พอคิดถึงเรื่องเมื่อกี้ที่เขาเอาหน้ามาใกล้

(" จริงหรอ"

"คะ ค่ะ"

"จริงๆ ฉันก็ไม่มีธุระอะไรหรอกนะแค่วันนี้ไม่มีสาวๆ กินข้าวด้วยก็เลยจะชวนเธอ")

บ้าไปแล้วหัวใจสุดเซ็กซี่ของฉัน

ณ ร้านอาหารในห้างสรรพสินค้าใหญ่ๆ แห่งหนึ่ง

"เอาสปาเกตตี้ขี้เมาทะเล2และน้ำส้ม2ครับ" มาถึงก็สั่งเลย จะไม่ถามฉันเลยใช่มั้ยถ้าเลือกได้ฉันอยากกินก๋วยเตี๋ยวเรือมากกว่า ก็นะเขารวยนิ

" รอสักครู่นะคะ"พนักงานบอกด้วยอ่อนโยน แล้วเดินไป

"คุณกล้ามากนะที่ว่าโรสแบบนั้น" อะไรอีกละทีนี้

"คะ"

"ก็เมื่อวานที่คุณพูดว่าใส่เขาไร้มารยาทไง"

"ก็จริงนิหัวหน้าแก่กว่าเขาตั้งเยอะเขาไม่ควรพูดแบบนั้น"

"แต่โรสเขาก็แก่กว่าคุณ แล้วทำไมคุณถึงพูดแบบนั้น"

"ก็ฉันทนไม่ได้นิ งั้นฝากขอโทษแฟนคุณด้วยละกัน ที่ชวนมากินข้าวเพราะว่าแฟนงอนละสิ"

" ชนัญธิดา"

"อาหารมาแล้วค่ะลูกค้า"มาตรงเวลาพอดีอย่างรู้ใจ มาตรงเวลาพอดีอย่างกะนัดกันไว้ พี่พนักงานน่ารักมาก

" ขอบคุณค่ะ" ฉันกำลังจะกินแต่เขาพูดขึ้นมาก่อน

" เอาโทรศัพท์มา"ห๊ะบ้าไปแล้วแน่ๆ

"จะเอาไปทำอะไรคะ"

"เอามาเถอะน่า จะถามทำไม "ฉันหยิบโทรศัพท์ยื่นให้เขาแล้วก็กดอะไรไม่รู้ประมาณ3นาทีแล้วก็ยื่นให้แล้วก็เก็บลงในประเป๋าตามเคยฉันไม่ได้ดูอะไรในโทรศัพท์เลย

"โรสเขาไม่ใช่แฟนฉันหรอกนะ"

ตึกตึก ตึกตึก ตึกตึก ตึกตึก

เขาพูดแค่นี้ แต่ แต่ทำไมหัวใจฉันมันถึงเต้นแรงแบบนี้นะ

"คุณกินกุ้งหรือเปล่า"

"กินสิคะคุณจะแย่งฉันหรอ" คนรวยอะไรจะแย่งกุ้งคนอื่นเหอะ

"เปล่าสักหน่อย"เขาตักกุ้งในจานเขา3ตัวหรือทั้งหมดในจานมาให้ฉัน

"คุณแพ้กุ้งหรอ"

"จะว่างั้นก็ได้ แต่ผมฟังมานานแล้วคุณเรียกผมว่าคุณไม่เรียกท่านประธานแล้วหรอ" นั่นสินะลืมตัวจนได้

"ขอโทษค่ะฉันลืมตัว"

"ไม่เป็นไรเรียกคุณนั้นแหละ แต่ถ้าเรียกคุณฌอนจะดีมาก"อุ้ยๆๆๆๆๆ

" ค่ะคุณฌอน" OMG ความฝันที่จะจับมาเป็นสามีคงไม่ไกลแล้วสินะ (เปลี่ยนนางเอกดีมั้ย555)

พอเรากินข้าวเสร็จก็กำลังจะกลับบริษัทแต่ทว่าเจอนางร้านในละครหลังข่าวกับผองเพื่อน

"เอ้าฌอนพาน้องพนักงานไปไหนหรอคะ"อ๊ายยยอยากจะจบสักฉากจริงๆ หล่อนเน้นคำว่าพนักงานได้เจ็บปวดมาก

"เราไปกินข้าวมาค่ะคุณไฮโซ "555ฉันเน้นคำว่าไฮโซ แต่คงไม่เจ็บหรอกเพราะเขาเป็นไฮโซจริงๆ นี่

" ฉันชื่อโรส ไม่ได้ชื่อไฮโซกรุณาเรียกให้ถูกด้วยเป็นแค่พนักงานต๊อกต๋อยเงินเดือนไม่กี่หมื่นอย่ามาสะเออะเทียบฉัน"โอ้ยเจ็บไปทั้งหัวใจทำไมยังทน แม่งงงแสบนะยัยนี่

"โรสผมขอร้องละ กรุณาให้เกียรติแฟนของผมด้วย "แฟนของผมด้วยงั้นหรออ๊ายยยยแต่งคะคุณฌอน (เขายังไม่ขอจะคุณนางเอก)

"ทีมันว่าโรสละ ใส่แต่ชุดนักศึกษาไม่มีปัญญาซื้อชุดสวยๆ หรือไง แถมคุณยังบอกมันเป็นแฟนคุณอีก "

"แต่ต้นข้าวเขายังไม่ได้ว่าคุณสักคำ ส่วนเสื้อผ้าผมบอกให้เขาใส่เองถึงเขาไม่มีปัญญาซื้อ แต่ผมก็มีปัญญาพอที่จะซื้อให้แฟนตัวเอง"ฉันควรดีใจมั้ยเนี่ยะ

"พอเถอะ ฌอนบุ้งขอโทษแทนโรสด้วยนะโรสเค้าไม่ได้ตั้งใจหรอก พี่ขอโทษนะน้องต้นข้าว"ผักบุ้งบอก

"ไปเถอะต้นข้าว"ปรบมืออออออ

พอละจากพวกนั้นเขาก็พาฉันมาสปาร์ผิวกาย ผิวหน้า ทำเล็บ ทำผมทำทุกอย่างจนตอนนี้20:40 แล้วเดินไปร้านเสือผ้าผู้หญิง

"สวัสดีค่ะคุณฌอนมีอะไรให้เนตรรับใช้ค่ะ" พนักงานยิ้มแย้มแจ่มใสคงสนิทกันน่าดูพาผู้หญิงมาบ่อยละสิ

"จัดเสื้อผ้าสวยๆ ให้เธอที"เขาพูดแล้วชี้มาทางฉัน

"ได้ค่ะ ทางร้านมีเสื้อผ้านำเข้าจากอเมริกาสดๆ ร้อนเลยค่ะเอาตัวไหนค่ะ"

"งั้นฉันเอาตัวนี้ละกันค่ะ" ฉันชี้ไปที่ชุดเดรสสีขาวลายดอกไม้

"ลองได้เลยค่ะลูกค้า" ฉันเข้าไปลองแต่โดยดีเมื่อเห็นสายตาคู่สวยคู่นั้นมองมาอย่างกะจะกินเลือดกินเนื้อ พอฉันออกมาก็นึกว่าเขาจะตะลึงในความสวยของฉันเหมือนในละคร แต่ไม่เขามองฉันด้วยความพิจารณาอะไรอยู่

"แล้วรองเท้าละ"

" อ่อ ทางนี้ค่ะ เอาคู่ไหนคะ"

"คู่นี้ละกันละ"ฉันชี้เอาไปที่รองเอาเบอร์38สีขาวส้นสูง

"ผมขอ เสื้อผ้าที่อยู่ในราวนี้ กระเป๋าทั้งหมด รองเท้าแตะรองเท้าผ้าใบรองเท้าส้นสูงเบอร์นี้ ชุดนอน ชุดชั้นในกางเกง เสื้อยืด เสื้อกล้าม อย่างละ20 ครับ"จะบ้าไปแล้ว

"ค่ะรอสักครู่นะคะ"

"คุณจะบ้าไปกันใหญ่แล้ว" ฉันพูดด้วยความโกรธ

"เงียบไปเถอะน่า" เชื่อเขาเลย

" ทั้งหมด1, 850,000บาทค่ะ"ห๊ะ1,000,000บ้าไปแล้วแน่ๆ

" ของทั้งหมดจะส่งไปบ้านของคุณผู้หญิงพรุ่งนี้นะคะ กรุณากรอกข้อมูลด้วยค่ะ"ฉันทำตามแต่โดยดีเพราะกลัวคนข้างๆ ดุ

" ขอบคุณมากนะครับคุณเนตร"แล้วจากนั้นเขาก็พาฉันมาส่งบ้าน พอถึงหน้าบ้านเขาก็จอดรถ ฉันถามเขาทันที

"คุณทำแบบนี้ทำไม"

"ทำอะไร"

"ก็ที่ซื้อเสื้อผ้ามากมายมหาศาลให้ฉันไง"

"ทำไมคุณคิดว่าผมพิศวาสคุณหรอ"

"เปล่าสักหน่อยแค่สงสัย"

"ก็ได้ผมพิศวาสคุณพอใจมั้ยถ้าพอใจแล้วก็ลงได้แล้ว มาทำงานแต่เช้าด้วยละ" ฉันลงจากรถทัรที่เมื่อเขาพูดจบฉันขี้เกียจฟังเขา เขาก็ขับรถออกไป พอกำลังจะเปิดประตูบ้านความคิดก็วิ่งด้วยความเร็วแสงเข้ามา'ฉันไม่ได้บอกเขาว่าบ้านฉันอยู่ตรงนี้นิแล้วเขารู้ได้ไง อะหรือ หรือว่า'😳😳😳😳

...

​

'ฉันไม่ได้บอกเขาว่าบ้านฉันอยู่ตรงนี้นิแล้วเขารู้ได้ไง อะหรือ หรือว่า'

"หรือว่า เค้าจะแอบชอบเราแล้วให้นักสืบสืบหาข้อมูลเพื่อที่จะมาขืนใจ หรือไม่งั้นก็ เราเป็นลูกเศรษฐีแล้วพ่อแม่เราให้เขาออกตามหาเพื่อจะแต่งงานด้วย ไม่งั้นก็พ่อแม่เราติดหนี้เขาแล้วสืบหาประวัติเพื่อจะมาฆ่ายกครัว เอื๋อยต้องใช่แน่ๆ ถ้าอย่างงั้นเราต้องลาออก เดี๋ยวนะ ถ้าติดหนี้เขาจะซื้อของให้ทำไมเป็นล้านๆ โอ้ยยยยยยยยิ่งคิดยิ่งปวดหมองง" (น้องหมองนางเอกไปหมดแล้วเห้อ) ในขณะที่นางเอกกำลังเพ้อเป็นตุเป็นตะ ก็มีเสียงข้อความigดังขึ้น

ตึ๊ง!

'1ข้อความจากคุณแฟน (ฌอน) '

"นี่มันอะไร อย่าบอกนะว่าเอาโทรศัพท์ฉันไปเพราะ โอ้ยบ้าเอ้ย"

คุณแฟน (ฌอน) :นอนยัง

คุณแฟน (ต้นข้าว) :ยังค่ะ

คุณแฟน (ฌอน) :ทำอะไรอยู่ถึงไม่นอน

คุณแฟน (ต้นข้าว) :ก็คุยกับคุณไงละ แล้วทำไมต้องเปลี่ยนชื่อด้วยละคะ

คุณแฟน (ฌอน) :กลัวคนจับได้ว่าโกหก คุณโกหกไปแล้วเลยไม่อยากให้คุณเสียโอกาส

คุณแฟน (ต้นข้าว) :โกหก

คุณแฟน (ฌอน) :ทำไมคุณคิดว่าผมอยากเป็นแฟนคุณหรือไง

คุณแฟน (ต้นข้าว) :ถ้าใช่แล้วจะทำไม

คุณแฟน (ฌอน) :หลงตัวเองผมไม่อยากเป็นแฟนคุณหรอก คุณชนัญธิดา แล้วอย่าคิดว่าผมแค่เปลี่ยนชื่อแชทนะ

คุณแฟน (ต้นข้าว) :คุณทำอะไรอีกบอกฉันมานะ คุณตอบฉันสิอ่านด้วยยยย

"คนบ้าทักมากวนแล้วไม่อ่านบ้าจริงเลย"

30นาทีก่อน

ณ บ้านณัฏฐเกษมศาล

"อ้าว ฌอนเลิกงานแล้วหรอ ไปโดนตัวไหนมายิ้มมาเชียวนี่อาไม่เคยเห็นแกยิ้มแบบนี้มานานแล้วนะ ใครกันนะที่ทำให้หลานอายิ้มได้"อาชาติถามด้วยความสงสัย

"ไม่มีใครทำให้ผมยิ้มหรอกครับผมก็ยิ้มแบบนี้ธรรมดาแหละครับ" ผมพูดปัดออกไป

"ไม่จริงต้องมีใครแน่ๆ อาเห็นฌอนยิ้มจนนับได้ว่าครั้งที่เท่าไร" ขนาดนั้นเลยหรอครับอา

"555คงจะใช่อย่างที่อาพูด" ยอมรับไปก่อนละกัน

"เออจริงสิ ที่บริษัทเป็นไงบ้าง" เห้อต้องตอบจริงๆ ใช่มั้ยเนี่ยะ

"ก็เหมือนเดิมครับ" มีปัญหาเหมือนเดิม

"เหมือนเดิมหมายถึง โรสไปก่อกวนเหมือนเดิมหรอ" ลำบากใจที่จะต้องพูดจริง

"ครับ" พูดพร้อมพยักหน้า ถึงจะทำให้อาเศร้าหน่อยๆ ก็เถอะ

"แต่อาไม่ต้องห่วงนะครับ ผมไม่ได้รักโรสแบบนั้น"

"อารู้ว่าฌอนไม่ได้คิดอย่างนั้น ก็นะเขาไม่ได้รักอา อาก็เข้าใจ"

"อย่าพึ่งท้อสิครับ สักวันโรสเขาจะรักอาครับ"

"อาก็หวังว่าจะเป็นอย่างนั้นนะ งั้นฌอนขึ้นไปนอนได้แล้ว"

"ครับ"

หลังจากนั้นผมก็ขึ้นห้องไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วเช็ดผมให้แห้งก่อนที่จะทิ้งตัวลงเตียงนอนพอผมเหลือบไปเห็นโทรศัพท์ ก็อดคิดถึงเรื่องที่ทำไว้ไม่ได้จึงส่งข้อความไปหาเธอ

คุณแฟน (ฌอน) :นอนยัง

คุณแฟน (ต้นข้าว) :ยังค่ะ

คุณแฟน (ฌอน) :ทำอะไรอยู่ถึงไม่นอน

คุณแฟน (ต้นข้าว) :ก็คุยกับคุณไงละ แล้วทำไมต้องเปลี่ยนชื่อด้วยละคะ

คุณแฟน (ฌอน) :กลัวคนจับได้ว่าโกหก คุณโกหกไปแล้วเลยไม่อยากให้คุณเสียโอกาส

คุณแฟน (ต้นข้าว) :โกหก

คุณแฟน (ฌอน) :ทำไมคุณคิดว่าผมอยากเป็นแฟนคุณหรือไง

คุณแฟน (ต้นข้าว) :ถ้าใช่แล้วจะทำไม

คุณแฟน (ฌอน) :หลงตัวเองผมไม่อยากเป็นแฟนคุณหรอก คุณชนัญธิดา แล้วอย่าคิดว่าผมแค่เปลี่ยนชื่อแชทนะ

คุณแฟน (ต้นข้าว) :คุณทำอะไรอีกบอกฉันมานะ คุณตอบฉันสิอ่านด้วยยยย

"คนอะไรน่ารักชมัดเลย"

ยิ่งเธอน่ารักเท่าไหร่ก็ไม่อยากให้เธอยุ่งกับโรส เดี๋ยวจะหายไปจากชีวิตผมเหมือนมานพ มานพเขาคือเพื่อนของผมเขาโดนรถชน อาจจะเป็นโรสที่ฆ่าเขาเพราะเขาชอบผมแต่ก็ยังหาหลักฐานอะไรไม่ได้ ได้แค่ข้อความที่มานพส่งมาเป็นครั้งสุดท้าย

'ความจริงคนที่ฉันชอบและชอบมาตลอดคือแกถึงแก่จะไม่รักฉันเพราะไม่ได้ผิดเพศเหมือนกันแต่จงจำเอาไว้ว่าอย่ามองคนแค่เพียงภายนอก'

ผมไม่รู้ว่ามานพจะสื่ออะไรเพราะอย่างนี้ผมจึงไม่ปรักปรำโรสเธออาจไม่ได้ทำก็ได้ แต่ถึงอย่างไรผมก็ไม่ไว้ใจเขา เมื่อวานที่เธอมีเรื่องกับโรสผมจึงตามไปส่งต้นข้าวถึงบ้าน เพราะกลัวเธอเป็นอันตราย

"ฝันดีนะต้นข้าว"

1เดือนผ่านไป

ณ บริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง

7:49

"7:49ไม่สายใช่มั้ยคะหัวหน้า"

"ทำได้ดีขึ้นนิคราวหน้าก็มาเช้ากว่านี้ละกัน"แหม ติฉันไม่ได้ละซี้

ฉันเดินไปยังโต๊ะทำงานของตัวเอง แต่ฉันรู้สึกเหมือนว่ามีสายตาอัมหิตมองมาแต่ไกล

"ว้าววว ข้าวไปทำอะไรมาจ๊ะสวยขึ้นนะเนี่ยะ" อุ้ยเขิน

"ข้าวไม่ได้ทำอะไรเลยนะคะปกติข้าวก็แต่งตัวแบบนี้ละค่ะ" ฉันพูดเสียงสูง

"ก็นะพี่คงไม่เคยเห็นเพราะปกติข้าวใส่ชุดนักศึกษามาทำงาน"

"ก็คงงั้นละคะ" ฉันตอบแบบสวยๆ

"เอ่อคือข้าวว่างมั้ยจ๊ะเย็นนี้"

"ว่างคะมีอะไรกันหรือเปล่าคะ"

"คือว่าวันนี้ฝ่ายเราจะไปเลี้ยงฉลองให้ข้าวจ่ะ" ว้าววววไปสิคะรอมานานแล้ว จะได้เที่ยวซักที

"แต่คุณฌอนยังไม่กลับจากต่างประเทศเลยจะไปได้หรอคะ" เขาไปต่างประเทศ1เดือน

"คุณฌอนกลับมาพรุ่งนี้จ่ะ"

"ดีเลยค่ะ แล้วไปที่ไหนดีคะ"

"ผับเดวิลเป็นไง ข้าวว่าไงจ้ะ"

"ผับเดวิลก็ได้ค่ะ"

มาอยู่กรุงเทพตั้ง1เดือนไม่เคยเที่ยวเลย เรียบร้อยจริงๆ

...

...

คุณอาพระเอก นายอภิชาติ ณัฏฐเกษมศาล (ชาติ) คุณอาหนุ่มสุดหล่อ อายุ35ปี

​