การที่เด็กคนหนึ่งครอบครัวโดนอุบัติเหตุจึงทำให้ครอบครัวหนึ่งมารับเลี้ยงเธอแต่ครอบครัวนั้นคือมาเฟียที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก

การเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่ในชีวิตนั้นมันจะเป็นอย่างไรแล้วเธอจะเอาตัวรอดกับในทุกสถานการณ์ได้ไหมนั่นคือสิ่งที่เราต้องติดตามกันต่อไป

...แนะนำตัวละคร

...

ข้าว เด็กผู้หญิงที่ต้องเอาตัวรอดในทุกสถานการณ์เพราะเธอโดนมาเฟียเป็นผู้รับเลี้ยง

เหนือ มาเฟียผู้ยิ่งใหญ่ที่รับเข้ามาเลี้ยง และเป็นพ่อบุญธรรม ถึงอายุตนจะน้อย

ทิวา ลูกน้องคนสนิทของเหนือและเป็นพี่เลี้ยงของข้าวที่คอยจัดการดูแลทุกอย่าง

แอล น้องของเหนือคนที่คอยแนะนำการใช้อาวุธให้กับข้าวทุกอย่าง

...--------------------------...

แจ้งๆ

คือเราอยากจะเปลี่ยนเนื้อเรื่องค่ะ มันรู้สึกมึนๆงงๆ ยังไงก็ไม่รู้

เราหวังว่าทุกคนจะชอบนะคะเราจะพยายามแต่งให้ดีที่สุด

ตอนนี้เรากะว่าจะเปิดอีกเรื่องด้วย

ยังไงก็รออ่านได้เลย และช่วงนี้ก็ดูแงรักษาตัวกันด้วยนะ อย่าลืมล้างมือบ่อยๆและสวมแมส รักษาระยะห่าง1-2 เมตรกันด้วยนะ รักและเป็นห่วงนะคะ

...ตอนที่1...

^^^ณ ศูนย์รับเลี้ยงเด็กกำพร้า

^^^

“ไม่ทราบว่าคนที่คุณเหนือจะรับเลี้ยง เป็นเด็กคนไหนหรอคะ??” ผอ.ศูนย์รับเลี้ยงเด็กกำพร้าได้ถามผู้ที่เป็นผู้ปกครองและต้องการรับเลี้ยงเด็ก แต่มันพิเศษตรงที่รายนี้มีชื่อเสียงในหลายด้าน ใครที่ทำให้คนนี้ไม่พอใจคงได้กลับบ้านเก่าทันที

“ เด็กคนนั้น” เหนือได้ชี้ไปที่เด็กคนหนึ่งซึ่งเด็กคนนั้นเป็นเด็กผู้หญิงที่เอาแต่เล่นโทรศัพท์อยู่ในมุมหนึ่งของห้อง

“ แต่คุณเหนือคะ เด็กคนนั้นพึ่งมาใหม่ ทางเรายังไม่ได้อบรมสั่งสอนเด็กคนนั้นเลยนะคะ” ผอ. ศูนย์รับเลี้ยงเด็กได้บอกกับเจ้าตัวไป เพราะตนนั้นไม่อยากให้เด็กคนนี้ออกซึ่งนั้นทำให้เธอนั้นไม่พอใจอย่างมาก จึงหาเหตุผลอื่นมากลบเกลื่อน

“ทิวานายจะจัดการแทนฉัน เพราะฉันจะเอาเด็กคนนี้มาเป็นลูกบุญธรรมชั้น”เหนือได้บอกกับลูกน้องตัวเองแล้วเดินเข้าไปหาเด็กคนนั้น

“ นี่ ในโทรศัพท์นั้นมีอะไรให้สนใจกัน” สิ่งที่เหนือพูดออกไปนั้นทำให้อีกคนสะดุ้งโดยทันทีแต่ก็ ไม่ได้ตอบอะไรออกไปแล้วได้เอาโทรศัพท์ของตัวเองไว้ข้างหลัง

“คุณเหนือถาม แกก็ตอบไปสิจะเงียบทำไม” ผอ. ศูนย์รับเลี้ยงเด็กได้บอกกับเด็กคนนั้นไปยิ่งทำให้เธอเงียบกว่าเดิมเมื่อเหนือเห็นแบบนั้นก็ไม่พอใจ

“ ฉันบอกว่าจะรับเลี้ยงเด็กคนนี้ จัดการเสร็จหรือยังทิวา” เหนือได้หันไปถามลูกน้องตนเองโดยที่ไม่สนใจผอ.รับเลี้ยงเด็กเลย

“ ขอโทษครับคุณเหนือ ผอ. คนนี้เธอนั้นไม่ยอมให้รับเลี้ยงเด็กคนนี้ครับ ผมไม่รู้ว่าจะทำยังไงจริงๆเหมือนเขาไม่ต้องการให้เรารับเลี้ยงเด็กคนนี้เลย” ทิวาได้อธิบายกับหัวหน้าตนเองไป เมื่อผอ.ศูนย์รับเลี้ยงได้ยินเช่นนั้น จึงรีบไปเอาเอกสารมาให้เหนือเซ็นทันทีพอปรับเป็นเรียบร้อยจึงไม่เกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นจนถึงรถ

“ ชื่ออะไรล่ะ” เหนือหันไปถามอีกคนที่นั่งเงียบมาตลอด

“ข้าว พี่ชายล่ะ” เจ้าตัวได้ตอบออกไปและถามถึงชื่อของอีกคน

“เหนือ และฉั้นเป็นพ่อไม่ใช่พี่ชาย” เหนือไปตอบอย่างนิ่งๆผิดกับอีกคนหนึ่งที่ตอนนี้ตกใจอย่างมาก

“พ่อเนี้ยน่ะ อายุยังไม่เท่าไหร่ทำไมถึงอยากได้หนูเป็นลูกบุญธรรมกันล่ะ” ข้าวนั้นได้ถามอีกคนออกไปแต่ผลที่ได้คือการเงียบ

🎶🎵🎶🎵 (เสียงเรียกเข้า)

...“[ ไง เป็นไงบ้าง ]” เสียงปลายสายถามออกมาเสียงดังจนข้าวลดเสียงแทบไม่ทันกันเลยทีเดียว

...

“ไง ก็ดีมั้งแต่ยังเจ็บจากที่โดนยัยป้านั้นตีอยู่” คนตัวเล็กได้ตอบอีกคนไปแล้วพยายามเอาเสื้อปิดในส่วนที่เป็นรอยซ้ำเอาไว้

“[ กูรู้เรื่องแล้วนะ สายบอกมาแล้วมึงเอาไง ]” เสียงปลายสายก็ยังถามต่อแต่น้ำเสียงยังซ่อนไว้ด้วยความเป็นห่วงเพื่อนสาวคนนี้

“ไม่รู้สิ แต่ข่าวเร็วขนาดนั้นเลยหรอเนี้ย 😂” คนตัวเล็กยังพูดแบบติดตลกอยู่แต่ภาพภายนอกนั้นเหนื่อยอ่อนอย่างมากเหนือเลยเอาโทรศัพท์ของอีกคนมากดเปิดลำโพงเพื่อฟังด้วยรวมถึงทิวาเช่นกัน

“[ เหนื่อยมากสิน่ะ พักซะเดี๋ยวเรื่องยัยป้านั้นพวกกูจัดการเอง มึงก็ทายาแผล ให้รอยช้ำหลายไว้ๆน่ะ ]” พอพูดจบก็ได้ตัดสายไปทันที

“ทิวา โทรเรียกแพทย์ของตระกูลมา แล้วเราก็เล่าเรื่องทุกอย่างมา” เหนือสั่งทิวาเสร็จก็หันมาคุยกับคนตัวเล็ก เจ้าตัวเลยเลือกอะไรไม่ได้จึงต้องยอมเล่าออกไป

“มันกล้ามากที่ทำแบบนี้” เหนือพูดด้วยความโกรธแต่เลือกที่จะไม่ทำอะไร

...บ้าน ( คฤหาสน์ )

...

“เอิ่ม พี่ชายนี้บ้านพี่หรอ” ข้าวที่เดินลงมาจากรถก็ได้ถามอย่างตกใจ

“ใช่ แต่บอกแล้วไงว่าให้เรียกอะไร” เหนือได้พูดอย่างหงุดหงิดกับสิ่งที่คนตัวเล็กเรียกตนเองอย่างมาก

“ก็มัน....หนูเรียก แด๊ด ก็ได้ค่ะ 😖” ข้าวเลือกอะไรไม่ได้จึงต้องยอมเรียกอีกคนแบบนั้นไปแล้วก็เดินตามเข้าไปข้างใน

“นี้ แอล คนที่จะสอนเรื่องการป้องกันตัว” เหนือได้แนะนำน้องชายตนเองไป

“ไง ชั้นเป็นอาน่ะ เรียก อาแอล นะข้าว”แอลแนะนำตัวให้กับหลานตนเอง

“สวัสดีค่ะ อาแอล”ข้าวไหว้ยิ้มๆแล้วได้หันไปทางทิวาที่อยู่ข้างหลังตนเอง

“อันนั้นของหนูแล้วมันเบาหนูถือเองดีกว่า” คนตัวเล็กเดินไปหาทิวาแต่ก็โดนเจ้าต้องห้ามไว้ก่อน

“ไม่เป็นอะไรครับคุณหนู ผมจัดการเองได้ ผมเอาไปไหวที่ห้องให้นะครับ” ทิวารีบพูดและให้พ่อบ้านมาช่วยกันเอาขึ้นไปข้างบน

“หนูลืมซื้อของ ขอออกไปซื้อของก่อนได้มั้ยคะ??” คนตัวเล็กหันไปถามอีกคนอีกคนก็อนุญาตแต่ก็ต้องมีคนไปด้วยคนนั้นคือมือขวาของเหนือนั้นเอง