ในโลกอันบิดเบี้ยวใบนี้

อีกหนึ่งมิติที่เกินการคาดเดาของคนทุกคน

เชื่อสิถ้าคุณเอาเรื่องนี้ไปเล่าให้ใครฟัง เขาจะบอกให้คุณไปนอนพักไม่ก็ไปพบแพทย์แน่ๆ

"มิติ ที่ 1414 หรอ"

ตาคมไล่อ่านปกหนังสือเล่มใหญ่ในมือ ขุนผา เด็กหนุ่มมัธยมปลายที่หลงไหลในเรื่องลี้ลับ เขาชอบศึกษาทุกเรื่องที่ในตอนนี้ยังหาคำตอบไม่ได้ เช่น เพราะอะไรยุงถึงชอบมาตอมที่หู ไม่ก็ ทำไมลุงข้างบ้านไม่ลาออกจากการเป็นนายกสมาคมคนชราสักที ทั้งๆที่คนไม่ชอบหน้ามีเป็นภูเขา

มือเรียวพลิกหน้าพลิกหลังหนังสือเล่มนั้นสักพักก่อนจะตัดสินใจวาง....

วางหนังสือเล่มนั้นลงที่เคาเตอร์พร้อมกับยื่นเงินจามราคาหนังสือนั่นไป ก่อนจะพุ่งตัวออกจากร้านหนังสือเพื่อมุ่งไปที่ห้องพักด้วยความเร็วแสง

ขุนผา อายุ17ปี ครอบครัวของเขาไม่ค่อยลงรอยกัน เลยต้องมาขอป้าพอลล่า...จริงๆต้องเรียกลุงพล คนละพลที่ร้องเพลงเต่างอยนะครับ ไม่เกี่ยวกันๆ

ป้าพอลล่าเป็นลุง...ไม่สิเป็นป้าของไอ้พัท เพื่อนสนิทของเขาตั้งแต่ประถม พอดีเขาเปิดกิจการห้องพัก/หอพักของนักเรียน/นักศึกษา ห้องไม่กว้างหรือแคบเกินไป ราคาก็ถูก บริการที่ไม่ได้แย่มาก และเจ้าของหอที่สนิทกับทุกคน

คิดไปเรื่อยๆก็ถึงหน้าหอเสียแล้ว ขุนผาเดินไปที่ห้องประชาสัมพันธ์ที่เป็นห้องยื่นออกมาข้างๆทางเข้า

"ว่าไงจ๊ะขุนผา มาอะไรข้องแวะหรอจ๊ะ"

เสียงแหบใหญ่ที่ถูกบีบให้เล็กพร้อมกับท่าทางจีบปากจีบคอของลุ...ป้าพอลล่า ถ้าเป็นตอนแรกๆเขาก็คงจะคันคอแทนแล้วก็รำคาญมากๆ แต่ที่อยู่ด้วยกันมาแรมปีก็ทำให้ขุนผานั้นรับได้แล้วก็ชินกับท่าทางแบบนี้ไปเสียแล้ว

"นี่ ถ้าจะมายืนอยู่อย่างงี้ก็หลีกนะจ๊ะหลีก จะทำงานจ้า ป้าจะตรวจคนไม่จ้ายค่าห้อง"

"LPห้อง3/01ครับ ฝากกุญแจกับบัตรไว้เมื่อเช้า"

ขุนผาพูดก่อนที่ พวงกุญแจเล็กๆพร้อมกับบัตรสแกนเขาตึกจะถูกยื่นมาตรงหน้า

"โอเค ผาเดชเวลาเข้าหอ 18:23 เชิญเลยจ้าลูก"

ป้าพอลล่าจะเช็คคนเข้าออกเสมอ ทุกวันทุกเวลา เพื่อกันคนที่ประสงค์ร้ายเข้ามาทำร้ายคนในตึก เรียกได้ว่าเป็นผู้บริหารและรปภ.ในเวลาเดียวกัน เห็นแบบนั้นอดีตเจ้าจองค่ายมวยนะครับนั่น แต่พอป้าแกสาวแตกก็เปลี่ยนอาชีพทันที ถึงข่วงนี้จะไม่ค่อยได้ออกกำลังกาย แต่กล้ามแขนแต่ละลูกนี่ก็เท่าหัวของขุนผาอยู่แล้ว

เดินมาจนถึงหน้าห้องก็ยกกุญแจขึ้นไขประตูห้องทันที

เปิดเข้ามาก็พบกับกองหนังสือขนาดเท่าตัวสุนัขพันธุ์โกลเด้นรีทรีฟเวอร์ขนาดเต็มวัยกองหนึ่ง เขาก็ไม่ได้อยากจะซกมกหรอกนะเชื่อสิ

ก็คนมันขี้เกียด

เรียวขาพยายามก้าวหาทางเดินเพื่อจะไปที่เตียง

ตืดตืด~ ตืดตืด~

เมื่อหย่อนก้นถึงฟูกนิ่มที่อยู่บนเตียงเสียงแจ้งเตือนโทรศัพท์มือถือคู่ใจก็ดังขึ้นทันที เมื่อเปิดขึ้นมาก็พบกับแชทของเพื่อนสนิทอีดคนนหนึ่งอย่าง ฟิวส์

ฟิวส์เป็นคนเงียบๆ ไม่ชอบเข้าสังคมผมรู้สึกถูกชะตากับมันเลยไปตามตื้ออยู่2อาทิตย์ หลังจากนั้นก็สนิทกันแบบงงๆ มันเป็นคนที่เรียนไม่เก่งมาก แต่ขี้เกียดและขี้เซาสุดๆ เรียกได้ว่าถ้ามันนอนอยู่แล้วบ้านมันไฟไหม้ มันก็คงไม่ตื่น

...แชท...

ฟิวส์: มึง

ฟิวส์: มึงจะติด0สังคมอ่ะ

^^^เดี๋ยวๆ กูยังไม่ส่งงานไหนอีก :^^^

ฟิวส์: ทั้งหมดเลย มึงยังไม่ได้เช็คสักงาน

^^^เหี้ย ตลกแล้ว :^^^

ฟิวส์: -ส่งรูปภาพ-

ฟิวส์: นี่เลยครับเพื่อนผาเดช

ฟิวส์: หมดเขตส่งงานแล้วอย่าลืมมาแก้นะเพื่อน

จบแล้วชีวิต ถ้าแม่ผมรู้แม่ผมเอาตายแน่ แก้0ต้องเชิญผู้ปกครอง ยังไงซะก็ตายแน่ๆ โน๊ตบุ๊คที่วางอยู่บนหัวเตียงถูกง้างออกทันที พร้อมกับเข้าไปที่หน้าเพจของโรงเรียน มีกำหนดแจ้งวันแก้0 ร มผ. ในอีก2สัปดาห์ข้างหน้า ให้นักเรียนทุกคนเตรียมพร้อมสำหรับการแก้ในครั้งนี้

ไหนๆจะได้แก้แล้ว...อ่านหนังสือที่ซื้อมาก่อนแล้วกัน เรื่องอื่นค่อยว่ากันทีหลัง

-----------

.จบแล้วจ้าสำหรับทีเซอร์.