ต…… รักพี่อาคินนะ
พี่ก็รัก ต….. เหมือนกัน
เสียงเด็กผู้ชายทั้ง2คนนืนคุยกันเหมือนจะปกติแต่หลังจากจบบทสนทนาเชิงบอกรักกันแล้ว เด็กผู้ชายคนพี่จึงรั้งคอเด็กคนน้องเข้ามาประกบริมฝีปากแบบไม่มีการลุกล้ำและผละออก
R.kin part
"เฮือก!!! โอ้ย!! ฝันเหี้ยไรวะ เห้อ"
อาคินแวมไพร์หนุ่มผิวขาวที่สุดในเมืองสดุ้งตื่นขึ้น ตอนนี้เวลาเที่ยงวันแล้ว ปกติของแวมไพร์คือนอนตอนเช้าและตื่นตอนกลางคืน
อาคินฝันแบบเดิมทุกวัน ฝันว่าตนเองบอกรักใครสักคนในวัยเด็กและจูบเค้า แต่ก็ไม่รู้ซักทีว่าเด็กคนนั้นชื่ออะไร แต่ชื่อนั้นเหมือนจะแว๊บเข้ามาในหัวนิดหน่อย ต….. หรอ ใครกันนะ
"ฝันร้ายหรออาคิน"
คลาสสิกเพื่อนสนิทของอาคินที่อยู่ไปก็ปรากฏตัวในห้องนอนของอาคินพูดขึ้น
"!!! โว้ย!! ตกใจหมด ทีหลังเข้ามาก็เคาะประตูก่อนได้ป่ะ"
"โทษทีพอดีกูอยากหายตัว"
"สัส"
"ฝันเรื่องอะไรวะ"
"เรื่องเดิมแบบเดิมเลย"
ใช่อาคินเคยเล่าเรื่องฝันให้คลาสสิกฟัง เพื่อนของเขาก็เห็นดีเห็นงามด้วยเพราะคิดว่าเขาแต่งนิยายอยู่ แต่พอได้ฟังซ้ำไปซ้ำมาเรื่อยๆก็เริ่มเชื่อแล้วว่าเรื่องจริง
"มึงจูบกับน้องคนนั้นอ่ะนะ"
"เออดิ"
"รู้ชื่อยัง"
"เหมือนจะพูดว่า ต….ได้ยินแค่นี้"
"โหไอสัส"
คลาสสิกพูดเชิงด่าเพื่อนของตนเมื่อได้ฟังว่าฝันของเพื่อนตนดูซับซ้อนไขไม่ออกซักที่ว่าเด็กคนนั้นชื่ออะไร
"ขัดขวางเวลานอนกูไอสัส เที่ยงละไม่รีบเข้านอน"
"เรื่องของกู"
"เวร"
อีเพื่อนตัวดีของผมมันเป็นแวมไพร์ชนิดหนึ่งที่ไม่ค่อยเข้านอนเร็วเท่าไหร่ ผิดจากผมไปเลยซะทีเดียว เพราะผมทั้งนอนเร็ว แต่พอตื่นมาผมก็ง่วงอยู่ดีไม่เข้าใจว่าเป็นเพราะอะไร
"พึ่งเที่ยงเองมึงนอนไวจังวะ ไม่ออกไปตี้กับกูหน่อย"
คลาสสิกเอ่ยชวนเพื่อนที่ชอบทำหน้าเหมือนอดหลับอดนอนมาล้านปี ทั้งๆที่งานอดิเรกของมันคือการนอนแท้ๆ มันทำหน้าเหมือนง่วงมากๆจนคนอื่นต้องถามว่าไปอดหลับอดนอนมาจากไหน
"ออกไปให้แดดเผาไง"
"นิดหน่อยน่า"
"ไอนอสไปไหนวะ"
อาคินพูดแบบกวนๆเพราะรู้ว่าเพื่อนของตนกำลังจีบรุ่นน้องที่เป็นเพื่อนสนิทอีกคนของตนอยู่
"ยุ่งไรกับผัวกู"
"จีบให้ติดก่อนค่อยเรียกว่าผัว"
เรื่องจริงที่ไอตัวดีมันนังจีบทานอสไม่ติด เพราะถึงมันเป็นสเปคไอทานอสขนาดไหนก็แพ้เรื่องความอดทนของไอนอสอยู่ดี เพราะไอนอสไม่ชอบคนน่ารำคาญ
"ใกล้ละ"
"ใกล้ได้เป็นผัว?"
"ใกล้ตายแม่งไม่ยอมใจอ่อนให้กูเลย"
555อยากจะขำสิ้นดี ผมบอกมันแล้วว่าให้ค่อยๆจีบ นี่เล่นรุกซะไอนอสตั้งตัวไม่ถูก สมควรแล้วล่ะ
"สงสารไปได้ละกูจะนอน"
"เออๆ"
คลาสสิกพูดอย่างเซงๆก่อนจะลุกจากเก้าอี้ข้างโรงนอนของอาคิน(?)
"เดี๋ยวไอสิก"
"ไร"
"ปิดโรงให้กูก่อน
"โว๊ะไอสัสเตียงดีๆมีให้นอนไม่นอน"
"กูชอบมืดๆ"
".....😑เออๆ"
พูดจบคลาสสิกก็ปิดโรงให้เพื่อนสนิทก่อนจะเดินออกนอกห้องไป
ถ้าถามว่าทำไมอาคินถึงไม่นอนเตียงคงตอบได้เลย เพราะว่าตนเป็นคนที่ต้องหาอะไรกอดตลอดเวลา อาคินจึงตัดปัญหาโดยการนอนในโรงเพื่อจะได้กอดตัวเองหมดปัญหาเรื่องการนอนไม่หลับตอนกลางวัน

ณ.ห้องสมุดส่วนกลางของเมือง
"ทำไร"
ทานอสเพื่อตัวสูงที่เรียนเก่งที่สุดเอ่ยขึ้นเมื่อพบเพื่อนตัวเล็กนั่งอ่านอะไรสักอย่างอยู่ที่ห้องสมุดส่วนกลางตั้งแต่ตอนเช้า
Tonkaow part
"อ่านบรรยายเกี่ยวกับมนุษย์อยู่"
ต้นข้าว เด็กหนุ่ม(?)ธรรมดาคนหนึ่งที่สนใจเรื่องมนุษย์(?) และชอบอ่านบรรยายเกี่ยวกับมนุษย์อย่างใจจดใจจ่อ (ถึงแม้ตนจะเป็นมนุษย์ก็ตามที)
"เคยเรียนมาแล้วไม่ใช่หรอวะ"
"เออแต่กูชอบอ่ะ แล้ว….พี่สิกล่ะนอส"
ก็จริงที่ตนนั้นเรียนมาแล้วแต่ก็ยังมีข้อสฃสัยมากมายว่าทำไมแวมไพร์ถึงเกลียดมนุษย์อยู่ดี แต่ต้องทำเป็นกลบเกลื่อนเข้าไว้
"อย่าพูดถึงได้ป่ะ"
5555พูดถึงแฟนเค้าในอนาคตทีไรต้องอารมณ์เสียตลอดเลยนะพ่อแวมไพร์ทานอส
"ทำไมวะสเปคมึงไม่ใช่หรอ"
"เออ แต่น่ารำคาญ"
"เออเรื่องของมึงแล้วกัน"
"เที่ยงแล้วไปนอนเถอะ"
"อีกนิดนึง เออใช่เรื่องพี่อาคินอ่ะ…."
"อ๋อรายนั้นไม่ค่อยออกไปไหนอยู่แล้ว"
"ค่อยโล่งหน่อย คิดว่าจะออกไปเที่ยวเหมือนคนอื่นเค้า"
ต้นหอมที่ดูห่วงอาคินพูดขึ้นอย่างไม่อะไรนักเพราะต้องบอกก่อนเลยว่าอาคินทั่งหล่อและทั้งรวย เทียบกับคนอย่างตนไม่ได้หรอก มันเหมือนฟ้ากับเหวเลยล่ะ
"ไอเที่ยวมันก็มี แต่มันเลือกนอนมากกว่า ว่างๆมันคงหยิบไวน์ที่บ้านมันกินอ่ะ อย่าลืมว่ามันรวย"
ก็ไม่ได้ลืมซะหน่อย แค่ถามความเป็นอยู่เฉยๆป่ะ หงึ😕
"รู้แล้วน่า"
"เอ้ะ! ทำไมต้องให้กูเป็นสปายให้มึงด้วย"
ทานอสได้แต่ถามออกมาพร้อมกับทำหน้าตาสงสัยบางอย่างในตัวต้นข้าว
"กูบอกไปแล้วไง"
ใช่แล้ว ต้นข้าวบอกทานอสเรื่องที่ตนนั้นแอบชอบ พี่อาคินอยู่ และใช้ให้ทานอสเป็นสปายคอยสืบเรื่องพี่อาคินอยู่ห่างๆ เพราะทานอสสนิทกับพี่เค้าอ่ะนะ
"ชอบขนาดนั้นทำไมไม่บอกมันไปเลยวะ"
"ไม่เอาอ่ะ เค้าไม่รู้จักกู กูก็พึ่งรู้จักเค้าแค่ 2 อาทิตย์เอง"
เรื่องจริงครับ ผมไม่มีอะไรจะโกหกหรือปิดหรอก ผมเคยเจอพี่อาคินเมื่อ2อาทิตย์ที่แล้ว ไม่ได้เจอแบบตัวต่อตัวนะ เจอแบบเดินผ่าน กลิ่นตัวพี่เค้าทำให้ผมรู้สึกว่านี่คือรักครั้งที่ 2 (?)
"เอาเถอะ เดี๋ยวกูช่วยอีกแรง"
"เออ ขอบคุณ"
"ไปนอนได้ละเดี๋ยวแดดเผา"
"ปากเสีย"
"5555"
ทานอสพูดจบกูลุกจากเก้าอี้และเดินออกไป ใครจะไปรู้ล่ะว่ามนุษย์อย่างต้นข้าวที่อยู่เมืองแวมไพร์มาตั้งแต่เด็กๆนั้นจะยังไม่ชินกับการนอนเช้าของแวมไพร์ซะที รอมืดก่อนค่อยนอนก็ได้
"หาว~"
เวลาหกโมงเย็นของวันแล้ว ต้นข้าวหาวออกมาด้วยคามเหนื่อยก่อนจะพูดกับตัวเองไปในๆว่า
"ไปนอนดีกว่า"
แวมไพร์นอนกันไปได้ไงไม่รู้ช่วงเช้า แปลกใจชะมัด เป็นค้างคาวรึไงไม่รู้ แต่เอ๊ะแวมไพร์กับค้างคาวก็สายพันธุ์เดียวกันนี่หว่า…
"พี่ต้นข้าววววว"
คุกกี้แวมไพร์ฟันกระต่ายที่รักการกินตัวเองเป็นชีวิตจิตใจ(?)เอ่ยขึ้น
"อ….อ้าวคุกกี้มีอะไรรึป่าว"
"พี่จะไปไหนอ่ะ"
"ไปนอนอ่ะ"
พูดพร้อมกับทำหน้าง่วงๆให้คุกกี้ดู
"เห้ย...หมดเวลานอนแล้วนะ"
เด็กคุกกี้พูดขึ้นก่อนจะมองหนังสือที่มือของต้นข้าวแล้วพูดขึ้นต่ออีกว่า
"นี่อย่าบอกนะว่าพี่ยังไม่ได้นอนอ่ะ"
"อือ"
"โอ้ยให้ตายเถอะไปนอนเดี๋ยวนี้เลยเดี๋ยวหมดแรง เป็นแวมไพร์หรือเป็นมนุษย์เนี่ย"
"โอเคๆ บายคุกกี้"
"ค้าบบบ"
โดนเด็กคุกกี้บ่นจนได้ให้ตายเถอะ เอาเป็นว่าเดี๋ยวค่อยหัดนอนแบบแวมไพร์แล้วกันตอนนี้นอนแบบคนไปก่อนดีกว่า
มุมหนึ่งของห้องสมุด
"เป็นแวมไพร์หรือมนุษย์เนี่ย"
"มนุษย์หรอ…."
อาคินได้ยินเสียงคุยกันของคนในห้องสมุดเข้าในตอนแรกตนไม่ได้สนใจอะไรแต่มันดันไปสะดุดตรงคำว่า 'มนุษย์' นี่แหละ
"หึ…:)"
อาคินว่าหนังสือในมือก่อนจะหายตัวไป….

เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!